Dagblaðið Vísir - DV - 24.06.1985, Blaðsíða 4

4
DV. MÁNUDAGUR 24. JONI1985.
Menning________ Menning Menning Menning
Piaf fyrir sunnan
blói 21. júní.
Hofundur: PamGems.
Þýðandi leikrits og söngva: Þirarinn
Eldjárn.
Leikmynd og búningar: Guðný Björk
Richards.
Lýsing: Viðar Garðarsson.
Ljósameistari: Slgurbjarmi Þðrmundsson.
Dansahöfundur: Astrós Gunnarsdóttlr.
Hljómsveitarstjóri: RoarKvam.
Leikstjóri: SlgurðurPálsson.
Leikendur: Edda Þórarinsdóttir, Sunna
Borg, Guðlaug Marfa Bjarnadóttir,
Emelia Baldursdóttlr, Marinó
Þorstelnsson, Pétur Eggerz, Þráinn
Karlsson, Theodór Jáliusson, Gestur E.
Jónasson, Steinar Ólafsson, Astrós
Gunnarsdóttir.
Leikurinn um söngfuglinn Piaf í
uppfærslu Leikfélags Akureyrar var
oröinn að þjóösögu. Hér syöra
heyrðu menn um frábæra sýningu.
Fólk gerði sér ferö norður til þess
eins að sjá leikinn og sumir höfðu á
oröi aö nú hefði landsbyggðin rétt
einu sinni skákað höfuðborgarleik-
húsunum. Það voru svo aðstand-
endur Hins leikhússins sem höfðu
hugmyndaflug og þor til að fá Akur-
eyrarleikhúsið með gestaleik hingað
suöur. Ekki hefur heyrst af því að
þeir Hins leikhússmenn hafi lent í
neinni teljandi samkeppni um gesta-
boö og það er eitt lýsandi dæmi þess
að full þörf er á þessu frjálsa
leikhúsi, þótt ekki væri til annars en
að rumska viö kerfishugsunarhætti
stofnanaleikhúsanna okkar hér
syðra. Þaö vekur mann meðal
annars til umhugsunar um hvers
vegna Akureyrarleikhúsiö er ekki ein
af senum þjóðarleikhússins? Nei, á
þessu sviði rétt eins og í öðrum
listarinnar greinum skal menningin
samkvæmt formúlu kerfisins eiga
heima í höfuðborginni. Lands-
byggðin má svo eiga sín áhuga-
mannafélög og kannski tveggja
manna „toumée” frá æðstaveldi at-
vinnuleikhúsanna utan vertíðar.
Söngvarair segja söguna
Og nú var þetta stolt norðlensks
leikhúslífs komiö á fjalirnar sem Hitt
leikhúsið leigir af Islensku óperunni.
Leikurinn er Piaf sóló út i gegn.
Aðrir eru bara statistar, rétt eins og í
lífi söngfuglsins (á yfirborðinu að
minnsta kosti). Pam Gems velur þá
einföldu og sjálfsögðu leið að segja
söguna með söngvunum. Þess vegna
eru söngvamir settir inn þar sem
efni textans hentar söguþræði en
ekki endilega í réttri timaröð. Eg
segi ekki að það tmfli mann
beinlínis, en svolitið fannst mér það
skrýtið að heyra uppáhaldslag
Sinfóníunnar frá því um sextíu,
Milord, hljóma í leiknum fyrir stríð.
Já, mörgum túkallinum sáu þeir á
eftir ofan í jukeboxið á Kjörbarnum 1
kaffihléum sínum á Gúttóárum
Sinfóniunnar, spilararnir, og ekki
vissu þeir þá að trymbillinn á
plötunni ætti eftir að verða aðal-
stjómandi þeirra. Aðdáendur
söngfuglsins skiptust ekki eftir
stéttum eða músíkmenntun.
Ekki aöeins stendur,
heldur skagar upp úr
Það er ekki heiglum hent að túlka
slika þjóðsagnapersónu sem Piaf
var. Hér forðast bæði leikstjóri og
aöalleikari allar stælingar eöa eftir-
hermur. En söngvar í sínum frá-
bæru þýðingum mynda andblæinn og
Edda skapar stórkostlega persónu,
ekki síst eftir að halla tekur undan
fæti og söngfuglinn vængbrotni í
eiturviðjum lifir aðeins fyrir sönginn
og líðandi stund. Sýningin stendur og
fellur meö aöalpersónunni og Edda
Þórarinsdóttir sér til þess aö þessi
sýning ekki aðeins stendur, heldur
skagaruppúr.
„Fíla” sig í
statistarullum
I aukahlutverkum — og í þessum
Leiklist
Eyjólfur Melsted
leik em þau virkilega aukahlutverk
— gera engir stóra hluti utan þær
Sunna Borg í hlutverki vinkonunnar,
mellunnar Toine, og Guðlaug María
Bjarnadóttir sem Marlene
(Dietrich). Karlpeningurinn „fílar”
sig algjörlega í statistarullunum og
Sigurður leikstjóri gerir rétt í því að
reyna ekki að þurrka svipblæ áhuga-
mennskunnar af leik þeirra.
Dansar Ástrósar, sem hér em
felldir inn í, em út af fyrir sig líflegir
og vel útfærðir á þröngu sviðinu. Eg
sá samt lítt tengsl þeirra við gróft og
eðlilega klúrt orðbragð leiksins. Þar
hefði gjarnan mátt taka til fyrir-
myndar vel þekkt frönsk danstil-
brigði úr næturlífsbransanum.
Mætti ég biðja um
beint samband
I fyrsta sinn verkaði rúmt um f ólk
á sviði Islensku óperunnar. Bæði er
sýningin fámenn og svo er breidd
senunnar meiri en fyrir norðan og
„hefðbundnar” svalir ópersusen-
unnar teygja úr henni upp á
við líka. Sviðsmyndin, svo einhæf
sem hún hlýtur að verða, nýtist vel
og ljósum er snyrtilega beitt til að
draga athyglina að aðalatriðum.
Hljóðstjóm var í góðu Jagi og hvergi
ofbeitt.
Hljómsveitin var ekki í nógu góðu
sambandi við sönginn uppi á sviðinu.
Eg verð að viðurkenna að hlutverk
hljómsveitarstjórans skildi ég ekkl
Hann virtist mér fremur rjúfa
samband söngs og undirleiks en efla
tengslin. Leikurinn í gryfjunni varð
því eilítið hrár og kauðskur, nema
þegar einstaklingar óhlýðnuðust
slagi stjórnandans og tóku upp beint
samband við uppsviösfólk. Fremstur
í flokki undanbrotsmanna var
harmóníkuleikarinn Bragi Hliðberg
sem fyrir smekkvísi sakir gat hrein-
lega ekki beygt sig undir hljóm-
sveitarstjómina sem fremur
reyndist í prússneskum stíl en
gaQískum. Betur heföi því farið ef
hljómsveitin hefði mátt hafa
milliliðalausa samvinnu viö þá stór-
kostlegu „Eddu Piaf” sem brilleraði
á sviðinu.
EM
Verkalýðsfélagið
Árvakur á Eskif irdi:
SAMBAND
FISK-
VINNSLU-
FÓLKS
Frá Emll Thorarenscn, Eskif irði:
Eftirfarandi tillögur voru sam-
þykktar í Verkalýðsfélaginu Ar-
vaktri, Eskifirði, 20. júní 1985:
„Fundurinn samþykkir kjara-
samning undirritaðan 15. júni sl. í
trausti þess að sú spá um verölags-
þróun sem lögð er til grundvallar
samningnum haldist og i trausti
þess að samkomulag um málefni
fiskvinnslufólks sé gert af fullri al-
vöm og verði til þess að skapa fisk-
vinnslufólki verulega bætt kjör.”
I síöari tillögunni segir:
„Fundurinn telur tímabært að
stofnað verði samband fiskvinnslu-
fólks, jafnframt sem unnið yrði að
stofnun sérstaks sambands fisk-
vinnslufólks. Telur fundurinn rétt
að taka til endurskoðunar aðild fé-
lagsins að Alþýöusambandi Is-
lands.” Báðar þessar tillögur voru
samþykktar samhljóða.
Hrafnkell A. Jónsson, formaður
Verkalýðsfélagsins Arvakurs,
tjáði fréttaritara DV að seinni til-
lagan væri fram komin þar sem
það lægi ekki alltaf i augum uppi
gagnsemi aðildar Verkalýösfé-
lagsins Arvakurs í ASI. Nefndi hann
í því sambandi að yfirbyggingin í
ASI væri fullmikil, aðildarfélögin
þyrftu að sækja allt til Reykjavíkur
og kröfur fiskvinnslufólks veriö
fyrir borð bomar í nýgerðum
samningum svo og i samningum
undangenginna ára. „Það eina
efnislega sem við fengum núna,”
sagði Hrafnkell, „var breyting á
starfsaldurshækkunum og nefnd í
málið sem á að vinna að frekari
lausn á sérstökum vanda fisk-
vinnslufólks.” Hrafnkell taldi að ef
til stofnunar sérstakra samtaka
fiskvinnslufólks kæmi gætu félagar
þar hugsanlega orðið á bilinu 10—
11 þúsund eða tæplega helmingur
félaga innan Verkamannasam-
bands Islands. "EH-
í dag mælir Dagfari______________I dag mælir Pagfari ___________I dag mælir Dagfari
Hvar eru málin 540?
Fréttir fjölmiðla herma að 540
mál hafi verið tO meðferöar á Alþingi
þvi er loks tókst að ljúka fyrir helg-
ina. Manni verður nú á að spyrja um
hvað allur þessi málafjöldi snýst. þvi
fátt eitt hefur verið tilfært til frétta
af öllum þessum sæg. I skjótri upp-
rifjun á þingfréttum síðustu mánaða
mætti halda að fá mál hefðu komið til
kasta siðasta þings. Það var jú bless-
aður bjórinn sem er orðinn að sliku
stórmáli að minnir helst á iandhelg-
ismálið meðan það náði að sameina
þjóðina. En öfugt við landhelgismál-
ið hafa þingmenn orðið sammála um
aðeins eitt varðandi bjórinn og það
er að vera ósammála um málið jafn-
framt þvi sem meirihlutinn vill að
þingið afgreiði bjórinn þótt raunin
hafi orðið sú að þar fæst hann
hvorki leyfður né bannaður. Svo hef-
ur vist Alþingi fjallað eitthvað um
húsnæðismálin eða er það bara Alex-
ander, Búsetl og Slgtúnshópurinn
sem hafa þar tekið til máls? Þetta er
t orðin svo löng og þreytandi umræða
að langskuldugir húsbyggjendur
fylgjast ekki lengur með enda mega
þeir ekkéeyða miklum tima i blaða-
lestur eða útvarpshlustun þvi barátt-
an við rukkarana er fullt starf og
gott betur.
Svo voru þeir eitthvað að rusla til í
landbúnaðinum og Steingrimur full-
yrti að Stebbi í Auðbrckku hefði feng-
ið að vera með í ráðum. Samt taldi
hann frumvarplð um framleiðslu-
ráðslögin vera gott og trúi því hver
sem vill.
Nú, þá var það útvarpslagafrum-
varpið sem rann í gegn eftlr mikið
japl, jaml og fuður. Eiður sjónvarps-
krati fullyrðir raunar að nýju út-
varpslögin séu ólögleg og má það svo
sem vel vera. Það væri þá ekkl i
fyrsta sinn sem Alþingi samþykkti
ólögleg lög. Allavega flutti DV þær
fréttir að Sigurður Lindal teldi lög
um ríkismat sjávarafurða, sem Al-
þingi samþykkti í fyrra, ekki stand-
ast út frá lagalegu sjónarmiði. En
flskmat og útvarp eru óskyld mál og
meginhluti þjóðarinnar hefur ekki
nokkurn áhuga á fiskmati þótt marg-
ir hafi f isk i matinn. Hins vegar hafa
allir áhuga og skoðun á útvarpsmál-
inu. Ekki skulu nýju lögin gerð að
umtalsefnl hér en á hitt má benda að
sjónvarpið er nú orðið svo leiðinlegt
að það er ekki nóg með að þessir leið-
indapúkar, sem þar stjórna, haldi líf-
inu í 100 myndbandaleigum i Reykja-
vik heldur er sívaxandi áhugl á að ná
sjónvarpssendingum beint frá út-
löndum. Það má þvi ekki dragast að
hér komi upp flelri sjónvarpsstöðvar
þvi annars er hætta á að notkun á is-
lensku sjónvarpi leggist hreinlega
af. Mætti í þessu sambandi leggja til
að Alþingi samþykkti lög um tak-
mörkun á fjölda þeirra áströlsku
óbyggðamynda sem sjónvarplð
sýndi á mánuði og setti þak á f jölda
fræðslumynda um lifnaðarhætti
skordýra á besta útsendingartíma.
Samkeppni vlð s jónvarplð er þ vi ekki
bara nauðsynleg heldur lífsnauðsyn-
leg ef innlend sjónvarpsstarfsemi á
ekki að leggjast af innan tveggja
ára.
Jæja, hvað var það nú fleira sem
rætt var á Alþlngi í vetur? Nú vand-
ast málið. Jú, þelr voru raunar að
ræða um lög um ríkisendurskoðun en
því var víst kastað fyrir borð á síð-
ustu stundu. Varð Raggi Araalds þá
æfur og sagði þetta brot á stjóraar-
skránni. Þykir nú Dagfara skörin
vera farin að færast upp í bekkinn
þegar Alþingi lætur sér ekki nægja
að setja ólögleg lög heldur bætir um
betur og brýtur sjálfa stjóraar-
skrána. Þelr virðast ekkl vandir að
virðingu sinnl, blessaðir þingmenn-
irnir, og svo eru þelr auklnheldur
farnir að tyggja söl í þingsölum elns
og rollur í f jörubeit.
Það fer að sneiðast um þau merku
mál sem Dagfara rekur minni til að
Alþingl hafi tekið til meðferðar og er
þó langt i frá að nokkuð hafi hafst
uppi í töluna 540. En auðvitað fer
tíminn i svo margt annað bæði hjá
Dagfara og þingmönnum. Þess
vegna kemur það fyrir að tvö sam-
hljóða frumvörp sjá dagsins ljós á
Alþingi því þar veit hægri höndin
ekki hvað sú vinstri gjörir og öfugt.
Enda væri það f ullmikið að ætlast til
að þlngmenn fylgdust með öllu sem
gerist á Alþingi eða gerist þar ekki.
Þó eru elnstaka mál sem aillr þing-
menn hafa vit á og vita allt um. Það
eru stórmál elns og bilastyrkur
bankastjóra, hvaða iðnaðarráðherra
hefur úthlutað gæðlngum sinum
stærstu sporslunum og svo hvað átt
er við með orðlnu jafnrétti.
Hvað sem þessu liður þá er Ijóst að
allir eru jafnfegnir að Alþlngi skuli
slitlð, hvar í flokki sem þeir standa,
og hvort sem menn era utan þings
eða innan. Allir vilja nefnilega fá
sem mestan frið fyrir argi og þrasi
meðan tími sumarleyfa stendur yfir
og þvi ekki ástæða til frekari huglelð-
inga um Alþingi með málin 540.
Dagfari