Dagblaðið Vísir - DV - 04.10.1985, Blaðsíða 13

DV. FÖSTUDAGUR 4. OKTOBER1985.
13
Takmarkalausir fordómar
Einhver fordómafyllsta grein er
undirritaöur hefur nokkru sinni lesið
á síöum DV, og er þá mikið sagt, birt-
ist þar föstudaginn 27. sept. 1985
rituð af Baldri Hermannssyni blaða-
manni.
Fjallar hann þar um svonefnt
bjórmál og nefnir þar til tvo aðila
sem hann telur að öörum fremur hafi
strandaö á að siðmenntaðir menn á
tslandi ættu kost á að kneyfa öl úr
krúsum eins og gerist með flestum
öðrum þjóðum.
Nú ætla ég ekki að leggja mat á
hvort þeir, sem nefndir eru til sögu,
hafi staöiö í fylkingarbrjósti gegn því
að landsmenn gætu setið að ölsumbli
að vild en hitt vil ég undirstrika að ég
tel erfitt að flokka greinarhöfund
með siðmenntuðum mönnum ef
marka má orðaval hans og fram-
setningu. Ég veit vel að þeir sem
fyrir spjótum hans verða eru menn
til að svara fyrir sig og munu
væntanlega gera svo, telji þeir það
virðingu sinni samboðið.
Einnig er rétt að það komi fram
áður en lengra er haldiö að ég er
sammála Baldri í því að leyfa beri
bruggun og sölu áfengs öls eins og
annarra slíkra drykkja hérlendis
þótt ekki væri nema til að afnema
það óréttlæti sem nú ríkir, t.d. hvað
varðar ferðamenn o.fl.
Lúalegar aðfarir
Hins vegar finnst mér það for-
kastanlegt þegar gripið er til jafnlúa-
— Baldurs blaðamanns Hermannssonar
legra vopna í hinu heilaga striði
Baldurs Hermannssonar og raun ber
vitni. Það vekur einnig furðu mína,
en ætti þó ekki að gera svo þegar
Baldur á í hlut miðað við fyrri af-
kvæmi í blaöamennsku sum hver, að
hann telur að þær reglur, sem gilda í
áfengismálum, eigi ekki við um land-
ið allt heldur bara Reykjavík. Þær
staðhæfingar hans finnst mér lýsa
hugarfari hans vel og mér segir svo
hugur að honum finnist einmitt sjálf-
um að alls ekki eigi að gilda sömu
reglur um Reykvíkinga og sveita-
varginn. Munurinn er bara sá að það
er Baldur og hans líkar sem eiga að
setja reglurnar og sjá um að þeim sé
framfylgt. M.ö.o. finnst mér skína í
gegn við lestur greinar Baldurs að
hann telji dreifbýlismenn dragbíta á
allar framfarir í landinu og í raun
beri að staðfesta það hyldýpi sem
orðið sé nú þegar á milli landsbyggð-
arinnar og Reykjavíkur með því að
láta alls ekki sömu lög gilda um land-
ið allt. Baldri blaðamanni ætti að
vera kunnugt um þaö að vaxandi
fylgi er fyrir því víða um land aö þeir
sem verðmætin skapa njóti í auknum
mæli afraksturs síns umfram það
sem þeir gera nú. Telja þeir hinir
sömu að Reykjavík njóti þess að
ráöamönnum þar hefur tekizt að
sölsa undir sig ótrúleg völd í krafti
þess að þar hefur þótt rétt að vista _
sem mest af þeim stofnunum sem ^"1
Kjallarinn
BJÖRN H.
GUÐMUNDSSON
eiga að sjá fótum okkar Islendinga
forráð í fjármálalegu sem og vits-
munalegu tilliti. Um það misrétti,
sem komið hefur verið á í skjóli sliks
tilbúins valds, mætti skrifa langar
greinar en við landsbyggðarmenn
ættum e.t.v. að láta verkin tala betur
í þeim efnum í stað þess að vera að
burðast við að hneykslast á pung-
spörkum Baldurs Hermannssonar og
þeirra annarra sem keppa í sömu
deild.
Ég get þó ekki orða bundizt þegar
mér finnst að okkur vegið sem í upp-
vextinum nutum þess afmarkaöa
sjóndeildarhrings er „fjóshaugurinn
við bæjardyrnar og fjallið handan
vogsins” buðu upp á.
Iðja Baldurs
lítils virði
Ekki veit ég hvað Baldur Her-
mannsson blaöamaður hefur á sinni
örmu ævi lagt til hins íslenzka
ODDVITI
STÖÐVARHREPPS
^ „Hins vegar finnst mér það for-
kastanlegt þegar gripið er til jafn-
lúalegra vopna í hinu heilaga stríði
Baldurs Hermannssonar og raun ber
vitni.”
þjóðarbús. Hitt get ég fullyrt miðaö
við eigin reynslu af framleiðslu hans
að ef færa ætti hana á gjaldeyris-
reikninga yrðu slíkar færslur aðeins
gjaldamegin meðan bæði pappír og
prentsverta er keypt erlendis frá.
Hann segir m.a. í grein sinni að hann
láti sér í léttu rúmi liggja hvort þeir
tveir menn, sem hann tilgreinir lifi
lengur eða skemur. Um hann get ég
alis ekki sagt hið sama. Þvert á móti
vildi ég gjarnan að hann mætti lifa
sem lengst en snúa hið fyrsta frá
villu síns vegar.
Hið sama gildir raunar um allt of
marga jábræður hans sem gleymt
hafa hinni íslenzku menningararf-
leifð og telja að Reykjavík sé miðja
alheimsins. Það verður hún aldrei og
ég vona að hið fyrsta takist okkur,
sem enn berum hag Islands fyrir
brjósti, að afstýra því fári sem nú
hrjáir marga og gera ráðstafanir til
þess að viðhalda megi byggð sem
víðast á landinu og þar með að
tryggja að það verði meira en
óafmáanlegur blettur á jarðskorp-
unni fari fram sem horfir. Ef Baldur
Hermannsson og hans skoðana-
bræður hljóta ekki sem fyrst vistun á
viðeigandi „sanatorium” er hætta á
að aðvífandi háska verði ekki af-
stýrt. Miðað við það frelsi, sem bæði
hann og aðrir búa enn við í ýmsum
efnum, verður hann þó að hafa frum-
kvæðið að sækja um slíka vist
sjálfur. Við hin getum aðeins orðið
ráðgefandi aðilar.
Björn Hafþór Guðmundsson.
Engin axlabönd eru nógu
sterk fyrír þessa menn
Ef taka má mark á fréttum í sjón-
varpi mánudagskvöldið 30. septemb-
er, varðandi væntanlega stefnu-
mörkun TIL ÞRIGGJA ÁRA um
veiðar báta innan 10 lesta, þá vil ég
segja að það eru áreiöanlega engin
axlabönd nógu sterk fyrir þessa
vesalings menn sem gefa sjálfum sér
vald til að svo gott sem leggja niður
elsta og arðvænlegasta atvinnuveg
landsmanna. Ef áframhald verður á
þeim vinnubrögðum sem forvígis-
maöur hagsmunasamtaka smáút-
gerðarmanna notar verða þessi sam-
tök einskis virði líkt og FIB. Það er
betra að hafa engin samtök eða fé-
lagsskap heldur en að vera að binda
hendur manna með máttvana fyrir-
brigði sem gerir mönnum ókleift að
vinna sjáifstætt. Flestir smáútgerð-
armenn eru sjálfstæðir og skuldlaus-
ir því þeirra útgerð byggist á eigin
atorku og framsýni. Hvað er því þá
til fyrirstöðu að við yfirgefum bara
hólmann með vorinu ef það reynist
ókleift að fá vinnufrið? Við fáum
áreiðanlega meira fyrir vinnu okkar
ef við flytjum útgerð okkar til Fær-
eyja, Noregs eða Grænlands.
Fiskveiðistefnan er í mótun
Þegar Steingrímur Hermannsson
var sjávarútvegsráðherra fór ég eitt
sinn á hans fund og benti honum vin-
samlega á nauðsyn þess aö koma á
einhvers konar skiptingu afla og
stjórnun veiða. Steingrímur taldi
þessa hugmynd algjöra fávisku.
Hvað kom svo í ljós rúmu ári síðar?
Nú er þessi ágæti maður forsætisráð-
herra landsins. Stjórnun veiða á
landgrunninu er nauðsyn sem hefði
átt að taka upp fyrir 20 árum. Það er
bara ekki sama hvernig þetta er
gert.
A meðan verið er að leita að heppi-
legum leiðum og aðferðum til að
stjórna mikilvægasta atriðinu í þjóð-
arbúskapnum, það er fiskveiðunum,
verða menn að sýna þolinmæði.
Hrokafullar geðþóttaákvarðanir
hafa verið teknar og látnar dynja á
viðkomandi með geigvænlegum af-
leiðingum. Nú er nóg komið. Er
heppilegt að láta fulla menn velja
vegarstæði? Þessir eru verri en fullir
því þeir eru kolvitlausir. Eg var á
fundi sem Halldór Ásgrímsson hélt á
Akureyri í mars sl. Menn voru þar
meðal annars óhressir yfir því að
ekkert var gert í því að setja ein-
hverjar hömlur á þann fiskmokstur
sem átti sér stað hjá smábátum fyrir
sunnan og vestan í vetur eins og hef ði
átt að gera samkvæmt reglunum.
Halldór lofaði því á þessum fundi
statt og stöðugt að engin bönn yrðu
sett á báta fyrir norðan og austan
nema eina 4—5 daga um verslunar-
mannahelgina og það átti að gilda til
áramóta. Hverjar voru svo efndirn-
ar? Hver atlagan gerð annarri verri
til að þreyta og pína þá menn sem
færa að landi besta hráefniö og ódýr-
asta fyrir þjóöarbúskapinn.
Þegar í óefni er komið er erfitt að
snúa við en betra er seint en aldrei.
Auðvitað ætti að selja úr landi 40
skuttogara, þá sem eru farnir að
ganga úr sér. Svo ætti ríkið að yfir-
taka rekstur þeirra 65 sem eftir yrðu
því að rekstur skuttogara frá 3—500
manna byggðarlagi gerir ekkert
annaö en gera fólkið á viðkomandi
stöðum bæði févana og heiisulaust. I
rauninni er þetta fólk ekkert annað
en þrælar hins yfirborgaða aðals á
hinu svonefnda Stór-Reykjavíkur-
svæði. I upphafi átti skuttogarinn að
vera til að miðla fiski milli frystihús-
anna á ströndinni svo unnt yrði að
halda uppi jafnri atvinnu en hann
varð að skrímsli sem er á góðri leið
með að leggja atvinnugreinina í rúst
á einu bretti. Skuttogari er dýrt tæki
sem á að ganga á öllu útopnuðu allan
ársins hring í stað þess að liggja tím-
um saman í höfn og hlaða á sig vöxt-
um en það þýðir víst lítið að segja
Steina og Berta það. Kvótinn ætti
einfaldlega að vera aflatoppur á.
hvert skip. Hver togari ætti aö hafa
vissan topp á hverja tegund og hver
bátur sinn topp sem ákvarðast af
stærð viðkomandi báts eða skips.
Boginn er ávallt spenntur
of hátt
Vestfirskir sjómenn halda að nóg-
ur fiskur sé til því hann heldur sig
fyrir vestan vegna hagstæðra skil-
yröa enda ekki nóg magn af honum
til að leita annað. Þeir vilja helst fá
að veiða hann allan hömlulaust.
Fiskifræðingar eru knúnir til of mik-
illar bjartsýni vegna þrýstings að
innan. Það þarf nefnilega mikið til að
framfleyta vitskertri þjóð. Rolfarnir
í Davíðsborg eru komnir upp á lag
með að vera með lúkurnar á kafi í
gjaldeyri útgeröarinnar. Olíufélögin
°g tryggingafélögin þurfa að skara
eld að sínum kökum. Við þurfum lífs-
nauðsynlega að fá allar tegundir bíla
sem framleiddar eru í heiminum og
allt annað rusl fylgir með. Sjálfstæð-
isflokkurinn er orðinn úrkynjað af-
kvæmi heilbrigðrar skynsemi og
stofnendur samvinnuhreyfingarinn-
ar bylta sér í gröf sinni af skömm
vegna vinnubragða sona sinna. Það
er ljóst að framsóknarkálfarnir í
sjávarútvegsráðuneytinu þurfa aö
komast á annaö beitarland. Okkur
vantar þangaö menn sem eru færir
um að semja einfaldar reglur sem
hægt er að vinna eftir í stað þeirra
dagboða og banna sem hafa viðgeng-
ist. Við viljum nefnilega sjálfir vera
skipstjórar á bátum okkar. Sjálfur
hef ég lagt inn á borð til þessara
GARÐAR
BJÖRGVINSSON
ÚTGERÐARMAÐUR
ágætu manna hugmyndir að einföld-
um leikreglum sem felast í því að
bátar verði flokkaðir í stærðir og fái
sanngjarnan aflatopp sem löggildur
viktarmaður á hverjum stað yrði
gerður ábyrgur fyrir. Þannig verða
allir jafnir og frjálsir að því að vinna
sín verk í friði fyrir hrokafullri
stjórnsýki vissra manna sem taka
sér völd til að útbýta ábyrgð og vel-
megun af handahófi.
Garðar Björgvinsson

„Skuttogari er dýrt tæki sem á að ganga á öllu útopnuðu allan ársins
hring í stað þess að liggja í höfn og hlaða á sig vöxtum en það þýðir vist
litið að segja Steina og Berta það."
£ „Hrokafullar geðþóttaákvarðanir
hafa verið teknar og látnar dynja á
viðkomandi með geigvænlegum afleið-
ingum.”