Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.1986, Qupperneq 19

DV. MÁNUDAGUR 28.APRÍL 1986.
19
Menning
Menning
Menning
Menning
Þegar smekkur verður að smekkleysu
HVER VAR HÚN?
Það vissi enginn -
nema hinn meinti morðinigi
Aðalhlntveriu
KAREN VALENTINE - WU.L1AH DEVANE
DAVID HUFfMAN - EVA MARIA SAINT
ÍSLENSKUR TEXTI
Fjórar fírnagóðar myndir
SAKAMALAMYND
Jane Doe
Morðlngl gengur laus — elna vitnið sem er á lifl
hefur misst mlnnið.
Kver vUI Jane Doe feiga?
FJOLSKYLDVMYNV
POUCEWOMAN
Til
dreifingar
á mynd-
banda-
leigur
í vikunni
ítóalhlqtwacfc
Miriody Andereon - Bd Mactaato - Donn« Ptaorw
ÍSLENSKUR TBXTI
Pollcewoman Centerfold
Fer það saman að lögreglukona sé fatafeUufyrirsæta
í fritimum sinum? Yflrmönnum í lögreglunni flnnst
það ekki, en lögreglukonan er á annarri skoðunl
TAUGA-HROLLVEKJA /
SPENNUMYND
Peter Angermann
AT.T.TR GETAFUNDED EITTHVAÐVIÐ SITT HÆFI-LÍKAÞÚ!
Peter Angermann heitir mælskur
og glaðbeittur myndlistarmaður frá
Þýskalandi sem hingað er kominn
til að kenna við Myndlista- og hand-
íðaskólann, jafnframt því sem hann
sýnir verk sín í Nýlistasafninu. Verk
hans hafa verið þar áður til sýnis,
bæði á einkasýningu og á samsýn-
ingu, en sjálfur hefur hann ekki
komið til íslands fyrr en nú.
Angermann er einn af mörgum
þýskum listamönnum sem nutu góðs
af „nýja málverkinu“'þótt hann telji
sig alls ekki vera á þeirri línu. í tíu
ár, eða mestallan áttunda áratuginn,
hafði hann málað það sem hann sjálf-
ur kallar „vinsæl og væmin“ við-
fangsefni, bangsa sem horfa á
sólarlagið, maura í matarleit, o.s.
frv., án þess að nokkur gæfi honum
gaum.
En þegar flóðbylgja „nýja mál-
verksins" gekk yfir hrifsaði hún verk
Angermanns með sér. Hann fór allt
í einu að fá boð á hinar og þessar
sýningar og selja verk í stórum stíl.
Nú eru málverk hans, teikningar og
grafík í háu verði og nokkur söfn í
Þýskalandi, þar á meðal Hessischer
Landesmuseum í Darmstadt, eiga
mörg þeirra.
Hissa á velgengni
Angermann er eiginlega dálítið
hissa á þessari þróun mála. Hann var
búinn að gefa upp alla von um að
„slá í gegn“ og lifði á því að kenna,
mála skilti, pensla strípur á götur
og aka sendibílum þegar hann allt í
einu komst í tísku.
Ég bið hann segja mér eilítið frá
ferli sínum og viðhorfum.
„Ég er ættaður frá Núrnberg og
hef málað og teiknað frá því ég man
fyrst eftir mér. Svo fór ég í listaskóla
í heimaborg minni en færði mig yfir
í akademíuna í Dússeldorf seint á
sjöunda áratugnum. Þar var þá mik-
ið um að vera. Joseph Beuys réð
ríkjum í akademíunni og mætti mik-
illi andstöðu meðal íhaldssamari
afla, innan skólans sem utan. Ég
sótti tíma hjá Beuys, eins og næstum
allir gerðu. En svo kenndi Dieter
Roth við akademíuna á sama tíma.
Þeir voru færri sem sóttu tímana hjá
honum en ég var hrifinn af þvi sem
ég sá nemendur hans gera.
Til að byrja með dáði ég þýsku
expressjónistana Beckmann og Kirc-
hner en hjá Beuys söðlaði ég um, fór
að vinna konseptverk. Það voru mis-
tök, það átti alls ekki við mig, enda
gafst ég fljótt upp á svoleiðis list.“
Ég spurði Angermann hvað hann
hefði á móti konseptlistinni.
Málað fyrir fjöldann
„Hún var úr tengslum við allan
þorra fólks, bara fyrir innvígða. Við
Beuys deildum einmitt hart um þetta
atriði sem endaði með því að ég sagði
skilið við hann og kenningar hans.
Svo byijaði ég aftur að mála um
1970 og hugsaði ekki um annað en
að gera verk sem allir skildu. Það
þótti svo ófínt á þeim tíma að mála
fyrir fjöldann, segja sögur eða fjalla
um margtuggin viðfangsefni í mynd-
um. Þetta gerði ég nú samt - og var
raunar ekki einn um hituna. Við
mynduðum grúppu nokkrir lista-
menn, Milan Kunz, ég og tveir aðrir,
kölluðum hana Gruppe Normal, og
vildum vera hreinir og beinir í öllu
því sem við gerðum, jafnvel þótt við
værum að tæpa á margslungnum
hlutum. Sjálfur hafði ég, og hef enn,
sérstakan áhuga á því þegar við-
tekinn „smekkur" breytist í „smekk-
leysu“. Ég fæ heilmikið út úr því
þegar þetta gerist í mínum verkum.
Nú, grúppan leystist upp um síðir,
eins og allar grúppur gera þegar þær
hafa lokið hlutverki sínu, en við,
meðlimir hennar, höldum enn sam-
bandi okkar á meðal. Ég held að
æxluðust málin þannig að við völd-
umst á sömu samsýningarnar í tvö
skipti. Það var síðan fyrir milligöngu
Helga að ég sýndi hér og var boðið
að kenna við Myndlistarskólann."
Reynir ekki kennari með sterka
sannfæringu að hafa bein áhrif á
nemendur sína ?
„Ekki endilega. Mínir nemendur
eru þegar orðnir svö þroskaðir að
mér dettur ekki í hug að beina þeim
irln á einhverjar afmarkaðar brautir.
Ég fylgist með því sem þeir eru að
gera og gef góð ráð.“
Peter Angermann er einnig óspar
á lofið um íslenska myndlistarmenn.
„Hér er ótrúlegur fjöldi góðra
myndlistarmanna. Ég held að ástæð-
an sé að hluta landfræðileg einangr-
un íslands sem hefur haft í för með-
sér að listamenn þurfa að vera sjálf-
um sér nógir. Auk þess finnst mér
sem myndlistarmenn séu hér í meira
áliti en i sumum öðrum löndum sem
ég þekki.“
Að lokum bið ég listamanninn
segja frá sýningu sinni í Nýlistasafn-
inu.
„Á henni er eitt málverk og nokkuð
margar teikningar og grafíkmyndir.
Málverkið varð til heima hjá Helga
Þorgils og er nokkurs konar Reykja-
víkurmynd með innskotum um
atburðina í Líbýu en þeir sóttu mjög
á mig fyrstu dagana sem ég var
hérna." -ai
Stephen King’s
Magnþrungnar sögur, sem viðkvæmt fólk ættl að leiða
hjá sér. Aðrlr ættu afls ekkl að sleppa þessum
stórfenglegu tauga-hrollvelqum.
Dreifing:
HTND
sími54X81
Vogun vinnur . . .
Tenlngnum er kastað, það verður ekki aftur snúið.
Vogun vinnur, vogun tapar.
FRÁBÆR SPENNTIMYND
ennþá séum við trúir upphaflegum
markmiðum okkar."
Spyril fysir síðan að vita hvernig
Angermann komst í samband við ís-
land og íslendinga.
Myndlist
AÐALSTEINN
INGÓLFSSON
Reykjavíkurmynd með líbýsku
innskoti
„Það var í gegnum Helga Þorgils.
Við vorum báðir á Parísarbiennalin-
um árið 1981 og hittumst þar. Svo