Dagblaðið Vísir - DV - 21.06.1986, Qupperneq 12

12
DV. LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 1986.
Spreliigosarnir úr Madness lita á sig sem alvarlega tónlistarmenn.
Algjört brjálæði
Viðta.1 viö Mark Bedford, bassaleikara Madness
Viðtal: Skúli Helgason & Snorri Már Skúlason.
Madness, þessi geðþekki tlokkur
breskra fjörkálfa, fékkst loks til að
þiggja boð um hljómleikahald hér
á landi eftir ítrekaðar tilraunir um
árabil. Madness er elst þeirra fjög-
urra sveita sem heilluðu landann
fyrr í vikunni og sú sem flestir
höfðu kynnst, fyrir milligöngu
þessa öfluga miðiís, tónlistarinnar.
Saga Madness spannar tæpan ára-
tug og ógrynni ógleymanlegra
popplaga er gerðu flokkinn að
skemmtilegustu poppsveit Breta á
fyrri hluta þessa áratugar og jafn-
framt einni þeirri vinsælustu. Táp,
fjör og ferskleiki voru órjúfanlegur
hluti hljómsveitarinnar, að
ógleymdum bráðskemmtilegum
myndböndum er félagarnir gerðu
við sín þekktustu lög.
Við undirritaðir hittum að máli
bassaleikara Madness, hinn 25 ára
gamla Mark „Bedders" Bedford,
og fara glefsur úr samtali okkar
hér á eftir.
Skabylgjan
Madness varð fljótt leiðandi afl í
hinni svokölluðu skabylgju er kom
fram árið 1979 að undirlagi hljóm-
sveitarinnar Specials og byggðist í
fyrstu í kringum hljómplötufyrir-
tækið 2-tone. Hvert er álit Bedfords
á þessari hreyfingu í dag?
MARK: „Ég held að þessi ska-
bylgja hafi verið einstök, nokkuð
sem tæplega verður endurtekið, og
á ég þá ekki við einstakar hljóm-
sveitir heldur 2-tone fyrirbærið í
heild sinni. Það sem mér líkaði e.t.
v. best var hinn pólitíski undirtónn
sem bjó að baki sjálfri tónlistinni."
- Áhrif ska-tónlistar hafa farið
þverrandi í tónlist Madness undan-
farin ár. Eruð þið orðnir þreyttir á
þeirri tegund tónlistar?
MARK: „Nei alls ekki, við erum
enn hrifnir af ska og fylgjumst
grannt með því sem gerist á þeim
bænum. Við höfum hins vegar ve-
rið undir áhrifum frá miklu fleiri
tónlistarstefnum, einkum þó
Motown soultónlist, sem er í mikl-
um metum hjá okkur öllum.
Ég tel það reyndar einn af höfuð-
kostum Madness hve tónlistin er
undir áhrifum frá mörgum ólíkum
tónlistarstefnum. Það hlýtur að
leiða til aukinnar fjölbreytni.“
Nú hætti ein aðaldriffjöður
hljómsveitarinnar, Mike Barson, í
lok árs 1983. Hvaða áhrif hefur
brotthvarf hans haft?
MARK: „Áhrifin eru margs kon-
ar. í fyrsta lagi höfum við ekki
lengur fastan hljómborðsleikara og
þurfum því sífellt að fá nýja menn
til að reyiia að fylla það skarð sem
Mike skildi eftir. Það er virkilega
leitt að hann skyldi hætta því hann
var mjög sterkur aðili innan sveit-
arinnar, samdi mörg laganna og
var mjög skýr náungi sem sá hlut-
ina í sínu rétta ljósi. Það er
kannski helst hin mikla ákveðni
Mikes sem við söknurn."
Áhrif myndbandanna
MARK: „Tónlistarmyndböndin
hafa að sjálfsögðu átt stóran þátt
í velgengni okkar enda hefur tón-
listin og myndin á seinni árum
orðið að æ meir samgróinni heild.
Fólk kemst betur inn í stemmningu
lagsins og skilur innihald þess bet-
ur eftir að hafa séð myndbandið.
Persónulega er ég hvað ánægðast-
ur með myndbandið við It must be
love.
- Hins vegar má ekki gleyma því
að viðhorf okkar til myndbanda-
gerðar er allt annað en til tónlistar-
innar. Fyrir framan myndavélina
sleppum við fram af okkur beislinu,
sprellum og skemmtum okkur.
Hins vegar höfum við alltaf litið á
okkur sem alvarlega tónlistarmenn
og í hljóðverinu eru vinnubrögðin
öguð og útpæld. Við höfum allt frá
upphafi gert lög sem hafa alvarleg-
an boðskap (dæmi: Grey day,
Cardiac arrest; innskot greinar-
höf.).
Fólki sem hefur séð myndböndin
hættir til að líta á okkur sem ein-
tóma sprelligosa en við lítum á
plötur og myndbönd sem aðskilda
miðla.“
Mark Bedford:
„Við breytum kannski ekki miklu
sjálfir en við getum e.t.v. fengið
fólk til að breyta hlutunum upp á
eigin spýtur."
Vinsældir
Madness hefur aðeins einu sinni
náð verulegum árangri á vinsælda-
listum í Bandaríkjunum. Hafið þið
gefið upp alla von um frægð og
frama þar vestra?
MARK: „Nei, það er alls enginn
uppgjafartónn í okkar herbúðum.
Reyndar hafa Bandaríkin aldrei
verið okkur ofarlega í huga svo við
höfum ekki lagt sérlega mikið á
okkur til að ná þar árangri. Það
er rétt að Our house fór í 7. sæti
bandaríska vinsældalistans árið
1983 en ástæðan var líklega sú að
stuttu áður höfðum við gert samn-
ing við GEFFEN records sem
undirbjuggu jarðveginn einfald-
lega betur en fyrirrennararnir. Að
sjálfsögðu væri ánægjulegt að slá
almennilega í gegn handan At-
lantsála en það hefur aldrei verið
okkur sérstakt kappsmál."
Vinsældir Madness hafa minnk-
að nokkuð hin síðari ár, á sama
tíma og gagnrýnendur eru sam-
mála um að tónlist ykkar sé betri
og vandaðri en áður. Kanntu ein-
hverja skýringu á þessu?
MARK: „Það er erfitt að segja.
Við erum eldri og höfum öðlast
mikla reynslu á þeim 8 árum sem
Madness hefur verið starfandi. En
fólk vill sífellt fá eitthvað nýtt,
menn verða e.t.v. þreyttir á sömu
gömlu andlitunum ár eftir ár. Við
höfum auk þess þróað tónlist okk-
ar, breiðskífan Rise and fall (frá
1982), sem ég tel vera okkar besta
verk, markaði að mörgu leyti
kaflaskipti í sögu Madness.“
Madness tók þátt í tónleikum til
styrktar Greenpeace samtökunum
síðastliðið vor og þið leggið einnig
lið baráttunni gegn kynþáttaað-
skilnaði, með tónleikahaldi. Er
Madness að verða pólitískari?
MARK: „Já, það held ég, þó ekki
væri nema vegna þess að við höfum
mun víðtækari þekkingu á þjóð-
félagsmálum en þegar við byrjuð-
um. Ástæðan fyrir því að við tökum
þátt í þessu er að þetta er það
áhrifamesta sem við getum gert
sem hljómsveit. Við getum fengið
fólk til að hugsa sem svo: Nú,
Madness gerir þetta. Hvers vegna
og hvað er hér á ferð? Á þennan
hátt getum við vonandi haft áhrif
til góðs. Við getum kannski ekki
breytt miklu sjálfir en við reynum
að leggja okkar af mörkum með
því að hafa áhrif á fólk svo það
breyti hlutunum sjálft.“
Fylgist þið vol með nýjum
straumum í bresku tónlistarlífi?
MARK: „Já, við reynum það, en
því miður hef ég minna getað hlust-
að á vinsældalistann en áður. Það
er hálfleiðinlegt því mér líst mjög
vel á margt það sem er á listanum
um þessar mundir."
- Hefur viðhorfið til tónlistarinn-
ar breyst með árunum?
MARK: „Að einhverju leyti, það
er i raun óhjákvæmilegt með
hljómsveit sem hefur stafað jafn-
lengi og við að þeim markmiðum
fækki sem við viljum ná með tón-
list okkar. Eftir stendur þó alltaf
þetta stóra markmið, að semja góð
lög, og það glatast ekki.“
Pólitískari
- Þegar þú lítur til baka, hvaða
atriði hafa verið mikilvægust á
ferlinum?
MARK: „Þetta er mjög víðtæk
spurning en eitt það sem ég gæti
nefnt er að við tókum þátt í Red
wedge hljómleikaferðinni sem ég
tel mjög mikilvægt framtak. (Red
wedge var hópur tónlistarmanna
sem tók höndum saman og hélt
hljómleika víðs vegar um Bretland,
í fyrra og um áramót, með það að
markmiði að vekja pólitíska vitund
breskra ungmenna og koma íhalds-
stjórn Thatcher frá völdum; inn-
skot greinarhöf.) Eitt það sem að
mínu viti hefur staðið bransanum
fyrir þrifum er að listamennirnir
eru aðskildir í afmarkaða ósam-
þýðanlega bása. Það er því jákvætt
þegar hljómsveitir taka höndum
saman með sameiginlegt markmið
fyrir augum, því það færir saman
ólíka hópa fólks og almenningur
kynnist ólíkri tegund tónlistar á
einu bretti."
Madness hefur í nógu að snúast
næstu vikur og mánuði. Hún kem-
ur fram á hinni miklu tónleikahá-
tíð í Glastonbury á Englandi nú
um helgina og einnig á Roskilde
fyrstu helgina í júlí. Þá mun hún
halda í hljóðver með haustinu og
hljóðrita nýja breiðskífu, en
heppnir hljómleikagestir í Höllinni
fengu að heyra sýnishorn af nokkr-
um þeirra laga sem væntanlega
munu prýða þann grip.
Ef marka má síðustu plötu Mad-
ness, Mad, not mad, og frammi-
stöðu sveitarinnar í Höllinni þann
17. júní, er óhætt að fara að hlakka
til þeirrar skífu.