Dagblaðið Vísir - DV - 21.06.1986, Blaðsíða 21

DV. LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 1986.
21
Þorgeir J. Andrésson fyrir framan óperuhúsið í Hamborg.

Úr verkfræði í óperusöng
Viðtal við Þorgeir J. Andrésson sem syngur við óperuna í Hamborg
Mánudagskvöldið 19. maí sl. var
óperan Don Carlo eftir Verdi flutt
á fjölum ríkisóperunnar í Ham-
borg. Þessi staðreynd ein sér myndi
ekki heyra undir fréttnæmi hér
heima á íslandi ef ekki hefði þetta
ákveðna kvöld íslenskur söngvari,
Þorgeir Andrésson að nafni, verið
meðal flytjenda. Þorgeir, sem
þarna tróð upp klæddur sem munk-
ur, hefur hingað til spreytt sig sem
áhugamaður um söng heima á Is-
landi, en er núna skyndilega orðinn
atvinnumaður hérna í Hamborg.
Fréttaritari DV í Þýskalandi frétti
af komu Þorgeirs og fór strax á
stúfana og var svo heppinn að fá
söngvarann til að gefa sér viðtal á
frumraunardegi sínum, þann 19.
Byrjaði allt í gegnum eina
auglýsingu
Þegar komið var til Þorgeirs og
hann búinn að laga kaffi í nýfeng-
inni leiguíbúð sinni leiddist talið
eðlilega að því hvernig þetta með
atvinnumennsku í Hamborg hefði
komið til.
Þorgeir. Jú, óg er áskrifandi að
óperutímariti sem gefið er út í Lon-
don og í einni útgáfunni rakst ég
á litla auglýsingu frá óperunni
hérna í Hamborg þar sem auglýst
var eftir svokölluðum fyrsta tenór
í kórinn. Ég skrifaði á uppgefna
adressu, kynnti mig og bað um
upplýsingar án þess að hafa alvar-
lega hugleitt afleiðingarnar. Þeir
skrifuðu fljótt til baka og boðuðu
mig á söngprufu í London seinni-
part nóvembermánaðar. Ég dreif
mig þangað, flaug út á laugardegi,
söng fyrir þá á mánudegi og var
mættur aftur heim i mína vinnu á
þriðjudegi. Það er skemmst frá því
að segja að það tókust samningar
á staðnum og vildu þeir að ég byrj-
aði sem fyrst en þar sem ég gat
ekki hlaupið svo snöggt frá minni
vinnu heima þá var það gert að
samkomulagi að ég byrjaði fyrst í
apríl.
Ég er sem sagt hingað kominn
og er strax farinn að æfa fyrir heil-
.ar 5 sýningar, en þær eru fyrir utan
Don Carlo, Requiem og Aida eftir
Verdi karlinn, Turandot eftir Pucc-
ini og síðan Mefistofele eftir Boito.
Eftir sumarleyfi verð ég einnig í
Meistarasöngvurunum frá
Núrnberg eftir Wagner, Töfraflau-
tunni eftir Mozart og Otello eftir
Verdi. Þannig að ekki vantar ú Qöl-
breytnina.
Erfið ákvarðanataka
DV. Þú hefur sem sagt ákveðið á
þessum degi þarna í London að
drífa þig hingað út, var það ekki
erfið ákvarðanataka með konu,
börn og úgætis stöðu heima á Is-
landi?
Þorgeir. Jú, vissulega var maður
lengi að hugleiða þetta eftir ferðina
til London. En söngurinn hefur
alltaf verið mitt líf og yndi þannig
að tækifæri til að vinna við hobbí-
ið sitt og það fyrir ágætis laun er
nokkuð sem ekki býðst á hverjum
degi. Á þessu hafði konan mín mik-
inn skilning og styrkti mig við
þessa ákvarðanatöku.
Vinir og kunningjar urðu eðli-
lega nokkuð hissa því þetta eru
eins og þú segir ansi mikil um-
skipti. en ég held að öllum hafi
samt litist vel á þetta ævintýri mitt.
Það er heldur ekki svo að maður
sé að brenna allar brýr að baki sér
því að vinnuveitendur mínir voru
svo indælir að gefa mér eins árs frí
frá störfum en einmitt í þetta ár
gildir þessi samningur minn við
ópéruna. Það verður því bara að
koma í ljós hvað maður gerir að
ári liðnu, hvort maður heldur
áfram í þessu eða snýr aftur heim
á leið.
Frá verkfræði yfir í óperu-
söng
Þorgeir hefur verið starfandi sem
verkfræðingur heima á Islandi í 14
ár. fyrst hjá verkfræðistofunni
Hönnun í Reykjavík en seinustu 7
árin hjá Landsvirkjun. Það vakn-
aði því sú spurning hjá fréttaritara
hvort ekki væri mikill munur á
vinnudegi verkfræðings og óperu-
söngvara.
Þorgeir. Jú, munurinn er ansi
árans skemmtilegur. Yfirleitt er
æft 4 daga í viku, frá 10 til 12.30
og svo sungið á kvöldin. Þannig
er reiknað með því að maður fái
um tvo heila frídaga í viku. Reynd-
ar verð ég að æfa mig eitthvað
heima, að minnsta kosti þar til ég
er kominn betur inn í hinar mis-
nuinandi óperur, en það er bara
gaman.
Munurinn frá því að hafa unnið
svona að meðaltali um 10 tíma á
dag hjá Landsvirkjun, og jafnvel
meira á sumrin, er því ansi mikill,
sérstaklega þar sem þetta er líka
mitt helsta áhugamál. Hreint út
sagt hefur þessi tími sem ég er bú-
inn að starfa hérna verið ein
skemmtun fyrir mig, mér liður
virkilega vel og ég finn að þetta
starf ú vel við mig. Mér hefur líka
verið mjög vel tekið af nýju starfs-
félögunum mínum þannig að ekki
get ég kvartað á þeim bækistöðum.
Kórinn er mjög alþjóðlegur. við
erum einir 20 útlendingar þarna
og finnst mér ég passa vel inn í
hópinn.
Byrjaði fyrst um þrítugt í
söngnámi
Aðspurður sagði Þorgeir að
söngur hefði verið helsta áhugamál
sitt allt frá því hann var tvítugur.
Revndar hefði hann fyrst um þrít-
ugt byrjað að læra söng af alvöru
en það var einungis sökum tímale-
vsis en ekki af áhugaleysi.
Þorgeir. Það voru Garðar Cortes
og Guðrún A. Kristinsdóttir sem
voru minir aðalkennarar þessi 5
ár sem ég stundaði núm við Söng-
'skólann í Reykjavík. Auðvitað var
þetta allt gert um helgar og á
kvöldin þvi maður var í fullri
vinnu. Ég var einnig í hinum ýmsu
kórum. þ.á m. Söngsveitinni Fíl-
harmóníu, Pólýfónkórnum og
Stúdentakórnum en auk þess var
ég i Karlakórnum Fóstbræðrum í
ein 8 ár. Seinustu árin hef ég líka
sungið með kór Islensku óperunn-
ar, sóló með Mótettukór Hall-
grímskirkju og reyndar lítillega
fyrir útvarpið líka.
DV. Er ekki mikill rnunur á at-
vinnumennskunni hér og áhuga-
mannastarfseminni heima á
Islandi?
Þorgeir. Jú, eðlilega. Ég held að
við íslensku óperuna séu sex
manns á föstum launum á nieðan
hérna eru það um 700. þar af 84 í
kórnum með mér. Aðstöðumunur-
inn er líka ótrúlegur, í Gamla bíói
mátti maður vera ánægður með að
hafa einn snaga fyrir sig á nteðan
maður hefur hérna sem kórmeðlim-
ur sérbás til undirbúnings fyrir
sýningar og eigið kórpúlt við æf-
ingar.
Það segir sig sjálft að ópera eins
og þessi hér í Hamborg, sem er með
urn 40 verk á ári á sýningarskrá,
kostar sitt og er því ótrúlegum fjár-
munum varið í þessa stofnun, en
það gerir náttúrlega muninn að
hérna eru þessir fjármunir fyrir
hendi en ekki á íslandi. Við íslend-
ingar megum samt vera stoltir af
því sem við höfum upp á að bjóða
i menningarlífinu heima og er
stundum hreint ótrúlegt hverju við
náum frarn.
Sviðsskrekkur?
Við yfirgáfum Þorgeir fyrir fram-
an óperuhúsið í Hamborg en hann
er eins og fyrr segir að taka þátt í
sinni fyrstu óperu seinna um kvöld-
ið. Við spurðum hann að lokum
hvort ekki væri einhver vottur af
sviðsskrekk farinn að gera vart við
sig. Þorgeir svaraði því til að hann
kynni rulluna sina gjörsamlega
utan að en bætti síðan hlæjandi
við að hann hefði fremur áhyggjur
af munkaserknum en af slíkri flík
hefði hann litla reynslu.
Viðtal: Ketilbjörn Tryggvason.