Dagblaðið Vísir - DV - 09.12.1986, Side 18

18
ÞRIÐJUDAGUR 9. DESEMBER 1986.
Merming
Tónleikar Guömundar Magnússonar
pianóleikara á Kjarvalsstöðum 2. desemb-
er.
Efnisskrá: Franz Schubert Sónata í a-
moll op 143; Fréderic Chopin: Sónata i
Af huldumanni
í píanistastétt
b-moll op 35; Olivier Messiaen: Regard
de la croix og Premiére communion de
la vierge; Alexander Scrjabin: 4 þaettir op
56; Franz Liszt Feneyjar og Napóli, úr
Années de pélerinage.
Píanóleikarans Guðmundar
Magnússonar hafa víst fáir heyrt
getið. Þó hefur hann leikið á tónleik-
um hér á landi, að minnsta kosti
einu sinni með Kolbeini Bjamasyni,
og unnið til verðlauna í keppnum
ungra píanóleikara erlendis á meðan
hann dvaldi við framhaldsnám í
Köln.
Loks kom að því að hann héldi
sjálfstæða tónleika hér heima, þótt
heldur væri hljótt um þá, enda virð-
ist þessi ungi píanóleikari fremur
vilja kynna sig með góðum píanóleik
en auglýsingaglamri.
Guðmundur Magnússon píanóleikari (ásamt Kolbeini Bjarnasyni flautuleikara).
Oftar og meira
Hann valdi sér erfið og viðamikil
viðfangseftú á þessum tónleikum
Tónlist
Eyjólfur Melsted
sínum á Kjarvalsstöðum. Því var
kannski ekki að undra að hann færi
heldur varlega í sakimar, framan
af að minnsta kosti. í Schubertsón-
ötunni var leikurinn gegnumvand-
aður en greinilega leikið upp á
öryggið, slétt og fágað. Þó verður
ekki' sagt að leikurinn hafi haft á sér
neinn akademiskan blæ. Leikmáti
Guðmundar byggist greinilega mikið
upp á örygginu og hann lætur ekki
svo glatt vaða á súðum, en kraft
vantar þó ekki í leik hans. Þótt hann
léki presto lokakafla Chopinsón-
ötunnar mjög hratt þá bar leikurinn
engan svip keyrslu eða hamsleysis,
aðeins treyst á mikla og ömgga
tækni.
Liðkaðist þó heldur um þegar fram
í sótti og í þáttunum úr Années
pelerinage eftir Liszt bar leikurinn
allt annan svip og frísklegri en í
byrjun. Sama kunnáttan, fimin og
öryggið að baki en meira lagt í túlk-
unina. Muninn var líka svo greini-
lega að finna í Chopinstykkinu, sem
hann tók fyrir aukalag, og gaman
að bera saman við Chopinmeðferð-
ina á fyrri hluta tónleikanna. Það
leynir sér ekki að í þessum hingað-
til huldumanni eigum við feikn
góðan píanista sem ætti að leika
mun meira og oftar opinberlega en
til þessa.
EM
Góður dagur
hjá Sinfóníunni
Tónlelkar Sinfóníuhljómsveitar íslands í
Háskólabiói 4. desember.
Stjórnandi: Gabriel Chmura.
Einsöngvari: Sólrún Bragadóttir.
Efnisskrá: Wolfgang Amadeus Mozart
Sinfónía nr. 39 i Es-dúr KV 543; Gustav
Mahler: Sinfónía nr. 4 í G-dúr.
Það var ánægjulegt að sjá Gabriel
Chmura standa á stjómpalli aftur,
heilum þremur árum eftir að hann
var hér síðast. Reyndar finnst manni
vera styttra síðan, en svona er það
með minnisstæða stjómendur og
tónleika, þeir finnast manni hafa
verið í gær eða fyrradag. Öðrum er
maður meira og minna tilbúinn að
gleyma þegar að þeim loknum.
Það öndvegis tré
Sinfónía Mozarts númer 39 er ein
af hans síðustu stórvirkjum á þessu
sviði. Margrakin heur verið sú saga
þrcnginga og eymdar sem hann bjó
við þegar hann samdi hana. Samt
finnst manni nú á tímum harla lítill
munur á því húsnæði sem Mozart
átti að hafa hírst í og Beethoven að
hafa búið i við ágætan kost, en bara
verið rekinn út fyrir að vera með
hávaða um nætur. En okkur nú-
tímamenn skortir líklega innsýn í
lífsmáta og lífsþægindakröfur þeirra
Tónlist
Eyjólfur Melsted
tíma og víst hefur maður heyrt því
haldið fram að enginn núlifandi
maður myndi þiggja í nefið af snúss-
inu hans Beethovens. En Sinfónfuna
spilaði hljómsveitin okkar mjög vel.
Stíllinn látlaus og yfirvegaður en þó
ríkur af innri spennu og hljómsveit-
armönnum jafnan gefið gott tóm til
að móta sínar hendingar vel, enda
árangurinn eftir því. Og hver getur
verið annað en sérstaklega ánægður
með frammistöðu tréblásaranna í
Andantekaflanum og menúettinum?
Sú litla er erfið líka
Mahler er ekki oft á dagskrá hjá
hljómsveitinni okkar fremur en aðrir
germanskir síðrómantíkerar.
Kannski hefúr mönnum fundist þar
ráðist á garðinn lægstan að taka „þá
litlu“, sem ber númerið fjögur. Hún
er samt á sinn hátt síst auðleiknari
en hinar - er það aðeins á annan
hátt. En hljómsveitin lék Mahler
mjög fallega. Leikurinn bar þess
glögg merki að til undirbúningsins
hafi verið vel vandað. Nær allar inn-
komur voru pöttþéttar i mjög góðu
styrkleika og tempósamræmi. Söng-
inn um lystisemdir Paradísar söng
Sólrún Bragadóttir með einstakri
hlýju og glettni þar sem hún átti
við. Hljómsveitin sýndi henni þá til-
litssemi að neyða hana ekki til
óþarfra átaka. Otkoman varð því
mjög vel fluttur Mahler. Megi
hljómsveitin okkar halda áfram á
þeirri braut.
EM