Dagblaðið Vísir - DV - 02.04.1987, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR 2. APRÍL 1987.
Stjómmál
Framsóknarmenn á Alþingí i vetur. Fyrir attan Olaf Þóróarson sitja Jón Kristjáns-
son og Haraldur Ólafsson. DV-mynd GVA.
Stefhuskrá Framsóknarflokksins:
ísland án öfga til
hægri eða vinstri
Baráttu gegn frumskógarlögmálum
frjálshyggjunnar og baráttu gegn of-
stjóm ríkisvaldsins og miðstýringu er
lýst sem grundvallaratriðum í kosn-
ingastefhuskrá Framsóknarflokksins.
Flokkurinn vill þjóðfélag án öfga til
hægri eða vinstri.
Af öðrum atriðum í stefhuskrá
Framsóknarflokksins má nefha:
Varðveislu þess árangurs sem náðst
hefur í efhahagsmálum. Lækkun er-
lendra skulda þjóðarinnar. Bætt kjör
hinna lægra launuðu.
Stjómun fiskveiða verði haldið
áfram á þeim grunni sem þegar er
lagður.
Búháttabreytingu í landbúnaði með
uppbyggingu nýgreina, skipulagningu
allrar kjötframleiðslunnar í samvinnu
við framleiðendur og neytendur og
svæðaskipulagningu sauðfjárfram-
leiðslunnar í samræmi við byggða- og
landnýtingarsjónarmið.
Framsóknarflokkurinn vill vald-
dreifíngu á gmndvelli nýs stjómsýslu-
stigs, sem tryggi aukin áhrif
heimamanna á eigin mál og flutning
þjónustustarfa heim í hérað.
Stuðning við hið nýja húsnæðis-
lánakerfi.
Bama- og fjölskyldubætur með
þremur bömum eða fleiri nægi til að
íauna foreldri fyrir heimavinnu, kjósi
það að gæta bama sinna heima.
Samræmt lífeyrissjóðakerfi þannig
að sjóðirnir myndi eina lífeyrisheild.
Róttæka lagfæringu söluskattskerf-
isins, eða, ef það reynist ekki kleift,
virðisaukaskatt.
Yfirstjóm umhverfismála verði í
einu ráðuneyti.
Frumkvæði íslendinga fyrir útrým-
ingu kjamorkuvopna á Norður-Atl-
antshafi og þátttöku íslendinga í
baráttunni fyrir kjamorkuvopnalaus-
um Norðurlöndum.
ísland sem miðstöð fyrir alþjóðlega
viðleitni til þess að stuðla að betra og
heilbrigðara mannlífi.
-KMU
Fréttir
Afjgreiðsla Mjólkursamsölunnar:
Allir staifsmenn
segja upp störfum
Allir starísmenn í afgreiðslu Mjólk-
ursamsölunnar í Reykjavík hafa sagt
upp störfum vegna óánægju með nýj an
færibandabúnað sem komið hefur ver-
ið upp í afgreiðslunni.
Starfsmennimir, sem em 12 talsins,
segja að hinn nýi búnaður sé helmingi
seinvirkari en sá gamli og auki það
vinnuálag þeirra til muna. Búnaður
sá sem hér um ræðir samanstendur
af tveimur færiböndum og er annað
íyrir afgreiðslu á G-vörum og nýmjólk
en hitt fyrir afgreiðslu á jógúrt og
grautum.
Uppsagnimar vóm ákveðnar eftir
að starfsmennimir héldu fund með
fulltrúa Dagsbrúnar á þriðjudaginn
en þar kom fram að forsvarsmenn fyr-
irtækisins vildu bjarga málunum með
þvi að kaupa af starfsmönnunum pás-
ur sem þeir eiga. Var pásan fyrir
hádegi á föstudag þannig seld fyrir
einn næturvinnutíma en starfsmenn
hafa síðan neitað að selja fleiri pásur.
-FRI
Viðtalið:
„Stunda laxveiði
af mikilli ástríðu"
- segir Óli Þ. Guðbjartsson skólastjórí
„Ég er búinn að starfa í sveitar-
stjóm fyrir Sjálfstæðisflokkinn í 24
ár, en hætti því raunar um síðustu
kosningar, en með því hugsaði ég
mér alls ekki að hætta að starfa inn-
an Sjáfstæðisflokksins vegna þess
að grundvallarskoðanir mínar á
stjómmálum hafa ekki breyst. Til-
efni þess að ég tók sæti á lista
Borgaraflokksins er það að mér
fannst of langt gengið í afstöðu til
eins manns og annað atriði er þetta
tvöfalda siðgæði sem ég get ekki fellt
mig við. Minn tilgangur er sá að
taka þátt í að aðvara, og þá ekki
bara forystu Sjálfstæðisflokksins
heldur forystumenn allra stjóm-
málaflokka á Islandi, við því að
ganga þann veg til verks eins og
gert var að þessu sinni,“ sagði Óli
-Þ. Guðbjartsson, skólastjóri á Sel-
fossi, en hann skipar fyrsta sætið á
framboðslista Borgaraflokksins í
Suðurlandskjördæmi við næstu
kosningar.
Óli skipaði til skamms tíma fimmta
sætið á framboðslista Sjálfstæðis-
flokksins í Suðurlandskjördæmi en
féll frá því sæti til að setjast á lista
Borgaraflokksins. Um það hvort
Viðtalið
Óli Þ. Guðbjartsson.
ekki hefði verið erfið ákvörðun að
hætta starfinu innan síns gamla
stjómmálaflokks, sagði Óli að það
hefði ekki verið. „Það sem ég er að
gera núna er í raun ekki annað en
að gegna kalli samviskunnar og þeg-
ar svo er þá er ákvarðanatakan ekki
erfið.
Ég er búinn að vera kennari og
skólastjóri í 32 ár, fyrst kennari í 15
ár en síðan skólastjóri hér frá árinu
1970. Ég hef unað hag mínum mjög
vel hér og hef verið hér lengst af,
ef frá er talið tveggja ára nám í
Danmörku fyrir mörgum árum og
síðan ársdvöl í Suðurríkjum Banda-
ríkjanna fyrir nokkru, en þar var ég
í endurmenntun," sagði Óli.
- Áhugamál?
„Mitt áhugamál er veiðiskapur.
Ég stunda laxveiðar og silungsveið-
ar af mikilli ástríðu, enda er mikið
kjörlendi fyrir veiðimenn hér á Suð-
urlandi og góð aðstaða til veiða.
En í pólitík er mitt áhugamál
raunvemleg valddreifing, dreifing
valds frá ríkisvaldi til héraða, það
tel ég vera mestu þjóðamauðsyn.
Ég er ákaflega stoltur af árangri
núverandi ríkisstjómar og þá eink-
um í efnahagsmálum, en ég er jafn
hnugginn yfir því hve lítið hefur
verið gert í þessum efhum, en þau
em undirrót hinnar óæskilegu
byggðarröskunar undanfarin ár. Ef
ég fæ einhveiju áorkað þá er ég að
reyna að leggja mitt lóð á þessa vog-
arskál," sagði Óli Þ. Guðbjartsson.
-ój
í dag mælir Dagfari
Þegar neyðin er stærst
Það ástand hefur smám saman
verið að skapast í landinu að ríkis-
starfsmenn hafa tekið við af ófag-
lærðum verkamönnum sem mesti
láglaunahópurinn. Að minnsta kosti
hefur Dagsbrún og öðrum verka-
lýðsfélögum ekki dottið í hug að
boða verkföll nú um langan tíma en
þess í stað setið á málskrafi með vin-
um sínum vestur í Garðastræti og
haft hljótt um sig. Einu sinni þótti
það ekki beysið að vera á verslunar-
mannataxta en nú hefur maður ekki
heyrt hósta né stunu frá verslunar-
mannafélögum, frekar en þau séu
ekki til. Astandið er meira að segja
orðið þannig að forseti Alþýðusam-
bands íslands hefur gefið kost á sér
til framboðs og ferðast nú um vinnu-
staði til að réttlæta launamálastefhu
Alþýðusambandsins og ríkisstjóm-
arinnar, sem er eitt og hið sama.
Öðruvísi mér áður brá.
Ríkisstarfsmenn, svo sem kennar-
ar, veðurfræðingar, náttúrufræðing-
ar, hjúkrunarstéttimar og raunar
allir sem nöfhum tjáir að nefna, hafa
að undanfömu sagt hingað og ekki
lengra. Þeir segjast ekki nenna leng-
ur að vinna fyrir þau lúsarlaun, sem
ríkið býður þeim og hafa gengið út.
Kennarar sögðu að vísu ekki upp,
en lögðu niður vinnu. Sjúkraliðar
gengu hins vegar lengra og sögðu
störfum sínum lausum, þannig að
spítalamir vom um það bil að tæm-
ast, bæði af sjúkraliðum og sjúkling-
um.
Ragnhildi heilbrigðisráðherra datt
þá það snjallræði í hug að sjúkralið-
ana, sem misstu þannig vinnu sína
fyrir það að segja upp, mætti ráða
aftur sem lausráðna starfsmenn.
Væntanlega þá upp á sömu kjör og
þeir vom að hafha með uppsögnum
sínum. Ekki fara sögur af viðbrögð-
um sjúkraliða við þessu rausnarlega
tilboði ráðherrans enda ekki víst að
þessi frumlega aðferð við lausn
kjaradeilu hafi áður séð dagsins ljós
og þess vegna komið sjúkraliðunum
i opna skjöldu. Það er ekki á hveij-
um degi sem vinnuveitandi býður
starfsmanni, sem segir upp vegna
launakjara, að taka hann aftur í
vinnu upp á sömu kjör í lausa-
mennsku. En það er ekki heldur á
hveijum degi, sem við eignumst ráð-
herra, sem hafa slíkan skilning á
kjaradeilum.
Nú var það að vísu þannig, að
spítalamir gátu sent tugi, ef ekki
hundmð sjúklinga heim til síii og
má af því ráða að inni á sjúkrahús-
unum liggi íjöldinn allur af fólki sem
þangað hefur ekkert að gera. Spítal-
amir em troðfullir af fólki sem getur
náð heilsu sinni með því að liggja
heima, ef það er þá heilsulaust á
annað borð. Vaknar reyndar sú
spuming hvort heilbrigðiskerfið sé
ekki komið á það stig að það sé fyrst
og fremst að annast heilbrigða sjúkl-
inga úr því sjúklingar ná góðum
bata jafhskjótt og enginn er til að
hjúkra því á spítulunum. Eða þá
hitt, að þeir sjúklingamir, sem á
annað borð em lasnir, fái að deyja
í friði án þess að sérmenntað fólk
sé að hamast í halda í þeim líftó-
mnni.
Hvað um það, þegar neyðin er
stærst er hjálpin næst. Stóra neyðin
var auðvitað sú að þjóðin var smám
saman að átta sig á að þjóðfélagið
gæti að mestu leyti komist af án allr-
ar þeirrar heilsugæslu, sem við
höfum verið að koma okkur upp,
ekki fyrir sjúklingana heldur fyrir
heilsugæslustéttimar, sem þurfa að
fá starf í samræmi við menntun sína.
Spítalamir em sem sagt fyrir fólkið
sem vinnur þar en ekki sjúklingana
sem liggja þar. Þetta var landslýður
sem sagt að uppgötva þegar Þor-
steinn Pálsson kom spítalafólkinu
til hjálpar og samþykkti að ganga
að öllum kröfum.
Þorsteinn hefur verið að kljást við
sinn eigin sjúkling að undanfömu.
Albert hefiir verið að gera honum
lífið leitt og var búinn að segja upp
vistinni í flokknum. Fylgi Sjálfstæð-
isflokksins undir forystu Þorsteins
er komið niður undir þijátíu pró-
' sent. Nóg var nú fyrir Þorstein að
missa atkvæðin hjá sjúklingum sem
ganga lausir þótt ekki bættust hinir
við sem legið hafa upp á spítulunum.
Þannig hefur uppákoman með Al-
bert leitt það af sér að sjúkraliðar
fá nú viðunandi launahækkun sem
er liður í því að bæta heilsuna hjá
Sjálfstæðisflokknum. Segið svo að
Albertsupphlaupið komi að engu
gagni! Dagfari