Dagblaðið Vísir - DV - 11.01.1988, Blaðsíða 28

40
MÁNUDAGUR 11. JANUAR 1988.
FÉLAGSMÁLASTOFNUN REYKJAVlKURBORGAR
UNGLINGAATHVARF
TRYGGVAGÖTU 12
Auglýst er eftir starfskrafti í 46% kvöldstarf. Hér er
um að ræða mjög fjölbreytt og gefandi starf með
unglingum á aldrinum 13-16 ára. Lítill og samheld-
inn starfshópur þar sem góður starfsandi ríkir.
Æskilegt er að umsækjendur hafi kennara- eða há-
skólamenntun í uppeldis-, félags-, og/eða sálarfræði.
Umsóknareyðublöð fást á staðnum eða hjá Starfs-
mannahaldi Reykjavíkurborgar, Pósthússtræti 9.
Umsóknarfrestur er til 20. janúar.
Nánari upplýsingar veitir forstöóumaður í síma
20606 eftir hádegi virka daga.
HANNYRÐAVERSLUNIN
STRAMMI
ÓÐINSGÖTU 1, SÍMI 13130.
PÓSTSENDUM
STÓRKOSTLEG ÚTSALA
MIKIL VERÐLÆKKUN
Handavinna
Garn
Dúkar
Pennasaumur
Trévörur og margt fl.
Missið ekki af einstæðu
tækifæri.
Aðeins í örfáa daga.
Nýjabæ við Eiðistorg.
Sími: 611811.
Merming
Wolfgang Amadeus Mozart 6 ára gamall.
Leopold Mozart.
Sagan um föðurinn sem
hræddi son sinn með
lúðri endanlega hrakin!
Alkunn er sú sögn aö Leopold
Mozart hafi eitt sinn í reiði fretað
af krafti í trompet til að hræða við-
kvæman son sinn og hótað honum
æ síðan að yrði hann ekki þægur
og góður næði hann í lúðurinn. Svo
hræddur átti vesalings Wolfgang
litli að hafa orðið, að hótunin ein
nægði til að hann hagaði sér skikk-
anlega upp frá því. Ýmsir hafa
meira að segja reynt aö- sanna að
Wolfgang hafi forðast að semja fyr-
ir trompet í allri sinni músík.
Tískusveiflur þá sem nú
Ég hef frá því í æsku átt bágt með
að trúa þessari sögu. Styrktist sú
skoðun mín mjög þegar ég síðar
nam um tískusveiflur í músík og
hljóðfæranotkun og uppgötvaði að
Wolfgang. Amadeus notaði þann
trompet, sem honum stóð til boða,
gjaman í verkum sínum og þá af
sinni stöku smekkvísi, notandi alla
þá möguleika sem hljóöfærið hafði
upp á að bjóða. Styrktist sú trú mín
þegar ég komst í kynni við Tromp-
etkonsert Leopolds Mozarts,
saminn fyrir clarino, hijóðfæri sem
dottið var úr tísku þegar sonurinn
Wolfgang var tekinn að semja mús-
ík. Á sínum tíma komst ég einnig
eilítið í tæri við þessa gömlu lúðra
og skildi þá af hveiju það var talið
þriggja ára nám að læra að blása
tónana f og fís á clarino og einnig
hvaða annmarka lúður Wolfgangs
Guðleifs hafði.
Trompetkonsert Leopolds Moz-
arts er aöeins í tveimur köflum:
adigo og allegro moderato. Mjög
hafa mennn gruflað yfir því að kafl-
arnir séu aðeins tveir og jafnvel
gert ítrekaða leit að fyrsta kaflan-
um. Hann hefur aldrei fundist og
gerir reyndar ekkert til þvi að kon-
sertinn er heillandi og heildstæður
eins og hann er. Frá fyrstu kynnum
hefur þessi sérstæði konsert átt
sérstakan sess í hugskoti mínu.
Fyrsta hljóðritun sem ég kynntist
af konsertinum var útgáfa með
Maurice André og Hljómsveit
norður-þýska útvarpsins undir
stjórn Gabors Ötvös (EK 114012.4).
Ég hafði þá, sem enn, mikið dálæti
á flauelsblásaranum André.
Stíllinn á upptökunni minnir þó
nokkuð á Mozart túikun - þ.e.a.s.
Tórdist
Eyjólfur Melsted
Amadeusartúikun - Jacquillats
heitins, sem við þekkjum svo vel
heima á Fróni. Ég kunni út af fyrir
sig vel við þennan framsagnar-
máta, þótt Leopoldstúlkun sé allt
annar handleggm- en Guðleifs þeg-
ar um nafnið Mozart ræöir.
Heyrir úndir aðra reglugerð
Síðar kom dálítið skemmtilegur
útúrdúr. Chicago blásarinn Wyn-
ton Marsallis tók nefnilega upp á
þvi að blása þennan yndislega kon-
sert inn á plötu - og það tvívegis.
Með National Philharmonic Orc-
hestra, London lék hann undir
stjórn Leppards (CBS 37846). En
svo heyröi ég af tilviljun, fyrir
skömmu upptöku með Kammer-
sveit New Orleans, þar sem ég held
að þeir leiki án stjórnanda. Túlkun
Marsallis myndu sumir afgreiða
sem endemis djassrusl. Hann
skáldar frjálslega fanfara framan
og aftan við hendingarnar. Eigin-
lega fullmikið, en líflegur og
ungæðislega sveiflandi leikmátinn
gerir túlkun Marsallis bæði athygl-
isverða og áheyrilega. Og varast
skyldu menn að hengja hana aftan
í djassleik kappans. Hann heyrir
einfaldlega undir aðra reglugerð
eins og möppudýr kerfisins myndu
segja.
Líkt og Passíusálmar með
Hallgrími sjálfum
En nú, rétt eftir miðja nýhðna
jólafóstu, kom á markaðinn snúð-
ur, eða CD (Teldec 8.43673 ZK), sem
ég tel eina af albestu hljóðritunum
ársins. Það er Mozartútgáfa með
Consentus Musicus - undir stjórn
Nicolaus Hamencourts. Þar er
tvær gersemar að finna. Fagott-
konsert' Wolfgangs Guðleifs blæs
Milan Turkowic á fagottið sem
Konsertinn var saminn fyrir, með
sjö klöppum, smíðað 1780. Þar not-
aði Mozart alla möguleika sem það
„nýja“ frábæra hljóðfæri bauð upp
á.
. ÞarerlíkaTrompetkonsertLeop-
olds að finna. Hann blæs ungur
snillingur að nafni Friedemann
Immer á klappalausan náttúrulúð-
urinn, sem konsertinn var saminn
fyrir - hljóðfærið sem datt snögg-
lega úr tísku líkt og hárkollan sem
Beethoven aldrei bar. Túlkun
Harnencourts og Immers er á alveg
sérstökú plani. Og maður sannfær-
ist við hlustunina, að svona hljóti
þetta að hafa hljómað í upphafi.
Burtséö frá því hvaða skoðun
menn annars hafa á uppruna-
stefnu, ráðlegg ég hverjum sem
hlýða vill á meistaraleik að hlusta
á þessa upptöku. Fyrir mínum eyr-
um hljómar það eitthvað svipað og
fengi ég að hlýöa á séra Hallgrím,
eða snjalla samtímamenn hans,
syngja Passíusálmana.
Það er aðdáunarvert þrekvirki -
hreint og beint frá lífseðlisfræði-
legu sjónarmiði - að geta blásið
þennan konsert svo meistaralega
sem Fridemann Immer gerir. Lítils
virði væri sú snilld ef músíkalska
hliöin væri ekki svo einstök á þess-
ari, að mínu eigingjama áliti,
hljóðritun ársins. Og varla held ég
að nokkur maður taki upp frá því
ljótu söguna um pabbann, sem
hræddi drenginn sinn með lúðrin-
um alvarlega, sem fengið hefur að
kynnast þessum hugljúfa konsert
Leopolds Mozarts, ekki síst ef við-
komandi nýtur hans í meðförum
Friedemanns Immers og Nicolaus
Hamencourt.
EM