Dagblaðið Vísir - DV - 20.07.1988, Blaðsíða 16

16
MIÐVIKUDAGUR 20. JÚLÍ 1988.
Spumingin
Hefurðu farið í útilegu
í sumar?
Anna Björg Sigurðardóttir: Nei, ég
veit ekki hvort ég fer nokkuð.
Sigurður Jóhannesson: Nei, Og ætla
ekki.
Guðlaug Þorkelsdóttir: Nei, en það
er aldrei aö vita.
Kjartan Ólafsson: Nei, ekki í sumar.
Ásta Guðmundsdóttir: Já, ég var
nálægt Brekkuskógi.
Lúðvík Þráinsson: Já, ég fór til Siglu-
fjarðar.
Lesendur
Leigubiffeiðasljórar vandamál?
Leigubifreiðastjórar eru mikið vandamál hér á landi að áliti bréfritara.
Gunnar K. skrifar:
Ég er ekki einn af þeim sem hef
gaman af að kvarta, en þegar eitt-
hvað mikið er að, þá er ástæða til
þess að minnast á það. Leigubifreiða-
stjórar eru mikið vandamál hér á
landi. Það er eins og þeir haldi að
þeir séu einir í heiminum, eða að
minnsta kosti rétthærri en aðrir.
Þeir leyfa sér að svína svo svívirði-
lega fyrir fólk að oft er mikil slysa-
hætta af.
Þess ber að geta að sjálfsögðu að
ég beini ekki orðum mínum til allra
bílstjóranna, heldur til þeirra sem
þessar aðfmnslur eiga við. Auk þess
er annar mjög hvimleiður siöur hjá
þeim þegar þeir sækja fólk að nætur-
þeli að þá renna þeir upp að húsum
og nota bílflautuna óspart. Skiptir
þá engu hvort þeir koma að einbýlis-
húsi eða öðrum íbúðarhúsum. Það
er víst ekki hægt að ætlast til þess
að bílstjórar fari að leita að nafni á
bjöllum í fjölbýlishúsum. En að
ganga að einbýlishúsi eða raðhúsi og
hringja bjöllunni, í stað þess að þeyta
bílflautuna, finnst mér ekki til of
mikils ætlast. Margir eru reyndar
þannig í vextinum að þeir hefðu gott
af einhverri hreyfingu.
Talaö var um það í eina tíð aö tek-
iö hefði verið fyrir það að ellihrumir
einstaklingar væru að keyra leigu-
bílana, en ég get ekki séð að það hafi
verið gert. Ég virðist allavega vera
svo óheppinn að hitta oftast á ein-
hverja slíka. Oft hef ég verið að flýta
mér og látiö vita af því. Þá verður
aksturslagið oftast í meira lagi
skrautlegt. Þá stíga menn bensínped-
alann svipað og trommari sem slær
taktinn í hröðu rokklagi svo maður
er að fara úr hálsliðunum. Ég veit
að ástandið þarf ekki að vera svona,
því ég hef ferðast mikið erlendis og
notað leigubíla, og þeir eru velflestir
færir í að aka, ef ekki snillingar.
Það mætti til dæmis, sem tillögu
um úrbætur, setja leigubílstjóra á tíu
ára fresti í hæfnispróf og stytta tím-
ann á milh prófa þegar aldurinn fær-
ist yfir bílstjórana.
Hin norðfirska siðferðiskennd
fiúnar Jón Árnason skrifar:
Undanfarið hefur nokkuð mikið
verið fjallaö um ráðningu spari-
sjóðsstjóra Norðfjarðar. Það er ef
til vill að bera í bakkafullan lækinn
að skrifa um þaö mál, en þó má ég
til, því satt að segja er ég rpjög
undrandi yfir öhum látunum í
þeim Norðfirðingum vegna þessa
máls. Undirritaður varð þeirrar
ánægju aðnjótandi að búa á Norð-
firöi um tólf ára skeið og er því
alvanur slíkum furðuráðningum,
en man satt að segja ekki eftir slík-
um viðbrögöum.
Sagt er aö hinn nýráðni spari-
sjóðsstjóri hafi ekki reynslu í
bankastörfum eöa hhðstæöum
störfum og sé eigj menntaður
„nema sem smiður". Við ráðningu
í sambærilega stööu 1986, þ.e.a.s. í
stöðu forstjóra sjúkrahússins, var
ráðinn maöur sem var eigi „nema
smiður að mennt“. Hann haföi
aldrei áður unnið á skrifstofu, aldr-
ei í banka eða unnið nein sambæri-
leg störf. Gárungamir sögðu að
smiður þessi heföi þurft aðstoð
konu sinnar til að vélrita umsókn
sína um stöðu forstjóra sjúkra-
hússins.
Þegar fyrmefndum smið var út-
hlutað stöðu sjúkrahússforstjóra
var, eins og nú, gengið fram hjá
öðrum umsækjendum sem voru
mun hæfari til aö gegna stöðu þess-
ari með tilliti til fyrri starfa, en þá
var ekkert skrifaö i blöðin, engin
kæra, enginn hótaöi að verða ekki
veikur og setja sjúkrahúsið í við-
skiptabann. Satt að segja er ég, eins
og áður sagöi, ákaflega hissa á við-
brögðunum nú.
Norðfiröingar eiga spéfugj einn
mikinn, Guðmund Bjamason að
nafni. Honum er lagiö aö sjá skop-
legu hliðarnar á málum. Þegar
ráðning sjúkrahússforstjóra hafði
farið fram 1986 fóru þá eins og nú
einhveijir þeirra umsækjenda, sem
eigi fengu starfann, i fýlu eins og
sagt er og jafhvel yfirgáfu hið fuh-
komna bæjarfélag jafhréttis og
bræðralags. Á þorrablóti Alþýðu-
bandalagsins 1986 hermdi Guð-
mundur þessi Bjarnason á sinn
einstaklega smekklega og fyndna
hátt eftir þeim umsækjendum er
hafnað var. Mig minnir að það hafi
hljómað einhvern veginn svona:
„Eg fer í fýlu, ég flyt bara til
Reykjavíkur.“ Þar eð ég veit að
Guðmundur Bjarnason er störfum
hlaöinn er ég þess fullviss aö hann
sparar sér tíma og flytur þennan
annál aftur fyrir blótsgesti nú í
vetur. Hann þarf bara aö breyta
röddinni aðeins, þ.e.a.s. bara að
reyna að ná Klöm sem hlýtur að
vera auð velt fyrir eiginmann henn-
ar, þ.e.a.s. Guðmund Bjarnason.
Aðstæður eru jú nánast þær sömu
nú, og ég er viss um að Norðfirðing-
ar hlæja sig alveg máttlausa af
íyndninni.
Það nýjasta í þessu máli er að
Sigfinnur Karlsson, formaður
Verkalýðsfélags Norðfjarðar, hótar
viðskiptasfitum við sparisjóðinn.
Að vísu átti eftir að bera það trndir
stjóm verkalýðsfélagsins, en Sig-
finnur veit eins og alfir Norðfirö-
ingar að þaö er nú bara formsat-
riði. í þessu felst að þá mun að öll-
um líkindum Lífeyrissjóöur Aust-
urlands hætta sínum viöskiptum
við sparisjóðinn, en það þýöir með
öðrum oröum dauði sparisjóðsins.
Og enn er mér spurn. Hvaö hafa
Norðfirðingar upp úr því? Um leið
og ég bið að heilsa vinum mínum
á Noröfirði vil ég bjóða velkomna
hingað suöur á möfina þá er ekki
geta sætt sig við þessa skipan mála.
Bréfritari fagnar þeim áhrifum sem verðstríð gosdrykkjarisanna hefur í för
með sér.
Anægja með
framkvæmdir
Guðrún M. hringdi:
Reykjavíkurborg er frekar hrein
borg sem hlúa ætti að. Það er því
mjög ánægjulegt að sjá allar þær
framkvæmdir sem eru í gangi úti um
allan bæ þar sem unnið er að snyrt-
ingu og lagfæringum. Götur er víða
verið að lagfæra, malbika eða bæta
og merkja. Auk þess er víðast hvar
verið að loka sárum sem hafa verið
opin svo árum skiptir, jafnvel ára-
tugum. Frágangur á nýjum svæðum
í byggingu er orðinn þannig, að oft-
ast er búið að ganga frá lóðinni áður
en húsið sjálft er tilbúiö, og er það
mikil breyting til batnaðar. Þaö vek-
ur einnig ánægju að verið er að lag-
færa torf við Miklubrautina, og það
er til fyrirmyndar því það var orðið
allt of hátt. Allt þetta hefur orðið til
þess að maður gerir sér ferð um borg-
ina til að sjá breytingarnar.
Gosdrykkjastríð
Ö.S. skrifar:
Nú er í algleymingi gosdrykkja-
stríð á milfi risanna Sanitas og Vífil-
fells. Sanitas býður þessa dagana upp
á stærri dósir, sem eru með 50%
meira magni, fyrir sama verð. Vífil-
fell býður upp á skyrtur og vasaút-
varp fyrir ákveðiö magn af dósaflip-
um eða töppum af plastflöskum. Fyr-
ir ákveðinn ljölda á svo að gróður-
setja tré og stuöla þannig að land-
græðslu í landinu. Hvort tveggja
mjög ólíkar aðferðir til að höfða til
neytandans en koma honum til góða
eigi að síður.
Þetta er dæmi um það jákvæða sem
samkeppnin getur komið til leiðar
og þvi ber að fagna. Ætli bæði fyrir-
tækin auki ekki sölu á gosdrykkjum
sínum?
Bjarni Halldórsson hringdi: margir sem lenda í því aö verða
Ég las í síðasta helgarblaði DV boðniruppenBubbiersvoþekktur
grein um aö bú Bubba Morthens að ástæða er tafin til að minnast á
hefði verið boðið upp og fannst það það sem frétt. Það er í mínum aug-
mjög ósmekklegt Það er alveg um argasta lágkúra aö skrifa um
nægilegt að birta svona upplýsing- þessi mál í dagblöð án þess að mál-
ar 1 Lögbirtingablaðinu en ástæöu- iö sé mér að nokkru leytí. viðkom-
laust að tíunda þetta í dagblaði. andi.
Eins og ástandið er á íslandi eru
* 9 v f a t «