Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.1989, Blaðsíða 10

10

LAUGARÐAGUR 30. SEPTEMBER 1989.
. . ívegavinnu
Einar Öm Sykurmoli veitir innsýn í líf hljómsveitar á tímamótum
Það er ekki unnt að greina, hvorki
á Einari Erni né híbýlum hans, að
eftir sólarhring verði hann á bak og
burt - floginn til heitari landa og
ekki væntanlegur aftur fyrr en á
næsta ári.
Einar liggur marflatur á gólfinu
þegar gengið er í bæinn og rýnir refii-
legur í málgagnið. Að lítilli stund lið-
inni er hann kominn á tvær jafnfljót-
ar og farinn að laga kaffi. Yfir kaffi-
gerðinni veður á Einari. Hann segir
frá væntanlegu tónleikaferðalagi um
Evrópu þar sem spilað verður í öllum
löndum álfunnar utan Portúgal og
Júgóslavíu. Hann segir hka að þau
fari þrír molar á undan til New York
og Los Angeles í blaöaviðtöl og þess
háttar.
Það hggur beint við, þar sem fjöl-
miðlar eru nefndir til sögunnar, að
kanna hug Sykurmolans til útlendra
tónlistarrita. Hugsa Sykurmolamir
mikið um væntanlegar viðtökur
téðra rita á Here Today, Tomorrow,
Next Week í ljósi þeirra miklu krafna
sem gerðar eru til hljómsveitarinn-
ar?
„Nei, það gerum við ekki og það
borgar sig ekki þar sem þessi blöð
eru svo óútreiknanleg. Við emm
búin að sjá tvo dóma frá Bandaríkj-
unum, í New York Times er platan
sögð valda vonbrigðum en í fagblaði
bandarískra útvarpsstöðva fáum við
gargandi dóm sem maður roðnar við
að lesa, slíkt er lofið. Við hugsum
ekkert út í hvað blöðin em að gera,
ef maður færi aö gera slíkt myndi
maður lenda í sálarkreppu, þá er eins
gott að hætta.“
ÁhrifEsjunnar
Mikil samskipti við allra þjóða íjöl-
miðlafólk hljóta að vera fjölmiðla-
fræðingi áhugaverð?
„Fyrir mig er mjög gaman að sjá
hversu ólík aðferðafræði blaða-
mannanna er, hvemig þeir bera sig
að við búa til sögur og hvemig þeir
haga sér. Við höfum fengið hingað
til lands að undanfömu breska,
franska og þýska blaðamenn. Bresk-
ir blaðamenn mæta alltaf með seg-
ulbandiö sitt og vilja fá formiegt við-
tal viö okkur, setjast í stelhngar.
Þýskir og franskir blaðamenn, sem
komu hingað hvorir í sínu lagi, báðu
aldrei um viðtal við okkur, heldur
komu þeir hingað til að sjá hvemig
ísland er og hvernig við höguðum
okkur á heimaslóðum því vinsælasta
spumingin, sem við emm spurð, er
hvort það hafi áhrif á okkar tónlist
að við komum frá íslandi. Þess vegna
komu þessir gaukar og fengu að
fylgjast með okkur í 30 klukkutíma
eða svo, fylgdust með undirbúningi
tónleika og bara því sem við vomm
að gera. Þeir punktuðu hjá sér og
hvað þeir eiga eftir að skrifa er miklu
meira spennandi en viðtöhn hjá þess-
um bresku blaðamönnum. Það var
mjög gaman fyrir mig að sjá þessa
vinnuaðferö.
Annars kemur oft undarlegasta
brengl út úr viðtölum. Mér eru eign-
aðar setningar sem Bragi eða Þór
eiga og stundum gengur þetta lengra
og hlutir em brenglaðir fram úr
hófi.“
Hvaða spumingu blaðamanna haf-
ið þið oftast þurft að svara?
„Það er þessi fræga, „How does it
affect you coming from Iceland?" “
Hvemig svara menn spuming-
unni?
„Við þekkjum ekkert annað en ís-
land þannig að í raun er ekki hægt
að svara þessari spumingu sem er
hálfkjánaleg. Ég veit ekki hyort mað-
ur á að segja að mikilla áhrifa Esj-
unnar gæti í laginu „Ammæli". Það
heyrist mikið í Geysi í laginu „Heil-
agur skratti". Guhfoss sést mikið í
„Regínu“. Það er svolítiö kjánalegt
að spyija svona.“
Einar örn Sykurmoli.
Brjáluð fyllibytta
Hvaða fyrirbæri er þessi einarismi
sem vart hefur orðið í bresku popp-
pressunni?
„Þessi einarismi byggist á því að
blaðamenn hitta okkur í viðtölum og
þó aðallega á tónleikum. Það er
ákveðinn hamagangur í öskjunni og
eftir-hamagangur að tónleikum
loknum, það hættir ekkert þó ég fari
af sviðinu. Þetta sjá blaðamennimir,
hamagang sem er í rauninni ekki
trúverðugur og gefur ekki rétta
mynd af mér. Þessi einarismi, sem
ég held að íslendingar viti ekki alveg
hvað er ennþá, er svolítið þreytandi
og gengur út á það aö ég sé „sækópat-
ísk“ fylhbytta og snarbijálaður. Það
var líka annar einarismi í gangi og
hann gekk út á það að ég væri óþarf-
ur í hljómsveitinni, að ég væri eyði-
leggingaraflið. Gerðu þér og vinum
þínum greiða og hættu í hljómsveit-
inni, það er hinn einarisminn.
Nú em þessir bresku blaðamenn
skyndhega byrjaðir að taka mig í
sátt og segja að hljómsveitin geti ekki
veriö til án þess að ég sé í henni. í
nýlegu viðtah í Mannlífi gætir bjark-
arisma sem er jafnkjánalegur. Þar
er rauði þráðurinn mikilvægi Bjark-
ar í hljómsveitinni og klikkt út með
þessu: Gætuð þið ímyndað ykkur
Sykurmolana án Bjarkar. Ég per-
sónulega geng frá þessum ismum
með því að segja: Sykurmolamir
væm ekki til ef það vantaði einhvern
af þessum aðilum sem em í hljóm-
sveitinni, þá væm Sykurmolamir
ekki Sykurmolamir. Annars veit ég
það ekki, þessir blaðamenn þurfa
einhveija grýlu. Þeir skilja kannski
ekki hljómsveitina og verða þess
vegna að finna einhverja orsök hjá
sjálfum sér fyrir því að hljómsveitin
sé svona eins og hún er, óskiljanleg.
Fyrst var það Björk, hljómsveitin
væri ekkert án hennar, núna er ég
aht í einu kominn á blað og nú bíð
ég bara eftir því að heyra að hljóm-
sveitin væri ekkert ef Þór væri ekki
með. Svona á þetta eftir að ganga lín-
una á enda áður en þeir fatta að það
eru ákveðin element í hljómsveitinni
sem hljómsveitin getur ekki verið án,
þess vegna er hljómsveitin hljóm-
sveit.“
Sykurmolamir
ekki hálfvitar
Einlægur húmor Sykurmolanna
virðist setja marga út af laginu, þetta
er sérstaklega áberandi þegar þið
sitjið fyrir svömm í sjónvarpi. Hvað
er í gangi?
„Það er bara þannig...“ Einar á
bágt með sig, fhssar prakkaralega,
jafnar sig pg heldur áfram í alvarleg-
um tón. „í fyrsta lagi erum við ekki
hálfvitar, fólk gleymir oft að gera ráð
fyrir því að viö emm ekki hálfvitar.
Það byijar að tala við okkur eins og
við séum hálfvitar og þá sætum við
lagi og svörum á viðeigandi hátt.
Fólk býður hreinlega upp á að láta
stríða sér.
Það átti að griha okkur einu sinni
á Stöð 2 í 19.19 en það tókst ekki og
eftir þann þátt komu margir og þökk-
uðu okkar framlag og frammistöðu.
Þaö er auövitað ákveðin glettni hjá
manni í þessu, það þýðir ekkert ann-
að. Smákímnigáfa er nauðsynleg en
þó ekki til aö níða annað fólk, bara
af því að það sé svohtið gaman, þá
er betra að gera grín að sjálfum sér.“
Líflð í vegavinnunni
Er lifað hratt og hátt á tónleikaferö-
unum, hvemig er flökkulíf Sykur-
molanna?
„Þetta er hrein og klár vegavinna,
„On the road“. Stundum er gaman í
vegavinnunni. Stundum er leiðinlegt
mikið og hvernig breytast persónur
þeirra sem feta þennan veg?
„Viö höfum ekki breyst sem per-
sónur, reyndar segir klásúla í hljóm-
plötusamningnum okkar að við sé-
um skemmtikraftar í hljómplötuiðn-
aðinum. Við höfum ekki breyst sem
slík heldur hafa aöstæðurnar breyst.
Við höfum skólast og það skiptir
engu hvort við spilum fyrir 40 manns
eða 30 þúsund manns, við höfum
lært að bregðast við ólíkum aðstæð-
um. Við erum orðin meiri „perfor-
merar“. Það skiptir auðvitaö máh að
við vorum ekki sautján þegar þetta
byijaði. Við strákamir vorum að
nálgast hálffimmtugsaldurinn þegar
þetta byijaði aht saman og vorum
því orðnir frekar mótaðir einstakl-
ingar á þeim tíma. Ég mundi ekki spá
í að lenda í þessu ef ég væri 17-18
ára, þá mundi maður breytast miklu
hraðar. Verða ríkur, frægur, hrædd-
ur og einmana. Besta dæmið er auð-
vitað Elvis Presley sem deyr útúr-
dópaður á baðherbergisgólfinu
sínu.“
Nýja platan
Ljósmynd Andy Catlin
í vegavinnunni. Þetta er bara eins
og gengur og gerist í annarri vinnu.
Við erum óttalega slappir sukkarar
en lifum hátt á þann veg að við látum
okkur hða vel. Við reynum að finna
sem bestu farartækin, rútur með
kojum svo við getum lagt okkur og
við leggjum talsvert upp úr því að
gista góð hótel. Þannig að við reynum
hvað við getum til að láta okkur líöa
vel enda fer töluverður tími af okkar
lífi í þennan þeyting. Viö látum okk-
ur ekki líða vel og þaö er engin gleöi
í því að vera pissfullur eða útúrdóp-
aður á hveijum degi, það er ekki
sniðugt."
Er þetta almennt móralhnn í
bransanum og heyrir þá harða rokk
og ról lífið, sem einkenndi árin í
kringum 1970, sögunni til?
„Nei, ég ætla nú ekki að nefna nein
hljómsveitarnöfn en á ferðalagi okk-
ar fyrr á þessu ári sáum við í fyrsta
skipti þetta fræga rokk og ról í anda
áranna í kringum 1970 þegar allir
voru að hrökkva upp af. Það var ein-
hver veisla þar sem fikniefnin flóðu
eins og ég veit ekki hvaö, við uröum
rpjög undrandi aö sjá þetta, þetta var
skuggalegt. í Bandaríkjunum eru all-
ir vinir þínir. Það vilja allir vera vin-
ir þínir af því aö þú ert í hljómsveit
og til þess að fá aö verða vinur þinn
þá eru þér boðin fikniefni. Það er
mjög einfalt að segja nei við svona
vináttukaupum, nema ef maður vill,
þá segir maður já. Ef þú vilt eignast
hundrað þúsund platvini þá segir
maður já, það er enginn vandi að
láta glepjast.“
Orðnir
skemmtikraftar
Hlaðvarpinn fyrir 3 árum og 40-50
áheyrendur, Bandaríkin 1989 og
20-30 þúsund áheyrendur. Hversu
Ef við snúum okkur að máh mál-
anna í lífi Sykurmolanna, útkomu
plötunnar „Here Today, Tomorrow,
Next Week“, treystirðu þér til að fara
nokkrum orðum um tónhst plötunn-
ar?
„Ég get ekki lýst tónhstinni, því þá
væri engin tónlist th. Maður myndi
bara skrifa niður og leyfa fólki að
lesa. Annars er ég búinn að prófa að
hlusta á plötuna núna aftur eftir að
vera búinn að spha hana og ég veit
fjandakornið ekki hvað þetta er. Tón-
listin er hugmyndalega hehsteyptari
en áður og hljómsveitin samhentari.
Bretarnir vhja lýsa þessu og nota
yfirgengileg lýsingarorð sem viö
skhjum ekki. Þeir hafa kannski hitt
naglann á höfuöið með því að nota
lýsingarorð sem skhjast ekki.“
Nokkrir meðlimir hljómsveitar-
innar eru ljóðskáld, eru textamir
unnir í sameiningu eða eru þeir ein-
stakhngsverk?
„Ég sem það sem ég segi og Björk
semur það sem hún segir en síöan
eru Þór og Bragi þarna og það er
æðislega gott að geta leitað th þeirra.
Sú aðferð sem við notum þegar við
erum að semja lag er í formi þreif-
inga, við sphum og sphum, seipjum
og semjum, þetta tekur langan tíma
af því að við erum ekki mjög góðir
lagahöfundar. í pásum ræðum við
málefni líðandi stundar og eitthvað
skondið sem hefur komið fyrir okkur
og þá ómeðvitað byijum við að
syngja um það sem við höfum verið
að ræða, þannig neglast textamir
niður. Eftir kannski 3 mánuði, þegar
við erum búin að spila lagið nokkr-
um sinnum, skrifum við niður text-
ann og vitum þ.a.l. um hvað lagið er.
Við tökum upp hugmyndir á htið
segulbandstæki á æfingum og pússl-
um þeim sáman. Þegar við erum
búin að vera með einhveija hug-
mynd í gangi á nokkrum æfingum
kemur kannski á okkur hryggðar-
svipur og spurt er: gengur þetta
nokkuð upp?. Og ef svarið er nei þá
segjum við: eitt frábært lag í rusla-
tunnu Sykurmolanna. Við erum
óhrædd við að kasta frá okkur hug-
myndum, viö nennum ekki að
hjakka með eitthvað sem okkur
finnst ekki ganga upp.“
Samvinna við
Abba-bræður
Þegar vinna við upptökur nýju
plötunnar voru að fara af stað í upp-
hafi ársins heyrðist því fleygt að Syk-
urmolamir hefðu hug á að fá þá
ABBA-bræður, Bjöm og Benny, th
aö annast útsetningar. Hvernig var
sú undarlega hugmynd til komin?