Dagblaðið Vísir - DV - 21.04.1990, Qupperneq 26

34
.080; JIJí'IA Jg JuOAQJAOUAJ
LAUGARDAGUR 21. APRÍL 1990.
Sérstæð sakamál
Gullfiskabúriö
Um hríð virti Terry Abrahams
lögregluforingi fyrir sér vegsum-
merkin. Við fyrstu sýn sögðu þau
honum ekki mikið en það var þó
eitthvað sem honum fannst ekki
vera eins og það ætti að vera. Að
lokum varð þrautseigja lögreglu-
foringjans tU þess að lausnin
fannst.
Að kvöldi dags þann 15. desember
1987 fannst hinn fertugi Christop-
her Nugent skotinn til bana á skrif-
stofu sinni í Mildenhall á Eng-
landi. Er rannsóknarlögreglan
kom á vettvang varð henni strax
ljóst að hann hafði veriö skotinn
tvívegis í höfuðið með haglabyssu.
Christopher hafði verið starfs-
maður hjá Walkerstryggingafélag-
inu og fjármálamiðstöðinni í Mild-
enhall en starfið hafði hann fengið
fyrir milligöngu gamals æskuvin-
ar, James Dowsett, sem var fiörutíu
og tveggja ára. Dowsett stjórnaði
deild þeirri sem Nugent vann í. Er
morðið var framið var Dowsett
staddur í útibúi fyrirtækisins í La-
kenhearth. Þar hafði Terry Abra-
hams lögreglufulltrúi samband við
hann til að tjá honum hvað gerst
hafði.
Ránog morð
Niðurstaða rannsóknarlögregl-
unnar að lokinni frumathugun á
skrifstofu trygginga- og fjármála-
fyrirtækisins var að um rán og
morð væri að ræða. í Ijós kom strax
að sjö þúsund pund, jafnvirði um
sjö hundruð þúsund króna, vantaði
í peningakassa sem Nugent hafði
haft með höndum. Allt benti því til
þess að einhver hefði komið vopn-
aður inn á skrifstofuna til að ræna
fé en síöan hefði eitthvað það gerst
sem leiddi til þess að ræninginn
skaut Nugent.
Er Abrahams leit í kringum sig
veitti hann því athygli að milh af-
greiðsluborðsins og skrifborðsins,
sem Nugent hafði setið við, var
gullfiskabúr. Hafði það ekki orðið
fyrir neinu hnjaski er atburðurinn
gerðist.
KenningDowsetts
var nyög á sama veg og frumnið-
urstaða rannsóknarlögreglumann-
anna. Hann gat staðfest að sjö þús-
und pund hefðu horfið úr peninga-
kassanum á skrifstofunni og taldi
hann ekki minnsta vafa leika á að
einhver hefði ætlað sér að fremja
rán og endað með því að skjóta
Nugent til bana.
Rannsókn málsins hélt áfram en
fáeinum dögum eftir morðið var
Christopher Nugent jarðaöur. Við-
stödd voru að sjálfsögðu ekkja hans
og Dowsett. Á borðanum á kransin-
um, sem hann sendi, stóð eftirfar-
andi: „Hinsta kveðja til góðs manns
og félaga í tuttugu ár“.
Er kistan haföi verið látin síga í
jöröina leiddi Dowsett frú Nugent
út úr kirkjugarðinum og lýsti því
þá yfir við hana að hann myndi
aldrei gleyma Christopher.
Grunsemdir
Abrahams
Abrahams varð oft hugsað til
þess hvernig á því gæti staðið að
gullfiskabúrið hefði ekki brotnað
er hleypt var af haglabyssunni.
Helsta skýringin virtist sú að
morðinginn hefði gætt þess sér-
staklega að það yrði ekki fyrir
skoti.
Eins og venjulega var leitað
ástæðu til morðsins. Hún var ekki
augljós og því fór Abrahams lög-
regluforingi að kanna fortíð þeirra
sem hugsanlega gátu hagnast á
því. James Dowsett var einn þeirra
sem Abrahams hafði augastað á
þótt ekki væri nema vegna þess aö
báðir höfðu mennirnir unniö hjá
Terry Abrahams og James Dowsett.
Frú Nugent.
Christopher Nugent.
nokkuð sérstætt. Notuð hafði verið
haglabyssa en það benti til þess að
atvinnumaður hefði verið að verki.
Þess vegna var leitað til ýmissa í
undirheimum London sem veittu
lögreglunni öðru hverju upplýsing-
ar. Allmargar ábendingar fengust
þannig og leiddu þær til þess að
fjöldi manna var yfirheyrður,
reyndar nokkur hundruð manns
áður en lauk. Og loks fannst maður
sem gat varpaö nokkru ljósi á
morðið.
Viðkomandi gat skýrt frá því að
að hann hefði útvegað James Dow-
sett haglabyssu daginn sem morðið
var framið. Þetta benti eindregið
til þess að Dowsett væri sekur en
galhnn var sá að hann haföi full-
gilda fjarvistarsönnun. Vitni voru
að því að hann var á skrifstofu úti-
bús fyrirtækisins í Lakenhearth á
þeirri stundu sem Nugent var skot-
inn til bana.
Stephen Gray við hlið lögregluþjóns.
sama fyrirtækinu. Ekki hafði
Abrahams spurst lengi fyrir um
hagi Dowsetts er hann komst að
þvi að hann hafði nokkru áöur líf-
tryggt Christopher Nugent fyrir
135.000 pund, en það er jafnvirði
rúmlega þrettán milljóna króna.
Fölskundirskrift
Er rithandarsérfræðingar höfðu
fengið líftryggingarskjalið til at-
hugunar komust þeir að þvi að
undirskrift Nugents var fólsuð.
Jafnframt kom í ljós að þann dag
sem Nugent átti að hafa undirritað
það hafði hann alls ekki veriö í
landinu heldur í leyfi á Tenerife.
Þetta varð til þess að þungur
grunur féll á Dowsett. Ekki taldi
Abrahams þó að hann hefði í hönd-
unum nægileg sönnunargögn til að
fá hann sakfelldan fyrir morðið.
Hélt hann því rannsókninni á hög-
um hans áfram og komst nokkru
síðar að því að Dowsett hafði tekiö
tuttugu þúsund punda lán án þess
að hægt væri að átta sig á því hvað
hann hefði gert við féð.
Abrahams og starfsfélagar hans
fóru nú að líta svo á að mögulegt
væri að Dowsett hefði fengið leigu-
morðingja til að ráða Nugent af
dögum. Það gat hins vegar orðið
erfitt að hafa uppi á honum.
Leitað í
undirheimunum
Eitt var það sem gerði morðið
Leitinhert
Aftur hófst nú mikil leit í undir-
heimunum í London. Loks fannst
tuttugu og níu ára gamall maður,
Stephen Gray. Er hann hafði verið
yfirheyrður um hríð viðurkenndi
hann að hafa skotið Christopher
Nugent.
Saga Grays var á þá leið að James
Dowsett hefði komið til hans og
boðið honum tuttugu þúsund pund
fyrir að myrða Nugent. Þá hefði
hann boðið honum bílstjóra sem
sjá myndi um að koma honum á
morðstaðinn og af honum. Sá mað-
ur reyndist heita Gary Runham og
var tuttugu og sjö ára.
Dowsett hafði legið mikið á að
láta ryðja Nugent úr vegi því hann
hafði boðið Gray fimm þúsund
punda aukagreiðslu, jafnvirði
hálfrar milljónar króna, ef hann
ryddi Nugent úr vegi fyrir jól. Og
Dowsett hafði sagt að sér væri al-
veg sama hvaða aðferð yrði beitt.
Aðeins yrði að gæta eins og það
væri að brjóta ekki gullfiskabúrið
á skrifstofunni.
Aukagreiðslan
Dowsett sagði Gray að auka-
greiðslan biði hans í peningakassa
á skrifstofunni. í honum reyndust
svo vera sjö þúsund pund, jafnvirði
sjö hundruð þúsund króna, en ekki
fimm þúsund pund eins og upphaf-
lega hafði verið talað um að auka-
greiöslan yrði ef moröið yrði fram-
ið fyrir jól.
Gray hélt því fast fram að hann
hefði ákveðið að taka við tuttugu
þúsund pundunum og ræna síðan
sjö þúsund pundunum en sagðist í
rauninni aldrei hafa ætlað sér að
drepa Nugent. Hann hefði bara
ætlað aö ógna honum með hagla-
byssunni. Gray sagðist hins vegar
hafa flýtt sér svo mikið að hann
hefði misst haglabyssuna á borðið
og þá heföi skotið hlaupið úr henni.
Þá hefði hann gripið féð og hlaupið.
Niðurstaða
Abrahams
Gray sagði að sér hefði brugðið
svo mikið er skotin hlupu úr byss-
unni að hann hefði gleymt henni á
borðinu og orðið að snúa við til að
sækja hana áður en hann hljóp út
í bílinn sem beið fyrir utan. Run-
ham sat undir stýri og sagði Gray
að bíllinn hefði ekki viljað fara í
gang og hefði þá mikið fát gripið
þá félaga. Loks hefði þó tekist að
ræsa vélina og þá hefðu þeir ekiö
burt.
Saga Grays hljómaði sennilega
og ýmsir hefðu getað orðið til þess
að leggja trúnað á hana hefði Abra-
hams lögregluforingi ekki þurft að
gera viö hana eina athugasemd
vegna gullfiskabúrsins sem hann
hafði svo oft leitt hugann að meðan
rannsókn málsins stóð yfir. Hefði
Gray misst haglabyssuna á af-
greiðsluborðið og skotin hlaupið
úr báðum hlaupunum samtímis
hefðu höglin mölbrotið gullfiska-
búriö áður en þau hæfðu og drápu
Nugent. Og vera má að þá hefðu
þau alls ekki reynst banvæn því
glerið og vatniö hefðu dregið svo
mjög úr skotkraftinum.
Niðurstaða Abrahams varð því
sú að Gray hefði lyft haglabyssuni
yfir gulliskabúrið og skotið á Nug-
ent. Oðruvísi hefði ekki verið hægt
að skjóta hann án þess að brjóta
búrið. Og það kom líka heim og
saman við fyrirmæli Dowsetts í
upphafi.
Málalok
Bæði Gray og Runham játuðu á
sig morðið og fengu fyrir það langa
fangelsisdóma. Síðar komu þeir
fyrir rétt sem vitni í máli Dowsetts
sem fékk sömuleiðis langan dóm.
Hann neitaði alveg fram á síðustu
stundu að hafa lagt á ráðin um
morðið á vini sínum, Christopher
Nugent. En þá var komið á daginn
að Drowsett hafði reynt aö láta
myrða Abrahams lögregluforingja
er honum þótti hann vera kominn
óþægilega nálægt því að finna
lausn morðgátunnar.
Ekki hefur fengist nein yfirlýsing
frá Drowsett um hvers vegna hann
ákvað að myrða Nugent. Auðvitað
er ljóst að líftryggingarféð hefur
freistað en grunur leikur á að eitt-
hvað annað hafi líka búið að baki.
Dowsett hefur þó ekki fengist til
að segja neitt um það og er því í
raun eins þögull og gullfiskarnir
sem áttu sinn þátt í því að leysa
morðgátuna.