Dagblaðið Vísir - DV - 05.05.1990, Blaðsíða 11

LAUGARDAGUR 5. MAI 1990.
ií
Vísnaþáttur
Að tigna vor síns mikla mátt
... Sólin skín á fölva sinu mýrarinn-
ar. Þaö hleypur vöxtur í lækinn,
fyrstu vinir heiðarinnar eru flognir
heim úr suöri, lóan, hún kvakaði
með sínum feimnislega vorhreimi
einhversstaðar í þýðri golunni með-
an þiðnandi mýrin ángaði af rotnun
og gróðri, málóða stelkurinn elti fjár-
manninn heimundir bæ, hann þurfti
endilega að segja þess skemmtilegu
sögu, og var aldrei búinn, hí, hí, hí,
hí, hí, hí. Nonni litli ber leggina sína,
kjálkana og homin útá balann, læk-
urinn er næstum eins stór og sjór-
inn, það má ímynda sér að heimur-
inn sé hinumegin, svo stór er lækur-
inn. Nokkru síðar var lækurinn aftur
orðinn lítill og snjórinn bráðnaður
Áhrif vorsins leyna sér ekki í eftir-
farandi stöku Guðmundar Guðna
Guðmundssonar rithöfundar:
Gekk ég dapur grýttan stig,
gáði lítt að vegum,
er vorið kom og kyssti mig
kossi unaðslegum.
Og Halldóra Magnúsdóttir frá
Stapaseli í Stafholtstungum er með á
þeim nótum, þegar hún kveður:
Unað fyllti okkar sál,
ama gleymdust sporin,
er greina mátti gróðurnál
í garðinum á vorin.
Vorkoman er fáum, ef nokkrum,
kærkomnari en þeim sem búa í sveit
og eiga allt sitt undir veðurfarinu.
Ólafur Daníelsson, bóndi á Hurðar-
baki í Svínadal, kvað:
Vorsins fógru unaðsómar
allra vekja mál.
Vor í lofti, vor á jörðu,
vor í minni sál.
Hugarástand Benedikts Valdi-
marssonar frá Þröm í Eyjafírði virð-
ist ekki ósvipað þegar hann kveður.
Af hreinni gleði sálm ég syng,
seiðmagn til mín kallar,
Þegar vorsins vísbending
viðjar slítur allar.
Og þegar það hefur gerst er fram-
haldið eitthvað hkt því sem segir í
stöku Hjörleifs Jónssonar á Gils-
bakka í Skagaflrði:
Hamrar, fossar, hjallar, skörð,
hlíðar, lækir, grundir,
hólar, lautir, balar, börð,
bjóða góðar stundir.
En mörgum reynist veturinn þung-
ur í skauti. Bjarni Eggertsson frá
Laugardælum kveður fyrir þeirra
hönd:
Hvílir skuggi á húsum þeim
sem hljóðan bera trega.
Sendu þangað sólskin heim
sumarið elskulega.
Ragnheiður Magnúsdóttir frá
Prestbakka á Síðu hefur í hyggju að
njóta þess sem sumarið hefur upp á
að bjóða þegar hún kveður:
Þegar sumarsólin heið
signir dal og hjalla
vil ég alltaf eiga leið
inn til blárra fjalla.
Lokaorðin að þessu sinni fær Erla
skáldkona (Guðfinna Þorsteinsdóttir
í Teigi í Vopnafirði) sem orti á björtu
sumarkvöldi:
Brekkur anga, allt er hljótt,
aðrir ganga að dýnu.
Sárt mig langar sumarnótt
að sofna í fangi þínu.
Torfi Jónsson
Vísnaþáttur
Torfi Jónsson
úr íjallinu. Var lækurinn þá kannski
orðinn leiðinlegur? Nei, fjarri fór
því. Hann streymdi tær og glaður um
hreinan sandinn og völusteinana,
milii sinuhvítra bakkanna, gleði
hans er að eilífu ný á hveiju vori í
þúsund ár, segir litlar sögur, á sínu
htla máh, með litlum raddbreyting-
um, en á bakkanum situr dreingur-
inn og hlustar í þúsund ár. Dreingur-
inn og eilífðin, tveir vinir, himininn
yfir landinu heiðskír og óendanleg-
ur.“
Þannig lýsir Hahdór Laxness í bók-
inni „Sjálfsætt fólk“ vorkomunni í
Sumarhúsum.
Guðjón Magnússon, fyrrum bóndi
norður á Ströndum, nú trésmiður í
Reykjavik, leitar hjálpar almættis-
ins:
Drottinn láttu dvína nótt.
dygða auk mér sporiö.
Settu nú í samband fljótt
sóhna og vorið.
Boðskapur Stefáns frá Hvítadal er
uppörvandi:
Þú sem hefur þunga borið,
þráða gleðifregn ég ber:
Bráðum kemur blessað vorið,
bráðum glaðnar yfir þér.
Sýslungi hans, Kristján Samsonar-
son frá Bugðustöðum í Hörðudal,
tekur undir:
Góð þó væru gleðiföng
geymdist snær í spori.
Mér hefur kærast sungið söng
sunnanblær á vori.
„Akureyri er borg hinna sumar-
löngu nátta. Og löngu ljúfu daga“
segir Helgi Valtýsson, kennari og rit-
höfundur, sem átti þar lengi heima,
og kveður svo:
Þá lifnar vor í lundum.
Allt lifandi fær þá mál.
Þá sprettur grasið á grundum
og gleðin í ungri sál.
Og annar kennari og skáld þar
nyrðra, Rósberg G. Snædal, virðist
vera á sömu bylgjulengd:
Árdagsroði fegrar fjöll,
falla stoðir ísa.
Vorið boðar okkur öh
undan voð að rísa.
Léttast spor og lyftist brá,
lifnar þor að nýju.
Endurborin er mín þrá
úti í vori hlýju.
:
■ . . ö-ri: ■■ ■ -

ALLA HELGINA
LADA SAMARA
verður sérstök ahersla a
ZpgZSSlÍGi.
le9a«MARA Mur^riðá
Sgötum landsins siðan
ss.MWrj*;
im
lada sport
fJÞessumjeppahafa
'fdd'ngarmjögmiklaog
9oða reynslu, bæð/sem ^
ferðahr fiÖlsk^du- og
rerðabil og öflugum
vmnupjark.
Nu eiga bændurog
ZnlraraðHarkostáþví
að draga virðisaukaskatt
inn frá bíiverði
VEITÍHGflR FRfl:
SOL
r^*sTAT,ON
Utsala á veísleúafatnaöi Irá árclic Cat.
IAW*~V ioniðnaðar-
-sssgsísssaB
vinnubil. ukraftmikinUf
/átmúla 13frákl. 16-17lauganlagogsnnnodag
BIFREIÐAfí & LANDBÚNAÐARVÉLAR HF (1
33®' írmúla 13 -11)8 Kerliarít -síim 31238 -881288 iö