Dagblaðið Vísir - DV - 25.01.1991, Blaðsíða 28

36
'FÖSTUDAGUR 25. JANÚAR 1991.

Fráleitt að telja að hætta stafi af vögnum SVR umfram önnur ökutæki, segir greinarhöfundur m.a.
Vagnstjórar SVR og
vaktafyrirkomulag
Athugasemd vegna fréttar um
svefnleysi vagnstjóra SVR
Vegna fréttar og viötals við vagn-
stjóra í DV 19.01. sl. óska ég aö eftir-
farandi verði birt í blaði yðar:
Upphaf þessa máls er það að tveir
vagnstjórar SVR óskuðu eftir um-
sögn Vinnueftirlits ríkisins um það
vaktafyrirkomulag sem unnið er
eftir hjá SVR í dag. Það kerfi var
samþykkt síðast af báðum aðilum
árið 1986 en það tók upphaílega
gildi árið 1976 og var þá lítið breytt
frá árinu 1951.
í framhaldi af bréfi Vinnueftir-
litsins settumst við niður í síðustu
viku, ég, starfsmannastjóri Reykja-
víkurborgar, fulltrúi Vinnueftir-
litsins og tveir af yfirmönnum SVR
og fórum yfir þetta mál. Þar kom í
ljós það sem allir vissu reyndar
fyrir að það vaktafyrirkomulag,
sem unnið er eftir hjá SVR í dag,
stenst öll lög og reglugerðir að því
undanskildu að 3. hvern sunnu-
dagsmorgun eru smáhnökrar á
kerfinu hjá hluta af starfsmönnum.
Þá hnökra vissu allir aðilar um
þegar núverandi vaktafyrirkomu-
lag var tekið upp á sínum tíma
vegna eindreginna óska vagn-
stjóra.
Það er rétt að geta þess að fyrir
þá komu bætur í formi peninga-
greiðslna.
Ég veit því ekki hvað viðmælanda
DV gengur til þegar hann lýsir því
yfir að vagnstjórar SVR séu nær
því óhæfir til aksturs vegna þreytu
og svefnleysis. Með því gerir hann
ekki aðeins lítið úr vinnufélögum
sínum, heldur' rýrir hann einnig
traust viðskiptavina okkar sem og
annarra á vagnstjórum. Að því
ógleymdu aö hann aíhjúpar það
gæfuleysi í samstöðu sem einkennt
hefur 9. deild St. Rv. undanfama
mánuði, með því að úthrópa starfs-
heitið vagnstjóri í þeirri von að ein-
hverjir gleypi við þeim yfirboðum
sem sjálfskipaðir fulltrúar deildar-
innar leggja fram í því andrúms-
lofti kjaraóróa sem einkennt hefur
fyrirtæki okkar undanfarið. •
Úrvalsmenn í starfi
Ég fuftyrði það að enginn vagn-
stjóri SVR lætur sér koma það til
hugar að setjast undir stýri ef hann
KjaUarinn
Hannes H. Garðarsson
aðaltrúnaðarmaður
starfsmanna SVR
telur sig ekki hæfan til þess vegna
þreytu eða svefnleysis. Ég tel mig
geta dæmt um .það sem hef verið
aðaltrúnaðarmaður vagnstjóra í
mörg ár.
í mínum huga er það mikið lán
fyrir Reykjavíkurborg svo og við-
skiptavini SVR hversu margir úr-
valsmenn sinna þessu starfi. Það
hefur reyndar oft vakið furðu mína
þegar höfð eru í huga þau launa-
kjör sem vagnstjórum SVR er boðið
upp á þrátt fyrir þá miklu ábyrgð
sem á þeim hvílir.
Varðandi tal um frídaga vil ég að
það komi skýrt fram að hjá SVR
eru engin lög brotin um frídaga.
Skv. lögum um frídaga er heimilt
að flytja þá á milli vikna verði um
það samkomulag milli samnings-
aðila. (Sbr. 55. grein laga nr. 46 frá
1980.) Sú ósk er frá vagnstjórum
komin að haga frídögum með þeim
hætti sem nú er. Þess óskuðu þeir
til að eiga gott frí, svokallaða langa
fríhelgi, með reglulegu millibili.
Komi í ljós nú að meirihluti vagn-
stjóra kjósi annaö fyrirkomulag á
frídögum þá tel ég það auðsótt
mál. Ég hef þó sterkan grun um
það að flestir vagnstjóra óski eftir
því að halda í löngu fríhelgina sína.
Ótrúlega fá óhöpp
Sú fullyrðing að vegfarendum
stafi einhver hætta af vögnum SVR
umfram önnur ökutæki er auðvit-
að fráleit og ég furða mig á því að
nokkur vagnstjóri skuli láta slíkt
út úr sér. Vagnamir okkar eru
bæði fyrirferðarmiklir og áberandi
í umferðinni en tjónatíðni þeirra
er í algjöru lágmarki.
Auðvitað geta vagnar SVR lent í
óhöppum sem og önnur farartæki
en þau eru ótrúlega fá miðað við
þær erfiðu aðstæður sem ríkja í
umferðinni hér í Reykjavík og þá
miklu vegalengd sem vagnstjórar
SVR skila árlega í eknum km. En
þeir eru rúmlega 4,6 milljónir á ári.
Flestir vagnstjórar SVR leggja
metnað sinn í það að vera öðrum
vegfarendum fyrirmynd í umferð-
inni og fá það endurgreitt með til-
litssemi og tilhliðrun mjög margra
ökumanna þeirra 50 þúsund öku-
tækja sem skráð eru í Reykjavík.
Að lokum vil ég að það komi fram
að næstu daga verður haldið áfram
að skoða þá hnökra sem eru á
vaktafyrirkomulagi vagnstjóra
SVR og það mál verður leyst í góðu
samráöi viö starfsmannastjóra
Reykjavíkurborgar innan þeirra
tímamarka sem Vinnueftirlit ríkis-
ins setti fram. Enda er það ljóst að
hvorki borgaryfirvöld né SVR una
því að sitja undir þeim áburði að
þau brjóti gildandi lög.
Hannes H. Garðarsson
„Ég fullyrði það að enginn vagnstjóri
SVR lætur sér koma það til hugar að
setjast undir stýri ef hann telur sig
ekki hæfan til þess vegna þreytu eða
svefnleysis.“
Þetta getur 1rerið BILID nv/lli iifs og dauða!
30 metrar 130 metrar
Dökkklaeddur vegfarandi sést en með endurskinsmerki,
ekki fyrr en i 20-30 m. fjarlægð borin á réttan hátt sést hann
frá lágljósum bifreiðar i 120-130 m. fjarlægð.
UMFERÐAR
RÁÐ
. i íí'í t i i;;; j
Menning dv
Af ríkjandi tómhyggju
Það er erfitt að henda reiður á myndlist Hallgríms Helgasonar, svo
breytilegar eru áherslur hennar. Einn daginn aðhyllisf listamaðurinn
skrumskælingar veruleikans, næsta dag snurfusar hann yfirborð sama
veruleika, þar næst lætur hann sér nægja að uppmála huglæga ímynd
hans. Þessi tilbrigði, og fleiri til, er að finna á yfirstandandi sýningu
Hallgríms að Kjarvalsstöðum (til 27. janúar).
í hamskiptum listamannsins er aðeins tvennt óbreytilegt, hlutlægur
„gagnagrunnurinn“ og tæknin. Af þessu tvennu er tæknin sýnu mikilvæg-
ari. Hvort sem hann veðjar á hreina línuteikningu (sem merkilegt nokk
minnir eilítið á Dieter Roth) eða nostursamlega upphleðslu líkamsparta
tæpir á ástum, einsemd eða kátlegum uppákomum, verður tæknin - köld
fágun yfirborðsins og sjálfhverfur spuni - ævinlega ofan á. Þessi tækni,
sem einn kunningi minn í bransanum kallar „smartness", virðist vera
hið eiginlega inntak þessara verka.
Upphafning sjálfsins
Hún segir áhorfandanum að í augum listamannsins sé allt jafngilt „eða
réttara sagt jafn ógilt eða ómerkilegt, vegna þess að í sjálfu sér (skipti)
ekkert máh,“ svo að vitnað sé í ádeilu Páls Skúlasonar prófessors á ríkj-
andi tómhyggju í nútímanum (Skírnir, haust 1990). Lýsing Páls á raunar
vel við ýmisleg afbrigði hins svokallaða póstmódernisma í hstum.
í grein sinni tengir Páll þessa
tómhyggju við upphafningu sjálfs-
ins sem hann kallar „höfuðein-
kenni á heimsmynd þessarar ald-
ar“. Andspænis sjálfsmyndum
Hahgríms, þar á meðal þeirri
ímynd sem dreift hefur verið á
plakötum um borg og bý til kynn-
ingár sýningunni, langar mig að
vitna enn frekar í orð Páls: „Ahir
mælikvarðar á sannleika, réttlæti
og fegurð heyra sögunni til. Þess í
stað verður aht bundið sjálfinu sem
ákveður hvað skipti máli, hvað sé
rétt, hvað sé fagurt og hvað ljótt,
hvað sé satt og hvað ósatt. Vandinn
er hins vegar sá að þetta sjálf er
sjálft óraunverulegt, það á sér enga fasta stöðu í heiminum, því að heimur-
inn skilgreinist af því að vera heimur sjálfsins, heimur minnar eigin
reynslu og upplifana og er þess vegna... ekki annað en hugarburður
sjálfsins...“
Áeggjan
Ég ætla ekki að orðlengja um skýringar Páls á þessu ástandi né heldur
er ég sammála öllum niðurstöðum hans. En í tilefni þeirrar sýningar sem
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
Hallgrímur Helgason.
her er til umræðu vil eg leyfa mer að gera niðurlagsorð þessarar gremar
Páls að mínum en þar eggjar hann íslenska rithöfunda til dáða. Sný ég
orðum hans upp á íslenska myndhstarmenn:
„Hver þjóð þarfnast hins vegar (myndhstarmanna) sem takast af fulíum
heilindum á við það verkefni að endurvinna reynslu okkar af sjálfum
okkur og heiminum og reyna að móta þann skilning á veröldinni sem
nýtist okkur til að byggja þennan heim og takast á við ofbeldi hans. Við
þurfum (myndhstarmenn) sem takast á við togstreitu trúar og tækni í
mannfélaginu, (myndlistarmenn) sem varpa ljósi á reynslu okkar af rö-
kvæðingu þjóðfélagsins og upplausninni sem hún hefur í fór með sér.
Við þurfum (myndlistarmenn) sem fletta ofan af lygum, hræsni og tvö-
feldni þeirra sem fara með völdin hveiju sinni, (myndhstarmenn) sem
leggia sig af alefli fram við að bera sannleikanum vitni og líka takmörk-
uðu og skertu frelsi mannskepnunnar, (myndlistarmenn) sem hugsa ekki
um það eitt að sviðsetja sjálfa sig að hætti valdsmanna, heldur sökkva
sér djúpt ofan í reginmyrkur mannlegrar reynslu og reyna að skýra hana
og skerpa svo að fólk megi átta sig á heiminum og finna frið í sálu sinni
an þess að slökkva a meðvitundinni.
Andlát
Bjarni Marinó Ólafsson frá Skála-
koti, Hvolsvegi 13, Hvolsvehi, lést á
Landakotsspítala 23. janúar.
Herborg Húsgarð lést á heimhi sínu,
Bakkaseli 21, miðvikudaginn 23. jan-
úar.
Siguijón Pálsson, Túngötu 15, Seyð-
isfirði, lést í Sjúkrahúsi Seyöisfjarð-
ar að morgni 24. janúar.
Þórhildur Gunnarsdóttir, Vestur-
götu 45, Reykjavík, lést á Landspítal-
anum fimmtudaginn 24. janúar.
Valgarður Sigurðsson frá Hjalteyri,
Hátúni 1, Keflavík, lést í Borgarspít-
alanum 23. janúar.
Jardarfarir
Pála Jónína Pálsdóttir, Hofi, Öræf-
um, verður jarðsungin frá Hofs-
kirkju laugardaginn 26. janúar kl. 14.
Einar Sigurður Sigurðsson, Leynis-
braut 12, Grindavík, er lést af slys-
förum mánudaginn 21. janúar sl„
verður jarðsunginn frá Grindavíkur-
kirkju á á morgun, laugardaginn 26.
janúar kl. 14. Jarðsett verður í Hvals-
neskirkjugarði.
Maria S. Elíasdóttir, Laugateigi 56,
Reykjavík, lést í Sjúkrahúsi Suður-
lands 14. janúar. Jarðarfórin hefur
farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Viktoría Sigurjónsdóttir, Faxabraut
.33^ Keflayík, Jést.í Sjúkrahúsi Kefla:
víkur sunnudaginn 20. janúar. Út-
förin fer fram frá Keflavíkurkirkju á
morgun, laugardaginn 26. janúar, kl.
14.
Útfór Einars Einarssonar frá Suður-
fossi, Mýrdal, sem lést 17. janúar sl„
fer fram frá Reyniskirkju laugardag-
inn 26. janúar kl. 14.
Brynjar Sigurgeirsson, Dalhúsum 62,
Reykjavík, lést á bamadeild Land-
spítalans þann 16. janúar sl. Jarðar-
fórin hefur farið fram í kyrrþey.
Eggert Benónýsson útvarpsvirkja-
meistari lést 20. janúar. Hann fædd-
ist í Háafelh í Skorradal, 5. septemb-
er 1908, sonur hjónanna Benónýs
Helgasonar og Guðnýjar Magnús-
dóttur. Eggert lærði útvarpsvirkjun
hjá viðgerðarverkstæði Ríkisút-
varpsins, en þar starfaði hann óslitið
til 1944, þar til hann stofnaði ásamt
öðrum Viðtækjavinnustofuna hf.
sem þeir ráku til 1955, er Eggert
keypti hlut starfsmanns síns. Síðan
rak hann fyrirtækið til 1975. Hann
giftist Magneu Kjartansdóttur, én
hún lést árið 1979. Þau hjónin eignuð-
ust tvær dætur. Útfór Eggerts verður
gerð frá Bústaðakirkju í dag kl. 13.30.
Safnaðarstarf
Grensáskirkja: Starffyrir 10-12 ára börn
kl. 17 í dag.
Laugarneskirkja: Mæðra- og feðra-
morgnar fóstudaga kl. 10 í safnaðar-
heijnilinu í umsjón Báru Friðriksdóttur.