Dagblaðið Vísir - DV - 11.07.1991, Blaðsíða 12

12
Spumingin
FIMMTUDAGUR 11. JÚLÍ 1991.
Ert þú búin(n) að
fara í sumarfrí?
Gyða Eyjólfsdóttir, vinnur hjá DV:
Já, ég er búin að taka eina viku en
ég tek það sem eftir er í haust.
Jóhanna Eyþórsdóttir fóstra: Ja, ég
er búin að fara í vikufrí og tek síðan
það sem ég á eftir í smáskömmtum.
Katrín Rúnarsdóttir, vinnur í þvotta-
húsi: Nei, ég fer ekki í sumarfrí. Ég
er í skóla á veturna og er nú að vinna
í þvottahúsi í sumar.
Pétur Magnússon, vinnur á Borgar-
spítalanum: Já, ég fór til MaUorca
þegar ég útskrifaðist úr menntaskóla
í vor.
Haraldur Ingason miðill: Ja, ég er nú
eiginlegaífríi þvíégeratvinnulaus.
Helgi Guðmundsson ríkisstarfsmað-
ur: Já, ég er búinn að taka helming-
inn af því. Ég fór í Húsafell og vestur
á land.
Lesendur
Mengun og meg-
inlandsveður
Gunngeir skrifar:
Eru ekki t.d. allir sammála um að
gott veður sé betra en slæmt og að
sumarhiti sé æskilegri en kalsaveð-
ur? Nú höfum við íslendingar fengið,
nánast alls staðar á landinu, hið
ákjósanlegasta sumarveður, glamp-
andi sól og þann hita sem við getum
búist við að fá hæstan hér, allt upp
í 30 gráöur þegar heitast var.
Nú eru veðurfræðingar og aðrir
sem telja sig „fræðinga", t.d. í meng-
un og óhollustu, famir að hræða fólk
með því að þetta orsakist af „meng-
un“ frá meginlandi Evrópu. Núna frá
Austur-Evrópu. Á þessu er hamrað
dag eftir dag. Einn þulurinn á Stöð 2
bættist svo i hópinn sl. sunnudags-
kvöld og útskýrði að líka mætti bú-
ast við „súru regni“ frá Bandaríkjun-
um. - Já, ekki spyr ég nú að!
Ef þetta veöur orsakast af „meng-
un“, megi hún þá bara haldast, segi
ég. Við íslendingar fáum hvort eð er
ekki svona veður nema stuttan tíma
í einu. Og við hér á suðvesturhorni
landsins svo sjaldan að það ætti ekki
að skaða okkur. Hvað mega þá Evr-
ópubúar segja, sem hafa mengunina
viöloðandi allt árið?
„Ef þetta veður orsakast af „mengun“, megi hún þá haldast," segir m.a. í
bréfinu.
Til vamar veiku fólki
Guðný Svava Guðjónsdóttir skrifar:
Hinn 3. júlí birtist bréf eftir Þor-
stein Einarsson undir fyrirsögninni
„Hálf þjóðin sjúklingar". Mig langar
til að gera smáathugasemd viö þenn-
an pistil.
Vinkona mín, sem er öryrki vegna
geðfötlunar, er haldin kvíða og þung-
lyndi sem hefur m.a. gert það að
verkum að hún hefur ekki getað
menntað sig eins og hugur hennar
og gáfur standa þó til. Einnig hefur
hún lítiö getað unnið af sömu orsök-
um og er þess vegna - eins og Þor-
steinn segir í bréfi sínu - „ekki virk-
ur og fullgildur þátttakandi í at-
vinnulífi". Þar af leiðandi er hún
ekki skattpínd (eins og Þorsteinn
kveöur að þeir heilbrigðu séu), ein-
faldlega af því að tekjur hennar eru
það lágar að þær eru langt undir
skattleysismörkum.
Hún er einstæð móðir með 14 ára
ungling á framfæri. Tekjur hennar
eru 56.962 kr. á mánuði. Eg veit að
ef hún mætti sjálf velja myndi hún
frekar vilja tilheyra þeim helmingi
þjóðarinnar sem mér skilst á grein
Þorsteins að sé skattpíndur og sjái
fyrir hinum aumari helmingi þjóðar-
innar, sjúklingunum (t.d. hjarta-
sjúklingum, asmasjúklingum, pso-
rasisjúklingum, geðsjúklingum,
áfengissjúklingum, að ógleymdum
þeim sem hafa orðið fyrir slysum af
ýmsu tagi og eru sannanlega sjúkl-
ingar af þeim orsökum). Mér ofbýður
þessi forheimskun og fordómar!
Á Þorsteinn við að sjúklingar verði
að sanna að þeir séu sjúklingar? Og
þá fyrir hverjum? Er ekki nóg að
læknar sannfæri sjúklingana um að
þeir séu veikir? Þorsteinn virðist
halda að þeir einir séu sjúklingar
sem bera þess greinilega merki með
útliti sínu eða t.d. með veru sinni í
hjólastóli. Hvað t.d. með sjúklinga
eins og vinkonu mína? Á hún að vera
með einhvers konar merki eða spjald
um hálsinn til að sýna að hún sé
sjúklingur? Fléiri eru sjúklingar en
sem bera þess merki. Það væri
kannski best fyrir hinn heilbrigða
helming þjóðarinnar, sem sam-
kvæmt kenningu Þorsteins „sér fyrir
sjúklingunum", að þeir væru bara
slegnir af? Þvílíkt og annaö eins hef-
ur nú verið gert áður í árþúsundir,
eins og allir vita.
Þá myndu hinir heilbrigðu þegnar
þjóðfélagsins vafalaust lifa skattlaus-
ir og alsælir með sig og sína. Jafnvel
geta haft það eins þægilegt og gott
og sjúklingarnir hafa það í dag, sam-
kvæmt áliti Þorsteins. Eru þeir þá
ekki bara best settir sem eru „mátu-
lega“ sjúkir til þess að kallst sjúkl-
ingar, án þess að vera í raun spítala-
matur eða farlama, en geta notið
þeirra tryggingabóta og „hlunninda"
sem svo margir virðast gera!!
Útvegar músalokur
Magnús H. Skarphéðinsson, forseti
Músavinafélagsins, skrifar:
Af tilefni fyrirspurnar á lesenda-
síðu DV frá Ingu þann 18. júní sl. um
hvar fáist músagildrur vill Músa-
vinafélagið benda Ingu á, og öllum
öðrum sem fá þessa smáu, knáu og
fallegu gesti inn í hýbýli sín, að félag-
ið flytur inn og selur svokallaðar
músalokur. Lokur þessar eru þannig
útbúnar músagildrur að mýsnar lok-
ast inni í saklausu, gegnsæju
skemmtilega útbúnu plastboxi þegar
þær renna á matarlyktina.af því sem
komið er fyrir inni í því, án þess að
hljóta skaða af.
Músavinafélagið bæöi selur eða
lánar gegn tryggingu öllum þeim sem
telja sig þurfa músalokur þessar hve-
nær sem er. Gildran kostar þúsund
krónur eða er lánuð gegn þúsund
króna skilagjaldi, óháð hversu löng-
um tíma músavinum allra staða
hentar aö hafa þær fyrir sig og vini
sína. Skilagjaldið er greitt til baka,
svo fremi sem lokurnar eru
óskemmdar af okkur mönnum, því
mýsnar geta hvorki skemmt lokurn-
ar né skaðað sjálfar sig í þeim.
Þegar síðan mús er lokuð inni verð-
ur auðvitað að losa hana helst sam-
dægurs svo að músinni veröi ekki
matar- og vatnsþurftarlega meint af
búsetunni þar. Lokuna tekur maður
einfaldlega, gengur með hana út fyr-
ir húsgaflinn og hellir gestinum þar
úr henni út í móa eða á annan stað
þar sem best og öruggast þykir.
Einnig tekur einn félagi í Músa-
vinafélaginu að sér mýs í fóstur sem
heimilisdýr þegar laus pláss eru hjá
honum. Þessi þjónusta félagsins er
hugsuð fyrir þá músavini sem ekki
telja sig nógu harðbrjósta til að varpa
gestum sínum á dyr eða út í móa.
Músavinafélagið hefur rekið þessa
þjónustu fyrir skjólstæðinga sína og
vini þeirra í tæpan áratug með góð-
um árangri og þökkum skjólstæð-
inga vorra. Síma þessa er að finna í
símaskránni sem og faxnúmer.
i
i
„AuAvelt er svo að hella músinni úr búrinu.“
Flugeftirlits-
nefndfinnur
ekkirök!
Sigríður Magnúsdóttir skrifar:
Það má alltaf skipa nefnd þegar
mikið liggur við hjá hinu opin-
bera. Þessar nefndir eru yfirleitt
eitthvað ótilgreint apparat en
samanstanda af mönnum sem fá
greitt fýrir að gefa álit sitt til ráð-
herra eöa annarra forsvars-
manna í kerfinu svo að þeir þurfi
ekki aö taka á sig ábyrgð. Henni
fylgja nefnilega ómæld óþægindi.
Nú hefur ein nefndin, „Flugeft-
irlitsnefnd", sent frá sér þann
„fagnaðarboðskap“ að það séu
engin rök sem bendi til þess að
frekari fargjaldalækkun verði í
millilandaflugi. Búið sé aö lækka
um 4% og það sé meira en nóg
fyrir landann. Þetta ætlar nefhd-
in, sem heyrir beint undir sam-
gönguráðherra, að tilkynna hon-
um þegar hann kemur að utan. -
Vel að verki staöiö í fjarveru ráð-
herra!
Þeirþrífieftir
hundasína
íbúi í Grjótaþorpi skrifar:
Hér í þessu gamla hverfi er nú
að komast á allt annar og fallegri
syipur en áður var. Götur hafa
verið endurnýjaðar og gangstétt-
ir og það er orðin hrein unun að
koma út úr húsi við svona að-
stæður. - Gangandi vegfarendum
hefur fjölgaö hér til muna til aö
skoöa breytingamar og er það
bara ánægjulegt.
Þeim sem eiga hunda og eru aö
viðra þá á kvöldin hefur líka
fjölgað. Ég vil ekki amast við
þessum dýrum eða eigendum
þeirra. Ég vil hins vegar gera þá
kröfu til hundeigenda að þeir
þrífi eftir hunda sína er þeir gera
þarfir sínar hér í hverfinu sem
og annars staðar i borginni. Það
er ekki geðslegt að koma út og
sjá hundaskít á stéttinni. Það eru
m.a. svona uppákomur sem gera
marga gagnrýna á hundahald hér
í borginni.
Ríkissfjórnin
hverfurfráfyrir-
heitunum
Jóhannes Guðmundsson skrifar:
Ég er einn þeirra sem stuðlaði
að því að þessi ríkisstjórn komst
til valda. Eða svo hygg ég að hafi
verið, með því að greiða Sjálf-
stæðisflokknum atkvæði mitt í
kosningunum eins og ég hefi allt-
af gert. Ég er þó ekki ánægöur
með hvemig ríkisstjómin stend-
ur að málum nú.
i orðræöum hefur hver ráð-
herrann á eftir öðrum boðað af-
nám fyrirgreiðslna til gjaldþrota
fyrirtækja í ríkiseign. Þetta hefur
þó mest farið forgörðum og ríkis-
sijómin hverfur óðfluga frá þeim
fyrirheitum og lætur nú ríkis-
bankana taka yfir gjaldþrota fyr-
irtækin. - Þetta sýnir vanmátt en
ekki styrk stjóraarinnar og ein-
staka ráðherra hennar.
Hvererþetta?
Kona skrifar:
Það er eitt atriöi í daglega lifinu
sem m.a. fer svolítð i taugamar
á mér. Það er þegar síminn hring-
ir h)á mér og einhver spyr: Hver
er þetta? Ég á þá venjulega bara
eitt svar: Hvem viltu tala við? Þá
er sagt „Afsakaðu", eða eitthvað
í þá áttina, og siðan er tóhð lagt á.
Oft liggur við að ég fai sam-
viskubit yfir að hafa ekki sagt
einhveijum bláókunnugum úti i
bæ hvaö ég heiti. Ef ég nú hringdi
og ókunnugleg rödd svaraði og
ég ályktaöi að ég heföi ekki hringt
í rétt númer myndi ég ekki spyrja
þann sem svaraöi hvað hann héti.
Að endingu þetta gamla góöa:
Mikið er maðurinn skrýtinn,
hann er ekki eins og ég!