Dagblaðið Vísir - DV - 10.01.1992, Blaðsíða 12

12
Spumingin
FÖSTUDAGUR 10. JANÚAR 1992.
Lestu einhver
erlend tímarit?
Árni Sigurðsson nemi: Nei, engin.
Þórdis Þórisdóttir kennari: Nei, ekki
að staðaldri en stundum fagtímarit.
Eggert Matthiasson flugumfstj.: Já,
ég les Time í vinnunni.
Bryndís Böðvarsdóttir nemi: Nei,
engin.
Ragna Kristjánsdóttir nemi: Yfirleitt
ekki.
Sigfús Sigfússon verkstj.: Nei.
Lesendur
Opið bréf til Happdrættis Háskóla Islands:
Það kemur
ekkifram...
Óli örn Andreassen skrifar:
Árlega, í lok jólahátíðar, og næstu
daga þar á eftir hefst kapphlaup
stóru happdrættanna, SÍBS ogHapp-
drættis Háskóla íslands, um við-
skiptavinina. Þá eru ekki spöruð
stóru orðin í auglýsingunum um
möguleika miðakaupenda til vinn-
ings og ýmislegt gefið í skyn. Þar sem
ég hef átt viðskipti við Happdrætti
Háskólans þá kýs ég að fjalla um
vinnubrögð þess en tek þó jafnframt
fram að vinnubrögð Happdrættis
SÍBS eru aö mörgu leyti svipuð.
Fullyrt er í auglýsingum HHÍ að
happdrættið veiti 70% af veltunni til
vinningshafa. Þetta er villandi þar
sem það kemur ekki fram í auglýs-
ingunni aö happdrættið dragi úr öll-
um útgefnum miðum og þar á meðal
miðum sem það hefur ekki selt og á
sjálft. Þar af leiðandi er HHÍ oft vinn-
ingshafi hjá sjáifu sér.
Það kemur ekki fram í auglýsing-
unni að verði viðskiptavinur happ-
drættisins svo „lánsamur“ aö fá
vinning á miða sinn þá skikkar HHÍ
hann til þess að endurgreiða hluta
af vinningsfénu! Það er gert með því
að halda eftir upphæð sem nemur
endumýjunarverði miðans út happ-
drættisáriö. Ég hef sjálfur lent í
þeirri aðstööu hjá HHI aö þurfa að
endurgreiða því ‘A hluta vinningsins
sem ég fékk á miðann minn. - Þetta
er svipaö og að vinna smávinning í
Lottóinu og vera síðan skikkaður til
þess að kaupa svona 10-20 raöir í
viku í Lottóinu út árið! Máhð er
ósköp einfalt: Fái ég vinning þá vil
ég sjálfur ráða þvi hvort ég held
áfram að spila í happdrættinu eða
ekki því oft er gott „að hætta leik þá
hæst hann stendur."
Það kemur ekki fram í auglýsing-
unni að ef einhveijum dytti nú í hug
þarf sa hinn sami að greiða end-
umýjunarverð miðans sl. 6 mánuði
án þess að eiga nokkum möguieika
á vinningi þar sem dráttur hefur
löngu farið fram. Þama er verið að
selja fólki algjörlega verðlausan
pappír. Þetta væri ósköp svipað og
ef einhver hygðist endurnýja áskrift
sína hvort heldur er að Stöð 2 eða
dagblöðunum á miðju ári og yrði
krafinn greiðslu aftur í tímann um
hálft ár! Mig hryllir við þeirri til-
hugsun ef einhveijum dytti í hug aö
kaupa sér trompmiða í 12. flokki hjá
HHI í desember.
Að mínu mati stundar HHÍ hér
óheiðarlega viðskiptahætti. Þaö
stríðir gegn réttlætisvitund minni að
krefjast greiðslu fyrir vöru eða þjón-
ustu sem aldrei verður reidd fram.
Það stríðir einnig gegn þessari sömu
vitund að fá ekki að velja sjáifur
hvenær ég hætti viðskiptum mínum
við happdrættið. Ég spyr því stjóm-
endur HHI hvort þeim finnist það
vera eðlilegt fyrirkomulag á happ-
drætti að draga úr óseldum miðum?
Er það eðlilegt að þeirra mati að
krefjast endumýjunar á vinnings-
miða út happdrættisárið? - Hver gef-
ur happdrættinu þann rétt? Væri
ekki eðlilegra að reka happdrætti
eins og Happó-happdrættið hjá HHÍ
er rekið? Þar tel ég heiðarlega að
málum staðið af hálfu happdrættis-
ins því þar er einungis dregið úr seld-
um miðum og hver og einn getur
keypt sér miða á nafnverði og jafn-
framt hætt þátttöku þegar honum
sýnist - án fjárútláta.
Ef þu ætlar
að spila í happdrætti
til vinnings...
skaltu fmnna vinningsfilutfallið
' t o-fiokkrij hopprinrrK: .ú
yeitxnm: ttíntíö bfii'.t Uí vínnín$5dwf3 aivc.g öháð því
hversij nianUf mi&»r hih* seist VinningsvonSn er því
. . ...r ...,....n..f-..f.in.-ri.1.m_D. „....-„.ii.i.nn hvergt jufnmikif og hjá ilöppdtieUi Háttkánúhs.
„HHÍ er oft vinningshafi hjá sjálfu sér,“ segir m.a. í bréfinu.
aö kaupa miða í HHÍ, t.d. í júní, þá
Úrtöluof næmi og svartýnispest
Búi Árdal skrifar:
Það sem hér er sett á blað er ör-
stutt væl úr manni sem hefur trúlega
gert þau mistök aö hlýða um of á
orðaflaum landsfeðranna. - Það er
staðreynd að það getur reynst hættu-
legt andlegri heilsu að hlusta of
grannt og mikið á þennan orðaflaum.
í fyrradag gerði ég þau aivarlegu
mistök að á einum og sama deginum
hlustaði ég á tvo ráðherra (annar er
meira að segja forsætisráðherra),
einn almennan þingmann og ofan í
þetta allt saman las ég svo viötal við
formann Vinnuveitendasambands-
ins. Þetta varð til þess að ég fékk
mjög strangt og langt svartsýniskast
sem endaöi í allt að því sjúklegri
depurð. - Ég finn að með því að hlýða
á fjölmiðla sem yfirfylla sig af frétt-
um frá pólitíkusum hrakar mjög
andlegu ástandi mínu.
Kæri umsjónarmaður lesendasíöu,
ég er svona rétt „typical" almúga-
maður, hvorki eitt né neitt. Því grun-
ar mig að fleiri almúgamenn (og kon-
ur) hafi fengið snert af úrtöluofnæmi
og svarstýnispest. Ég á því ekkert
sérstaklega von á að þetta verði birt.
Það skiptir mig þó raunar engu máh.
Það sem skiptir mig máh er að hafa
í örvæntingu minni og eymd yfir að
vera íslendingur með allt niður um
sig haft þor til að láta aðra vita að
þessi svartsýnispest er að drepa mig.
- Eða eins og þeir segja hjá Samtök-
um hernámsandstæðinga, „að koma
út úr skápnum."
Hugrekki okkar almúgamanna er
þó ekki meira en svo aö menn (og
konur líka) þora eki að skrifa svona
línur undir fuhu nafni. Þetta hug-
leysi er eitthvað sem við almúga-
menn höfum unnið okkur rétt á enda
birtist það í ótal myndum í þjóðfélag-
inu á degi hveijum. - Það að þora
ekki að skrifa undir nafni er þó engu
meiri heigulsháttur en að mæta stöð-
ugt á kosningastaði og kjósa þessa
sömu gömlu og og góðu allraflokka
hryggleysingja sem geta ekkert fært
okkur annað en boð um lepja dauð-
ann úr skel. - Hvað um þaö, ég biðst
margfaldrar afsökunar á að tefja þig
lesandi góður með sneph frá hug-
stola manni með úrtöluveiki.
Til hvers þá úrsögn úr
Hvalveiðráðinu?
Einar Árnason skrifar:
Nú erum við íslendingar búnir að
segja okkur úr Alþjóðahvalveiðiráö-
inu eða svo gott sem. Ekki er þó end-
anlega búið að ganga frá þeirri úr-
sögn og vona ég aö svo verði ekki í
bráð. Ég tel nú ekki vera neina efnis-
lega ástæðu til að við segjum okkur
úr þessu ráði ef ekki á að taka til við
hvalveiðar að nýju. Eða til hvers er-
um við þá að segja okkur úr ráðinu
ef það er ekki gert til þess að hafa
fijálsar hendur um að hefja hval-
veiðar strax og úrsögnin tekur gildi?
Það virðast einfaldlega vera ein-
hveijar vöflur á okkur um hvað tek-
ur viö þegar úrsögnin tekur gildi.
Og hvaða stefnu við tökum að henni
afstaðinni. Ég hélt að við hefðum
ætlað að standa saman að því að fara
eigin leiðir í hvalveiöimálum. Meiri-
hluti landsmanna virtist hafa tekið
þá afstöðu. Þess vegna var úrsögnin
réttlætanleg. Ef við erum hálfvolgir
og vitum ekkert hvað gera skal hefði
því verið miklu betra að vera kyrr
innan Hvalveiðiráðsins og beijast
þar fyrir að geta veitt hvah, a.m.k. í
vísindalegum tilgangi.
Eftir aö við höfum sagt okkur úr
ráðinu er auðvitaö ekkert því til fyr-
irstöðu aö hefja hvalveiðar að nýju
og láta skeika aö sköpuðu með af-
stöðu annarra ríkja. Til þess hlýtur
að hafa verið litið með úrsögninni.
Ekkert er verra en hringl í svona
málum. Úrsögnin ein og sér er því
ekkert annað en frumhlaup, að því
er séð verður, á þessu stigi málsins.
Þorpsbúi skrifar:
Ég var aö hlusta á þáttinn Þjóð-
arsálina sl. þriðjudag, 7. janúar.
Þar hringdi inn forkunnarskýr
og ákveðinn maður frá Neskaup-
stað. Hann var eilítið æstur og
ákafur en hafði sannarlega lög
að mæla. Hann taldi kúgunina í
sínum heimabæ gegndarlausa og
þar réði póhtíkin öhu og öhum.
Þar á bæ eru Alþýðubandalags-
menn sterkastir eins og þekkt er.
En það þarf ekki Neskaupstað
til og allabahana þar. Þetta er
alþekkt iyrirbæri á landsbyggð-
inni. í hæjunum og þorpunum
ræður ákveðin kixka. Ráðs-
mennska hennar stuðlar ööru
fremur að brottflutningi íbúanna.
- Enda stendur hugur mjög
margra ekki til annars í þessum
htlu samfélögum. Þess vegna er
svo komið fyrir landsbyggðinni
sem raun ber vitni.
ekki séð aö nokkur
kreppueinkenni séu ríkjandi um
þessar mundir. Ég hef verið
nokkuð á ferðinni eftir áramótin.
Maður hefur varla komist leiðar
sinnar fyrir bílaumferö og fari
maður inn í verslun, nokkuð
sama hvaða verslun er, veröur
þar ekki þverfótað fyrir fólki á
hlaupum, í innkaupum.
Það er sama hvort um er að
ræða tölvuverslanir eða mat-
vörumarkaði, ahs staðar er aht á
fuhu og fólkiö fer sko ekki tóm-
hent út. - Ég segi hreinlega: Ég
sé ekki að fólk þurfi neitt að
kvarta þótt eitthvað htihega sé
hert að. Við vælum ahtaf hvort
sem hlt er í ári eða gósentíð.
Heiðurslaun
listamanna
Lúðvig Eggertsson skrifar:
Það er vandasamt verk og við-
kvæmt að úthluta heiöurslaun-
um. Þar er um að ræða verulegar
fjárhæðir skattborgaranna.
Fylgst er meö að þeim sé vel var-
iö. Margir eru kahaðir, en fáir
útvaldir. Sigríður Hagahn er hóg-
vær hstakona, sem lætur sér
sjaldan mistakast Hún hefur fet-
að sig upp til vegs og virðingar
jafnt og þétt, og er vel að því kom-
in að hJjóta nú heiðurslaun.
Thor Vilhálmsson er andstæða
hennar. Hann hóf göngu sína með
látalátum, stældi Laxness, svo að
gekk skopi næst. í röðum hsta-
manna er varla svo mót haldið,
að hann hreyki sér ekki þar. En
viti menn, loks kom frá honum
mergjuö morðsaga eftir heimild-
um með talsverðu klámi að ívafi.
Hann fékk bókmenntaverðlaun
Norðurlanda. Og nú heiðurslaun
listamanna í heimalandinu. -
Eigum við ekki að klappa fýrir
kappanum?
AulafyndiiláStöð2
Þórarinn hringdi:
Mér fannst Stöð 2 setja mjög
niður við að ofgera skop um nú-
verandi útvarpsstjóra í Happó-
þættinum sl. þriðjudagskvöld.
Svona nokkuð hrín ekki á um-
ræddri persónu en sýnir lélega
aulafyndni Stöövar 2.
Sjónvarpsins
Haraldur Jónsson og bamabörn
skrifa:
Bestu kveðjur og þakkir th
Sjónvarpsins fyrir Jólastundina.
Hún var firábser. Meira af slíku
góðu og hohu bamaefni. Það er
aht of mikiö af lélegu og óhohu
bamaefiú á stöðvunum báöum.
Gætum vel aö því hvað við bjóö-
um bömunum okkar upp á.
Stundin okkar er tíl fyrirmyndar.
Mættum við fá fleiri slíka þætti.