Dagblaðið Vísir - DV - 27.02.1993, Blaðsíða 28

40
LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR1993
/
Merming
„Langaði alltaf að skrifa
um fólk í sjávarútvegi"
- segir Ólafur Haukur Símonarson sem hlaut Menningarverðlaun DV í leiklist
Ólafur Haukur Símonarson fékk Menningarverðlaun DV fyrir leikritið
Hafið.
„Þessa dagana er ég að leggja
drög að nýjum verkum en maður
vill helst cddrei segja frá þeim. Ég
er með hvort tveggja, bók og leik-
rit í takinu," segir Ólafur Haukur
Símonarson sem fékk Menningar-
verðlaun DV fyrir leikritið Hafið
sem sýnt hefur verið í Þjóðleikhús-
inu við góðar undirtektir.
„Leikritið fjaUar um málefni sem
er mjög í brennidepli í þjóðfélaginu.
Ég hafði alltaf ætlað að skrifa um
fólk sem tengist sjávarútveginum
og landsbyggðinni. Það var loksins
kominn tími til þess. Grunnurinn
að verkinu er nokkurra ára gamall
þannig að meðgöngutíminn var
langur. Fyrir tveimur árum kynnti
ég verkið síðan fyrir þjóðleikhús-
stjóra. Þá var það komið í endan-
legt horf,“ segir Ólafur Haukur.
Hann segist tæpast geta sagt
hvort erfiðara sé að skrifa leikrit
eða skáldsögu. „Það er varla hægt
að líkja þessu saman. Leikrit er ein
aðalgreinin á sviði bókmenntanna
og að sumu leyti er þetta sérhæft
starf. .Það geta ekki allir skáld-
sagnahöfundar skrifað leikrit. Góð
leikskáld eru miklu færri en önnur
skáld. Tæknilega er leikrit annars
eðlis en ritun á skáldsögum enda
þarf að læra sérstaklega til verka
til að skrifa þau,“ segir Ólafur
Haukur. „Ég reyndi t.d. að kynna
mér leikhúsið eins vel og ég gat og
er enn að læra.“
Ólafur Haukur hefur sent frá sér
fjöldann allan af ljóðabókum,
skáldsögum og leikritum á undan-
förnum tuttugu árum. Á meðal
bestu verka hans í leikhúsi eru
Milli skinns og hörunds, Bílaverk-
stæöi Badda og Kjöt. Verkin lýsa
venjulegu fólki í hversdagslífi sam-
tímans.
Ólafur Haukur segist einu sinni
hafa leikið í leikriti. „Það var af
neyð þar sem engir aðrir voru til-
tækir en þetta var á námsárum
mínum í Kaupmannahöfn. Ég
starfaði þar í leikflokki sem sýndi
í Kaupmannahöfn og víðar. Leik-
arastarfið heillaði mig þó ekki.
Hins vegar hefur leikhúsið heillað
mig frá því ég var barn. Það var
þó ekki fyrr en ég kom heim og fór
að starfa með Alþýðuleikhúsinu
áriö 1978 að ég ákvað að taka þetta
ákveðnum tökum. Fyrsta leikritið
mitt í fullri lengd var einmitt sýnt
hjá Alþýöuleikhúsinu en það hét
Blómarósir. Síðan hef ég skrifað
leikrit fyrir öll atvinnuleikhúsin,"
segir Ólafur Haukur.
Hann hefur skrifað fimmtán leik-
rit í gegnum tíðina. Þá skrifaði
hann handrit að kvikmyndinni Ryð
sem varð til úr leikritinu Bílaverk-
stæði Badda. „Þaö er líka mjög sér-
hæft starf að skrifa kvikmynda-
handrit og ég tel mig nú ekki full-
numa á því sviði," segir hann. „Það
er þó aldrei aö vita nema þau verði
fleiri. Ég er með eitt í salti í bili.“
Listmálari
eða arkitekt
Ólafur Haukur segist hafa gengið
með margvíslega drauma í æsku
og á tímabili hafði hann ákveðið
að verða listmálari en á öðru arki-
tekt. „Skriftimar urðu síðan ofan
á enda voru mjög margir af mínum
vinum og kunningjum sem voru
að skrifa. Þessi árgangur, sem ég
tilheyri, fékkst mikiö við bók-
menntir og það var mjög smitandi."
Vinnustaður Ólafs Hauks hefur
verið á heimilinu en hann býr í
miðbænum. Hann er þriggja barna
faðir, yngsta bamið er aðeins fimm
mánaða, og eiginkona hans er Guð-
laug María Bjarnadóttir leikkona.
„Það getur stundum verið óþægi-
legt að vinna heima en oft er líka
þægilegt að vera tiltækur. Ég reyni
helst að vinna á daginn en það er
freistandi að byrja á kvöldin þegar
allt er komið í ró. Þá slitnar hins
vegar í sundur fjölskyldulífið
þannig að hitt er æskilegra."
Ólafur Haukur segir að frístund-
imar tengist yfirleitt vinnunni. „Ég
hef mjög gaman af að fara út úr
bænum og veiða. Öll útivist á vel
við mig. Mér finnst líka skemmti-
legt að ganga hér um miðbæinn,"
segir hann.
- Hvemig leggst í þig að fá menn-
ingarverðlaunin?
„Það segir mér að þetta sé vel
heppnuð sýning og leikritið gjald-
gengt og ég er mjög ánægður með
það. Ég hef verið heppinn að fá að
vinna með góðu fólki í leikhúsinu.
Við Þórhallur Sigurðsson höfum
unnið mikið saman og það hefur
verið mjög gaman að vinna með
honum. Einnig hjálpar til hversu
margir góðir leikarar eru í Þjóð-
leikhúsinu," segir Ólafur Haukur
Símonarson.
-ELA
,, Spennandi verk sem
útheimti skipulagningu"
- segir Snorri Þórisson sem fékk menningarverðlaun fyrir kvikmyndina Svo á jöröu sem á himni
„Ég er í allra handa þróunarverk-
efnum þessa dagana. Fyrir nokkru
gerði ég samning við Ármann Kr.
Einarsson um kvikmynda- og sjón-
varpsrétt að bókunum um Áma í
Hraunkoti. Ég er nú að þróa sjón-
varpsseríu eftir þessum bókum og til
liös við mig hef ég fengið þá Jón
Ásgeir Hreinsson og Bjöm G. Bjöms-
son. Þessir þættir em hugsaðir fyrir
innlendan sem erlendan markað,
enda mjög dýrt verkefni í fram-
kvæmd. Minn tími fer að miklum
hluta í samskipti við erlenda aðila til
aö fjármagna þættina. Það þarf að
vinna gífurlega vel að undirbúningi
fyrir svona stórt verk. Ef vel gengur
getur þetta orðið að veruleika árið
1995,“ segir Snorri Þórisson kvik-
myndatökumaður sem hlaut Menn-
ingarverölaun DV fyrir kvikmyndun
á Svo á jöröu sem á himni.
Snorri er um þessar mundir að fá
sjónvarpsstöðvar úti í heimi til að
vera með í kostnaði við þættina um
Árna í Hraunkoti en þeir munu
verða sex að tölu. Erlendar sjón-
varpsstöðvar skipuleggja fjármál sín.
mörg ár fram í tímann. „Ég hef verið
í sambandi við ZTF sjónvarpsstöðina
í Þýskalandi og þar eru menn já-
kvaeðir. Einnig hafa stöðvar á Norð-
urlöndum sýnt áhuga þannig að
þetta gæti orðið samvinnuverkefni
milli Norðurlandanna og Þýska-
lands."
MyndumAgnesi
Hann er einnig aö vinna að fjár-
mögnun á mynd sem þeir Jón Ásgeir
Snorri Þórisson fékk Menningarverðlaun DV fyrir kvikmyndatöku á mynd-
inni Svo á jöröu sem á himni. Hann segir myndina hafa veriö spennandi
verkefni. DV-mynd GVA
hafa skrifað og heitir Agnes. Snorri
fékk lán úr Evrópska handritasjóðn-
um til að fullgera handritið en 10%
af þeim sem sækja um lán úr sjóðn-
um fá fyrirgreiðslu. Hann er kominn
með loforð upp á 60 milljónir frá
þýskum framleiðanda en Kvik-
myndasjóður íslands sá sér ekki fært
að styrkja þetta verk við síðustu út-
hlutun.
„En lykillinn að þessu fjármagni
er styrkur frá Kvikmyndasjóði ís-
lands,“ útskýrir hann.
„Kvikmyndin mun fjalla um örlög
Agnesar Magnúsdóttur en hún drap
elskhuga sinn, Natan Ketilsson, og
varð síðasta manneskjan sem tekin
var af lífi hér á landi. Þetta er kvik-
mynd með spennu, ást og hatri eða
öllu því sem þarf til að gera góða
mynd.“
Snorri vinnur einnig að gerð sjón-
varpsauglýsinga en fleira er í far-
vatninu. Seinna á árinu ætlar hann
að vinna við kvikmynd sem heitir
Garðastríð sem Ralph Christians hjá
Magmafilm mun framleiða fyrir N-
þýska sjónvarpið. Myndin verður að
öllu leyti tekin í Þýskalandi. Þijár
aðrar kvikmyndir eru í umræðunni;
tvær hér heima og ein í Ameríku.
Snorri Þórisson starfaði um árabil
sem kvikmyndatökumaður hjá Sjón-
varpinu og var með fyrstu starfs-
mönnum sem þar hófu störf. Hann
stofnsetti síðan fyrirtækið Saga Film
ásamt Jóni Þór Hannessyni. Þeir
hafa aö mestu leyti unnið viö gerð
auglýsinga. Snorri seldi sinn hlut í
fyrirtækinu á síðasta ári og stofnaöi
kvikmyndafélagið Pegasus hf.
Aðeins þrjár kvik-
myndir aö baki
Þrátt fyrir langan feril sem kvik-
myndatökumaður hefur hann aðeins
tekið þrjár kvikmyndir, Óðal feðr-
anna, Húsið og Svo á jörðu. „Ég hef
verið beðinn að taka þó nokkuð
margar af þeim kvikmyndum sem
gerðar hafa verið hér á landi en aldr-
ei gefið mér tíma. Ég sá um stjórnun-
arstörfin hjá Saga Film og fannst ég
ekki hafa efni á að fara og „leika
mér“,“ segir hann. „Maður lítur að
minnsta kosti þannig á meðan maður
stjórnar stóru fyrirtæki."
Snorri segist vera þakklátur fyrir
að Svo á jörðu hafi verið valið það
markverðasta sem var að gerast á
seinasta ári. „Mér fannst óskaplega
gaman að vinna við þessa mynd.
Fyrir kvikmyndatökumann var
fleira í henni en gerist og gengur, t.d.
þessi mismunandi tímabil. Það var
ipjög spennandi að mynda skipið og
sjóslysið. Þetta var meiri fram-
kvæmd en ég hef staöiö í áður og
útheimti meiri skipulagningu, m.a.
tengingu milli tímabila. Áferðin á
myndinni er fnismunandi eftir því
hvort atburðurinn á sér stað árið
1936 eða á fjórtándu öld. Það er allt
önnur lýsing á þessum tveimur tíma-
bilum," segir Snorri. „Ég er tiltölu-
lega sáttur við myndina þó maður
sjái alltaf að maður hefði getað gert
betur einhvers staðar. En ég er
ánægður með útkomuna í heild."
-ELA