Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.1993, Blaðsíða 4

4
MÁNUDAGUR 6. DESEMBER 1993
Fréttir
Skoðanakönnun DV um afstöðu kjósenda 1 kjördæmamálum:
Meirihluti á móti því að
landið verði eitt kjördæmi
Þjóðinni hugnast ekki að ísland verði
eitt kiördæmi. Af þeim sem tóku af-
stöðu í skoðanakönnun DV vildu 39,5
prósent aðspurðra sameina landið í
eitt kjördæmi en andvíg því voru
60,5 prósent. Á höfuðborgarsvæðinu
skiptust menn í tvær jafn stórar fylk-
ingar í afstöðu til málsins; 50,2 pró-
sent reyndust fylgjandi og 49,8 pró-
sent andvíg. Á landsbyggðinni höfn-
uðu 71,3 prósent kjósenda samein-
ingu kjördæmanna í eitt en 28,7 pró-
sent voru henni fylgjandi.
Úrtakið í skoðanakönnun DV var
600 manns. Jafnt var skipt á milli
kynja og eins á milli höfuðborgar-
svæðis og landsbyggðar. Hringt var
í fólk og það spurt: „Ertu fylgjandi
eða andvígur því að landið verði eitt
kjördæmi?“ Skekkjufrávik í könnun
Samkvæmt skoðanakönnun DV er meirihlutinn andvígur því að landið allt
verði eitt kjördæmi.
sem þessari eru 3-4 prósentustig.
Kömmnin fór fram mn miðja síðustu
viku.
Sé tekið mið af svörum allra kjós-
enda í könnuninni reyndust 31,3 pró-
sent vera fylgjandi því að gera Island
að einu kjördæmi en 48 prósent and-
víg. Óákveðnir og þeir sem vildu
ekki svara reyndust 20,7 prósent. Á
höfuðborgarsvæðinu voru 40 prósent
fylgjandi sameiningu kjördæmanna
í eitt en andvígir 39,7 prósent. 20,3
prósent voru óákveðin eða neituöu
að svara.
Á landsbyggðinni voru 22,7 prósent
fylgjandi sameiningu kjördæmanna
í eitt, 56,3 prósent andvíg en 21 pró-
sent óákveðið eða neitaði að svara.
Mest andstaða í Framsókn
Andstaöan við eitt kjördæmi á ís-
landi reyndist langmest meðal stuðn-
ingsmanna Framsóknarflokksins.
Meðal þeirra reyndust 56 prósent
andvíg.
Mesta fylgi viö hugmyndinni er
hins vegar að finna meðal stuðnings-
manna Alþýðuflokksins því þar á bæ
reyndust 52 prósent stuðningsmanna
fylgjandi, 39 prósent andvíg og ein-
ungis 9 prósent óákveðin eða neituðu
að svara.
Stuðningsmenn Sjálfstæðisflokks-
ins skiptast í jafn stórar fylkingar.
Fylgjandi reyndust 42 prósent og
andvíg 43 prósent. Meirihluti stuðn-
ingsmanna Alþýðubandalags og
Kvennalista hafna hugmyndinni um
eitt kjördæmi.
-hlh/kaa
Ummæli fólks í könnuninni
„Ég er hrædd við Reykjavíkur- sagði karl á Austurlandi. Áttræð
valdiö," sagöi kona á Vestfjörðum. kona í Reylgavík sagði að það væri
„Atkvæðamismunur er brot á ekki \it í öðru en tryggja jafnrétti
mannréttindum,“ sagði karl í allra. „Eitt kjördæmi er of stór biti
Reykjavík. „Ég hef ekki hugieitt fyrir mig,“ sagöi kona í Hafnar-
afleiðingamar af því að gera landiö firði. Kona á höfuðborgarsvæöinu
að einu kjördæmi,“ sagði kona í sagðist fyigjandi því aðfækkakjör-
Reykjavík. „Þessi umræða um eitt dæmunum - en niður í eitt væri
kjördæmi kemur eins og skrattinn of róttækt. „Það er alltaf verið að
úr sauðarleggnum. Það er engin efja saman borgarbúum og fólkinu
þörf á þessari breytingu,11 sagði ísveitinni.Þettaerslæmtogersök
kona á höfuðborgarsvæðinu. „Ef milliiiðanna," sagði kona á Vest-
jafna á atkvæðaréttinn þá þarf líka íjörðum.
að flytja valdið út í byggðimar,“ -kaa
ísiand eitt kjördæmi: afstaða kjósenda samkvæmt skoðanakönnun DV
Fylgjandi Andvtgir Óákv./sv. ekki
Höfuðborgarsvæðið 40% 39,7% 20,3%
Landsbyggðin 22,7% 56,3% 21,0%
Landiðallt 31,3% 48,0% 20,7%
í dag mælir Dagfari
Enn af bjargvætti
Það er tiltölulega stutt síðan Einar
Oddur Kristjánsson flaug suður og
gerðist bjargvættur þjóðarinnar.
Það var þegar hann gekk prívat og
persónulega í það verk að gera
þjóðarsátt við verkalýðsleiðtoga.
Þjóðarsáttin heppnaðist að því leyti
að verðbólgan hvarf og fyrirtækin
í landinu neyddust til að finna sér
aðrar skýringar á gjaldþrotum og
uppgjöfum.
Þetta var allt bjargvættinum frá
Flateyri að þakka.
Þegar verkinu var lokið og Einar
Oddur var búinn að koma þjóðar-
sáttinni á og tejja verkaýðsleiötog-
um trú um að það væri heilög
skylda þeirra framvegis að semja
um nýjar þjóðarsáttir, þegar færi
gæfist, hvaiif bjargvætturinn ógur-
legi til síns heima og hélt áfram
rekstrinum á sínu eigin fyrirtæki.
Þau skilaboð tók verkalýður
landsins alvarlega og segja má að
þjóðin hafi öll sameinast í því með
verkalýðsleiðtogunum að falla frá
kröfum og ágangi hvers konar og
sætt sig við hveija þjóðarsáttina á
fætur annarri um sömu kröppu
kjörin.
Svo líða eitt eða tvö ár og þá be-
rast hógværar og heldur dapurleg-
ar fréttir af þvi að vestan að bjarg-
vætturinn hafi ákveðið að leggjg
niður atvinnureksturinn sem hann
sjáifur ber ábyrgð á. Þjóðarsáttin
var honum sem sagt ekki meira
virði en svo að hann sjálfur varð
að gefast upp fyrir henni. Þannig
fór um sjóferð þá og ekki dettur
Dagfara í hug að fara að velta sér
upp úr vandamálum jafn ágæts
manns og Einars Odds enda hefur
honum verið sérstaklega hrósað
fyrir þá fyrirhyggju að leggja niður
reksturinn og fyrirtækið meðan
hann ætti enn fyrir skuldunum.
Þannig tókst bjargvættinum að
bjarga sjálfum sér frá skuldunum
og þjóðarsáttinni og lái honum
hver sem vill. Ekki var hann að
flýja af hólmi vegna óviðráðanlegs
launakostnaðar. Og ekki gafst
hann upp vegna fjandskapar
vinnuveitenda, verkaiýðsforingja
eða velviljaðrar ríkisstjómar sem
Einar Oddur hefur sjáJfsagt stutt
með oddi og egg.
Nei, Einar Oddur gafst upp áður
en skuldimar fóra að hlaðast upp.
Hann hafði gleymt að bjarga sér
og þjóðinni frá þeim. Þjóðin hafði
aldrei gert neina þjóðarsátt um að
skuldimar hyrfu enda þótt launin
hyrfu og bjargvætturinn sagði eins
og heiðarlegum mann sæmir að
hann ætlaði að hætta áður en aðrir
þyrftu að borga fyrir hann skuld-
imar.
Aldrei heyrðist þetta úr munni
nokkurs manns áður en þjóðarsátt-
imar komu til sögunnar. Og reynd-
ar hefur lítið fát komið á helstu
máttarstólpa þjóðarinnar þrátt fyr-
ir skuldasafnanir. Um þær var
nefhilega engin þjóðarsátt og menn
töldu sig geta safhað skuldum eins
og þá lysti og enginn bannaði þeim
að láta aðra borga fyrir sig tapið.
Það hefur raunar tlökast helst í
karlakór þeirra vinnuveitenda,
sem verst standa, að hafa hæst um
það að reksturinn beri sig ekki að
því enginn borgi skuldimar.
Það kemur þó á daginn eftir að
Einar bjargvættur Oddur játaði
upp á sig þann heiðarleika að vilja
eklti láta aðra borga sínar eigin
skuldir að þeir á Flateyri em öld-
ungis sammála Einari Oddi og telja
að með þessu hafi hann reynst
bjargvættur byggöarlagsins fyrir
vestan. Þeir era honum meira að
segja afar þakklátir. Sveitarstjór-
inn hefur farið viðurkenningarorð-
um um Einar Odd og talið hann
meiri mann fyrir vikið, eftir aö
hann hætti rekstri. Nú ætla þeir
sjálfir að stofna nýtt fyrirtæki með
tvær hendur tómar og leita á náðir
annarra um afborganir af skuldun-
um sem þeir hyggjast stofna til.
Bjargvætturinn ógurlegi hefur
þannig reynst bjargvættur fólksins
á Flateyri með því að vilja ekki
borga skuldir sem hann hefur enn
ekki stofnað til. Hann hefúr gert
þjóðarsátt við sína heimamenn
með þeirri ákvörðun sinni að leggja
niður rekstur á helsta atvinnufyr-
irtæiti bæjarins.
Þennan mann á að fá aftur hingað
suður til að gera nýja allsheijar-
þjóðarsátt um að menn borgi sínar
skuldir ef þær em einhveijar, en
láti af störfum ella, ef þeir skúlda
meira en þeir eiga fyrir.
Ætli veiti af þeirri þjóðarsátt?
Dagfari