Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.1994, Page 22

/
22
LAUGARDAGUR 8. JANÚAR 1994
Sérstæð sákamál
Iik í farþegasætinu
Gwen Pye.
George Kirkham.
Þaö var eftir símtal til lögregl-
unnar að hafin var leit að bíl sem
sagður var vera á leið til smábæjar-
ins Gwynedd í norðurhluta Wales.
Nokkra kílómetra frá bænum
komu lögregluþjónarnir að bílnum
þar sem hann stóð fyrir framan
almenningssímaklefa. Þeir gengu
að honum til að sjá hverjir væru í
honum.
Þeim brá. Maöurinn sem sat í
framsætinu, við hlið bílstjórasætis-
ins, var látinn. Ökumaðurinn, sem
kom nú út úr símaklefanum, var
þegar í stað handtekinn. Hann
hafði verið að hringja á sjúkrabíl
fyrir „veikan vin sinn“. Sjúkrabíll-
innn kom skömmu síðar og flutti
líkið á brott.
Er hinn handtekni hafði verið
færður á lögreglustöð var tekiö að
yfirheyra hann. Ekki hafði sú yfir-
heyrsla staðið lengi er staðfesting
fékkst á því að „hinn veiki" hefði
veriö látinn í að minnsta kosti tvo
tíma áður en komið var að líkinu.
Bílstjórinn, Bill Pye, fjörutíu og
fjögurra ára, var settur í varðhald
og skömmu síðar var hann ákærð-
ur fyrir morð.
í sama rúmi
Aðdragandinn að þessu atviki
var í senn nokkuð langur og
óvenjulegur. Bill og fjörutíu og eins
árs gömul kona hans, Gwen,
bjuggu í hverfmu North Parade í
bænum Parkgate í Cheshire á Eng-
landi. Um nokkurra ára skeiö
höfðu þau þekkt George Kirkham,
fimmtíu og sjö ára. Hann var nokk-
uð efnaður eins og Pye og varð
brátt vinur hjónanna.
George Kirkham var kvæntur
þegar hann kynntist Pye-hjónun-
um en þar kom að hann skUdívið
konu sína. Fékk skilnaðurinn allm-
ikið á hann og komu Bill og Gwen
honum þá til hjálpar. Hann jafnaði
sig fljótlega og þar kom að hann
kynntist annarri konu, Kitty Blake,
sem var þrjátíu og sjö ára, og
kvæntist henni. En fimm árum síð-
ar fór það hjónaband út um þúfur.
George átti sér eitt áhugamál,
hraðbáta, og eftir skilnaðinn ákvaö
hann að stunda siglingar af meiri
ákafa en áður. Dag einn hélt hann
til norðurhluta Wales til að kaupa
nýjan bát og húsvagn sem hann
gæti haft skammt frá höfninni, svo
hann, Bill og Gwen gætu komið
þangað að vild til að sigla.
Treysti sér
ekki til að aka
Bill og Gwen fóru til Wales
skömmu eftir kaupin og voru þar
í nokkra daga. En Bill þurfti aö
fara til að sinna viðskiptum. Kona
hans varð hins vegar eftir og þann-
ig gerðist það að Gwen og George
urðu ein saman um nótt í húsvagn-
inum. í honum var aðeins einn
svefnklefi og eitt frekar þröngt
hjónarúm.
Þau leyndu því ekki fyrir Bill að
þau myndu sofa í rúminu en full-
vissuðu hann um að ekkert myndi
gerast milli þeirra. Og því trúði
Bill.
Nokkrum vikum síðar fór Gwen
að heiman til að búa húsvagninn
undir komu þeirra þriggja. Hún
ætlaði sér aðeins að vera þennan
eina dag því sjálf dvölin hæflst ekki
fyrr en eftir nokkra daga. En síð-
degis þennan dag hringdi hún til
manns síns og sagðist ekki geta
komiö út að borða með honum um
kvöldið eins og þau hefðu ákveðið
því hún væri búin að fá sér um of
neðan í því. Hún treysti sér þvi
ekki til að aka.
Bill Pye.
Örlagaríkur dagur
Bill var ekki í neinum vafa um
að kona hans sagði satt. Hann
heyrði að hún var undir áhrifum.
En hann vissi að nokkru fyrr um
daginn hafði George lagt af stað til
að líta á bátinn. Brátt vöknuðu því
miklar grunsemdir með Bill. Og
eftir nokkra stund Settist hann upp
í bíl sinn og ók til Wales en leiðin
er eitt hundrað og áttatíu kílómetr-
ar. Þegar hann kom á áfangastað
lagði hann ekki alveg við vagninn
heldur nokkuö frá, til þess að komu
hans yrði ekki vart. Síðan læddist
hann aö húsvagninum. Og þegar
hann kom að honum sá hann það
sem sannfærði hann um að kona
hans væri farin að halda við Ge-
orge Kirkwood.
Gwen var í slopp Georges og það
leyndi sér ekki að hún var nakin
undir honum. George var hins veg-
ar í náttbuxum og það var greini-
legt að legið hafði verið í rúminu.
Tilraunir Georges og Gwen til að
sannfæra Bill um að hann hefði
rangt fyrir sér urðu árangurs-
lausar. Hann réðst á George sem
var þrettán árum eldri og reyndi
ekki að veija sig. Og Bill hætti ekki
fyrr en George datt niður örendur.
Fórmeð líkið
Um hríð stóðu þau Bill og Gwen
og horföu á líkið af George. Hvað
svo tók við veit enginn með vissu
en næstu tímana sátu þau yfir lík-
inu í húsvagninum. Þá tók Bill það
og bar út í bíl sinn, setti í farþega-
sætiö við hliðina á ökumannssæt-
inu og spennti það fast með örygg-
isbeltinu.
Enginn veit með vissu hvað hann
hafði í huga þegar hann bar líkið
út í bílinn, en sjálfur sagði haim
svo frá við yfirheyrsluna síðar um
daginn að hann hefði ætlað að fara
með George á sjúkrahúsið í
Gwynedd.
Gwen horfði á mann sinn koma
líkinu fyrir í bílnum og aka af stað.
Þá hljóp hún sem fætur toguðu á
skrifstofu húsvagnastæðisins og
sagði frá því sem gerst hafði skjálf-
andi röddu. Starfsfólk skrifstof-
unnar hringdi á lögregluna sem hóf
þegar leit að bíl Bills.
Fyrir rétti
Tæpu hálfu ári síðar sat Bill Pye
á sakborningabekk í Camarvon
þar sem saksóknarinn, Christop-
her Bedingfield, lýsti skoðun sinni
á málinu.
„Það sorglega við þetta mál,“
sagði hann, „er að grunsemdir Bills
Pye um ástarsamband konu hans
og heimilisvinarins voru alveg
ástæðulausar."
Herra Kirkham og frú Pye höfðu
fyrr um daginn farið í reynsluferð
á nýjum hraðbáti sem Kirkham
hafði í hyggju að kaupa. Þau höfðu
þá bæöi fengið sér nokkuð að
drekka og frú Pye fann allvel á sér.
Vél bátsins stöðvaðist og varð að
gera boö eftir báti sem gæti dregið
þau til hafnar.
Meðan þau biðu aðstoðar í bátn-
um blotnuðu fót frú Pye og þegar
í land kom fékk hún því lánaöan
slopp Kirkhams.
Verjandi Bills Pye reyndi allt
hvað hann gat til að fá Gwen til að
játa að hún hefði átt í ástarsam-
bandi við George og vísaði meðal
annars til þess að legið hefði verið
í rúminu þegar Bill kom að hús-
vagninum.
Gwen gaf hins vegar þá skýringu
að þau hefðu verið eftir sig þegar
þau komu í land og þess vegna
hefðu þau lagt sig til að láta mestu
þreytuna líða úr sér.
Harðar spurningar
Verjandi Bills gerði alR sem hann
gat til að gera framburð Gwen tor-
tryggilegan enda líkur á mildum
dómi yfir skjólstæðingnum mun
meiri ef hægt yrði að sýna fram á
að hann hefði í raun misst stjórn á
sér af því að kona hans hefði verið
honum ótrú.
En Gwen neitaði því staðfastlega
að um ástarsamband hefði verið
að ræða. Hún viðurkenndi hins
vegar að hún hefði um hríð verið
óánægð með mann sinn því henni
hefði fundist hann vanrækja sig.
Þess vegna hefði hún haft af því
ánægju að George Kirkham hafði
sýnt henni nokkurn áhuga.
Kviðdómendur komust að þeirri
niðurstöðu að Bill Pye hefði ekki
framið morð en þeir fundu hann
sekan um ofbeldi sem leitt hefði til
dauða Georges Kirkham.
Dómarinn, Bristow, sagði hins
vegar meðal annars þetta í ræðu
sinni: „Réttlætið krefst þess ekki
endilega að Bill Pye verði sviptur
frelsinu. Hann gerði sér ekki grein
fyrir því að kona hans var einmitt
á þeim aldri þegar hún þarfnast
kærleika og umhyggju."
„Þau eiga því skilið
annað tækifæri"
Þeir sem voru í réttarsalnum
vissu ekki alveg hvað Bristow dóm-
ari átti við þegar hann hafði sagt
það sem að ofan er haft eftir hon-
um. En það kom brátt í ljós.
„Pye-hjónin sýndu George Kirk-
ham skilning og vináttu,“ sagði
dómarinn næst. „Og ég er ekki í
neinum vafa um að frú Pye hefur
á vissum stundum sýnt honum eitt-
hvaö örlítið meira en það. Ég veit
hins vegar að eftir það sem gerst
hefur hafa tekist sættir með þeim
hjónum. Þau eiga því skilið annað
tækifæri."
Og næstu orð dómarans voru
þessi: „Þvi dæmi ég þig, Bill Pye,
til vægustu refsingar sem lögin
leyfa, átján mánaða fangelsis."
Það fór kliður um réttarsalinn
þegar þessi óvenjulega vægi dómur
hafði verið kveðinn upp. En hann
varð enn meiri þegar Bristow dóm-
ari mælti lokaorðin: „Dæmdi hefur
setið í varðhaldi í sex mánuði og
ársfangelsunina sem þá er eftir
geri ég skilyrta til þriggja ára.“
Niðurstaðan varð því, með öör-
um orðum, sú að Bill Pye gat geng-
ið frjáls maður út úr réttarsalnum
með konu sína við hlið sér.
Fréttamenn sem fylgst höfðu með
reyndu að fá Bill Pye til að svara
spumingum en kona hans vísaði
þeim frá. „Látið hann í friði," sagði
hún. „Finnst ykkur ekki að hann
hafi þolaö nóg?“