Dagur - 12.02.1943, Blaðsíða 24

20
DAGUR 25 ÁRA
greinar eftir ritstjórann um ýmis mál-
efni, andleg og veraldleg. Mikið var af
auglýsingum í blaðinu. Hinn 5. nóvem-
ber 1901 birtist eftirfarandi auglýsing í
blaðinu. Mundi það þykja tíðindi, ef
slíkt sæist á prenti á þessum síðustu
tímum:
„Nýkomið til verzlunar Consul Hav-
steen’s á Oclcleyri með gufuskipunum
Egil og Vesta miklar birgðir af kornmat
og nauðsynjavöru, ennfremur Vínföng.
Whisky, 3 tegundir, Cognac, 4 tegundir,
Rom, Kummen Akavíti, Messuvxn,
Banco, Champagne, Portvín, Sherry,
Sherry Coidial, Köster Bitter og ágætt
danskt koinbrennivín, sem kostar móti
peningum: Potturinn ki'. 0,77, llaskan
(3/ pt.) kr. 0,58. Einnig fæst liinn ágæti,
heilsusamlegi „Julbitter" í glösum á kr.
0,90, sem gefur „Kína“ ekkeit eftir.“(!)
Á aðfangadag jóla árið 1901 Ixirti
Norðurland ýtarlega frásögn af hinum
mikla bruna, er varð hér í bænum þá
skömmu áður. Fyrirsögnin var: „Voða-
bál. Mesti eldur, sem kviknað hefir á ís-
landi. 100.000 króna tjón.“
Frásögn blaðsins liófst með þessum
orðum: „Bærinn er að brenna.“ — Með
þeim fréttum voru Akureyringar vaktir
á fimmtudagsmorguninn kl. 4—6. Og
þeir, sem fyrstir litu tit, sáu loga ská upp
þakið á geymsluhúsi, sem áfast er við
„Hótel Akureyii“ rétt í miðjum bænum,
Jxar sem bærinn er Joéttskipaðastnr —
timburhús hvert við annað beggja meg-
in strætisins, og strætið örmjótt. . . .“
Fiásögn blaðsins af atburðunum er
öll skrifuð í þessum spennandi frásagn-
arstíl.
Af eldinum segir svo:
„Um kl. 5 sáust aðeins eldtungur upp
úr húsinu, senr áfast er við hótellið; Jrað
var mikið hús; búð var Jrar og geymsla,
hey, gripir o. s. frv., og auk þess gesta-
herbergi. Kl. 5J/2 stóð ekki aðeins Jretta
allt, heldur og hótellið í björtu báli. Frá
hótellinu færðist eldurinn á tvo vegu:
noi'ðureftir í búð og íbúðarhús Sigvalda
Ungmennafélag Akureyrar heldur hátíðlegt aí-
mæli Jóns Sigurðssonar 17. júní 1920.
Ungmennafélaés-
hreyfingin hófst
hér á landi með
stofnun Ungmenna-
félags Akureyrar á
nýársdag áriðl906.
Eftir það var U.
M. F. A. um langa
hríð gildur þáttur í
bæjarlífinu. U. M.
F. A. hóf þegar
skelegga baráttu
fyrir íslenzkum
fána og studdi það
mál vel og drengi-
lega. Fyrir atbeina
U. M. F. A. og ann-
arra félaga i bæn-
um var afmælis
Jóns Sigurðssonar
minnzt hátíðlega
hér á Akureyri í
fyrsta sinn 17. júní
1907. Fóru félagar
U. M. F. A. þá
skrúðgöngu umbæ-
inn og héldu þeim
sið lengi síðan. —
Gekkst félaéið fyr-
ir hátíð á túni
Gagnfræðaskólans
(Menntaskólans)
þennan dag og
mættu þar 600
manns. Islenzki
fáninn var dreginn
að hún víða í bæn-
um, en áður hafði
félagi mjög beitt
sér fyrir því, að
danski fáninn hyrfi
af fánastöngum
bæjarins, en hinn
islenzki blakti þar í
staðinn.
Þoisteinssonar og yfir götuna í geymslu-
hús sýslumanns. Ur geymsluhúsinu barst
hann svo í íbúðarhús sýslumanns og það-
an í hús Óla Guðmundssonar og frú
Margxétar. En úr húsi Sigv. Þorsteinss-
onar færðist hann norður á við í „Möll-
ershús" og Jxaðan vestur eftir í hús séra
Geirs Sæmundssonar. Oll þessi húsa-
þyrping stendur í björtu báli á síðari
hluta 7. klukkustundar. Húsin báluðust
upp eins og spýtur í ofni, þegar gustur-
inn í honum er sem beztur. Langar leið-
ir umhverfis var bjart sem um hádag
væri. . . . “
Um upptök eldsins segir Norðurland
Jxessa sögu:
„í húsi því sunnan við hótellið, sem
eldurinn kom upp í var, eins og áður er
sagt, gestaherbergi. Inngangur að Jxví
var hafður ólokaður, til þess að gestir
skyldu geta farið Jrar inn að nætuijreli.
Vinnumaður í hótellinu svaf með konu
sinni í öðru herbergi í sama húsinu. Um
nóttina kom maður framan úr Oxnadal
og lagði sig fyrir í gestaherberginu. —
Hann kveikti á lampa og hengdi hann
upp á fatasnaga rétt undir súðinni. Svo
sofnaði Ixann frá ljósinu logandi. —
Nokkru síðar kemur annar gestur, sem í
gestaherberginu svaf, að herbergi vinnu-
mannsins og drepur þar á dyr. Vinnu-
maður hafði áður vei'ið veikur af tann-
pínu, en var nú sofnaður fast. Konan
hans spyr, livað gesturinn vilji, segist
ekki lúka upp, nema hann geti um er-
indið. Þá skýrir hann loksins frá Jxví, að
kviknað sé í liúsinu. Eldurinn var þá
kominn gegnum súðina og upp í hey,
sem þar var fyrir ofan.“
í sama tbl. Norðurlancls birtir ritstjór-
inn ýmsar sögur, sem gengu manna í
milli fyistu dagana eftir brunann. Kallar
hann þær „Neista". Þar er þetta sagt:
„Meðan slökkvihríðin var sem hörð-
ust, allir bæjarmenn, sem vettlingi gátu
valdið, voru að berjast við eldinn af öll-
um sínunx mætti og öllu sínu viti, sat
maðurinn, sem allt stafaði af, úti undir
búðarvegg og snæddi úr nestispoka sín-
um.“
„Eftir brennuna tóku nxenn að leita
áhyggjufullir að munum sínum í hús-
gagnabreiðunni í fjörunni. Marga vant-
aði dýrindismuni, því að öllu hafði verið
dembt hverju inixan um annað í upp-
náminu.
Meðal þeirra, sem vandlegast leituðu,
var öldruð kona. Hún gekk frá maixni
til manns með sömu spuininguna:
„Hafið þið ekki séð steinolíuflöskui'?"
Nei, enginn hafði séð þær.
„Eg liefi misst þær tvær,“ bætti liún
við. „Þær voru reyndar báðar tómar. En
mér Jxykir samt liart að missa þær.“
„Snnxunx mönnum tókst björgunar-
starfið ekki sem höndulegast, Jxó kappið