Dagur - 24.12.1946, Síða 34

Jólasokkana
KUNERT-alsilkisokka
fáið þér í
Verzlunin Eyjafjörður h.f.
32
50 ára að aldri (móðir önduð 3 árum áður).
Og næsta missiri var heimili okkar systkina
á Þremi ofur sjúkhallt; Kristinn bróðir
minn einn karlmanna stöðugt á ferli og
mátti eigi víkja frá útistörfum heimilisins.
Þetta leiddi til þess, að heimili okkar sundr-
aðist næsta vor. Systkini raín uppkomin
(Friðdóra og Kristinn) fóru í bráðina í vist
hjá vandalausu fólki, en eg fór að hugsa um
frekari menntaöflun sjálfum mér. Það gerði <
líka Kristinn á næsta ári, og vorum við báðir
þannig burtu úr sveit okkar og héraði.
Fráfall föður míns — sem bar of skyndi- *
lega að, að því er mönnum finnst — og af-
leiðingar þess varð þannig Menntvinafélag-
inu okkar Kaupangssveitunga að aldurtila.
Víst má segja, að svo hefði ekki átt að þurfa
að vera, ef vel hefði verð í garðinn búið. Eg
játa það og viðurkenni urn leið, að grund-
vallarorsökin lá að nokkru leyti hjá sjálfum
mér. Eg var of ánægður í litla hreiðrinu, —
eða öðruvísi sagt: Mig vantaði nógan hvat-
leik og einurð til þess að halda hugsjón
minni vel á lofti og að færa út kvíarnar. Á
þeim tíma var í tilfinningu manna öll ný-
breytni og ráðstöfun svo að segja einkarétt-
ur forvígismanna, sem fengið höfðu viður-
kenningu á hærri stöðum. Og þessir nienn,
margir hverjir, vissu af rétti sínum. — Hvað
kom Tryggva á Þremi ög Dalakolli til að
stíga á hann? Svo var og alltaf á bak við, of
víða. Skéggja-kurr og lævi, þótt eigi ómak-
aði sig til átekta; sífellt alið á því, að eigi
mættu lesa bækur aðrir en bindindismenn.
— Það hafði ekki eiginlega þurft á miklum
vörnum að lialda fyrir þennan litla hóp —
aðeins hann sæti við sinn keip. — Svo þegar
söniu samheldisvarnarinnar naut ekki og
eigi aðrir viðbúnir, þá var léttara að sundra,
og það var fljótt framkvæmt af utanaðkom-
andi áhrifum: Blaðið lagt niður, bindindið
einangrað, allslaust dó bráðum, bækurnar
látnar öllum til boða og þá náttúrlega not-
aðar af engum. — Nú eru því nær allir falln-
ir frá, sem líklegt er að ættu nokkrar menjar
Menntvinafélagsins litla. En vel: „Andinn
lifir æ hinn saíni, þótt — —“ Sams konar
hreyfing hefir náð glæsilegum blóma,
þót rótin væri gróðursett frá öðrum stað. —
Sú blómgun ber Menntvinafélaginu litla
vitni um, að það dreymdi í rétta átt.
Saumakassa þurfa allar stúlkur að eiga.
Þeir, sem geta útbúið eitthvað líkt þessum,
eru ekki á flæðiskeri staddar með jólagjöf
handa kunningjakonunni.
JÓLABLAÐ DAGS
J