Dagur - 20.12.1958, Blaðsíða 8

8
JÓLABLAÐ D AGS
Sveinn
Sæmundsson:
UPP VIÐ
— Þið verðið að sætta ykkur við,
að ég rná ekki selja einn einasta
sjúss fyrr en klukkan fimm, — lög-
in, maður minn. — Þeim verða allir
að lilýða. Gamli barmaðurinn stóð
fyrir innan lúguna í reykstofunni
og virti fyrir sér gestina, sem á
seinni tímanum liöfðu tín/.t utan
úr skóginum og neðan frá vatninu.
Það voru einnig borð á veröndinni
fyrir framan hótelið, og þar var
fjölmennt í forsælunni.
Um leið og klukkan sló firnrn,
tók gamli barmaðurinn til við veit-
ingarnar og lét ekki iiitann á sig fá,
klæddur pilsi og þykkum jakka,
með flókahatt á höfði.
— Og hvað var það fyrir konuna
í græna kjólnum?
— Límonaði og sódavatn.
— Þar kom að því, að einhver
vildi annað en viský.
Fyrir framan hótelið stóðu bíl-
arnir í röðum á hlaðinu, og þar
sem því sleppti, trjálundur og
brekkan niður að vatninu. Loch
Lomond, stillt eins og í kvæðinu,
og silfurblátt í miðið, en spegil-
myndir skógivaxinna fjalla nær
landi.
Ösin í reykstofunni var að fjara
út og þeir á veröndinni höfðu
einnig fengið í glösin.
— Hvað vilt þú þarna nreð
myndavélina?
— Eitthvað skozkt, annað en
viský.
— Sá er skrítinn, hvaðan úr ver-
öldinni ert þú?
— Frá Islandi.
— Það er hreint ómögulegt. F.g
man aldrei eftir neinum íslendingi
á reykstofunni hérna á Arms.
— Þá er hér sá fyrsti.
Á eftir kom gamli McCorinick
út á veröndina og vildi fá að vita
sitthvað um ísland. Það er annars
skrítið, sagði hann, að engir íslend-
ingar skidi koma liingað upp að
Loch Lomond, eða að minnsta
kosti ekki hingað upp til Ardlui.
Hérna væri þó fallegt, sagði hann.
Um það bæri öllum saman. Hann
spurði hvort við hefðum farið víða
og hvort þessi staður væri ekki með
þeim fegurri?
Sjálfur hafði McCormick verið í
siglingum á yngri árum, en eftir að
hal'a búið í Vesturheimi, sneri hann
lieim til æskustöðvanna, og þar
sagðist hann hafa fundið sjálfan sig
að nýju.
— Hótelið hérna er ekki lengur
nýtízkulegt, sagði gamli maðurinn,
en hér fer vel um géstina og þeir fá
gott að borða, og er Jjað kannske
ekki aðalatriðið?
Upphaflega var hér veiðimanna-
kofi, en nú er langt síðan, og Jrá
voru skógarnir víðáttumiklir og
þar mátti reika dögum saman í leit
að bráð. Síðar voru skógarnir
höggnir og lítið um villidýr, en
ennþá eru afgirt skógarbelti, sem
vitna um mikilfengleik þess sem
var, sagði gamli maðurinn, er hann
l^enti á hávaxin tré, sem stóðu
handan vegarins, sem liggur norð-
ur í fjöllin.
Það var annars skrítið, live fáir
íslendingar koma hingað upp til
Loch Lonrond, hafði gamli maður-
\