Dagur - 20.12.1958, Blaðsíða 20

20
JÓLABLAÐ DAGS
ERLINGUR ÐAVIÐSSON:
Gengið um friðuð
arlönd Eyfirðinga
RÚM HÁLF ÖLD er liðin frá
því að lög voru sett ura skógrækt
og varnir gegn gróðureyðingu. —
Mestan heiður af setningu þeirra á
Hannes Hafstein og hvatningarl jóð
hans um komandi skóga á Islandi
hljóma enn og auka trú á hið erfiða
en göfuga verkefni okkar og fram-
tíðarinnar að klæða landið að nýju.
Vonir manna um skóg á íslandi
hurfu aldrei að fullu. Þær lifðu
eins og lágvaxnar leii'ar birkiskóg-
anna. Og þær hafa vaxið mjög í
seinni tíð og orðið að vissu, jafn-
ldiða því sem við auga blasa þrótt-
mikil tré í friðuðum skógarreitum.
Síðustu daga og vikur slær haust-
fölva á fandið. Gróðurinn býr sig
undir vetrardvalann, laufið fellur
af trjánum. En það er fróðlegt að
litast um, áður en fy'rsti vetrarsnjór-
inn fellur, og eiga þá dagstund með
skógarverði Eyfirðinga, Ármanni
Dalmannssyni.
Enginn getur lokað augunum
fyrir því lengúr, að hér á landi geta
tnargs konar trjátegundir þrifizt
vel og náð miklum jrroska, því að
þetta er þegar orðin staðreynd á
nokkrum stöðum. Hin gamla van-
trú er Jress vegna horfin.
Skógarvörður í Eyjafirði.
Ármann Dalmannsson, skógar-
vörður, er framkvæmdastjóri Skóg-
ræktarfélags Eyfirðinga og einnig
stærstu deildar þess, Skógræktarfé-
lags Akureyrar. Þá er hann trúnað-
armaður Skógræktar ríkisins hér
við Eyjafjörð og framkvæmdastjóri
uppeldisstöðvar Skógt'æktarfélags
Eyiirðinga.
Hjá Ármanni lékk ég góða fvlgd,
aukna tni á skógrækt og eins konar
yfirfitsskýrslu um skógræktarmálin
í sýslunni. Á hverjum stað hafði
hann margt að segja, sem hér er of
iangt mál að rekja. En óhætt er að
segja það, eftir skoðun nokkurra
gróðurreita, að bæði lauf- og barr-
viður bera handleiðslu skógarvarð-
arins gott vitni.
Skógræktarfélag Eyfirðinga.
Skógræktarfélag Eyfirðinga sá, að
uppeldi skógarplantna ;i félags-
svæðinu myndi happadrjúgt til efl-
ingar skógræktinni. Sú starfsemi
hófst í smáum stíl árið 1947. Upp-
eldisstöðin er í Kjarnalandi, innan-
vert við kaupstaðinn. Þar er frið-
sælt, breytilegt landslag og víða
riijög frjór, jarðvegur. Þar er rétt
biiið að leggja síðustu hönd á
hauststörfin og bria allt undir vet-
urinn. Allt er snyrtilega umgengið,
skjófbelti skýla ungplöntunum,
sem skipta hundruðum þúsunda.
Áætlað er að um 50 þúsund trjá-
og' garðaplöntur vcrði þarna til
söl u og gróðursetningar næsta vor.
Hluti þessarar uppefdisstöðvar er í
gömlu Gróðrarstöðinni og nýtur
þar liins stórvaxna trjágróðurs, sem
gefur skjól í öllum veðrum. Gaman
er að bera saman litlu plönturnar í
fræbeðunum, við beinstofna og há-
vaxin tré sömu tegundar allt í
Artnann Dalmannsson skógarvörður meelir
árssproia skógarfurú í Vaðlaskógi.
(Ljósm. E. D.). .
kring. Gróðrarmátturinn er mikill,
en mánnshöndin verður þó að
hjálpa til.
Skógræktarfélag Eyfirðinga hef-
ur 20 ha. land í Kjarnalandi. Þar er
auk uppeldisstöðvarinnar, nýr skóg-
ur að vaxá upp á stórum svæðum
og um 40 þús. plöntur gróðursett-
ar. Eélagið gróðursetti sl. vor 80
þús. plöntur á ýmsum stöðum, þar
af 11 þús. birkiplöntur.
Skógræktarfélag Akureyrar.
Skógræktarfélag Akureyrar á
samliggjaridi land, sem nær suður
að norðurmörkum Hrafnagils-
hrepps. iÞað er 86 ha. að stærð og
nær frá þjóðveginum og allt upp að
kfettum ofanvert við bæinnHamra.
Fyrsta verk jress var að planta birki-
skógarbelti meðfram Eyjafjarðar-
braut ásamt fleiri trjátegundum. —
Þetta var gert vorið 1952. Lítið hef-
Ltr borið á þessum gróðri þar til nú
í.sumar. Innan fárra ára verður
þetta skógarbelti hið fegursta og
mun setja sérstakan svip á hina fjöl-