Dagur - 20.12.1958, Blaðsíða 9

JÓLABLAÐ DAGS
9
inn sagt, og ei’tir að liai'a siglt upp
eftir vatninu, alla leið frá Ealloch,
með viðkomu á fjórum stöðunr,
senr allir voru hver öðrum fegurri,
hlaut maður að taka undir það
með honum.
Fyrr um daginn, er við kotnum
inn á Queen Street járnbrautarstöð-
ina í Glasgow og biðum lestarinnar
í saggalykt rigningarblautra yfir-
liafna, var útlitið allt annað en
glæsilegt, og það var ekki útlit fyr-
ir að veðurguðirnir yrðu okkur
hliðhollir og að við fengjum að sjá
„The bonny bonny banks of Locli
Lomond“ í sólskini.
Það var líka þröngt í lestinni og
saggaloft og sólin lét ekki sjá sig
fyrr en lestin var hálfnuð til
Balloch. Þar gengum við um borð í
skip, senr siglir áætlunarferðir eftir
vatninu og heitir Maid of the
Loch.
Maid of the Loclr er hjólaskip og
ekki sérlega nýtízkulegt að sjá, en
það er smíðað fyrir einum þrenr
árum síðan, er 550 lestir að stærð
og tekur eitt þúsund farþega. Það
kom síðar í Ijós, að um borð voru
lrinir ágætustu matgerðarmenn og
veitingasali ýmiss konar er þar að
finna. Uppi á þiljum er reyksalur
og þar jafnframt vínstofa skipsins.
Undir þiljum eru kaffistofur og
matsalir, en bryti hafði bækistöð
sína á aðalþilfari og seldi þar ávís-
anir á matinn.
Loch Lomond er breitt syðst og
umhverfið lágar, skógivaxnar hæð-
ir, en vatnið mjókkar er norðar
dregur og fjöllin hækka, og þar eru
margar skógi\axnar smáeyjar, sem
siglt er í miili. Fyrsti viðkomustað-
ur skipsins var Rowardennan, en
þar er stór lystibátahöfn og sumar-
hótel. Farþegar komu og fóru, og
jrað var stanzað rétt meðan þeir
stukku í land ^ða út í skipið og svo
var haldið af stað: Komið við í Tar-
bet of Inversnaid og siglt fram hjá
eyjunni Inchmurin og fram hjá
Ben Lomond, hæzta fjallinu þarna
á stóru svæði.
Við sigldum með austurbakka
vatnsins og sáum greinilega raf-
orkuverið í Inveruglas, sem stendur
niður við Loch Lomond, en vatnið,
sem knýr þetta orkuver, er tekið úr
vatninu Loch Sloy, senr er uppi á
fjalli og jarðgöng fyrir það eru
meira en ein og hálf míla á lengd.
Það voru allmargir skátar meðal
farþega á skipinu og þeir minntu
nrann á egypskan svings, sem eins
og kunnugt er, var samsettur af
manni og ljóni, en þeir hérna voru
klæddir skátabúningi að ofan, en í
pilsum. Þeir voru fróðir um landið
og vissu margt úr sögu þess: Einu
sinni höfðu norrænir víkingar
komizt alla leið í næsta l'jörð, sögðu
þeir. Þetta var árið 1260, og víking-
ar höfðu lent í sjóorrustu við lands-
rnenn og skijrin Iirakti inn fjörðinn
án þess að þeir fengju rönd við
reist og þeir strönduðu í fjarðar-
botninum.
Víkingarnir voru verstu menn,
sögðu skátarnir, og þeir sögðust
vona að Islendingar hefðu fyrir
löngu lagt niður þann sið, að
ganga á land í Skotlandi og ræna
konum.
Við sögðum þeinr að Islendingar
væru ennþá herskáir, og að þeirn
væri hollast að koma sér úr pilsun-
um, svo að þeim yrði ekki rænt í
misgripum.
„Maid of the Loch“ bar okkur
norður yfir vatnið, fyrir skógi vax-
in nes og fram hjá eyjum. Við fór-
um víða nálægt landi og í'ólkið, sem
var á bílunr, einnig á norðurieið,
veifaði til okkar, en þar senr nes
sköguðu út í vatnið og vegurinir
hvarf okkur um stund, voru tjald-
lniðir sumargesta, senr nutu sólar
og busluðu í vatninu og líka þeir
veifuðu til okkar á skipinu, og það
var nrikið skvanrp og lrlátrar er
öldugangurinn frá skipinu barst
upp í fjöruna til þeirra.
Mávurinn var aðgangsharður og
flaug í stórunr hójr á eftir skijrinu
og yfir því og fólkið, senr stóð við
borðstokkinn, kastaði til þeirra
Sumarhútel við Loch Lomoncl.