Dagblaðið Vísir - DV - 26.04.1995, Qupperneq 14

14
MIÐVIKUDAGUR 26. APRÍL 1995
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJANSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjóri: ELlAS SNÆLAND JONSSON
Fréttastjórar: JÚNAS HARALDSSON og GUÐMUNDUR MAGNÚSSON
Auglýsingastjóri: PALL STEFÁNSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar: ÞVERHOLTI 11,
blaðaafgreiösla, áskrift: ÞVERHOLTI 14, 105 RVlK. SlMI (91)563 2700
FAX: Auglýsingar: (91 )563 2727 - aðrar deildir: (91)563 2999
GRÆN NÚMER: Auglýsingar: 99-6272 Askrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDG. 25. SlMI: (96)25013. BLAÐAM.: (96)26613.
FAX: (96)11605
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
ISAFOLDARPRENTSMIÐJA HF.
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 1550 kr. m/vsk.
Verð í lausasölu virka daga 150 kr. m/vsk. - Helgarblað 200 kr. m/vsk.
Verkfallsvopnið er tvíbent
Þegar þetta er skrifað vofir enn yfir verkfall flugffeyja
fyrstu dagana 1 maí. Það yrði annað verkfall þessarar
stéttar á stuttum tíma og er skæruhemaður gegn Flug-
leiðum sem kemur sér afar illa. Flugfélag sem ekki getur
haldið uppi reglubundnum ferðum og þar sem viðskipta-
vinirnir geta ekki treyst flugi vegna endurtekinnar rösk-
unar er illa sett í samkeppni við önnur flugfélög.
Hvað sem hður ágreiningi Flugleiða og flugfreyjanna
hlýtur það að vera forsenda fyrir rekstri fyrirtækisins
að óvæntar stöðvanir og upphlaup af þessu tagi eigi sér
ekki stað. Flugleiðamenn geta að einhverju leyti sjálfum
sér um kennt, ef það er rétt sem flugfreyjur staðhæfa
að forsvarsmenn félagsins hafi ekki virt þær viðhts í
marga mánuði. Flugleiðaforstjóramir tóku þess í stað
það til bragðs að þjóna til borðs í síðasta verkfalh og
ganga þannig í störf þeirra starfsmanna sinna sem em
ráðnir og lærðir á þeim vettvangi. Þau viðbrögð em vafa-
söm, svo ekki sé meira sagt.
Undarlegt má einnig teljast að fyrirtækið skuh ekki
fyrir löngu hafa gert það að skilyrði í samningum eða
við ráðningar að einstakir hópar, jafnvel örfáir einstakl-
ingar, geti ekki stöðvað allt flug með einhhða aðgerðum.
Ef til átaka og ágreinings kemur um launakjör á það að
minnsta kosti að vera heildarstarfsmannafélags, með
aha innanborðs, að standa að verkfahsboðun í stað þess
að hver og ein starfsgrein hafi verkfahsréttinn í sínum
höndum.
Þetta mál sýnir í hnotskum hversu úrelt og algjörlega
fráleit vinnulöggjöfin er. Umhverfi íslenskra fyrirtækja
og launþega er ekki lengur afmarkað af aðstæðum hér
heima. Hagsmunir okkar ná langt út fyrir landsteinana
og ghdir það líka um hagsmuni launafólksins og þá ekki
síður fýrirtækjanna og vinnuveitendanna sem em í al-
þjóðlegri samkeppni.
Sjaldan hefur það komið jafn berlega í ljós og nú.
Flugfreyjur kusu að velja þá daga th verkfahsaðgerða
sem gátu hindrað komu þeirra útlendinga sem hingað
ætla og verða að koma vegna heimsmeistarakeppninnar
í handknattleik. HM ’95 er stærsti íþróttaviðburður sem
hér hefur verið haldinn, atburður sem beinir kastljósinu
að íslandi. Ekki bara íþróttum og handknattleik, heldur
sem ferðamannaland og aðdráttarafl fyrir þær mihjónir
sem fylgjast með keppni í beinni útsendingu. Fyrir hggur
að sýnt verði beint th þrjátíu landa og fimmtíu mihjóna
áhorfenda.
Ef og þegar flug leggst niður dagana fyrir keppnina
kemst sjónvarpsfólkið ekki th landsins í tæka tíð. Hvað
þá keppendur, starfsmenn og forráðamenn. Ekki þeir
áhorfendur sem hafa pantað sér far þessa thteknu daga.
Aht skipulag fer í vaskinn, ef einhver keppni fer þá fram.
Verkföh undir slíkum kringumstæðum sem þessum,
þegar sómi íslensku þjóðarinnar er að veði, geta ekki
skoðast öðruvísi en skipuleg skemmdarstarfsemi. Ef
keppninni verður aflýst kostar það hundruð mihjóna tjón
fyrir ferðamannaiðnaðinn, íþróttahreyfinguna, fyrir utan
hneisu og áhtshnekki fyrir þjóðina alla.
Vonandi bera Flugleiðir og flugffeyjur gæfu th að setja
niður dehu sína strax. Óvissan ein er skaðleg. Verkfahs-
rétturinn er hehagur og háleitur en þá kröfu verður að
gera á móti að hann sé nýttur af ábyrgð og það er löngu
kominn tími th að stjómvöld komi böndum á þá misnotk-
un sem veður uppi sí og æ af litlum thefnum.
í stjómarsáttmála ríkisstjómarinnar er kveðið á um
endurskoðun á vinnulöggjöfinni. Nú er ekki aðeins þörf,
nú er nauðsyn. Ehert B. Schram
„Þessir tveir fiokkar sem nú mynda ríkisstjórn hafa líkar áhersiur í sjávarutvegsmalum, landbunaöarmalum
og Evrópumálum og ekki mikill áherslumunur í öðrum málum.“
Jöf nuður eða
misrétti?
Ný ríkisstjóm er tekin við völd-
um og það er því tímabært að spá
í spilin sem hún leggur á borðiö
fyrir landsmenn. Það er alveg ljóst
að Davið Oddsson hefur styrkt
stöðu sína. Davið er klókur stjóm-
málamaður, klókari en hann var
fyrir 4 ámm. Við stjómarmyndun
fyrir 4 ámm hafði Jón Baldvin
greinilega yfirburði og náði sterk-
ari stöðu fyrir sinn 10 manna þing-
flokk. Halldór Ásgrímsson nær
ekki svipaðri stöðu nú fyrir sinn
15 manna þingflokk. Framsókn fær
aðeins eitt ráðuneyti til viðbótar
því sem Alþýðuflokkurinn hafði.
Það getur ekki talist sérlega mikill
ávinningur. Þessir tveir flokkar
sem nú mynda ríkissljóm hafa lík-
ar áherslur í sjávarútvegsmálum,
landbúnaðarmálum og Evrópu-
málum og ekki mikill áherslumun-
ur í öðrum málum. Sýnilegt er að
ekkert breytist í sjávarútvegsmál-
um, þó mikil áhersla hafi verið á
það lögð fyrir kosningar. Einararn-
ir tveir að vestan geta engu breytt.
Þessi ríkisstjóm ætti því að geta
orðið heilsteyptari en sú síðasta,
þar sem menn voru ósammála í
flestum höfuðmálum. En mun hún
leiðrétta misréttið í kjaramálum og
skattamálum? Um þaö spyrja menn
nú.
Grímulaust misrétti
milli kynja
Ekki hafa konur í Sjálfstæðis-
flokknum fengið mikið í sinn hlut
á næsta kjörtímabih. Þar er um
afturfór að ræða. Þær áttu þó konu
í forsetastól Alþingis, en nú var það
embætti skiptimynt og sárabót fyr-
ir Ólaf G. Einarsson. Engan ráð-
herra fá þær frekar en fyrri dag-
inn. Af 26 þingmönnum Sjálfsta^ð-
isflokksins eru 4 konur, nákvæm-
lega það sama og síðast. Hvar eru
nú hinar sjálfstæðu konur í sjálf-
stæðisflokknum? Eru þær ánægð-
ar? Voru þær að berjast fyrir þessu
fyrir kosningar, þegar þær héldu
því fram að konur hefðu sömu
möguleika í sjálfstæðisflokknum
og karlar í að hafa áhrif. Þær fjórar
Kjallariiin
Jóna Valgerður
Kristjánsdóttir
fyrrverandi þingkona
Kvennalistans
konur sem sitja á þingi fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn éru allar góðra
gjalda verðar. Þrjár þeirra sátu á
Alþingi síðasta kjörtímabil og
sýndu verulegan dugnað og sam-
viskusemi í störfum. Ef Sjálfstæð-
isflokknum er í mun að sanna sig
sem jafnréttisflokkur, sem stuðlaði
að þvi að jafna stöðu kvenna, þá
átti hann að setja konu sem ráð-
herra. Úr því að Ólafi var ekki ætl-
að að vera menntamálaráðherra í
nýrri ríkisstjórn, hvers vegna þá
ekki Sigríður Anna Þórðardóttir,
sem var formaður menntamála-
nefndar á síðasta kjörtímbili? Hún
er líka úr Reykjaneskjördæmi og
þá var þeirri hefö haldiö á lofti að
þaðan væri ráðherra. Það skyldi
þó ekki vera að aörir þingmenn
Sjálfstæðisflokksins á Reykjanesi,
karlamir, hafi ekki getað sætt sig
við aö kona tæki sætiö?
Kjarajöfnun
Eftir allar þær umræður sem
fram fóru fyrir kosningar um
kjaramál átti ég von á því að sjá
meira í stefnuyfirlýsingu ríkis-
stjómarinnar um það. Það er væg-
ast sagt rýrt sem þar stendur. Talað
er um að VINNA gegn launamis-
rétti, STUÐLA að JAFNARI mögu-
leikum kvenna og karla. Það er
ekki talað um AFNÁM launamis-
réttis, eða að JAFNA eigi mögu-
leika karla og kvenna. Og það mis-
rétti eftir búsetu sem felst í mis-
munandi húshitunarkostnaði er
afgreitt með einni setningu: Unnið
verður að lækkun húshitunar-
kostnaðar. Það virðist vera enn
máttlausara en hjá síðustu ríkis-
stjórn, sem setti sér það markmiö
að jafna húshitunarkostnað í land-
inu. Hitt er svo annað mál að því
markmiði var ekki fylgt nægilega
eftir. Því mega þeir sem búa á hin-
um svokölluöu köldu svæðum enn
greiöa tvöfaldan húshitunarkostn-
að, og þurfa að afla um 100 þúsund
krónum meiri tekna á ári til að
standa straum af kyndingu 100 fer-
metra íbúðar en sá sem býr við
Reykjavíkurverðið. Við lands-
byggðarfólk erum orðin langþreytt
á þessu misrétti og krefjumst jöfn-
uðar.
Jóna Valgerður Kristjánsdóttir
„Af 26 þingmönnum Sjálfstæöisflokks-
ins eru 4 konur, nákvæmlega það sama
og síðast. Hvar eru nú hinar sjálfstæðu
konur í sjálfstæðisflokknum? Eru þær
ánægðar?“
Skoðanir annarra
Augljós mótsögn
„Ríkisstjómin ætlar að lækka skattana, lengja
húsnæðisstjómarlánin, minnka erlendar lántökur
og færa niður ríkissjóðshallann. Þetta hafa allar rík-
isstjórnir ætlað sér en ekki tekist þar sem augljós
mótsögn er í þessum loforðum. Reynslan segir okkur
að það eina sem þeim muni takast sé að lengja lánin
þar sem engin hindrun er fyrir slíku. Það kostar
bara meira þegar til langs tíma er litið.“
Leiöari Mánudagspóstsins 24. april
Margvísleg gagnrýni
„Ólafur G. Einarsson hefur legið undir margvís-
legri gagnrýni fyrir störf sín í menntamálaráðuneyt-
inu. Þó er hægt að vísa til þess, að hann hafi náð
fram mörgum mikilvægum málum og verið afkasta-
meiri í þeim efnum, en sumir forverar hans. Engin
spurning er um, að Þjóðarbókhlaðan væri ekki kom-
in í notkun nema vegna þeirrar forystu, sem hann
tók um að ljúka þeirri framkvæmd. Menntamála-
ráðuneytið er hins vegar erfitt ráöuneyti og miklar
kröfur m.a. gerðar til ráðherra um viðtöl við ýmsa
þá aðila, sem heyra undir ráðuneytið."
Leiðari Mbl. 25. apríl
Ný sukkstofnun
„Enginn dregur í efa, að sérhver ný ríkisstjóm
leggur af staö með það fyrir augum að vinna landi
og þjóð sem best gagn. En í upphafi skyldi endinn
skoða, og sá vegvísir inn í framtíöina sem felst í sátt-
mála stjómarinnar er ekki beysinn. Þar er jafnvel
um hreina afturför að ræða á ýmsum sviðum; nefna
má þá fráleitu ákvöröun að ætla að hverfa áratugi
aftur í tímann með því að gera nýja sukkstofnun úr
Byggðastofnun, sem Davíð Oddsson hafði sjálfur
kallað tímaskekkju."
Leiðari Alþýðublaösins 25. april