Þjóðviljinn - 13.09.1980, Side 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 13.—14. september 1980
AF DÓNALEGRI ÖNDUN í SÍMA
Hugsandi menn harma það mjög að mann-
kynssagan sem okkur er kennd í skólum skuli
vera bæði upplogin spjaldanna á milli og þar
að auki í henni ekki f jallað um neitt, sem máli
hef ur skipt i mannlegum samskiptum gegnum
aldirnar. Engir virðast i þessari sögu hafa
dregið lífsandann nema hvítir kóngar,
keisarar og hyski þeirra og ekkert drifið á
daga mannkynsins annað en sláturtíð í stór-
styrjöldum. í þessum fræðum virðist hafa
gleymstaðveröldina byggðu líka (eins og sagt
var í gömlu landafræðinni minni) —
mongólar, malæjar, indíánar, blámenn og
konur, já meira að segja almenningur. (Ég
rakst meira að segja á það í blaði um daginn,
að Florence Nightingale hefði aldrei komist á
spjöld sögunnar- hefði hún ekki alltaf verið í
því að sauma saman hvíta hefðarmenn).
En nú er þetta að breytast. Nýir sagn-
fræðingar, nýjar aðferðir.
Sagnfræðingar, sem vita að mannkynið er
ekki bara höfðingjar, heldur eru til dæmis
opinberir starfsmenn og hvatar konur líka
menn, já og konur. Nú er það orðin viðtekin
staðreynd að þær séu líka menn.
I framtiðinni verður það til dæmis
óhugsandi, að þeirri sögufölsun verði bætt inní
(slandssöguna að Pólífónkórinn hafi verið
kallakór. Pólífónkórinn verður á spjöldum
sögunnar skráður blandaður kór manna og
manna.
Aðferðirnar verða hinsvegar þær, að leitað
verður að gleði og sorgum almennings í les-
endadálkum dagblaðanna, sem daglega
endurspegla hugarf lug, andagift og tjáningar-
þörf fólksins í landinu.
Sá.sem ætlar sér að vera í einhverjum
tengslum við æðaslátt íslensku þjóðarinnar,
verður að hafa lesendadálkana fyrir fasta
lesningu og tileinka sér þannig þann hugar-
heim, sem þjóðin býr í.
Af sagnfræðilegum orsökum ber blöðunum
að búa lesendabréf unum verðugan sess á
blaðsíðum og ekki bara þar, heldur og veita
einhverja úrlausn, gefa svör við áleitnum
spurningum.
Þjóðviljinn hefur, einhverra hluta vegna,
aldrei haft mikið af lesendabréfum til um-
f jöllunar, nema þá helst í sumar þegar blaðið
var undirlagt af orkumálum og ölafur
Ragnar Grímsson sá um kjarnorkuna en
undirritaður um kynorkuna. Þá hrönnuðust
upp lesendabréf um síðarnef ndu orkuna, enda
var þá í blaðinu föst kynlífssíða sem hægt var
að reiða sig á.
Mér dettur þetta í hug, vegna þess að ég var
í gær að borða slátur með einum af þekktari
verkalýðsleiðtogum þjóðarinnar og málefni
Þjóðviljans bar á góma, eins og svo oft. Þá
spurði hann mig brúnaþungur: ,,Er búið að
leggja kynlífssíðu Þjóðviljans niður eða
hvað?”.
Ég sagðist ekki vera alveg klár á því, en
vona ekki.
Þá sagði hann: ,,Þeir verða að standa klárir
á því á ritstjórninni, að þótt fræðikenningar
Leníns, Trotskísog Marx séu góðar að hafa að
leiðarljósi, þá eru þær lítils virði ef hin
vinnandi sétt er ekki viðstöðulaust upplýst um
það hvernig nota á hin aðskiljanlegu líffæri til
viðhalds lífinu á jörðinni."
Mér fannst þetta verðug ádrepa og fór heim
að fletta blöðum. Og viti menn. Ég rek mig á
það að ekkert blaðanna gerir minnstu tilraun
til að viðhalda lágmarksþekkingu landsmanna
um það hvernig hægt er að láta nýtt líf kvikna,
án jjess að vera með glas i hendi.
Og ég hugsa með mér: „Hér er mikil vá
fyrir dyrum", enda kemur það f Ijótlega í Ijós.
Ég rekst á mjög fáfræðilegt lesendabréf í
Dagblaðinu, bréf sem ber því Ijósan vott að
upplýsingamiðlarnir hafi sofið á verðinum.
Það er reið kona úrvesturbænum sem hringirf
blaðið og segir orðrétt: „Nýlega varð ég fyrir
mjög óþægilegri upphringingu. Einhver
hringdi og andaði í símann...."
Þessi upphringing er sprottin af vanþekk-
ingu konunnar, sem aftur má rekja til þeirrar
staðreyndar, að dagblöðin hafa sofnað á
verðinum í kynfræðslunni. Hér átti blaðið að
sjálfsögðu að gefa konunni haldgott svar og
segja henni sannleikann umbúðalaust.
Undir mörgum kringumstæðum þarf ekkert
að vera athugavert við það, þótt andað sé í
síma. Mér finnst til dæmis óþægilegt að halda
í mér andanum þegar ég er að tala í síma. Það
þarf ekki endilega að vera kynferðisleg
athöfn aðanda mikið í síma og segja lítið.
Þegar ég er til dæmis í baði niðri í kjallara
og síminn hringir hérna uppi, þá er ég svo for-
vitinn að ég get ekki á mér setið að hlaupa upp
í símann rennandi blautur og þá er ég svo
móður að ég kem ekki upp nokkru orði, en
anda afturámóti því meira. Þetta mundi vera
talin ókynferðisleg öndun í síma. Margar
slíkar andanir í síma geta verið fullkomlega
eðlilegar, en of langt mál er að fara útí það.
Ég legg hinsvegar til að fræðsla verði haf in á
ný í þessum efnum, svo að menn og konur
þessa lands geti numið þau grundvallarf ræði,
sem segja til um muninn á dónalegri og ódóna-
legri öndun í síma.
Og vert er að haf a í huga heillaráð prestsins,
til konunnar sem fékk ótímabæran andardrátt
í símtólið sitt:
Ef þú stendur einhvern timann
ein meðtólið, seimagná
og þú heyrir andað i símann
áttu bara að leggja á.
Flosi

Kínverskur
þjálfari i blaki hjá
Vfkingi er nii kominn aftur til
landsins eftir sumarfri i heima-
landi sinu. Hann bar bær fréttir til
félaga sinna i Vikingi aö tvennt
heföi komist i fréttir frá Islandi i
kfnverskum fjölmiölum i sumar.
Annaö var kjör Vigdisar Finn-
bogadóttur sem forseta tslands
en hitt var Heklugos
Ekki
ætlar aö vera endasleppt meö
átökin í Sjálfstæöisflokknum.
ungliöahreyfingin er farin aö
Þórarinn: Blaöamaöur nr. 1 en
hann kann ekki á ritvél
bera sig mannalega aö foringj-
anna siö. Nú er þaö ekki einungis
Gunnar og Geir, heldur lika
Kjartan og Jón.
Kjartan er fyrrum formaöur
Heimdallar og nú nýskipaöur
framkvæmdastjóri flokksins, en
Jón erformaöur Sambands ungra
Sjálfstæöismanna, og löngum tal-
inn næsta þingmannsefni flokks-
ins I Reykjavik. Báöir eru þeir aö
sjálfsögöu lögfræöingar.
Jón hefur fariö meö veggjum
þegar deilur eldri foringjanna
hafa staöiö sem hæst, en i vikunni
stóöst hann ekki lengur mátiö
þegar Geir ákvaö aö leggja til viö
miöstjórn flokksins aö ráöa
Kjartan i framkvæmdastjóra-
starfiö sem og raunin varö á. Jón
sagöi Kjartan vera Geirsmann og
þvi miöur heppilegan i þetta em-
bætti, auk þess sem Geir væri aö
klúöra öllu flokksstarfinu.
Þaö er þvi ljóst aö yngstu for-
ingjaefni flokksins binda ekki
flokksbrotin saman.

Kjartan: Ungu mennirnir eru
farnir aö bera sig mannalega
Hinn
27. september n.k. er ætlunin hjá
stuöningsmönnum Alberts Guö-
mundssonar i forsetakosningun-
um aö kalla i annaö sinn til fundar
til aö ræöa landsmálin. fteimild-
armaöur Þjóöviljans sagöi aö þar
mundi þekktur maöur standa upp
og leggja fram tiilögu um aö
stofnuö veröi landssamtök en
nokkuö skiptar skoöanir munu
vera innan hópsins um slika
stofnun. Ljóstþykir nú oröiö aö
Sjálfstæöisflokkurinn muni aldrei
ganga saman á ný og veröur fróö-
legt aö fylgjast meö þeirri orra-
hriö sem framundan er.
Leikfélag
Kópavogs er meö hressustu
áhugaleikfélögum á landinu. Þaö
æfir nú af kappi undir stjórn Guö-
rúnar Asmundsdóttur gaman-
leikinn „Leynimel 13”. Leikar-
arnir, sem taka þátt i sýningunni,
eru meira eöa minna þekkt nöfn.
Þeir eru m .a. Sólrún Yngvadóttir,
Magnús Ólafsson (kvikmynda-
Inga Huld: Hvernig sjá láglauna-
konur veröldina?
stjarna og „Þorlákur þreytti”),
Siguröur Grétar Guömundsson,
Helga Haröardóttir, Hólmfriöur
Þórhallsdóttir (Óöal feöranna),
Sigriöur Eyþórsdóttir (barnatimi
útvarpsins) og Finnur Magnús-
son. „Leynimelur 13” er eftir Þri-
drang (reviuhöfundana Hapald A.
Sigurösson, Emil Thoroddsen og
Indriöa Waage) og naut fádæma
vinsælda hér á árum áöur.
Inga Huld
Hákonardóttir sagnfræöingur og
blaöamaöur, hefur nú lokiö viö aö
skrifa viötalabók viö nokkrar lág-
launakonur innan ASl. Ætlar Iö-
unn aö gefa bókina út. Inga Huld
mun I bók þessari hafa leitast viö
aö leiöa fram I dagsljósiö hvernig
þessar konur upplifa veröldina —
I striti sinu og láglaunabasli.
Það
þykir meö meiri háttar sérvisku i
blaöamennsku aö neita aö læra á
ritvél og þykir helst sambærilegt
Bryndls: hefur safnaö efni um
Noröur- og Austurland.
viö aö bilstjórar kunni ekki á bil.
Tveir ritstjórar eru þó meö þessu
marki brenndir og er annar meö
hvorki meira né minna en blaöa-
mannaskirteini nr. 1. Þetta er
Þórarinn Þórarinsson ritstjóri
Timans elstur blaöamanna i
starfi. Hann handskrifar allt sem
frá honum fer og lætur stúlku siö-
an vélrita þaö áöur en þaö fer i
prentsmiöju. Hinn er Jón Baldvin
Hannibalsson ritstjóri Alþýöu-
blaösins. Hann les upp á segul-
band og lætur siðan vélrita eftir
þvi. Þetta mun hafa gengiö allvel
til þessa en nú þegar á aö stækka
Alþýðublaöiö biöa menn þess
spenntir hvernig fer þegar Jón
Baldvin þarf aö lesa 12 siöur inn á
segulband.
Bryndís
Schram verður áfram meö
barnatima sjónvarpsins i vetur
og byrjar hann 5. okóber. Bryndis
hefur safnaö efni á lager i sumar
°g Hia- fariö um Noröur- og Aust-
urland i þeim erindagjöröum.