Þjóðviljinn - 31.01.1981, Blaðsíða 14

14 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 31. jan. — 1. febr. 1981.
Garðar Cortes skólastjóri ásamt fyrstu nemendunum sem
útskrifast.
Söngskólinn útskrifar
fyrstu nemendurna
Nú er stórum áfanga náð i
sögu Söngskólans i Keykjavik.
Frá stofnun hans hefur verið
stefnt að þvi að sérmcnnta og
útskrifa einsöngvara og söng-
kennara, jafnframt þvi að gefa
söngnemendum kost á alhliða
tónlistarmenntun.
t des. sl. þreyttu nokkrir
nemendur kennara- og
einsöngspróf. Þeir sem stóðust
prófið voru söngkennararnir
Ásrún Daviðsdóttir, Dóra
Reyndal og Elisabet F.
Eiriksdóttir og einsöngvarinn
Hrönn Hafliðadóttir. Próf-
dómari að þessu sinni var Philip
Pfaff.
Hingað til hafa söngnemendur
þurft að sækja sina framhalds-
menntun til útlanda, en með þvi
sambandi sem Söngskólinn hef-
ur frá upphaíi haft við The
Associated Board of the Royal
Schools of Music i London, hafa
opnast möguleikar fyrir nemend
ur til að fá kennara- og ein-
sönggpróf, Licentitate of the
Royal Schools oí Music
(L.R.S.M.), en þessi próf hafa
öðlast viðurkenningu um allan
heim.
Nú munu nýútskrifaður
einsöngvari og söngkennarar
ásamt Katrinu Sigurðardóttur,
sem lauk VIII stigi i söng, en
það er lokastig I almennri deild,
halda tónleika á næstunni.
Asrún Daviðsdóttir og
Eliasabet F. Eiriksdóttir á
sunnudaginn, 1. febr. kl. 17.00,
Hrönn Hafliðadóttir sunnu-
daginn 8. febr. kl. 17.00 og Dóra
Reyndal og Katrin Sigurðar-
dóttir mánudagskvöldið 9. febr.
kl. 20.30. Allir tónleikarnir
verða i Félagsstofnun stúdenta
v/Hringbraut. Undirleik annast
pianóleikararnir Jórunn Viðar,
Krystyna Cortes og Debra Gold.
Fjögur tónskáldanna sem verk veröa leikin eftir: F.v. Þorkell
Sigurbjörnsson, Askell Másson, Magnús Blöndal Jóhannsson og
Skúli Halldórsson (Ljósm.: —gel).
Myrkur músíkdagur
Myrkir músikdagar vöktu
mikla athygli og ánægju meðal
músi'kunnenda hér i bænum i
fyrra. Þá voru haldnir einir
fernir fimm tónleikar, meira og
minna með nýrri músik og voru
islensk verk i miklum
meirihluta. Þaö var Tónskálda-
félag Islands undir forustu Atla
Heimis Sveinssonar sem stóð
fyrir þessu og var öll sú
framkvæmd til fyrirmyndar og
mikill sigur fyrir félagið og
formann þess.
Dagarnir sönnuðu ótvirætt að
islensk tónlist á hér stóran og
tryggan hóp áheyrenda og var
þvi ákveðið að halda slika
músikdaga i það minnsta
annaðhvert ár. Þó var rætt um
að hafa einhverja tilburöi aö ári
liðnu, svona i áminningarskyni
og eru þvi nú haldnir alislenskir
sinfóniutónleikar, i dag, laugar-
dag,iHáskólabíóikl.2eh. Fleiri
tönleikar verða að visu ekki á
Myrkum músikdögum að þessu
sinni, en búast má við þeim mun
stærri átöcum næsta ár og aö
upp frá þvi veröi „dagarnir”
islenskur músikblennall.
A tónleikunum I dag verða
flutt sex islensk tónverk, þar af
fjögur i fyrstasinn. Stjórnendur
hljómsveitarinnar veröa tveir,
Jean Pierre Jacquillat og Páll
Pampichler og skipta þeir
viðfangsefnunum bróðurlega
jafnt á milli sin.
I Viðtal við
tónskáldið Magnús
Bl. Jóhannesson,
sem nú kveður
sér hljóðs eftir níu
ára þögn.
Það hefur veriö heldur hljótt
um Magnús Blöndal Jóhannsson
tónskáld undanfarin ár og fátt
sem ekkert heyrst af verkum
eftir hann á tónleikum hér á
landi. A milli 1960 og 10 var
Magnús hinsvegar einn aktfv--
asti tónsmiður sinnar kyn-
slóðar (f. 1925) ogsvo frumlegur
og áræðinn aö mörgum þótti
meir en nóg. Þetta var á vel-
mektardögum Musica Nova. en
það ágæta félag, sem Magnús
stóð i að stofna ásamt ýmsum
öðrum framsæknum tónlistar-
mönnum, lognaðist útaf i byrjun
áttunda áratugsins Nú eru menn
að visu óðum að undirbúa
endurreisna Musica Nova og
rikir mikil bjartsýni i herbúðum
avantgardista á öllum aldri i
þvi sambandi og af þeim tiltekt-
um eigum við eflaust eftir að
heyra margtog mikið. En nú er
það Magnús Blöndai sem allt I
einu er kominn i sviðsljósið með
Verkin sem verða frumflutt
eru Adagio eftir Magnús
Blöndal Jóhannsson, sem nú
kveöur sér hljóðs eftir margra
ára þögn, Svlta 1 g-moll eftir
Sigursvein D. Kristinsson, en
hún var samin I tilefni
þjóðhátiðar 1974, Klarinettkon-
sert eftir Askel Másson og
Orgia, hljómsveitarverk um
fornar helgistundir griskar, eft-
ir Jónas Tómasson. Allt eru
þetta stóráhugaverð tónverk,
hvert á sinn hátt og þó ekki sist
vegna þess að þau eru verk
manna þriggja kynslóða, og
ættu i rauninni að sýna all-vel
hvar við stöndum 1 tónsköpun
nú, fimmtiu árum eftir að hér
var stofnaöur fyrsti tónlistar-
skólinn. Verkin tvö, sem hér
hafa verið leikin áður eru
Mistur Þorkels Sigurbjörns-
sonar og Gos 1 Heimaey eftir
Skúla Halldórsson.
Nýjustu verkin á tónleikunum
eru Adagio Magnúsar, sem var
lokið rétt fyrir jólin og
Klarinettkonsert Áskels, sem
var samið á fjórum mánuðum,
s.l. sumar og haust, meöan
höfundur naut starfslauna úr
tónskáldasjóði Rikisútvarpsins.
Einar Jóhannesson klarinett-
leikari, sem er búsettur i Lond-
on og hefur getiö sér þar
afbragös orð,veröur einleikari 1
konsert Askels, enda verkiö
samiö meö tækni hans og
tónsnilliefstíhuga.
Magnús Blöndal Jóhannsson: Hélt aö ég ætti aldrei eftir að semja
tónlist (Ljósm.: —gel).
„Come back”
Magnús Blöndal
spánýtt og efnilegt hljóm-
sveitarverk, Adagio f. strengja-
sveit og slagverk, sem á að
frumflytja á tónleikunum i Há-
skólabiói kl. 14. i dag. Yfir bolla
af ítölsku kaffi fáum við að
heyra nokkrar meira og minna
alvarlegar staðreyndir:
Þetta er það fyrsta sem ég
sem af viti i niu ár. Satt að segja
var ég eiginlega búinn að gefa
alla músik upp á bátinn, bjóst
ekki við aö hafa mig 1 aö gera
neitt framar á þeim vigstööv-
um. Ég var oröinn griöarlega
þunglyndur út af þessu á köfl-
um, en reyndi af mætti að ýta
hugsunum um músik og tón-
smiöar til hliöar.
Ég er búinn að búa vestur i
New York og nágrenni undan-
farin fjögur ár. Þangað flaug ég
i hjólastól, algjörlega lamaður
af drykkjuskap. Þaö var hræði-
legt. Ég komst á Freeport-
spitalann fyrir alkóhólista og
þab bjargaði lifi minu. Þar
kynntist ég AA samtökunum. Að
visu hafði ég heyrt um þau hér
heima, en myndað mér algjör-
lega rangar hugmyndir um þau.
Kannski vildi ég ekki bjarga
mér eða láta bjarga mér. Maður
var svo ruglaður, vissi hvorki i
þennan heim né annan.
Söngur á
Kjarvals-
stöðum
Tveir söngvarar, Sigrún
Gestsdóttir, sópran og baritðnn-
inn og tónskáldið John Speight
munu syngja við undirleik
Sveinbjargar Vilhjálmsdóttur
pianóleikara, að Kjarvals-
stöðum á þriöjudaginn kemur
kl. 20.30.
A efnisskrá þeirra verða
tvisöngslög eftir Purcell og
Mozart og einsöngslög eftir
breska tónskáldið Gerald Finzi,
Mozart ofl. Eru þetta án efa
góöar fréttir fyrir reykviska
söngunnendur, sem láta engin
veöur og færö koma i veg fyrir
aö þeir dýrki músikgyðjuna.
Spáin er vist heldur ekki svo
slæm.
— Nú ertu búinn að vera
þarna vestra i fjögur ár. Ekki
hefurðu verið á spitala allan
þennan tima. Hvað hefurðu
verið að gera?
— Það tók mig nokkra mánuði
að verða fær um að standa upp-
réttur. Eftir að ég var kominn i
gegnum „prógrammið” sem
farið er i á Freeportstofnuninni,
náði ég mér i ibúð þar skammt
frá og beið átekta. Þá bauðst
mér að starfa þarna á vegum
SAA við að taka á móti islensk-
um sjúklingum og vera þeim til
aðstoðar. Ég var i þessu nær
eingöngu i tvö ár, eiginlega
þangað til að samskonar starf-
semi i alkóhólistamálum var
komin vel i gang hér heima, á
Silungapolli og Sogni. Þá auð-
vitað snarminnkaði sóknin
þarna vestur, enda borgaöi
sjúkrasamlagið þá ekki lengur
ineð sjúklingunum og menn
fara þangað ekki núna nema
sérstaklega standi á i þeirra
einkahögum. Þá er ég gjarnan
til taks ef á þarf að halda.
— Ég man ansi vel Magnús,
að i gamla daga þá varst þú einn
af örfáum kunningjum sem ekki
smakkaðir vin.
— Já þaö er eflaust rétt. Ég
byrjaöi ekki að drekka fyrr en
ég var kominn vel á fimmtugs
aldur. Aö visu var það regla hjá
mér siðan ég var ungur, að
skála i kampavini á gamíárs-
kvöld. En svo var það ekki meir.
Þaö tók mig ekki nema sjö ár að
drekka mig niður I skítinn,
þegar ég var byrjaður af krafti
á þessum ósköpum. Það má
segja að ég hafi verið meira og
minna snarruglaður frá 1972 til
77, með smá hvildum þó annað
veifið.
— Þú samdir alls ekkert á
þessum tima?
— Ég setti kannski ýmislegt á
blað og var oft með hin og þessi
áform á prjónunum. En þetta
var allt tilgangslaust rugl, sem
ég er búinn að henda og gleyma.
Nei, ég hef ekkert samið i niu ár
fyrren þetta litla Adagio, sem er
einskonar Epitaph. Ekki veit ég
hvað það var sem kom mér á
stað með það. Ég var hér heima
talsvert i fyrra sumar, og hafði
það bæði gott og skemmtilegt.
Liklega hefur það hresst mig
það mikið að einhverjar hálf-
dauðar heilasellur hafa lifnað
við. Allavega komst ég á stað
með þetta um haustið, heima á
Long Island, og tókst að ljúka
þvi fyrir jól. Eitt hefur lika lifg-
að mig upp á þessu sviði: ég
komst yfir litinn „synthesizer”,
apparat til að búa til næstum
takmarkalaust rafmagnaða
tóna og hljóð og þetta hefur opn-
að fyrir mér nýjar viddir og
möguleika.
— Þetta er eiginlega eins-
konar „conie back” hjá þér á
þessum myrka músikdegi sin-
fóniunnar. Hvernig leggst það I
þig?
— Vel að mestu leyti. En þú
veist hvernig svonalagað er.
Maður er dálitið óstyrkur i aðra
röndina. Þetta er lika allt öðru-
visi músik en ég hef samið áður.
Miklu lagrænni og lýriskari og
liklega þó nokkuð rómantisk.
Það er aldrei aö vita hvernig þvi
verður tekið.
— Þú ætlar kannski að flytja
heim fljótlega?
— Hingað til Islands? Ég hef
nú engin áform um það. Einsog
er hef ég allavega ekki að neinu
að hverfa hér. Braut satt að
segja allar brýr að baki mér
þegar ég fór héðan. Eða flestar.
Allavega fer ég aftur vestur á
bóginn eftir helgina. Hinsvegar
læt hverjum degi nægja sina
þjáningu, hugsa bara um einn
dag i einu einsog sagt er i AA,
svo það er aldrei að vita hvað
skeður. Mér list allavega vel á
að endurreisa Musica Nova og
það væri sannarlega gaman að
fylgjast meö þvi starfi, ég tala
nú ekki um að taka þátt i þvi.
tónbálkur
Umsjón:
Leifur
Þórarinsson