Þjóðviljinn - 31.01.1981, Blaðsíða 15

Helgin 31. jan. — 1. febr. 1981. ÞJóÐVILJINN — SIÐA 15
Viltu nammi?
Nei takk
Fræbbblarnir: Viltu nammi væna?
Ltgefandi: Rokkfræösluþjónustan i
samvinnu við Fálkann.
Upptökustjórar: Siguröur Bjóla,
Gunnar Smári og Fræbbblarnir.
Þá höfum við eignast okkar fyrstu hljómplötu sem
kenna mætti við pönk. En hvað er pönk og hvað er ekki
pönk? Hvaða túlkun ber að leggja í þetta loðnasta hug-
tak síðustu ára?
Sú skilgreining sem ég legg i hugtakið pönk er i fáum orðum
þessi: Pönkið er sprottið upp úr fátækrahverfum stórborga eins og
London og New York og endurspeglar fyrst og fremst þær félags-
legu aðstæöur sem tónlistarmennirnir bjuggu/búa við. Onnur ein-
kenni eru yfirleitt mjög „einfaldur” tónlistarflutningur sem oft á
tiöum er lélegur. En aðaleinkenni pönksins að minu mati er
textarnir. Textarnir eru yfirleitt mjög róttækir og fullir beiskju út i
það samfélag sem beir sDretta udd úr Slika texta má hevra hiá Sex
Pistols, Clash, Siouxie and the Banshees, Ninu Hagen og Slits, svo
að nokkur dæmi séu nefnd. Einnig má lita á pönkið sem andsvar við
stóru hljómplötuútgefendurna sem stjórna markaðnum og i orðs-
ins fyllstu merkingu eiga tónlistarmennina og stjórna þeim að vild.
Er hægt að fella Fræbbblana inn i þessa mynd? Af þeim fjórum
grundvallaratriðum sem nefnd eru hér að framan þá er það aðeins
atriðiö um tónlistarflutninginn sem Fræbbblarnir falla undir. Tón-
listarflutningur Fræbbblanna er vægast sagt lélegur. Samt ber ekki
að skilja þetta þannig að mér finnist allir pönkarar vera lélegir tón-
listarmenn, siður en svo. Fræbbblunum hefur engu að siður farið
fram frá litlu plötunni sinni. Með aukinni æfingu ættu þeir að geta
sniöið þessa vankanta af sér, þvi aö efniviöurinn er að mestu Ieyti
til staöar. Það er ekki hægt að hæla einum eða neinum fyrir góða
frammistöðu á þessari plötu. Sá sem stendur sig lakast er tvimæla-
laust söngvarinn. Ég hef ekki heyrt neitt þessu likt i lengri, lengri
timai v.ægast sagt hrikalegt. Ég er sannfæröur um aö ef
Fræbbblarnir fengju hæfan söngvara mundi andlit hljómsveitar-
innar taka stakkaskiptum.
Tónlistin Fræbbblanna minnir mig nokkuð á Ramones, og upp-
bygging plötunnar, þ.e. hinn mikíi Iagafjöldi, er mjög i anda
Ramones.
En mesti þverbresturinn i pönk-imynd Fræbblanna eru textarnir.
Textarnireru yfir höfuöbarnalegir og þær skoðanir sem þar birtast
eru ekki i anda hinna róttæku pönkara, siður en svo. Nokkuð dæmi-
geröur texti fyrir Fræbbblana er Uauði.Og þar kemur meðal ann-
ars fram hin barnalega, pólitiska afstaða þeirra.
Kröfulabbi loksins sendi herinn heim.
Þjóðin lifir innrás inn i fögru fósturjörð.
Þriðja styrjöld heimsins kom svo öskrandi
allir sendu sprengjur til að kanna ástandið.
Skiptir engu máli hvar kanabásinn er.
Skiptir engu máli, við crum sprengdir hvort eð er.
Kannski þetta sé sérstaklega samið fyrir árshátið S.U.S.? Hver
veit. Skoðanir af þessu tagi eru ekki beint til þess fallnar að skapa
einhverja pönk-imynd. Ég ætla, án þess aö hafa hina minnstu hug-
mynd um það, að þeir séu flestir komnir frá ósköp venjulegum
islenskum millistéttarheimilum. bvi mætti nefna þá, eins og einn
kunningja minna sagði, sunnudagspönkara.
brátt fyrir öll þessi reiðiskrif er Fræbbblunum ekki alls varnað. A
plötunni koma fram nokkrar ágætar hugmyndir sem sýna að þeir
getá gert ýmsa góða hluti. Sérstaklega finnst mér lögin Nekróffll i
Paradís, Ég og þú, Æskuminning, og Og upp rlsa iðjagrænir
Fræbbblar skemmtileg.
Annað svona að lokumr væri ekki tilvinnandi aö fella niður þessa
hlægilegu „sjokk” imynd sem er heldur hvimleið og hnýflar ekki
neinum? baö væri óskandi að hægt væri að lita á þessa plötu sem
áningarstað milli vita, þvi að hún er ekki nógu heilsteypt og er
bylgjugangurinn sumstaðar i það mesta.
P.S. Fræbbblaplatan er tilvalin gjöf fyrir „óþolandi” frænda og
frænkur, svoég tali nú ekki um ”..”, foreldra.
Kctilbjörn
Fræbbblari
Magnús Þór og spunahljómsveitin Steini Blundur.
Magnús Þór Sigmundsson:
Gatan og Sólin.
(Jtgefandi: S.G. hljómplötur.
Upptökustjóri: Sigurður Arnason.
Hljóðritun fór fram i Tóntækni.
Fyrir jólin sendi
Magnús Þór Sigmunds-
son ásamt spunahljóm-
sveitinni „S t e i n i
Blundur" frá sér breið-
skífuna Gatan og Sólin.
Þetta er að ýmsu leyti all-
merkileg hljómplata og á
betri örlög skilið en að
drukkna í jólaplötuflóð-
inu.
Hljómplatan Gatan og Sólin
er að stofni til byggð utan um
ljóð Kristjáns frá Djúpalæk.
Magnús bór semur svo sjálfur
„millikaflana”. óneitanlega
blikna textar Magnúsar við hlið
ljóða Kristjáns frá Djúpalæk.
Samt held ég ab Magnús geti vel
við unað,- honum tekst betur upp
en oft áður. Og samanborið við
islenska textagerð er Magnús
þó nokkuð fyrir ofan meðallag.
Engu að siður eru innan um all-
ljótar ambögur sem ég er sann-
færður um að laga megi. Örlitil
natni og yfirvegun gæti skipt
hér miklu. Ambögurnar eru
ekkert séreinkenni hjá
Magnúsi. bær tröllriða islensku
' tónlistarlifi meira en góðu hófi
gegnir. Magnús er að visu i
þeim hóp þar sem fæstir íingur-
brjótar koma fram, það er ekki
hægt að taka frá honum. Ef
islenskir tónlistarmenn tækju
nú höndum saman og reyndu að
leggja meiri alúð i texta sina er
ég viss um að vinna mætti þrek-
virki á þessum vettvangi.
brátt fyrir annars ágæta
texta er samanburðurinn við
ljóð Kristjáns frá Djúpalæk
Magnúsi óhagstæður. Saman-
burður af þessu tagi er ef til vill
ekki sanngjarn, en aö hafa hlið
Svo ég haldi nú áfram með
uppgjör viö seinasta ár...Fyrir
jólin kom út litil plata með Guð-
mundi Arnasyni og félögum,
Það vex eitt blóm. A a-hlið er
ljóð Steins Steinarrs, Það vex
eitt blóm fyrir vestan, I útsetn-
ingu Guðmundar.
Veröur ekki annaö sagt
en aö hér hafi tekist sérlega
smekkiega til um útsetninguna
þvi að hún fellur mjög vel að
ljóði Steins. A b-hlið er lagið
Elsa sem eingöngu er leikið.
bað er ekki alveg eins sterkt og
Það vex eitt blóm fyrir vestan
en venst engu að siður mjög vel.
Þessi litla plata á miklu betri
Guðmundur Arnason
afdrif skilið en að veröa
gleymskunni að bráð.
Auk Guðmundar leika á plöt-
unni þau Carmel Russill, GIsli
Helgason, Helgi E. Kristjáns-
son, Reynir Sigurðsson, Krist-
inn Svavarsson, Guðmundur
Benediktsson og Arni Askels-
son. Upptökur gerðar i Hljóðrita
og upptakari var Gunnar Smári.
Mannabreytingar hafa átt sér
stað i hljómsveitinni Þey. Þau
Jóhannes Helgason og Elin,.
Reynisdóttir eru hætt og i þeirra
stað er kominn Þorsteinn.
Magnússon. Þorsteinn er þekkt-
astur fyrir veru sina i hljóm-
sveitinni Eik. Ekki er að efa að
Þorsteinn mun styrkja hljóm-
sveitina mikið með stórgóðum
gitarleik. En hann var á sinum
tima talinn einn besti gitarleik-
ari landsins. Jafnhliða þessum
mannabreytingum hefur orðið
örlitil breyting á hljóöfæra-
skipan. Magnús hættir aö leika
á pianóið en einbeitir sér nú
fyrst og fremst að söngnum.
GATAN
Jón Viðar
Sigurðsson
skrifar um
dægurtónlist
OG
SÓLIN
við hlið texta og ljóð endur-
speglar greinilega þá gjá sem er
á milli þessara tveggja forma.
En hafa verður stöðugt i huga
að tilgangur meb ljóði og texta
er gjörólikur, án þess að ég fari
nánar út i þá sálma.
Eins og áður sagði eru margir
textar Magnúsar ágætir.
Einkanlega eru góðir sprettir i
Sólin og Verðbólga.
*
Sandkassinn og litabókin
sitt á hvora hönd,
hvorki yfirhöfn né nærbrók
ná að skýla nekt.
Þvi hugur smár
og andleg neyö
i hugarfóstri leynist,
(Verðbólga)
Ef ekki þin nyti viö,
hvar værum við þá.
Hver væri þá bústaður sálar.
Boðberi dagsins, myrkrið,
blundar i skjóli, vinnu,
þins eilifa dags.
(Sólin)
En nóg um texta og ljóö og
snúum okkur þess i stað að tón-
listinni. Allur tónlistarflutning-
ur er hinn vandaðasti og auð-
heyrt að Magnús hefur verið
vandlátur á val hljóðfæraleik-
ara. Hljómsveitina Steina Blund
skipa auk Magnúsar þeir
Graham Smith sem leikur á
fiðlu, Richard Korn á bassa,
Jónas Björnsson sér um húðirn-
ar og önnur ásláttarhljóðfæri og
Gestur Guðnason leikur á gitar.
Þeim til aðstoðar eru Jóhann
Helgason og Helgi Skúlason,
sem sér um upplestur.
Eins og áður sagði er tón-
listarflutningurinn hinn vand-
aðasti. Sérstaklega komast
Richard Korn og Jónas Björns-
son vel frá sinu. Magnús kemst
ágætlega frá söngnum en heyrt
hef ég hann syngja betur. Það
sem gefur plötunni mjög sér-
stakan svip er stórgóður fiðlu-
leikur Grahams Smiths. A koíl-
um minnir hann mig nokkuð á
Scarlet Rivera sem lék á Desire
Bobs Dylans, og er það ekki
leiðri að likjast. Þessi mikla og
óvenjulega fiðlunotkun gefur
plötunni mjög sérstæðan svip,
sem gerir hana ólikari öllum
þeim plötum sem út komu á
seinasta ári.
Eins og nafn hljómsveitarinn-
ar, Spunahljómsveitin Steini
Blundur, gefur til kynna, hafa
hljóðf æraleikarar frjálsar
hendur að vissu marki. Þeim er
gefið tækifæri til að leika af
fingrum fram innan mjög
ákveðins ramma. Þessi ytri
rammi sem er frekar þröngur
gerir að verkum að ég er efins
um að hægt sé að kalla hljóm-
sveitina spunahljómsveit...
En hvað sem segja má um
plötuna er þvi ekki að neita að
hún er eitt „sérkennilegasta” og
skemmtilegasta afkvæmi sið-
asta árs og gefur islensku tón-
listarlifi skemmtilegar viddir.
Eiga aöstandendur þakkir
skildar fyrir mjög skemmtilega
og aðlaðandi hljómplötu, plötu
sem á betri örlög skilið en að
rykfalla i verslunum.