Þjóðviljinn - 31.01.1981, Blaðsíða 18

18 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 31. jan. — 1. febr. 1981.
Helgamar
ætla ég að
eiga sjálfur
— Það var heldur óglæsileg
verkun á þér i Mðrkinni hér um
árið, Jdhannes. Hvernig gekk að
þurrka pokann?
— Hann var eins og hráki alla
ferðina, en einhver lánaði mér
teppi, sem dugði ágætlega.
— Þií varst ekki til stór-
ræðanna þá, hvað kom til að þú
hélst áfram að ferðast?
— Fyrir þvi eru ýmsar
ástæður. Mér féll kompaniiö
vel, þessi glaðværi andi og hve
eðlilega fólkið umgekkst hvert
annað og svo var eitthvað
seiðandi við allt þetta bras við
að komast inneftir, auk þess
sem náttúran, þrúgandi fegurð
Merkurinnar, greip mig heljar-
tökum, ef svo má segja.
Hins vegar fann ég gjörla hve
illa ég kunni að bjarga mér I
feröalagi og þrekið var ekki
meira en svo; að ganga úr
Langadal yfir i Húsadal og til
baka var mér yfrið nóg.
— Hvernig var svo þróunin
hjá þér?
— Ég vissi að margir sem
byrja fjallaferðir meö ferða-
félögunum hætta fljótlega af þvi
aö þrekið er ekki nægjanlegt.
Ég byrjaði á þvi að kaupa mér
góða gönguskó og þjálfaði mig
markvisst f bænum, gekk svona
klukkutima á hverjum degi i
eina tvo mánuði. Þetta skilaði
árangri, þrekið smá jókst og
þegar ég byrjaði að fara sunnu-
dagsgöngurnar með F.l. voru
þær mér ekki ofraun, varð aö
minnsta kosti engum byrði.
Heyndar hafði ég lengi staðiö I
þeirri trú að ferðamennska af
þessu tagi væri ekki heppileg
erfiðisvinnumönnum, en ég finn
nú vel hvernig þrekiö hefur auk-
ist og gönguferðirnar orka nú á
mig næstum eins og hvlld, þvi
aö það slaknar á likamlegri og
andlegri spennu og hugurinn
hreinsast.
— Starfsemi hinna skipu-
lögðu ferðafélaga er að visu
grunnurinn sem við stöndum á,
en starfsemi þeirra miðast nær
eingöngu viö byrjendur og hjá
okkur, sem erum áhugafólk á
þessu sviði, verður einhver þró-
un, sem þessir aðilar geta ekki
eða vilja ekki fylgja eftir.
— Þið hafiö kannski leyst
þetta með „Fjölskyldunni”?
— Þaö má kannski segja þaö
aö nokkru leyti. Auövitað má
segja að hér sé um vissa kliku-
myndun að ræða þar sem sam-
an hópar sig fólk sem kynnst
hefur í ferðalögum, hæfir
saman. Við viljum þroska með
okkur hæfileikana til að bjarga
okkur hjálparlaust á fjöllum,
sumar sem vetur.og þetta er ein
af tiltækum leiðum til þess.
— Ég hef frétt að þú sért að
byggja, Jóhannes, dregur það
ekki úr fjailarápinu?
— Auövitað gleypir þetta
byggingarstúss mikinn tima, en
helgarnar ætla ég að eiga
sjálfur eftir sem áðurr þér er
óhætt að bera mig fyrir þvi.
— je
Fjölskylda fæðist
Ekki á greinarhöfundur i fórum sinum neina, „Fjölskyldumynd,” en þessi er tekin i helgarferð á Hellisheiöi þar sem gist var I skáta-
skálanum Þrym og má á henni sjá nokkra úr Fjöskyldunni ásamt mætu ferðafólki.
Jóhannes
Rætt við Jóhannes
Jónsson rafvirkja
Margt skeður stundum f
Merkurferðum, kvað Sigurður
Þórarinsson. Mörkin er að vfsu
ein, en það er margt ferðalagið
og mörg Marian. A fjöllum og
ferðalögum tengist fólk kunn-
ingja- og vináttuböndum ekki
siður og kannski enn frekar en
annars staðar þar sem maður
hittir mann. Jafnvel kemur það
fyrir stöku sinnum að örvar
Amors nái innúr stakk og peysu
og svellþykku föðurlandi, að
heitu holdúog einnig getur hún
vaknaö hin ástin, á landinu.
Fyrir tveimur árum var ég
með fjölskyldu minni inni i Þórsi-
mörk í hefðbundinni áramóta-
ferð Ferðafélags Islands. Einn
billinn okkar lenti þá i dálitlu
basli við Krossá, og blotnaði
talsvert af farangrinum, en að
öðru leyti gekk ferðin vel. Engin
áhrif hafði þetta óhapp á ferða-
gleðina og gengu kvöldvökur vel
fram og drift var i gönguferðum
daganna.
t þessum hópi var margt
gamalkunnugra ferðafélaga
sem hér verða ekki taldir, en
þarna var einnig félagi frá ung-
lingsárunum þegar lifið snerist
um Iðnó og Glaumbæ og einu
ferðalögin voru á nærliggjandi
hestamót. Ég sá strax að timinn
sem liöinn var síðan við þekkt-
Hefurðu séð veröldina
Guðlaug Jónsdóttir er
Strandamaður, frá Munaðar-
nesi við Ingólfsfjörð. dóttir Jóns
Jens Guðmundssonar.
Hún er alin upp I náinni
snertingu við landiö og sjóinn,
fuglaveiði og sjávarnytjar, á bæ
norður við Dumbshaf, þar sem
náttúran er örlát og sendir sl-
beriuvið á fjörurnar, sel i látrin,
hrognkelsi á grynningarnar,
æðarfuglinn I varpiö og svart-
fugl út um allan sjó. Hún fór
snemma að handleika byssu og
átta ára lá hún á greni meö
fööur sinum sem er kunn skytta.
— Nú ert þú orðin Hafn-
firöingur, Guðlaug?
— Nei, ég er hafnfirskur skatt-
þegn, en ég verð alltaf Stranda-
maður og þar finnst mér ég eiga
heima.
— Þaö eru ekki mörg ár sfðan
þú byrjaðir gönguferðir meö
F.í.
— Viö, maöurinn minn og ég,
höfum ferðast mjög mikið á bil-
um vltt og breitt um landið og
náttúrlega hef ég farið vestur á
hverju sumri, en ég fékk áhuga
á gönguferðum sérstaklega,
þegar F.í. var með Esjugöng-
umar og hef siðan fundiö slfellt
betur að sá feröamáti að ferðast
gangandi meö bakpoka og nesti á
betur við mig.
— Nú ert þú gift kona og
móðir, en lætur þaö ekki aftra
þér?
— Auðvitað gengi þetta ekki
ef maðurinn minn setti sig upp á
móti, en ég er svo heppin að full-
ur skilningur er á milli okkar og
reyndar er ég frekar hvött af
heimilisfólkinu. Þau segja að ég
verði leiðinleg ef of langt llður á
milli fjallaferða.
— Hvað sérðu eiginlega við
þetta fjallaráp?
— Ekki hélt ég þú myndir
spyrja svona, Jóhannes minn.
Hefurðu ekki séö veröldina
vakna, þegar snjóa leysir og
gróandinn byrjar og fuglarnir
taka að stússa I vorverkunum?
Aö ganga til óbyggöa er eins og
að yfirgefa hvunndaginn og
ganga til veislu á helgidegi.
— Segðu mér frá fjöl-
sky Idunni.
— Upphafiö má rekja til
Strandaferðarinnar i fyrra og
reyndar kannski lengra, en sá
hópur sem valdist i þá ferð er
hin eiginlega „Fjölskylda”, en
svo eru ýmsir fylgifiskar viðloð-
andi. Við höfum talsvert haldiö
hópinn og þykir þægilégt aö’
eiga greiðan aögang að hvort
öðru, fóiki með samliggjandi
áhugamál.
— Segöu mér eitthvað frá
Strandaferðinni.
—■ Jú, i stuttu máli sagt, þá
ókum við i fyrsta áfanga aö
Munaðarnesi. Þaðan flutti
Guðmundur bróðir minn og
hreppstjóri sveitarinnar, okkur
yfir i ófeigsfjörð á trillu sinni.
Frá ófeigssirði gengum við sem
leið liggur um þetta dýrlega
landsvæði til Reykjafjarðar og
siðan yfir heiðar að Kaldaloni
Rætt við Guðlaugu Jónsdöttur
var mikilmenni og sagður
göldróttur. Mitt fólk hefur sýnt
honum ræktarsemi meö þvi að
hlúa aö leiðinu hans og viö kom-
um þar gjarnan við, áður en lagt
er upp I ferð,og biðjum um gott
veður. Ef fólk kemst ekki á
staðinn, ætti það að minnast
hans I huganum og heita á hann
sér til tulltingis. Þetta geröum
við 1 sumar og það kom ekki
dropi Ur lofti I þrjár vikur.
Ég má annars til aö segja þér
frá þvi þegar við heimsóttum
Ragnar og Sjöfn, sem nýta
Reykjafjörð. Þau buðu okkur i
mat og höfðu sérlega mikið við,
reiddu fram nýja selshreifa,
sem aöeins var fariö að slá I,
einhvern besta mat á norður-
hveli jarðar. Flestir átu vel og
mikið, nema einn Fjölskyldu-
meðlimurinn, Alli, sem sat
orðlaus með skelfingarsvip og
starði á þessa litlu putta sem að
honum voru réttir og gat engu
komið niður nema munnvatn-
inu.
— Hvað er á dagskrá „Fjöl-
skyldunnar” á næstunni?
— Mjög ofarlega er i okkar
sinni að fara skiðaferö I Tind-
fjöll og i'Landmannalaugar meö
vorinu. Lltillega hefur verið
rætt um sumarleyfisferð um
svæöið við suðaustanverðan
Vatnsjökul.
— Er mögulegt fyrir hinn al-
menna mann að nota tómstund-
irnar á þennan hátt?
— Hvað er þvl til fyrirstööu?
Bilferöalög eru dýrari og erf-
iðari þvi' að stressiö og áhyggj-
urnar eru gjarnan með I
farangrinum. Fólk ætti aö spara
bensíniö en nota aurana sem
sparast til þess að kaupa fyrir
bakpoka og gönguskó og halda
svo á vit ævintýranna.
umst hafði ekki gert hann aö
ferðamanni en taldi vist að ein-
hver kvenmaður hefði platað
hann I þennan Merkurtúr, og
bjóst tæpast við að sjá hann
aftur i ferð og styrktist þessi
vissa þegar ég frétti að allt far-
teski hans hefði lent i fljótinu.
Nú liða dagar og vikur og
fréttir aö berast af þessum forn-
vini minum sem er farinn að
taka þátt I gönguferðum F.t.
Siöan kemur að þvi að við hitt-
umst i ferö og það ieynir sér
ekki að maðurinn er heltekinn
af fjallabakteriunni, og af þvi
hann er félagslyndur setjast
einhvern veginn upp hjá honum
simanúmer og svo er farið að
hringja sig saman.
A sumardaginn fyrsta I fyrra
fer dálitill kjarni i fjögra daga
skíðaferð I Landmannalaugar
og um vorið kemst Guðlaug
Jónsdóttir i spilið og fleiri Gafl-
arar og stendur fyrir Horn-
strandaferð. Upp úr þessu fer að
komast mynd á hópinn og við
hann festist nafn, Fjölskyldan..
Myndir og
texti
vakna?
við Isafjarðardjúp og tókum
siðan Fagranesið viö Bæi á
Snæfjallaströnd. Með skipinu
fórum við til Isafjarðar þar sem
stansað vari tvo tima og héldum
siöan áfram með þvi til Horn-
vikur. 1 Hornvík höföum við
nokkurra daga viðdvöl, en
gengum siöan suður strandir og
lokuðum hringnum i Ingólfsfirði
þarsem við bvrjuðum. Eitt
get ég ráðlagt tilvonandi
Strandaglópum. Við Stranda-
menn eigum okkar verndarvætt
sem er Hallvaröur Hallsson,
sem siðast bjó i Skjaldarbjarn-
arvik og er grafinn þar. Hann
Guðlaug