Þjóðviljinn - 08.08.1981, Blaðsíða 17

dægurtonlíst
Helgin 8.-9. ágúst 1981 ÞJÓÐMLJINN — SÍÐA 17
Fréttaspegill frá Bubba Morthens:
Plágan
Þá er loks komin út sóldplatan
hans Bubba Morthens, Plágan.
Stefnt haföi veriö aö þvi aö hún
kæmi út á aöalþjdöhátiöinni
okkar, en vegna gaila I pressun
dróst útgáfudagur fram undir
þjdöhátiö i Eyjum.
Ekki er meira en rúmt ár siðan
Bubbi Morthens spratt fram á
islenskan hljómplötumarkað með
Isbjarnarblús, fyrri sólóplötu
sina. 1 kjölfariö uröu til Utan-
garösmenn, sem gefið hafa út
eina breiðskífu og tvær minni,
sem aö mestu leyti innihalda lög
og texta Bubba. Varla þarf að
minna fólk á hversu mjög Bubbi
kom á óvart — eins og þruma úr
(heiðskiru) lofti — með Is-
bjarnarblúsinn, og þrátt fyrir
góða frammistööu með Utan- -
garðsmönnum kemur Bubbi enn
hressilega á óvart með Plágunni.
Að minu áliti er þessi plata sú
besta I heild sem Bubbi hefur
komið nálægt.
Plágan dregur nafn sitt af
fyrsta lagi á siðu tvö og gætu lag
og texti Bubba verið saminn und-
ir áhrifum af samnefndri bók
Alberts Camus, minnir mig
a.m.k. á hana. önnur lög plöt-
unnar taka lika til meðferðar
ýmisskonar plágur sem ekki er
séð fyrir endann á i bráð (— né
lengd?). Ég held að þessi plata
Bubba iysi fremur raunsæi en
svartsýni— hún er nokkurskonar
fréttaspegill.
Það eru ekki gefnar upp neinar
patentlausnir gegn plágunum, en
krafturinn i flutningi laganna
gefur enga uppgjöf fyrir þeim til
kynna. Söguljóðið Bólivar eftir
Rudyard Kipling i þýðingu
Magnúsar Ásgeirssonar finnst
mér gæti verið samnefnari fyrir
andann á plötunni:
Karlar sjö sem voru I viti
vappa i land á ný,
fullir inni á fyrstu knæpu
af fögnuöi yfir þvi.
En hvernig er meö eigendurna?
Er ei gleöi þar
yfir þvi aö heim i höfn
komst hripiö Bölivar?
Jafnvel þótt okkur sé ætlaö að
farast komumst við af fyrir eigin
rammleik — ef við gerum það
sem við i raun og veru getum.
Og i' Blús fyrir Ingu —
fallegasta lagi plötunnar og þótt
viðar og iengra væri leitað — er
huggun að fá i mannlegum sam-
skiptum:
Þegar ég vakna og horfi á þig
þú minnir mig á voriö,
mér liöur eins og bldmi er
finnur sól snerta sig
eöa lamb nýboriö.
Þetta er helviti falleg samliking
— þótt margir eigi kannski eftir
að segjaað þetta sé barnalega og
vitlaust ort. En það finnst mér
einn af kostum Bubba, að textar
hans eru um eitthvað sem skiptir
máli. — Ég læt aöra um að rifast
um kveðskaparlistina — nema
það hafi veriö afgreitt i langri
törn i þessu blaði fyrir nokkrum
mánuðum?
A Plágunni sér Bubbi um allan
söng, nema hvað hann fær raddir
annarra tilviðlags i tveim lögum.
Hvorki vantar kraft né sann-
færingu i raust Bubba fremur en
fyrri daginn. Hitt furðar mig,að
hann skuli ekki hafa troðiö upp
með Utangarðsmönnum með
gitar þeim til fulltingis, þvi að á
þessari sólóplötusinni sýnir hann
fingralipurð og smekkvísi i bæði
kassa- og rafgitarleik. Annars
koma þarna við sögu þrir aörir
gitarleikarar: Mike Pollock,
Þorsteinn Magnússon, meö góðan
rafgitar i Plágunni, og Þórður
Arnason, með „slide”- og
kassagitar.
Siouxsie and the Banshees i dag.
JUJU
Siouxie and the Banshees er án
efa eitt merkasta sprekið sem
pönkbylgjan mikla skolaöi á land.
Allt frá stofnun hijdmsveitarinn-
ar hcfur hún veriö umtöluö og
sýnist sitt hverjum um ágæti
hennar. Siouxie Sioux söngkona
hljómsveitarinnar hefur gjarnan
veriö nefnd drottning pönksins og
eitt er vist aö þaö er engin sem á
þann titil fremur skilið en hún.
Sögulegt upphaf
1 upphafi var S.a.t.B. aðeins
stofnuö til einnar kvöldstundar,
til að skemmta áheyrendum i hin-
um fræga Club 100. Það var I
spetember 1976 sem þessi atburð-
ur átti sér stað. Hljómsveitin kom
þá fram sem upphitunar-atriði
fyrir Sex Pistols og flutti syrpu
sem innihélt meðal annars lögin
„Twist and shout”, „The Lords
prayer” og „Knocking on heav-
ens door”. Að sögn viðstaddra
var flutingurinn hinn hræðileg-
asti.
Þessa fyrstu útgáfu S.a.t.B.
skipuðu auk Siouxsie Sioux
bassaleikarinn Steven Severin en
þau tvö hafa verið i hljómsyeit-
inni frá upphafi. Sid Vicious sem
gerði garðinn siðar frægan sem
bassaleikari Sex Pistols lék á
trommur með S.a.t.B. og Marco
Pirroni á gitar, en hann er i dag
gítarleikari Adam and the Ants.
Eftir tónleikana i Club 100 lá
starfsemi hljómsveitarinnar niöri
þar til i febrúar 1977. Þá voru þeir
Sid Vicious og Marco Pirroni
horfnir en Peter Fenton gitarleik-
ari og Kenny Morris trommuleik-
ari komnir i þeirra stað. Fenton
staldraði stutt við, hann yfirgaf
S.a.t.B. til að stofna sina eigin
hljómsveit Heroes. John Mckay
kom þá i hans staö.
Vinsældir
Það tók hljómsveitina tæpt ár
að þvo af sér ,,joke”-stimpilinn
sem festist á þeim eftir tónleik-
ana i Club 100. Eftir að það tókst,
hóf hljómsveitin kynningarstarf-
semi og ávann sér skjótt sess sem
ein helsta pönkhljómsveitin.
Hljómplötuútgefendur fóru þá á
stúfana og reyndu að gera samn-
ing við hljómsveitina. Það voru
ýmsir sem reyndu,m.a. R.C.A. og
Virgin. en enginn fullnægði þeim
skilyröum sem S.a.t.B. vildu. Það
var ekki fyrr en útvarpsmaðurinn
John Peel fór aö tala um það i al-
vöru aö gefa út breiðskifu með
efni hljómsveitarinnar á merki
B.B.C. sem Polydor rumskaði og
gekk að skilyrðum hijómsveitar-
innar i júni 1978. I þessum samn-
ing fólst meðal annars að hljóm-
sveitin myndi sjálf ráða hver yröi
upptökustjóri, hvaða lög yrðu á
plötunni, útlit á albúmi og hvern-
ig efni hljómsveitarinnar yrði
auglýst. Eða með öðrum orðum
Polydor legöi til fjármagniö en
S.a.t.B. hugmyndirnar.
Tveim mánuðum eftir undirrit-
un samnings kom fyrsta plata
hljómsveitarinnar út, litil plata
sem innihélt lögin „Hong Kong
garden” og „Voices”. Aö sjálf-
sögðu fór „Hong Kong garden”
beint i „top ten” i Bretlandi. Þaö
var svo i október sem fyrsta
breiðskifa hljómsveitarinnar,
The Scream.leit dagsins ljós. The
Scream er tvimælalaust ein af
bestu breiðskifum þessara ára og
mun standa sem slfk um ókomna
framtiö.
Sundrung
Þegar i upphafi árs 1979 fór að
gæta sundrungar i hljómsveit-
inni. Þeir Mckay og Morris voru
óánægðir meö þá tónlistarstefnu
sem höfö var aö leiðarljósi. Við
upptöku hljómplötunnar Join
Hands um mitt ár var klofning-
urinn orðinn auðsær. Uppúr sauö
svo á hljómleikaferð sem farin
var til þess aö kynna breiðskif-
una. Eftir aðeins þrenna tónleika
yfirgáfu þeim Morris og Mckay
hljómsveitina. Budgieúr Slits var
fenginn til að lemja húðirnar og
það hefur hann gert siöan. Erfið-
ara reyndist að finna gitarleikara
svo gripið var til þess ráðs að fá
Robert Smith úr Cure til að ann-
ast gitarleikinn. En Cure var upp-
hitunarhljómsveit á ferðalagi
S.a.t.B.
Gítarleikari óskast
Þegar hljómleikaferðinni lauk
hófst leit aö nýjum gitarleikara.
Magnús Stefánsson er trommu-
leikari i öllum lögum á Plágunni
og ferst það mjög vel úr hendi,
bæöi þéttur og Uæbrigðarikur.
Rúnar Erlingsson sér um
bassaleik ágætan, kannski svo-
litið hikandi i upphafinu á Þú
hefur valiö.gagnrýnissöng Bubba
og Tolla um alkóhólismaþjóð-
félagið, nema þaö eigi að túlka
þynnkutilfinningu — a.m.k.
mýkist takturinn þegar inn i lagið
er komið og Rúnar skilar vel sinu.
Ótalinn er Tómasar þáttur
Tómassonar sem stjórnaði upp-
töku Plágunnar, hljóöblandaði
ásamt upptökumanninum
Gunnari Smára Helgasyni og lék
þar að auki á hljóðgervil
(synthesizer) i öllum lögum plöt-
unnar nema Eliiheimilisrokki, af
fádæma tilfinningu á hljóöfæri
þetta sem oftar en ekki hefur
verið ofnotað.
Eg get ekki gert upp á milli lag-
anna á Plágunni hvaö flutning
snertir, en samt held ég að ekki
verði hjá þvf komist að nefna sér-
stöðu lagsins um Chile (Bubbi,
RUnar, Maggi, texti: Bubbi).
Siðasta erindiö er svona:
Sofið, sofið, sæl I ykkar draumi,
svefni hinna réttlátu i falsaðri
trú.
Suður i Chile svikarar i laumi
fótum tróðu réttlætið sjötiu og
þrjú.
Lag þetta er flutt undir áhrifum
af spánskættuöum þjóðlagastil,
einkum söngurinn hjá Bubba,
sem kemursterkt út og sama má
segja um trommurnar hjá
Magnúsi og hljóðgervil hjá
Tómasi. Einnig koma þeir vel út
Þórður á kassagitar og Rúnar á
bassa.
Ég vilbara segja aö lokum, að
ef einhver kemur meö sterkari
plötu en Pláguna á þessu ári — þá
verður þetta ár gjöfulla en mörg
önnur á þessum miöum, hvað
sem við núköllum þau. A
Voru ýmsir reyndir m.a. Marco
sem verið haföi i fyrstu útgáfu
hljómsveitarinnar. En hann
reyndist ekki rétti maðurinn og
skömmu siðar gekk hann til liös
við Adam and the Ants. Allt virt-
ist stefna i óefni meö aö finna nýj-
an gitarleikara og var Siouxsie
sjálf farin aö æfa sig á gitar þegar
leitin bar loks árangur. John
McGeoch heitir kappinn og var
áður gitarleikari hljómsveitar-
innar Magazine. McGeoch fannst
skömmu áður en þriðja breiðskifa
hljómsveitarinnar, Kaleidoscope,
var hljóðrituð. McGeoch þótti
falla svo vel inni hljómsveitina að
honum var umsvifalaust boðiö
sæti i henni og það þáði hann.
JuJu.
Það var beðið með mikilli eftir-
væntingu eftir þessari nýju breið-
skifu þvi Kaleidoscope bar þess
merki að hlutirnir væru að smella
saman á ný eftir sundrungina á
Join Hands.
JuJu en svo heitir nýjasta af-
kvæmi hljómsveitarinnar svikur
ekki og er hér á ferðinni breiö-
skifa sem er i sama gæöaflokki og
Scrcam.Ef eitthvaöerþá er JuJu
betri. Hún er léttari en fyrri
hljómplötur hljómsveitarinnar og
ætti þvi S.a.t.B. að eignast mikið
af nýjum aðdáendum.
Það er allt sem gerir þessa
breiðskifu góða. Trommuleikur
Budgie og bassaleikur Sverin er
frábær. Gitarleikur McGeoch er
snilld svo ekki sé minnst á söng
Siouxiar, hún hefur aldrei sungið
betur.
Textarnir eru eins og áöur fullir
af kimni og háði, hálfgerður
gálgahúmor á köflum.
Upptökustjóri á þessari breið-
skifu er einn sá besti i „bransan-
um” i dag, Nigel Grey. En hann
er öllum kunnur fyrir samstarf
sitt viö Police.
Tónlist S.a.t.B. þarfnast hlust-
unar. Það veröur enginn S.a.t.B.
aðdáandi með þvi aö hlýöa einu
sinni á breiöskifur hljómsveitar-
innarj til þess þarf fleiri hlustan-
ir.
JuJuer einn af tónlistartindum
þessa árs.og skora ég á alla sem
unna góðri tónlist að kynna sér
nýjasta afkvæmi Siouxsie og
félaga.
Helstu heimildir um sögu
hljómsveitarinnar eru Frome,
Pete: Rock Family Trees Zig Zag
árg. 1977 - 81.
Tvær litlar
íslenskar
Tívolí
Hljómsveitin Tivoli hefur
sent frá sér þriggja laga
plötuna Þrumuvagninn. A
henni eru iögin Syngdu meö
og Stórborgarblús eftir söng-
vara Tivolis, Eiö örn Eiös-
son, og það þriöja er eftir
Jóhann G Jóhannsson,
Meira, meira.
Tivoli hefur á dagskrá
þungt rokk og mér finnst
þrælgaman að þessu fram-
lagi þeirra, enda aðdáandi
Led Zeppelin, sem greinilega
erfyrirmynd Tivolis. Annars
verður nú að ætlast til af
þeim að eftirlikingin verði
ekki jafn augljós á næstu
plötu.
Gitarleikur Einars Jóns-
sonar er þrælgóður og Eiöur
örn er góður söngvari. Hins
vegar er eins og sambands-
leysi nokkurt sé á milli
trommara oe bassaleikara.
Chaplin
1 hljómsveitinni Chaplin
frá Borgarnesi eru auðheyri-
lega góðir hljóöfæraleikarar
miðað við þau tvö lög sem
þeir senda frá sér á þessari
plötu: Teyjutvist. A A-hliö-
inni er titillagið sem er ein-
göngu leikið og ber þar mest
á góðum saxófón Magnúsar
Baldurssonar. A B-hlið er
öllu hressilegra lag aö mér
finnst, 12 6 12, en söngvarinn
mætti gjarnan vera skýr-
mæltari. Lagið er vel leikið
og fjörlega, og með
skemmtilegu gitarsólói.
Músikin á þessari plötu
Chaplins sver sig i ætt
þeirrar hjá Madness — og
eftir plötuumslaginu aö
dæma er húmorinn i lagi.
Um framtiðina veit enginn.
en ef hún á að verða á plötum
þyrfti Chaplin að koma sér
upp bitastæðara efni að spila
Hitt og þetta
Nú á næstunni mun eitt og
annað góðgæti hrjóta úr
munni poppiðnaðarins. Þar
* er efst á blaöi ný 10” plata
með Þey sem inniheldur
fjcgur lög, „Bás 12”,
„Maggasýn”, „Tedrukkinn”
og „Ariareggae”. Ekki er að
efa að Þeysarar muni ylja
okkur með ljúfum tónum.
Ctgáfudagur næstu mánaöa-
mót.
Hinir viðfrægu Kamarorg-
hestar munu senda frá sér
breiðskifu i kringum 2(kþessa
mánaðar. Kamarorghest-
arnir hafa veriö að kynna
væntanlegt afkvæmi sitt á
bráðskemmtilegan hátt meö
tónleikum og hvet ég alla
sem tækifæri hafa að láta sig
ekki vanta á tónleika þeirra.
Langrþáðar plötur frá
Taugadeildinni, BARA-
Flokknum og Mike og Danna
Pollock munu koma út á
næstunni. Og er biðin eftir
þessum plötum aö verða ill-
þolandi. — JVS
Jón Viðar
Sigurðsson *
skrifar ' -~jp|
Iua