Þjóðviljinn - 16.10.1982, Blaðsíða 16

16 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN
Helgin 16.-17. október 1982
Björn Björnsson
Minneapolis:
Nú hef ég
ekkert
handa for-
vitnum...
Undirritaður hafði samband
við Bjöm Björnsson, ræðismann
íslands í Minneapolis og spurði
um þau áhrif heimsóknarinnar,
sem hann yrði ennþá var við.
Það er ennþá mikið talað ura
Vigdísi; að hún hafi stolið senunni;
og mikið rætt um hana sem per-
sónu og hversu glæsileg öll hennar
framkoma var.
Ég hef fengið margar fyrirspum-
ir um ísland og það sem íslenskt er
að undanförnu. M.a. kom hér ung
kona sem vildi fá íslensk blöð með
það fyrir augum að læra íslensku!
Menn vita nú miklu meira um
fsland en áður. Allir vita nú t.d. að
við emm ekki eskimóar.
Um þau ummæli að mörgum
fyndist ekki hafa verið nógu vei
staðið að undirbúningi af hálfu
ráðuneytanna hér heima sagði
Bjöm, að hann vissi ekki til að svo
hefði verið. Nefridi hann sem
dæmi að þær íslensku konur sem
hefðu kvartað yfir að fá ekkert til
að selja, hefðu einfaldlega farið of
seint af stað. Tvær vikur væri ekki
nægur tími til að fá hluti senda að.
heiman.
En hins vegar á ég alltaf í erfið-
leikum með að fá landkynningar-
bæklinga, sagði Bjöm. Núna á ég
til dæmis ekkert til að láta fólk
hafa sem vill vita eitthvað um ís-
land. Og mér þykir ákaflega leið-
inlegt að geta ekki sent þeim sem
skrifa og spyrjast fyrir um ísland
eitthvað til baka. Einnig vildi ég
óska, að fyrirtæki heima á íslandi
svöruðu bréfunum mínum. -gel-
Tómas Karlsson í
u tanríkisráðuneytinu:
íslenskri
menningu
til fram-
dráttar
Tómas Karlsson var á vegum
utanríkisráðuneytisins í þessari
ferð sem annar af tveimur full-
trúum Islands í undirbúnings-
nefnd Norðurlandanna.
Mér fannst þetta alveg stórkost-
legt fyrir íslands hönd. Eg tel þessa
opnun Scandinavia Today hafa
orðið íslandi, íslenskri list og ís-
lenskri menningu, til mikils fram-
dráttar og verið ein stórkostlegasta
kynning sem ffam hefur farið af
þessu tagi á bandarískri gmnd.
Höfuðástæðan fyrir því hversu
stór hlutur íslands varð er hin frá-
bæra frammistaða forsetans okkar
'meðan á heimsókninni stóð. Orð-
rétt máttu hafa eftir mér: ,,Hún
stal senunni á hverjum einasta degi
meðan hún dvaldi í Bandankjun-
um“.
Um viðbrögð frá Bandaríkjun-
un) um hlut íslands í hinum 6 stóru
sýningum, sem í gangi eru núna
ytra, er of snemmt að segja, þar
sem þau hafa ekki komið fram
ennþá. Þó vil ég nefna hina mjög
svo lofsamlegu gagnrýni sem tón-
verk þeirra Karólínu Eiríksdóttur
og Þorkels Sigurbjömssonar hafa
fengið hjá einum virtasta tónlistar-
gagnrýnanda Bandaríkjanna á
Washington Post. Um tónsmíð
Þorkels segir hann í niðurlagi ,,It
may be a masterpiece".
-gel-
Vegna þrengsla í síðast helgarblaði
Þjóðviljans féll þessi grein niður.
Hún er hér birt óbreytt og ber að
hafa það í huga við lestur hennar.
Á fundi í klúbbi blaðamanna í Washington. Honum var útvarpað beint.
LANDKYNNIN G
fyrir hverja—til hvers?
Nú, þegar liðnar eru hátt í
þrjár vikur frá því að opin-
berri heimsókn forseta
íslands Vigdísar Finnboga-
dóttur til Bandaríkjanna
lauk, er ekki úr vegi að
athuga, hvaða áhrif þessi
heimsókn hefur haft fyrir
ísland. Hvort eitthvað hefði
mátt betur fara, eða hvort
okkur beri gæfa til að fylgja
þessari gífurlegu Iandkynn-
ingu eftir, þannig að hún
nýtist okkur íslendingum
eins og hún gefur svo sannar-
lega tilefni til.
í upphafi er best að gera sér
grein fyrir því, að ísland, og þá
sérstaklega Vigdís forseti, hefur
trúlega aldrei áður fengið aðra eins
umf jöllun í bandarískum fjölmiðl-
um. Við Iauslega athugun undirrit-
aðs á því, hvað hinn venjulegi
Ameríkani, þ.e.a.s. maðurinn á
götunni, vissi um ísland, þá var
ljóst að það var harla lítið.
Greinilegt var þó, að þeir sem eitt-
hvað vissu, mundu að þar hafði
fyrir tíu árum verið haldið skák-
einvígi þeirra Fischers og Spasskís.
Fæstir höfðu minnstu hugmynd
um hvar það var staðsett á hnettin-
um, hvað þá meira. En eftir þá
umfjöllun sem Vigdís forseti fékk
þar vestra er, eins og gestgjafamir
komust svo oft að orði, ísland
komið á landakort þeirra Banda-
ríkjamanna.
Mannaflinn
í för með forsetanum voru f jórir
starfsmenn. Var það síst of mikið
þar sem mikil vinna er í kring um
forsetann í svona heimsókn, og
mjög þétt dagskrá í allt að 16 tíma
á dag. En á vegum ráðuneytanna,
þ.e. menntamálaráðuneytisins og
utanríkisráðuneytisins, voru
hvorki meira né minna en 12
manns að meðtöldum mökum!
Það fer því ekki hjá því að fólk
spyrji. T.d. hver borgar? Hvert var
erindi alls þessa fólks frá mennta-
málaráðuneytinu? Menntamála-
ráðherrann var þarna ásamt konu
sinni, Birgir Thorlacius og frú,
Kristinn Hallsson og frú. Það
verður að teljast eðlilegt að ráð-
herrann hafi farið, enda er hér um
að ræðamenningarkynningu.Hann
bauð einnig bandarískum fræði-
mönnum sem stunda íslensk fræði
til hádegisverðar í New York.
Einnig var hann fulltrúi íslands við
kynningu á samnorrænu mál-
verkasýningunni umdeildu í
Washington, kynningu sem haldin
var fyrir fjölmiðla. Þeir félagar
Birgir og Kiistinn eru, þegar þetta
er ritað, ennþá í Bandaríkjunum
að sögn menntamálaráðuneytis-
ins.
" í förinni í Bandaríkjunum voru
einnig Hans G. Andersen sendi-
herra ogfrú.Sverrir Haukur Gunn-
laugsson frá ísl. sendiráðinu í
Washington og frú, og frá utan-
ríkisráðuneytinu héðan fór Tómas
Karlsson og frú. Verður að teljast
að þetta sé all-fjölmennur hópur,
svo ekki sé meira sagt. Fjölmennið
var svo mikið að ekki var til nóg af
miðum fyrir blaðamennina sem
komu frá íslandi á blaðamanna-
fund með þjóðhöfðingjunum sem
haldinn var í National Press Club!
Þegar sendiráðið í Washington var
búið að taka frá miða fyrir íslensku
sendinefndina voru einungis þrír
miðar eftir fyrir 7 blaðamenn!
Halldór Reynisson forsetaritari:
Ég bjóst við því fyrirfram að
góður rómur yrði gerður að máli
Islands og annarra Norðurlanda í
sambandi við þessa kynningu á
Norðurlöndum nútímans. Okkar
hlutur varð sérstaklega stór vegna
þess hlutverks okkar að forseti ís-
lands var þarna í forsvari fyrir öll
Norðurlöndin. Við íslendingar
megum mjög vel við una, því að
athyglin beindist svo mjög að ís-
landi fyrir bragðið.
Mér er sérstaklega minnisstæð
dvöl okkar í Minneapolis. Það var
eins og að koma á þjóðhátíð. Það
kom dáh'tið á óvart að það virtist
sem allir hefðu lagt hönd á plóginn
við hátíðina. Mér fannst ákaflega
tilkomumikið að koma inn í
Metrodome í Minneapolis þar sem
55.000 manns voru viðstaddir og
tóku þátt í stærstu landkynningar-
samkomu sem ég hef orðið vitni
að.
Sjálfum fundust mér einnig
mjög ánægjulegar allar viðtökur er
við fengum í Seattle, og hið
norræna yfirbragð sem þar er á
öllu. Þess ber að gæta þegar rætt er
um þessi tvö fylki, Minnesota og
Washington að þar er fólk af
norrænum uppruna mjög fjöl-
mennt. Talið er t.d. að í Washing-
Halldór Reynisson
forsetaritari:
Okkar
hlutur
varð stór
tonfylki einu séu um 5000 manns
sem eiga ættir að rekja til íslands.
Um umfjöllun fjölmiðla sagði
Halldór:
Við hér á íslandi hugsum oft
sem svo, og lítum þá í eiginn barm,
að sjálfsagt sé að svona kynning
eins og Scandinavia Today fái
mjög ýtarlega umfjöllun í fjölmiðl-
um og að sh'k kynning eigi greiða
leið til almennings. En í Banda-
ríkjunum eru 230 milljónir íbúa og
það er ekki hægt að ætlast til þess
að kynning sem þessi nái til allra.
Hins vegar miðað við þetta fyrir-
tæki hefur landkynning fyrirNorð-
urlöndin og þá sérstaklega ísland

Setningarræðu Vigdísar Finnbogadóttur sjónvarpað um Bandaríkin.
tekist mjög vel, og við Islendingar
getum verið mjög ánægðir. Og á
Bandaríkjamönnum var það sama
að heyra.
Það var t.d. frétt um öll Banda-
ríkin þegar Vigdís forseti hitti
Reagan Bandaríkjaforsetaað máli
í Hvíta húsinu; blaðamannafundi í
National Press Club með þjóð-
höfðingjum Norðurlandanna var
öllum útvarpað beint um öll
Bandaríkin sem og hátíðarsam-