Þjóðviljinn - 23.09.1988, Blaðsíða 21

Tengdir eftir (risi: „Öll mín verk fjalla um manninn."
Myndir - Jim
Sýning í rústum
- Okkur finnst vera kominn
tími til að breyta sýningahefð-
inni, - segja þau. - Pó við höfum
ekkert á móti galleríunum sem
slíkum, finnst okkur þau hafa
tekið yfir einum of mikið af sýn-
ingunum. Frumkvæði listamanna
virðist vera að detta uppfyrir.
- Það að breyta frá hefð-
bundnu sýningaformi er aðaltil-
gangur sýningarinnar. Okkur
finnst gaman að skapa eitthvað
úti í náttúrunni á stað þar sem
fólk á leið um, frekar en að það
þurfi að setja sig í sérstakar sýn-
ingarstellingar. Þarna er opið all-
an sólarhringinn og enginn situr
yfir, fólk getur verið eitt með
verkunum og tjáð sig eins og það
vill í gestabókina, sem ennþá þol-
ir veðrið.
Þið eruð ekkert hrædd um
listaverkin svona alein úti á víða-
vangi?
- Nei alls ekki, fólk hefur sýnt
sýningunni mjög mikla virðingu,
og það hefur verið ótrúlega góð
aðsókn, þó allir skrifi ekki í gesta-
bókina, því miður. Aðalhættan
stafar af veðrinu, það getur verið
ótrúlega mikið rok á þessum
slóðum. Okkur finnst að með
þessu séum við að undirstrika
það að listin sé einlæg tjáning, og
fella niður þetta samasem merki
sem farið er að setja á milli listar
og peninga. Samt er þetta sölu-
sýning, En okkur finnst ekki að
það sé neitt algilt samasem merki
á milli listar og peninga.
Hvers vegna veljið þið að sýna
saman?
- Við kynntumst þegar við
vorum á fyrsta ári í Myndlista- og
handíðaskólanum og höfum
haldið sambandinu síðan, en við
erum á mjög ólíkum leiðum í
okkar Iist. Við eigum það sam-
eiginlegt að við erum komin í
gegnum þessa síu sem fyrstu árin
að loknu námi er, því þó að
skólinn sé sía eru árin eftir
skólann mikilvægari því þá kem-
ur í ljós hvort maður heldur
áfram eða ekki. Og svo erum við
öll á því stigi að vera um það bil
að finna okkur farveg.
Ragnar: Ég leitast
viðaö einfalda
myndflötinn
Ragnar Stefánsson er við nám í
School of Visual Arts í New
York. Hann á fimm málverk á
sýningunni, gerð meðal annars
með olíulitum, tjöru, tré og til-
hoggnu grjóti.
- Ég er að leitast við að ein-
falda myndflötinn eins mikið og
ég get, - segir hann. - Áður var
ég mikið undir áhrifum frá þýska
expressjóníska málverkinu, en
nú reyni ég að einfalda formin og
byggja verkin upp á hreinum,
sterkum, litum.
- Það er ákveðið líf í hverju
verki, og ég vil komast eins ná-
lægt þessu lífi og ég get, og sleppa
öllu því sem mér finnst trufla.
Það er svo mikið af alls konar
brellum, til dæmis í expressjón-
ískum málverkum, sem eru alger-
lega óþarfar. Þú getur oft falið
slæmt verk með brellum.
- Mín verk eru miklar form- og
litastúdíur, þar sem myndbygg-
ingin er aðalatriðið og verður því
að vera pottþétt til að verkið
gangi upp. Eins er ég farinn að
bæta þrívíðum formum við mál-
verkin, nota trjádrumba, grjót og
ýmis önnur efni en notuð eru í
hefðbundnu málverki.
íris: Ég hef mikla
þörf fyrir
snertinguna
íris Elfa Friðriksdóttir var við
framhaldsnám við Jan van Eyck
Akademie, Maastricht, Hol-
landi. Hún sýnir lágmyndir og
þrívíð verk, unnin úr steypu, po-
lyester og lífrænum efnum. - Öll
mín verk eru tengd fólki og til-
finningum, - segir hún, - fjalla
um manninn, tengsl hans við
uppruna sinn og á hvaða leið
hann sé.
- Áferð og efni eru mér mjög
mikilvæg, ég hef mikla þörf fyrir
snertinguna, þarf að geta komið
við öll verkin. Efnisnotkunin er
yfirleitt hrá, kannski frumstæð,
því ég nota lítið af verkfærum.
- Upphaflega lærði ég textíl,
en sem vefari er maður háður svo
miklu af hjálpartækjum og það
hentaði mér illa. Þar að auki er
vefnaðurinn of seinlegur fyrir
mig þó mér finnist hann mjög
spennandi og lífrænn, og því fór
ég út í að nota fljótvirkari efni.
Ég vinn samt ennþá eins og vefari
þó að uppistaðan sé nú hænsna-
net og ívafið steypa. Þau efni
veita mér miklu meira frelsi, þó
náttúrlega sitji ég uppi með enn
þyngri verk og iilhreyfanleg.
- Sem stendur vinn ég að því
að hreinsa myndflötinn eins
mikið og ég get. Ég reyni að færa
tvívíð verk sem ég hef gert mikið
af yfir í rými, þannig að þau taki á
sig þrívíð form. Mín verk eru orð-
in einfaldari og með því að fara út
í þrívíddina get ég losnað við all-
an bakgrunn, og þar að auki losn-
að við rammann, sem aldrei hef-
ur höfðað til mín.
Þórir: Reyni að
tengja saman
vatn, loft og jörð
Þórir Barðdal er skúlptúristi.
Hann var við nám við Akademie
der Bildende Kunste í Stuttgart,
Þýskalandi, en hefur undanfarin
tvö ár starfað í Houston, Texas,
þar sem hann er með vinnustofu.
Þórir sýnir umhverfisverk sem
gert er fyrir íshúsið við Seltjörn.
- Húsið er hluti af verkinu, -
segir hann. - Ég reyni að
tengja saman vatn, loft og jörð,
og vinn úr efnum eins og kaðli og
ýmiss konar böndum, bómullar-
dúk og marmarabrotum. Ég sé
húsið eins og líkama mannsins
þar sem bæði innra og ytra byrði
skipta jafn miklu máli, og síðan
tengi ég það umhverfinu þannig
að til dæmis Seltjörnin verður
líka hluti verksins.
- Undanfarin ár hef ég velt
náttúrulögmálunum fyrir mér.
Heiminum er stjórnað af orku-
straumum sem fylgja ákveðnum
lögmálum sem ég reyni að skilja
og setja í þrívíð form. Til að geta
það þarf ég að nota frumefnin;
eld og vatn, og auðvitað stein, og
hingað til hef ég aðallega notað
marmara.
- Þessi lögmál eru í eðli sínu
mjög einföld, þó að í mannlífinu,
eða þjóðfélaginu, geti þau virst
mjög flókin. Þetta eru sömu lög-
málin og giltu fyrir þúsund árum,
og það eru til yfir þau tákn sem ég
notfæri mér, tákn sem
ntannkynið hefur notað síðan
það man eftir sér. Það eru til
dæmis þríhyfningurinn, hringur-
inn og ferningurinn. Ég hef farið
meira og meira út í að nota þessi
tákn, og á eftir að sjá hvert þau
leiða mig, eins nota ég önnur efni
en hingað til, eins og kaðla, bönd
og salt.
Hvernig gengur með saltið
undir berum himni?
- Það leysist upp eins og allt
annað sem við gerum, - það þarf
að krydda verkið öðru hvoru.
Sýning þeirra Ragnars, írisar
og Þóris stendur til 9. október.
LG
Svartur hylur og Landamæri eftir Ragnar: „Ég vil sleppa öllu sem mér finnst trufla".
Þórir, iris og Ragnar: Kominn tími til að breyta sýningahefðinni.
Myndlistarsýning
Undir berum himni
við Grindarvíkuraf-
leggjarann
í gömlu íshúsi við Seltjörn
við Grindavíkurafleggjarann
stendur nú yfir nýstárleg
myndlistarsýning sem hefur
hlotið nafnið Undir berum
himni, því sýningarsalurinn er
rústir einar. Þrír ungir mynd-
listarmenn, þau íris Elfa Frið-
riksdóttir, Þórir Barðdal og
Ragnar Stefánsson gera nú
stuttan stans á náms- og
starfsferðalögum og velja
þessa aðferð við að kynna
sig.
H VA Ái \ R M FNN ÍNC . IN
NÝTT HELGARBLAÐ - ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 21