Þjóðviljinn - 23.12.1988, Blaðsíða 21

Helgi
Björnsson og
Hanna María Karls-
dóttir, Robertog
Gloria, hannætlar
að gera kvikmynd
fyrirpeningana,
húnbíðureftirað
verðauppgötvuð.
keppni, Guðrún
HelgaArnarsdóttir og
Ingólfur Stefánsson.
Kreppudan
Gunnar Gunnarsson: Engin tilviljun að við veljum þennan söngleik
Leikfélag Reykjavíkur hefur
fengið inni á Broadway fyrir
söngleik einn mikinn og fræg-
an; Maraþondansinn eftir Ray
Herman. Söngleikurinn er
gerðureftirskáldsögu Horace
McCoy, They Shoot Horses,
don't they? og gerist, eins og
þeir sem hafa séð þekkta
kvikmynd með sama nafni
kannast við, í Bandaríkjunum
á fjórða áratugnum.
Þýðandi, leikstjóri og höf-
undur söngtexta er Karl Ágúst
Úlfsson, en hann þýddi leikinn
upphaflega fyrir Herranótt,
sem sýndi hann á Broadway
fyrir nokkrum árum.
- Það er engin tilviljun að
við veljum að sýna þennan
söngleik núna, segir Gunnar
Gunnarsson, leiklistarráðu-
nautur Leikfélagsins.
- Leikurinn gerist á kreppu-
tímum í Bandaríkjunum, og
fjallar um atvinnulaust fólk
sem leitarað lukkunni, og ger-
ir hvað sem ertil að ná athygli.
Tekur meðal annars þátt í
þessari danskeppni, þar sem
fólk dansar þangað til það er
örmagna, og aðeins eru ein
verðlaun í boði. Okkur finnst
leikurinn falla vel að þeirri tíð
sem nú blasir við hér á landi.
Þeirri kreppu sem nú er yfir-
vofandi.
Sláandi
samliking
- Þegar efnahagskreppan í
Bandaríkjunum á fjórða áratugn-
um er borin saman við ástand
mála hér á landi er samlíkingin
sláandi. Kreppan í Bandaríkjun-
um kom í kjölfar mestu upp-
gangstíðar sem þar hefur verið,
að minnsta kosti fyrir þá sem
voru í aðstöðu til að njóta launas-
kriðs. En í byrjun kreppunnar
voru 36 þúsund fjölskyldur sem
höfðu úr jafn miklu að moða og
12 miljónir fjölskyldna.
- f*á var áætlað að það kostaði
vísitölufjölskyldu 2000 dollara á
ári að kaupa nauðsynjar, en flest-
ir verkamenn, til dæmis í bílaiðn-
aði eða stáliðnaði höfðu 1.500
dollara í árslaun. Héír á landi þarf
vísitölufjölskyldan 180 þúsund
krónur á mánuði, en þeir sem eru
til dæmis á BSRB taxta fá 55 þús-
und á mánuði.
- Hvað gerist svo þegar frysti-
húsin loka og verksmiðjurnar
fara á hausinn hver á fætur ann-
arri? Hver á þá að borga af íbúð-
inni, bflnum og vídeótækinu?
Það má búast við því að
fullkomin örvænting grípi um sig
um allt þjóðfélagið, og þeir sem
hafa þrek og kraft til að reyna
eitthvað til að komast úr víta-
hringnum gera hvað sem er.
Fúlmenni og
göfugar sálir
- Eina fyrirtækið sem gekk
með blóma í Bandaríkjunum á
fjórða áratugnum var drauma-
verksmiðjan í Hollywood. Og
fólk streymdi tugþúsundum sam-
an til Kaliforníu í leit að frægð og
frama og ríkidæmi, eða bara í von
um að öllu væri ekki lokið, að lífi
þess væri ekki kastað á glæ. Mar-
aþondansinn gerist í Los Angeles
í febrúar og mars árið 1935, og
fjallar um lítinn hóp fólks sem
reynir að bjarga sér úr vonlausum
aðstæðum með því að taka þátt í
heimsmeistarakeppni í maraþon-
dansi. Og í því andrúmslofti sem
þar skapast koma öfgarnar í ljós,
menn kasta grímunni og ýmsir
karakterar verða áberandi, þarna
koma við sögu fúlmenni, raktar
skepnur og göfugar sálir.
- Þessar danskeppnir voru al-
gengar á kreppuárunum og tíðk-
ast reyndar ennþá, þótt þær fari
ekki fram í sömu örvæntingunni
og þá var. Verðlaunin voru 1000
dollarar, sem í dag svarar nokk-
urn veginn til rúmrar miljónar,
eða 12 hundruð þúsund króna.
Fólk borgaði þátttökugjald, það
var seldur aðgangur að keppninni
og svo veðjuðu áhorfendur á pör-
in. Síðan var dansað sólarhring-
Gunnar Gunnarsson: Okkur
finnst leikurinn falla vel að þeirri
tíð sem nú blasir við.
um saman, eða þangað til aðeins
eitt par stóð uppi.
Dansað sofandi
- Þetta var að því leyti svipað
boxkeppni að fólk varð að vera á
hreyfingu á dansgólfinu allan
tímann. Sumir komust upp á lag
með að dansa sofandi, halla sér
upp að dansfélaganum og láta
hann sjá um hreyfingarnar, en
dansstjórinn hafði sína útsendara
til að koma í veg fyrir slíkt. Fólk
fékk að hvfla sig inn á milli, það
voru ýmis skemmtiatriði, en svo
voru líka kappreiðar á milli par-
anna á dansgólfinu, og það par
sem tapaði í þeim var dæmt úr
keppninni.
- Það er reyndar ekki bara
vegna kreppu og yfirvofandi
atvinnuleysis sem við völdum
þetta verkefni, heldur líka vegna
þess að Leikfélagið vantaði ann-
að svið eftir að Skemman við
Meistaravelli var rifin ofan af
okkur. Broadway varð fyrir val-
inu, og það er um margt heppi-
legur staður, þar ætti að geta
skapast skemmtileg stemmning,
því þetta er vandað verk og
skemmtilegt þótt það sé kreppu-
verk.
- Þar að auki veitir það mörg-
um ungum leikurum vinnu, sem
Pótur
Einarsson,
RockyGravo,
dansstjdrinn sem
læturfáttkomasér
úr jafnvægi.
Myndirfrádansin-
um JimSmart.
ekki er síður mikilvægt. Við get-
um ekki bara geymt leikarana
þangað til við flytjum í Borgar-
leikhúsið þar sem við verðum
með tvö ieiksvið. Þar að auki er
alls ekki nóg að vera með eitt
leiksvið og lítinn sal til að standa
undir rekstri Leikfélagsins.
Nítján leikarar taka þátt í sýn-
ingunni á Maraþondansinum, en
í aðalhlutverkum eru þau Helgi
Björnsson, Hanna María Karls-
dóttir og Pétur Einarsson. Karl
Júlíusson gerir leikmynd og bún-
inga og Egill Örn Ámason hann-
ar lýsingu. Sjö manna hljómsveit
leikur fyrir dansi, og er tónlistar-,
söng- og hljómsveitarstjóri Jó-
hann G. Jóhannsson, en tónlistin
er frá ýmsum tímum, eftir Cole
Porter, Harold Arlen, Ray
Henderson, Verdi, Tsjaikovsky
og fjölda annarra. Frumsýning
verður 29. desember.
LG
Föstudagur 23. desember 1988 NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 21