Þjóðviljinn - 23.12.1988, Blaðsíða 25

HEIMIR
PÉTURSSON
DÆGURMÁL
Risaeðlur og sykurmolar
Risae^umar með Þorláksmessutónleika
Risaeðlurnar er hljómsveit
sem snertir geggjunarfærin í
æ fleiri mörlöndum. Hljóm-
sveitin er nýlega komin heim
frá meginlandi Evrópu þar
sem hún hitaði upp fyrir „The
Sugarcubes", þá tröllvinsælu
súpergrúppu. Risaeðlurnar
Góðir síldarþrælar
Valgeir Guðjónsson í uppgripum:
„Góðir íslendingar" Val-
geirs Guðjónssonar byrja
mjög vel. Fyrsta lagið „Einn á
báti“ er hressilegur slagari í
Stuðmannastílnum og því er
fylgt eftir með „Ekki segja
góða nótt“, einni af þessum
einföldu melódíum Valgeirs
sem fara á heilann á manni,
hvort sem manni líkar betur
eða verr. Hann hefur gert þær
betri en þessa.
Fyrst hallar undan fæti á þess-
ari plötu í þriðja lagi, „Týpísk
algerlega vonlaus ást“. Þar er
eitthvað sem gengur ekki upp,
annað hvort hefði Valgeir þurft
að liggja lengur yfir því, hafa á
því aðra útsetningu eða bara
hreinlega átt að sleppa því.
Ef ég geng síðan nokkurn veg-
inn á lagaaröðina, kem ég að
„Frændi", lagi sem fer í flokk
með allra bestu lögum Valgeirs,
og ég hefði gjarnan viljað heyra
þau fleiri í þessum stfl. „Andlitin í
Reykjavík“ nálgast „frændann“
að „gæðum“, en þar þykir mér þó
flatneskjulegt viðlag eyðileggja
fyrir annars góðri melódíu og
hnyttnum texta.
Pað sem eftir líður „Góðra ís-
lendinga“ fer í hágæðaflokk
Valgeirs Guðjónssonar rútubfl-
stjóra. Ekki er hægt að skilja við
þessa plötu án þess að nefna
vandaðan undirleik. Sérstaklega
sker sig úr snyrtilegur bassaleikur
Mike Sheppards og Björgvin
Gíslason, sá gamli Pelikam, á
góða spretti. Aðrir hljóðfæra-
leikarar: Ásgeir Óskarsson
trommur, Kristinn Svavarsson
saxa og Valgeri sjálfur á gítar,
skapa sannfærandi heildarmynd.
Helsti galli plötunnar verður
að teljast ekki nægilega unnar út-
setningar á köflum, sem bitnar á
heildarsvip plötunnar. Þar fyrir
utan held ég að Valgeir sútunar-
maður geti sofið hinn rólegasti.
bjóða upp á tónleika í Tung-
linu í kvöld kl. 11.30 og rennur
ágóði aðgöngumiða ekki til
góðgerðarstarfsemi.
Sykurmolarnir fá nokkurt
pláss í bresku tónlistartímaritun-
um Melody Maker og NME í síð-
ustu viku, sem er varla frétt-
næmt, þar sem Sykurmolarnir
hafa verið tíðir gestir á síðum
þessara blaða undanfarin miss-
eri. NME leggur heila síðu undir
tónleika hljómsveitarinnar á
„Transmusicales Renne“ festiva-
íinu í Frakklandi, og Melody
Maker leggur sömuleiðis heila
síðu undir festivalið, þar sem
bróðurparturinn fer í umfjöllun
um Sykurmolana.
í NME kemur fram að franskir
áheyrendur hafi verið hinir
ánægðustu með tónleikana og al-
veg jafn heillaðir af sóðalegum og
niðurlægjandi ummælum Einars
um þá og aðrir áheyrendur. í
Melody Maker er sagt frá blaða-
mannafundi hljómsveitarinnar,
þar sem Sykurmolamir tjáðu
pressunni að Björk hefði verið
handtekin fyrr um daginn. Vörð-
ur laganna hefði gengið að henni í
almenningsgarði og spurt hana
hvort krakkinn hennar hefði kúk-
að í garðinum. „Já, stórum kúk,“
svaraði Björk, stolt af hægðum
Sindra síns.
Greinilegt er að þessiblöð eru
mjög heilluð af Björk, því bæði
blöðin birta stóra mynd af gyðj-
unni. Þá kallar skríbent NME
Björk „konu ársins“ og legg ég
hér með til að Jón Baldvin veiti
Björk diplómatapassa hið snar-
asta.
Gleðileg jól. Skjótið ekki Tí-
volítertunum í andlitið á ykkur
eins og Tívolíbombunum í fyrra.
Siglufjaröarþrældómur
í tónum
Undirritaður var ekki einn
þeirra fjölmörgu sem lögðu
leið sína í leikhúsið til að sjá
verk þeirra Steinunnsw og Kri-
stínar Steinsdætra „Síldin er
komin“, hvar Valgeir Guð-
jónsson beykir samdi lög og
flesta söngtexta. Mín kynslóð
hefur ósköp einfaldlega lítinn
áhuga á rómantískum skíta-
þrældómi foreldranna, sem
afgreiða þetta svo kallaða
„ævintýri" með sömu klisjunni
æ og síð, semja um það hvern
dægurlagatextann og sögu-
rnar á fætur annarri, og dá-
sama eins og masókistar
þrælabúðir.
En hvað um það. Tónlist Val-
geirs á plötunni frá söngleiknum
er enginn leiðindaþrældómur og
af plötunni að dæma má ætla að
„Sfldin er komin“ hafi verið hinn
hressilegasti söngleikur. Mér er
raunar skapi næst að leggja til að
Eggert Þorleifsson fái nóbels-
verðlaunin, fálkaorðuna og
bjartsýnisverðlaunin fyrir túlkun
sína á „Ógeðslega ríkur“, og ef
Norðurlandaráð er í stuði, mætti
veita honum einhver verðlaun
þaðan líka.
Textarnir eru hinir
skemmtilegustu og Valgeir
slönguviðgerðarmaður hefur
greinilega lagt metnað sinn í
tónsmíðarnar. Jóhann G. Jó-
hannsson sér um útsetníngar og
farast þær honum vel úr hendi.
Platan hefur yfir sér skemmti-
legan leikhúsblæ og gera kór-
raddirnar í bakgrunninum sitt til
þess að ná leikhúsinu fram.
Leikfélag Reykjavíkur hefur
greinilega í sinni þjónustu leikara
sem margir hverjir eru frambæri-
legir söngvarar, sem hlýtur að
vera fengur fyrir leikhúsið.
Hér er ekki rúm til að telja upp
allan þann skara söngvara og
hljóðfæraleikara sem koma við
sögu, en undan þeim er í sem
stystu máli langt í frá nokkuð að
kvarta.
-hmp
>-
Föstudagur 23. desember 1988 NÝTT HELGARBLAÓ - SÍÐA 25