Þjóðviljinn - 24.02.1989, Blaðsíða 2

SKAÐI SKRIFAR
Grímur vill ekkert
r*
í RÓSA-
GARÐINUM
níð
um sveitimar
Viö sátum og drukkum kafti ég, Skaöi, og G'rímur móöurbróöir minn.
En til þess aö þið áttið ykkur betur á framhaldinu er rétt ég taki þaö
fram aö Grímur er fæddur Framsóknarmaður og hefur aldrei svikiö
sína erfðastofna. Og hann er engin steingrímsframsókn héöan af
mölinni, sem er nú, eins og Stalín sagði, hvorki kerti á altari guðs né
skörungur andskotanum. Nei, hann er ekta. Hann er sveitamaöur.
Viö sátum svona og létum kaffið síast um æöakerfin og útvarpið var í
gangi. Ég tek aldrei eftir því aö útvarpið er í gangi, en það gerir Grímur
því hann heyrir gras spretta og ull vaxa á kindum. Og allt í einu hoppar
karlinn upp f sætinu eins og skotinn væri og segir:
Heyrirðu þennan skepnuskap?
Hvað er nú aö Grímur minn? spuröi ég.
Þennan söngtexta?
Ég heyri aldrei söngtexta, segi ég. Nema „Þú eina hjartans yndið
mitt“. Og ekki meira um það.
Hlustaðu nú, sagði Grímur flaumósa. Nú kemur þessi óþverri aftur.
Það var eitthvert popp í útvarpinu, einhverjir strákar að væla
eitthvað og berjandi trumbur eins og niggarar eða hvað veit ég. Ég
skipti mér ekki af því. En ég heyrði að þeir kyrjuðu við raust þetta
viðlag:
Við erum stæltir strákar af Ströndinni
Ef við sjáum stelpur stöndum við á öndinni
Við ætlum allir að skemmta okkur í borginni
Við erum orðnir hundleiðir á sveitinni.
Ég þoli þetta ekki, sagði Grímurfrændi minn og slökkti svo rækilega
á útvarpninu að það rauk um koll.
Hvaða hvaða, sagði ég. Ósköp ertu viðkvæmur Grímsi. Þetta er
náttúrlega skelfilegur leirburður en annað eins hefur maður nú heyrt.
Það er ekki leirburðurinn, sagði hann. En að þetta skuli vera piltar af
Skagaströnd!
Nú, eru þeir þaðan? spurði ég. Þá er ég ekki hissa. Ég hefi alltaf
haldið því fram að það væru bara tvær þjóðir sem íslendingar ættu að
vara sig á. Það eru Rússar og Húnvetningar.
Veistu það Skaði, sagði Grímur, ég erdálítið þreyttur á þér. Þú skilur
aldrei alvöru lífsins.
Ég held nú síður, sagði ég. Ég ER alvara lífsins.
Nei, sagði Grímur. I æðum þér rennur ekki mannsblóð heldur
brennivín og smyglaður bjór og bensíngufur héðan af mölinni. Þú
skilur ekki að þessi texti er níð og klám um okkur dreifbýlismenn.
Jæja, sagði ég.
Það er ekkert jæja með það Skaði. Þetta byrjar strax á byrjuninni.
Strákarnir tilkynna að þeir séu úr heiðarlegu smáplássi norður í landi
og segjast vera stæltir vel. En svo segjast þeir „standa á öndinni"
þegar þeir sjá stelþur! Það var garpskapurinn! Nei, þegar ungir menn
sem aldir eru upp í heiðarlegu dreifbýli sjá kvenmann, þá gapa þeir
ekki eins og hjartveilir þorskar. Það er eitthvað annað sem þá stendur
en þeir sjálfir á eigin andardrætti.
Þetta er nú ekki svo vitlaust hjá þér frændi, sagði ég.
Auðvitað ekki. Og þó er þetta bara byrjunin. Þeir sjá stelpur og
standa á öndinni. Og hvar gerist það: jú þeir eru komnir í borgina. Þeir
ætla að skemmta sér í borginni. Og af hverju ætla þeir að skemmta sér
í borginni þar sem ekki veröur þverfótað fyrir rándýrum ráðhúsum og
gjaldþrota húskringlum? Sjá þeir hvergi annarsstaðar stelpur? Eru
okkar sveitastelpur svona Ijótar? Fá þeir kannski ekki nóg brennivín
heima í Húnaþingi? Hvurslags rugl er þetta eiginlega?
Þeir segjast vera hundleiðir á sveitinni, sagði ég.
Akkúrat. Þeir sögðu það já. Og hvað eiga þeir með það með leyfi að
spyrja? Hver leyfir þeim að níða sveitir landsins?
Grímur minn, sagði ég. Við lifum í frjálsu landi. Og svo er það gömul
reynsla að ungt fólk vill burt, því finnst aö grasið sé grænna hinum-
megin við girðinguna, þú þekkir þetta.
Það er ekkert gras í Reykjavík, sagöi Grímur. Græna byltingin hans
Birgis ísleifs var étin upp og grasið með. Og ef mönnum leiðist hér eða
þar þá er það þeirra einkamál sem ekki á að vera að prumpa um út um
allt með gítarundirleik. En það er ekki nóg með að þessar veimiltítur
sem kalla sig stælta stráka búi til svona lag til heimabrúks í bílskúrnum
hjá sér. Þeir gaula þetta út um allt, meira að segja í sjónvarpinu um
daginn. Ég þori að veðja að þeir hafa gengið á mála hjá borgaríhaldinu
þessir menn. Það er eins og fyrri daginn, hingað á að draga á asna-
eyrunum alla landsmenn svo þeir geti borgað ráðhúsið hans Davíðs
og það sukk allt. Draga þá á poppeyranu ef ekki vill betur, það er
ekkert sparað. Draga þá með þeirri höfuðlygi að hér sé svo skemmti-
legt, hér í þessum vindsrassi, þar sem enginn kemst út fyrir hússins
dyr á vetrum vegna klakahryggja á gangstéttum sem sannarlega
munu beinbrjóta þig. Þar sem enginn kemst út á öðrum árstíðum af
ótta við að vera laminn eða keyrður í klessu, og þegar þessi skemmti-
lega æska borgarinnar hefur fengið sér sveppasúpu, þá eru menn
ekki óhultir heima hjá sér heldur. Þar sem Davíð hringsólar með
hraðvaxandi hönnunarreikninga uppi í Öskjuhlíð og Seðlabankinn
tyggur blýanta sína og allir halda framhjá skattinum með sjálfum sér,
og plastið fýkur í augun á þér og áldósirnar bregða fyrir þig fæti og
enginn þorir annað en vera hentistefnuíhald eða sleikja á því
rassgatið!
Ég hlustaði á Grím og heyrði til hans löngu eftir hann hafði skellt
hurð og var farinn og ég gat ekki að því gert að um mig fór þverstæðu-
straumur hrifningar og söknuöar: svona var einu sinni talað á íslandi,
já einmitt svona, en nú er það búið, æ já, ó Drottinn minn, gefðu mér
hann Grím aftur, já bara smástund....
Kannski fær hann
sjón líka?
Borgarstjóri svaraði og sagði
við Benedikt ( Bogason, formann
Framfarafélags Arbæjarhverfis);
- Nú ert þú genginn úr Sjálf-
stæðisflokknum og farinn að
finna lykt.
Tíminn
Sigurhins skáld-
lega ímyndunarafls
Allt að 110% munur er á verði
á skinku hér á landi og engin
tengsl eru á milli verðs og gæða.
Tíminn
Aðgát skal höfð í
nærveru sálar
Ég trúi ekki öðru en lögfræð-
ingar séu til þess bærir og hafi
hæfileika til að skrifa kærur.
DV
Þú segir nokkuð
Tryggasta aðferðin til að við-
halda íslenskri tungu er að tala
hana.
Morgunblaðió
Auðvitað, það er
miklu virðulegri tala
Heldur fjármálaráðherra að
íbúð sem selst ekki á fjórar milj-
ónir seljist frekar á fimm?
Morgunblaðið
Ónei, skallar eru
sjálfum sér nógir
Falleg listaverk á vegg geta
verið punkturinn yfir i-ið i vistar-
verum eða eins og hattur á beran
skalla.
Morgunblaðið
Svona er að vera á
móti hvalveiðum
Eins og flestir líklega muna
sýndi Galllup-könnun fyrir nokkr-
um árum fram á það að íslend-
ingar væru hamingjusamastir
allra þjóða. Óhamingjusamastir
allra þjóða eru hinsvegar Vestur-
Þjóðverjar.
Morgunblaðið
Skelf ilegaast er það
kvenmannsleysi
Eins og við sjáum svo allt of oft
virðast karlmenn velja ofbeldi
Þegar þeir takast á við vandamál.
Viti sínu fjær hamast þeir á tólum
sínum í snjónum.
Morgunblaðið
Lítt vaxnir niður?
Menn í stórum jeppum sem
ekkert virðist vera undir, heldur
eru stangir og vírar á víð og dreif
upp úr bílunum, eru ekki allir þar
sem þeir eru séðir.
Morgunblaðið
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 24. febrúar 1989