Dagblaðið Vísir - DV - 21.02.1996, Page 4

4
MIÐVIKUDAGUR 21. FEBRÚAR 1996
Fréttir
Fjarnam boðað
greiðslu vegna
„Mér finnst einkennilegt aö eftir
aö mér var gefinn kostur á því hjá
Gjaldheimtunni að greiða minn hlut
af eignarskatti vegna dánarbús
skuli Gjaldheimtan ganga að mér
með fjárnám vegna hinna erfingj-
anna sem ekki hafa greitt sinn
hlut.“ Þetta segir einn af átta erf-
ingjum gamals manns sem dó barn-
laus fyrir tveimur og hálfu ári.
Erfingjarnir voru víða að og
þekktust lítt. Þeir ákváðu því að
vera með allt á hreinu við uppgjör
dánarbúsins til að ekki yrðu nein
eftirmál. Þeir áttuðu sig hins vegar
ekki á því að dánarbúið breyttist í
sameignarfyrirtæki sem lagður var
á eignarskattur. Erfmgjunum bár-
ust hvorki rukkanir né tilkynning-
ar um kærufrest þar sem öll gögn
voru stíluð á dánarbúið. Gögnin
komu ekki í þeirra hendur fyrr en
síðastliðið haust.
„Við getum sagt að þetta hafi ver-
ið okkar mistök. Við ákváðum að
kæra ekki heldur borga bara,“ segir
viðmælandi blaðsins sem ekki vill
láta nafns síns getið.
Hann kveðst hafa samið við
Gjaldheimtuna um að fá að borga
sinn hlut. Þá höfðu tveir aðrir
einnig greitt sinn hlut. „En núna á
fóstudaginn fékk ég boðun frá Gjald-
DV
þrátt fyrir
dánarbús
heimtunni vegna fjárnáms. Það hef-
ur orðið greiðslufall hjá hinum
fimm erfingjunum og ég verið val-
inn út til fjárnáms Vegna þess sem
hinir skulda. Ég fékk þau svör hjá
Gjaldheimtu að það væri í hæsta
máta eðlilegt að gengið væri að mér.
Mér var sagt að farið væri eftir inn-
anhússreglu. Þegar ég bað um afrit
af þessari innanhússreglu fékk ég
neitun. Lögfræðingurinn svaraði að
hann þyrfti ekki að gefa mér skýr-
ingar. Þetta er hugsanlega löglegt
en varla ásættanlegt að þurfa að
hlíta svona stjómsýslu. Ég hefði
haldið að í því að gefa manni kost á
að greiða sinn hlut fælist ákveðin
yfirlýsing af hálfu viðkomandi emb-
ættismanns."
-IBS
Vegna mikillar þorskgengdar á yfirstandandi vetrarvertíð, sem ekki er einu sinni hálfnuð, er svo komið að margir bát-
ar eru búnir með kvóta sinn eða eru á síðustu tonnunum, eins og sagt er. Aðalbjörg RE er einn af þessum bátum og
hér er verið að landa síðustu þorsktonnunum nema þeim sem geymd eru fyrir meðframafla. DV-mynd S
Lögfræðingur Gjaldheimtunnar:
Þurfum ekki að skýra
hvernig við stöndum
að innheimtu
opinberra gjalda
„Það var ekki samið við þennan
aðila um greiðslu á hans hlut. Ég
kannaði það hjá viðkomandi starfs-
manni Gjaldheimtunnar sem reikn-
aði út hans hlut. Samkvæmt lögum
um skipti á dánarbúum bera erf-
ingjar sameiginlega ábyrgð," segir
lögfræðingur hjá Gjaldheimtunni
„Viðkomandi erfingja þykir samt
undarlegt að fá fjámámsbeiðni eftir
að hafa fengið sinn hlut reiknaðan
út og eftir að hafa greitt hann.“
„Honum var sagt að þetta firrti
hann engri ábyrgð. Við höfum þetta
í okkar hendi og þurfum ekkert að
skýra það frekar, hvorki fyrir hon-
um né öðrum, hvernig við stöndum
að innheimtu opinberra gjalda. Það
var þetta sem ég var að segja hon-
um. Hann fær allar lagatilvísanir í
þessari fjárnámsbeiðni sem hann
fær í hendurnar. Hann getur flett
þessu upp sjálfur. Það er ekkert
óeðlilegt í þessu máli,“ segir lög-
fræðingurinn. -IBS
Iönsveinafélag Suðurnesja:
Stefnir utanríkisráðuneytinu vegna bónusmálsins
DV, Suðurnesjum:
Starfsmannahald Varnarliðsins
sýnir enga tilburði til að koma til
móts við okkur. Forráðamenn þess
telja sig hafa fulla heimild til að
lækka bónusinn um helming þrátt
fyrir að bónusinn hafi verið úr-
skurðaður af kaupskrárnefnd 1989.
Það er ekkert annað að gera en að
stefna utanríkisráðuneýtinu sem fer
með þessi mál,“ sagði Sigfús Rúnar
Eysteinsson, formaður Iðnsveinafé-
lags Suðumesja, í samtali við DV í
gær.
Félagið sendi starfsmannahaldi
Vamarliðsins innheimtubréf vegna
leiðréttingar á launum 100 starfs-
manna, byggingar- og iðnaðar-
manna, sem vinna hjá Varnarlið-
inu. Frestur sá sem gefínn var er út-
runninn og verið er að taka lokaá-
kvörðun varðandi stefnu á utanrik-
isráðuneytið.
Deilan snýst um bónusgreiðslur
sem vom lækkaðar um helming hjá
starfsmönnunum 21. febrúar 1995.
Hver starfsmaður telur sig eiga inni
120-140 þúsund krónur frá þeim
tíma sem bónusinn var lækkaður og
til dagsins í dag. Starfsmannafund-
ur verður haldinn innan skamms
með trúnaðarmönnum félagsins og
verður staðan þar metin. Heildar-
upphæðin sem starfsmenn telja sig
eiga inni er milli 12 og 14 milljónir
króna.
-ÆMK
Dagfari
Jörfagleði í Nesbúð
Það var ekkert smáræðisfjör í
Nesbúð um síðustu helgi þegar lög-
reglumenn og menn úr hjálpar-
sveit skáta komu þar saman til að
skemmta sér ásamt mökum.
Skemmtunin þótti takast með af-
brigðum vel og muna hvorki skát-
ar né löggur eftir jafn vel heppn-
aðri helgarskemmtun og þarna í
Nesbúð. Menn voru barðir, bitnir
og klóraðir. Einhverjir fengu fing-
ur í auga og dapraðist sýn en fing-
ur voru brotnir á öðrum. Sumir
fengu glóðarauga á bæði og aðrir
geta ekki enn þá gengið uppréttir
sökum strengja í skrokknum eftir
skemmtunina. Meðan ballið stóð
görguðu konur og veinuðu, hvöttu
menn sína og eggjuðu til átaka sem
leiddi til þess að þeir rifu sig úr að
ofan til að njóta áfloganna sem
best. Það voru nokkuð sárir menn
og móðir sem héldu til Reykjavík-
ur eftir að gleðinni slotaði en
ánægjan skein úr hverju andliti.
Enda ekki á hverjum degi sem
hjálparsveitir og lögreglan eiga
kost á góðum slag. Þessi sífellda of-
beldisumræða hefur orðið til þess
að draga mjög úr möguleikum á
hressilegum slagsmálum. Hjálpar-
sveitarmaður, sem Dagfari hitti á
fórnum vegi, var í sjöunda himni
yfir helgardvölinni í Nesbúð.
„Ég hélt að þetta yrði bara eitt af
þessu hefðbundnu skemmtikvöld-
um okkar skátanna þar sem við
sitjum að áti og drykkju og riljum
upp gamla skátasöngva eins og
Kveikjum eld og allt það. Síðan
yrði farið í ýmsa leiki og hnýta
hnúta og þar fram eftir götunum. í
sjálfu sér er það allt i lagi en auð-
vitað verða svona skemmtikvöld
heldur tilbreytingarlaus til lengd-
ar. Eins og þú veist er það kjörorð
okkar skátanna að vera alltaf við-
búnir og þess vegna höfðum við
barinn opinn i okkar sal alveg frá
því að við komum," sagði skátinn
og hélt áfram:
„Þeir í löggunni voru hins vegar
svo vitlausir að gleyma að láta
opna barinn sín megin. Þegar þeir
voru farnir að þynnast upp eftir að
hafa drukkið brennivín í kóki með
matnum fóru þeir að sækja á bar-
inn til okkar og við vorum svo sem
ekkert að meina þeim það. Hins
vegar vorum við með hljómsveit
sem lék fyrir dansi en löggan hafði
ekki tímt að redda músík og vildi
fá að dansa hjá okkur. Auðvitað
tókum við ekki í mál að láta ein-
hverjar löggudruslur dansa gratís
um okkar gólf og hentum þeim út
og þá byrjaði fjörið. Það hófust
þessi líka rokna slagsmál og ég hef
bara ekki verið bitinn jafn hraust-
lega síðan á Laugarvatni um versl-
unarmannahelgina í gamla daga,“
sagðu skátinn.
Þar sem Dagfari hefur ævinlega
í heiðri að draga fram sjónarmið
beggja þegar tveir deila hringdi
hann í vin sinn sem er í löggunni
og spurði hvaö hefði startað fjör-
inu 1 Nesbúð.
„Æi, þú veist nú hverhig þeir
eru, þessir blessaðir drengir í skát-
unum. Þykjast vera hálfgerðar
löggur og gefa honor og svoleiðis
og þeir sem komast í hjálparsveit-
imar era haldnir einhverju stór-
mennskubrjálæði. Þeir era löngu
búnir að gleyma því að skátar eiga
bara að vera í því að hjálpa göml-
um konum yfir götuna og gefa villi-
köttum að éta. Þessir drengir ætl-
uðu að berja okkur fyrir að kaupa
vín á barnum hjá þeim. Svo héldu
þeir því fram að við værum að
dansa hjá þeim sem er algjör mis-
skilningur enda langar okkur ekki
á skátaball. Auðvitað tókum við
strákana og börðum þá dálítið
enda þurfum við alltaf að æfa okk-
ur hvenær sem færi gefst. Þeir
höfðu gott af þessu, blessaðir
drengimir, og þótt sumir hafi ver-
ið bitnir þá er það nú ekkert á móti
því sem við verðum oft fyrir, get ég
sagt þér. En þetta var sem sagt ein
besta skemmtun sem ég hef sótt
síðan ég slóst á síldarböllunum í
gamla daga,“ sagði sá í löggunni.
Eftir þessu að dæma eru miklar
líkur á að skátar og lögreglan muni
framvegis keppast um að koma
saman til skemmtana hvenær sem
færi gefst og jafnvel bjóða slökkvi-
liðinu að slást í hópinn. Dagfari