Dagblaðið Vísir - DV - 10.08.1996, Side 50

58
\40fikmyndir
LAUGARDAGUR 10. ÁGÚST 1996 ‘
Mulholland Falls í Laugarásbíói:
Fjórar löggur með hatta
Laugarásbíó hóf sýn-
ingar um síðustu helgi á
nýrri bandarískri saka-
málamynd, Mulholland
Falls, sem gerist á fímmta
áratugmun. Segir þar af
fjórum löggum sem vinna
saman, hörkutólum, sem
eru flott klæddir og eru
auðþekkjanlegir þar sem
þeir fara saman, enda all-
ir með hatta. Þetta eru
löggumar sem glæpa-
mennirnir hræðast, enda
hafa þeir sett sínar eigin
reglur sem ekki eru alltaf
samkvæmt bókinni og
nafn myndarinnar er til-
komið vegna þess að ef
þeir þurfa að tuska
glæpamennina til þá fara
þeir með þá á stað sem
heitir Mulholland Falls.
Þegar þeir lenda í að
rannsaka morð sem teng-
ist tilraunum á kjarna-
orkusprengjum finnst
sumum að þeir fari út
fyrir verksvið sitt og ekki
hjálpar það þeim að einn
þeirra tengist stúlkunni
sem hefur verið myrt.
Glæsilegur hópur
þekktra leikara leikur í
myndinni. Nick Nolte leikur aðal-
persónuna, Max Hoover, sem fer
fyrir hópnum, félagar hans þrír eru
leiknir af Chazz Palminteri, Mich-
ael Madsen og Chris Penn, Melanie
Grifith leikur eiginkonu Hoovers,
Treat Williams og John Malkovich
bandaríska herforingja, Jennifer
Connelly gulifallegt fómarlamb,
lögreglumenn á fimmta
áratugnum sem voru
þekktir undir nafninu
Hattadeildin. Hópurinn
þótti vasklegur í fram-
göngu og var sagt að
glæpamenn óttuðust enga
fremur. Það var tekið fram
í grein þessari að þeir
hefðu allir verið mjög há-
vaxnir og alltaf vel klædd-
ir. Þegar Zanuck las nöfn
þeirra kannaðist hann
strax við foringja hópsins,
Max Herman. Hann hafði
hitt hann mörgum árum
áður, þá var Herman hætt-
ur í lögreglunni, var orð-
inn lögfræðingur og varð
fljótlega eftir það dómari.
Zanuck segir að það hafi
ábyggilega verið sú stað-
reynd að hann hafði hitt
foringja hópsins sem gerði
það aö verkum að greinin
var ofarlega í huga hans og
fannst honum kjörið tæki-
færi að gera kvikmynd þar
sem undirstaðan yrði þess-
ir fjórir lögreglumenn.
Þegar Zanuck hafði ráð-
fært sig við handritshöf-
undinn Peter Dexter varð
niðurstaðan að hafa sög-
una skáldskap og ekki byggja á
neinu máli sem fjórmenningarnir
höföu fengist við á sínum tíma og
einnig eru allar persónur tilbúning-
ur og töffaramir fjórir eiga lítið
sameiginlegt með þeim fjórum lög-
reglumönnum sem voru hugmyndin
að myndinni.
-HK
Max Hoover (Nick Nolte) leikur lögreglutöffara sem rannsak-
ar tvöfalt morö.
Andrew McCarthy, annað fómar-
lamd, Bmce Dern leikur yfirmann í
lögreglunni og Daniel Baldwin leik-
ur fulltrúa frá FBI.
Það var framleiðandinn, Richard
D. Zanuck, sem átti hugmyndina að
Mulholland Falls. Árið 1987 rakst
hann á grein í Los Angeles Times.
Fjallaði hún um fjóra rannsóknar-

Hvað gerir þú þegar

mWmwM

Sally Field
Ktefer Sutherland
Ed Harris
Regnboginn - Sannleikurinn um hunda og ketti:
Ólíkar vinkonur
Minnimáttarkennd gagnvart útliti sínu er
algengt vandamál hjá ungum konum sem og
ungum körlum. Það er Abby Barnes (Jane-
anne Garofolo) ekki nóg að vera örugg um
sjálfa sig fyrir framan mígrafóninn i upp-
tökustúdíói útvarpsstöðvar og svara hlust-
endum af öryggi og hárfmum húmor. Þegar
Abby hefur svarað af snilld og bjargað ljós-
myndaranum Brian (Ben Chaplin) úr klón-
um á hundi sem ekki er hrifmn af myndatökum, fer hún i kerfi þegar hann býð-
ur henni út og spyr svo hvemig útlits hún sé. í staðinn fyrir að segja að hún sé
lítil, þybbin og svarthærð segist hún vera hávaxin, ljóshærð og glæsileg og er
þar að lýsa nábúa sínum, sýningarstúlkunni Noelle Slusarsky (Uma Thurman).
Þannig hefst skemmtileg atburðarás í Sannleikurinn um hunda og ketti (The
Truth about Cats and Dogs). Það er lán í óláni að þegar Brian birtist óvænt á
útvarpsstöðinni er Noelle í heimsókn hjá Abby og málunum er bjargað um
stund. En nú er Abby orðin hrifln af Brian og vill halda leiknum áfram þar til
hún finnur kjark hjá sér tO að segja honum sannleikann, en með hverri frest-
un á sannleikanum verða'vandræðin meiri og mehi.
Það er sniðug saga og leikur þehra Janeane Garofalo og Uma Thurman sem
gerir Sannleikann um ketti og hunda að góðri skemmtun, samleikur þehra er
með miklum ágætum, Garofalo er fædd gamanleikkona sem einnig hefur heill-
andi framkomu á sinn venjulega hátt og Uma Thurman hefur ekki sýnt betri
leik í langan tíma. Noelle, sem er alveg laus við þau vandamál sem þjá Abby er
ekki síður heillandi, en á ólíkan hátt. Thurman hefur gott auga fyrir húmom-
um í skapgerð persónunnar sem hún leikur og skilar honum vel tO áhorfenda.
Breski leikarinn Ben Chaplin feOur einnig vel inn í hlutverks hins rómantíska
ljósmyndara, er gott mótvægi við ærslafuOan leik Garofalo og Thurman en per-
sónan er stöðluð týpa sem oft sést í rómantískum gamanmyndum.
Sannleikurinn um ketti og hunda er í góðu jafnvægi aOan tímann og hand-
ritið er vel skrifað skrifað en þegar til lengdar lætur verður vandamálið, sem
hleður utan á sig, leiðigjamt en leikgleði Garofalo og Thurman sjá tO þess að
myndin er jöfn og skemmtOeg.
Leikstjóri: Michael Lehmann. Handrit: Audrey Wells. Kvikmyndataka: Robert Brinkmann. Tón-
list: Howard Shore.
Aóalleikarar: Uma Thurman, Janeane Garofalo og Ben Chaplin.
Hilmar Karlsson
Háskólabíó - Svarti sauðurinn:
Hrakfallabálkur
Chris Farley fetar dyggOega í spor Jims Carreys í fíflalátum og ofleik.
Farley hefur alið manninn innan þeirrar vinsælu sjónvarpsseríu Saturday
Night Live og þaðan kemur einnig mótleikari hans, David Spade, og saman
mynda þeir nokkurs konar nútíma Abbott og CosteOo þar sem sá digri
Farley gerir aOt vitlaust sem fyrir hann er lagt og Spade, í hlutverki þess
sem hefur vitið, reynir að lagfæra eyðOegginguna sem Farley skOur eftir.
Svarti sauðurinn (The Black Sheep) er önnur myndin sem þeir félagar
leika í, sú fyrri var Tommy Boy. Þar var Chris Farley í hlutverki sonar
verksmiðjueiganda, sem þótt hjálpsamur væri gerði meira Olt en gott sem
yfírmaður í verksmiðjunni. Nú er hann bróðir frambjóðanda tO ríkisstjóra-
embættis og hann hefur þau áhrif á kosningabaráttuna að bróðir hans sér
þann kost vænstan að senda litla bróðir á braut undir eftirliti. En það þarf
meira en einn eftirlitsmann tO að halda hinum velvOjaða bróður í fjarlægð.
Það er lítiO heOdarsvipur yfir Svarta sauðnum, allt snýst í kringum Chris
Farley. David Spade, sem sagður er ágætur gamanleikari er nánast eins og
statisti. Eins og fleiri álíka myndir byggist gamanið á einstaka atriðum og
það má myndin eiga að í henni fyrirfinnast fyndin atriði þó fá séu og það
besta er þegar Farley fer á rokkkonsert þar sem bróðir hans á að halda
ræðu. Farley hittir fyrir meðlimi hljómsveitar sem eingöngu er skipuð
svörtum, verður fyrir áhrifum frá þeim og álpast upp á svið þar sem hann
predikar yfir lýðnum í kostulegu atriði. Svarti sauðurinn er yfirgengOega
vitlaus og þar á Chris Farley ekki lítinn þátt í vitleysunni. Fá atriði eru
fyndin, það er oftar sem maður spyr sjálfan sig hversu heimskulegt gaman-
ið getur eiginlega orðið.
Leikstjóri: Penelope Spheeris. Handrit: Fred Wolf. Kvikmyndataka: Daryn Okada. Tónllst:
William Ross.
Aðalleikarar: Chris Farley, David Spade, Tim Matheson, Christlne Ebersole og Gary Bus-
ey. Hilmar Karísson
Stjörnubíó - Nomaklíkan:
Leikur að eldinum
Það er dálítið einkennOegt að kvik-
mynd, sem greimlega er gerð til þess að
draga að ungt fólk, skuli vera bönnuð inn-
an 16 ára og virðist það ákveðið dóm-
greindarleysi handritshöfundar og leik-
stjóra að koma í veg fyrir að þeir sem
mestan áhuga hafa á myndinni skuli fá að
sjá hana. Nornaklíkan (The Craft) er
bönnuð vegna þess að í síðari hluta myndarinnar eru gróf ofbeldisatriði
sem eru tæknilega vel gerð og vissulega ekki fyrir börn. Þessi grófleiki og
ofbeldi gerir Nomaklíkuna einstaklega fráhindrandi.
Myndin byrjar á góðu flugi út í hið ókannaða og það má tO sanns vegar
færa að í raun verður ekki aftur snúið. Það sem byrjaði sem tviræð
skemmtun með þungri rokktónlist endar sem gróft ofbeldi og hryllingur
þar sem tæknimenn fara á kostum í að skelfa áhorfendur. Viss húmor, sem
var til staðar í fyrri hluta myndarinnar, hverfur alveg i lokin.
Aðalpersónurnar I Nornaklíkunni em fjórar ungar skólastúlkur sem
fikta við gaidra. Ein þeirra, sem nýkomin er í hópinn, býr yfir hugarorku
sem gerir það að verkum að þær geta leyst úr læðingi öfl. í fyrstu er allt
gert tO gamans, en um leið og þær komast á bragðið með að nota þennan
orkugjafa verða þær heimtufrekari og brátt ráða þær ekki við hin duldu öfl.
Það er margt vel gert í myndinni, ungu leikkonurnar ná ágætum tökum
á hlutverkum sínum og það er ekki annað hægt en dást að brellunum, en
því miður, myndin er aldrei nein skemmtun, hvorki fyrir unga né gamla.
Leikstjóri: Andrew Fleming. Handrit: Peter Fiiardi og Andrew Flemlng. Kvikmyndataka:
Alexander Gruszynski. Tónlist: Graeme Revell.
Aðallelkarar: Fairuza Balk, Robin Tunney, Neve Campbell, Rachel True og Skeet Ulrich.
Hilmar Karlsson

iy-f-f 't'r-r'?
r-tf
f’rrrrt
• ’• ■.*« « V'- ’
f ••