Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1997, Side 10

10
lenning
FIMMTUDAGUR 13. FEBRUAR 1997
Yæntingar og veruleiki
Katrín Hall hafði verið einn af aðaldönsurum
Tanz-Forum í Köln í átta ár og var að dansa aðal-
hlutverk í ballettinum Get up Early eftir dans-
stjórann Jochen Ulrich, sem var frumsýndur í
Vínarborg í fyrra, þegar hún frétti að hún hefði
fengið stöðu listdansstjóra íslenska dansflokks-
ins. Hún tók við starfinu en slapp þó ekki svo
auðveldlega frá hlutverki sínu í Get up Early því
Jochen samdi það fyrir hana og hún flýgur utan
og dansar það þegar ballettinn er sýndur víðs
vegar um Evrópu. Hann er ekki sýndur án henn-
ar.
„Jochen semur oft í kringum dansarana sína,
fær hugmyndir út frá þeim sem persónum og það
er afskaplega gaman,“ segir Katrín.
Gróskuna heim
- Fannst þér ekkert fráleitt að fara heim eigin-
lega beint ofan af tindinum sem dansari?
„Nei, mér fannst það ekki. Þó var ég alls ekki
orðin leið. En þetta er afar lýjandi starf, sérstak-
lega þegar maður hefur mikið að gera, og það var
mikið að gera hjá Tanz-Forum. Við þekkjum það
eiginlega ekki hér því hér eru svo fáar sýningar.
Úti er maður stanslaust að sýna og æfa upp önn-
ur verk um leið, auk þess sem flokkurinn ferðað-
ist töluvert. Svo var ég iðulega í stórum hlutverk-
um og þeim fylgir ábyrgð. Ég var líka með barn-
ið mitt með mér en það bjargaði mér hvað ég var
heppin með au-pair stelpur. Því maður verður að
dansa hvað sem á dynur þó að barnið manns sé
með 40 stiga hita.“
- Hvað dreymdi þig fyrir hönd dansflokksins
þegar þú ákvaðst að taka starfið?
„Mig dreymdi um að gera flokkinn sýnilegri og
koma honum ofar í áliti þessa samfélags sem við
búum í. Sýna fram á að þessi listgrein er nauð-
synleg meðal annarra listgreina. Listdansinn hef-
ur þróast hratt undanfama áratugi og gróskan er
mikil úti í Evrópu. Mér hefur ekki fundist sú
gróska ná alla leið hingað. Því miður er áhorf-
endahópur okkar ekki stór og hefur ekki farið
stækkandi. Ég veit ekki hverju er um að kenna.
Þjóðin er fámenn og ekki hægt að miða aðsókn-
ina við það sem best gerist er-
lendis, en ég held að það sé
hægt að gera betur en gert hef-
ur verið.“
- Og hefurðu ennþá von um
að þér takist þetta?
„Já, vonin stækkar alltaf!"
- En var veruleikinn hér
heima öðruvísi en þú bjóst við?
„Ég renndi auðvitað alveg
blint í sjóinn þegar ég tók starf-
ið að mér. Ég hef fyrst og
fremst starfað sem dansari þó
að ég hafi líka kennt og tekið
þátt í mótun Tanz-Forum vegna
þess hvað maður var gerður
ábyrgur þar á útfærslu hlut-
verks og sýningar."
Listræn ábyrgð
- I hverju er starf þitt hér
fólgið?
„Fyrst og fremst að móta
flokknum listræna linu og út-
færa hana eftir því sem fjárráð
leyfa. Svo kemur auðvitað hinn
daglegi rekstur, þjálfun dansar-
anna sem við ballettmeistarinn
minn, Lauren Hauser, skipt-
umst á um en ég tek ábyrgð á
að flokkurinn sé í góðri þjálfun
til að takast á
við sérstök
verkefni. Ég
vel fólk í hlut-
verk og vel þá
sem hingað
koma til að
dansa og ber
ábyrgð á þeim
listrænt.
Allt þarf að
gera með lág-
marksfjár-
magni en við
erum svo
heppin hér á
íslandi að fólk
hefur ennþá
áhuga á að
koma hingað
til starfa fyrir
minni pen-
inga en það
gerir annars
staðar. Það
nýtum við
okkur. Þeir
sem hsifa
komið hingað
hafa ekki orð-
ið fyrir von-
brigðum og
hafa iðulega
viljað koma
aftur. Maður
siglir ansi
langt á því.
Ég var að
ljúka samn-
ingi sem dans- Katrín Hall - vonin stækkar alltaf.
ari alveg fram
í júní og tók
ekki við hér fyrr en i september þannig að tím-
inn var skammur til að ákveða heilt leikár. En
allt hefur gengið vonum framar. Þó var verið að
gera spamaðarráðstafanir þegar ég kom þannig
að nokkrum dönsurum
varð að segja upp og ég hef
minni flokk en hefur ver-
ið.
Fyrsta verkefnið var
barnasýning sem var sett
upp í samvinnu við Borg-
arleikhúsið og sýnd öllum
tíu ára bömum á höfuð-
borgarsvæðinu. Mér finnst
ofsalega mikilvægt að
byrja hjá börnunum, okk-
ar framtíðaráhorfendum,
og sýningin mæltist afar
vel fyrir. Hún var erfið
fyrir dansarana af því að
hún var að morgunlagi og
þeir þurftu að byrja að
hita upp mun fyrr en lík-
amsklukkan þeirra sættir
sig við. Eftir sýninguna
fórum við svo beint inn á
Engjateig að æfa verkið
sem á að fara að framsýna
núna. En þetta skapaði
góðan anda því það er svo
mikilvægt fyrir dansara
að hafa mikið að gera. Ef
ekkert er framundan er
hætt við að aginn minnki
og hann er okkur bráð-
nauðsynlegur.
1 og með hef ég verið að
móta þriðju
sýningu leik-
ársins sem ég
vona að komi
upp í vor. Ég
hef líka verið
að hugsa fram í
tímann, fyrir 25
ára afmæli
flokksins 1998.
Mig langar að
hafa það svolít-
ið veglegt. Ég er
byijuð að ræða
við Ed Wubbe
sem setti upp
Stöðuga ferða-
langa 1986. Sú
sýning fékk
einmitt Menn-
ingarverðlaun
DV fyrir það ár.
Ed er listrænn
stjómandi
Scapino í Rott-
erdam sem hef-
ur vegnað mjög
vel undir hans
stjórn. Það er
erfitt að ná hon-
um en hann
hefur áhuga.“
Toppsýn-
Katrín í Ég dansa við þig eftir Jochen
Ulrich í Þjóðleikhúsinu fyrir tíu árum.
mg
Stefnirðu
DV-mynd GVA þá að þrem
stórum verk-
efrium á leikár-
inu 1997-98?
„Já, ég sætti mig ekki við færri og óskandi að
hægt væri að hafa minni verkefni inni á milli,
vera ekki eingöngu með þessar stóra uppfærslur
heldur gefa ungum danshöfundum tækifæri til að
spreyta sig á minni sýningum í minni sölum.
Mig langar til að sýna fólki hvað þessi listgrein
hefur upp á að bjóða og koma flokknum sem við-
ast að. Sjónvarpið er kjörinn vettvangur en það
eina sem það gerir er að sýna Svanavatnið og
Þyrnirós til skiptis á jólunum. Ég talaði við Sig-
urð Valgeirsson dagskrárstjóra um daginn og
stakk upp á að þeir nýttu sér tækifærið að hafa
svona frægan mann á landinu eins og Jochen Ul-
rich og gerðu heimildarmynd um æflngatímabil-
ið, frá upphafi til enda. Fólk veit ekkert hvemig
þetta ferli er, samspilið milli danshöfundar og
dansara, og það er mjög spennandi myndefni. En
hann sýndi efninu því miður engan áhuga.
Oft senda þessir frægu danshöfundar aðstoðar-
menn sína út um heimsbyggðina til að kenna
baUettana en mér finnst mikils virði að geta boð-
ið dönsurunum mínum upp á að hafa danshöf-
undinn sjálfan svona lengi með sér, auk þess sem
hann semur annan ballettinn sérstaklega handa
þeim. Ekkert er eins gefandi fyrir dansara.
Þetta verður spennandi og ofsalega falleg sýn-
ing. Ljósahönnunin er yndisleg, búningamir líka
- og fínir dansarar. Allt í toppi! Ég held að ég geti
lofað að þetta verði sýning sem skilur eitthvað
eftir sig.“
Ballettamir „Ein“ og „La Cabina 26“ eftir
Jochen Ulrich verða frumsýndir á stóra sviði
Borgarleikhússins annað kvöld, fostudagskvöldið
14. febrúar. Við óskiun Katrínu HaU, listdans-
stjóra íslenska dansflokksins, góðs gengis með
sýninguna og framtíðina.
Þriðji Serrahafinn
Þorvaldur Þorsteinsson myndlistarmaður varð
„Serrahafi nr. 3“ í vikunni, það er að segja þriðji
listamaðurinn sem viðurkenningu hlýtur úr sjóði
bandariska myndhöggvarans Richards Serra sem
var stofnaður 1990. Ekki er veitt samkvæmt um-
sóknum heldur velur stjóm sjóðsins einn lista-
mann annað hvert ár. Þetta eru peningaverðlaun
upp á 400 þúsund krónur, og Þorvaldur var að
vonum hæstánægður með að vera valinn. En
heldur hann mikið upp á Serra?
„Þetta er viðkvæm spurning - en jú, hann er
fínn,“ svarar Þorvaldur og hlær. „Mjög öflugur
listamaður. Hann er ekki alveg í stjömuflokki hjá
mér en honum er alveg sama um það, og það fer
ekki fram viðhorfskönnun hjá listamönnum fyrir
valið.“
- Hefur viðurkeimingin einhverja sérstaka
þýðingu fyrir þig?
„Einna helst er hætt við því að maður fari loks-
ins að taka sig alvarlega sem listamann. Ég hef
alltaf haft svo lauslegar hugmyndir um mig sem
myndlistarmann, eins og mig sem rithöfund, að
þrátt fyrir starfslaun og allt hef ég alltaf tilfinn-
ingu um að ég sé hálfvegis að svíkjast um. En
þetta er hrein viðurkenning fyrir það sem ég hef
gert og ég tek hana mjög alvarlega.
Og ég er ekki aðeins stoltur fyrir hönd verk-
anna minna heldur er þetta mikilvæg viðurkenn-
ing fyrir þann hóp myndlistarmanna sem er að
vinna á þessum óljósu mörkum myndlistarinnar.
Það er svo mikið íhald í þessu samfélagi í menn-
ingarumræðunni, að viðurkenning fyrir það sem
ég er að gera er um leið viðurkenning fyrir giska
stóran hóp listamanna sem er að vinna af mikilli
alvöra við að kanna mörkin milli listar og hvers-
dagsleika. Skilningurinn sem ég fæ styður við
það sem aðrir era að gera í kringum mig.“
- Hvað ætlarðu að gera við féð?
„Þetta er ferðasjóður næstu tveggja ára.“
- Hvert ætlarðu fyrst?
„Næsta ferðalag verður raunar á eigin kostnað.
Ég fer til Riga í Lettlandi í apríl til að fylgjast
með æfingum á Skila-
boðaskjóðunni. Það á
að setja hana upp í
einhverju
voða fínu
leikhúsi
með fullt af
ungum leikur-
um sem eiga enga
peninga en ætla
að setja upp far-
andsýningu á
leikritinu af tómri
ást á því.“
Þorvaldur Þor-
steinsson og Bera
Nordal, einn stjórnar-
manna Sjóös
Richards Serra
Schubert fjórhent
Á laugardaginn kl. 17 eru
þriðju tónleikar Schubert-hátíð-
arinnar í Garðabæ. Þá leika
Jónas Ingimundarson og Gerrit
Schuil nokkur verk meistarans
fjórhent á píanó, meðal annars
Divertissement í ungverskum
stíl, Grand Rondeau í A-dúr og
j hina frægu Fantasíu í f-moll, sem
'öngum hefur
verið talið eitt
mesta píanó-
rerk sem samið
íefur verið fyr-
* tvær hendur.
„Alltof sjaldan
gefst tækifæri
til að hlýða á
píanóleikara
leika fjórhent á
opinberum tón-
leikum," segir
og algeng bábilja
Franz Schubert
á unga aldri.
Gerrit Schuil,
að það séu aðeins áköfustu ama-
törar sem sækja í þennan mikla
sjóð til að hamra á píanóið heima
í stofu. Það er auðvitað kostulegt
að sjá tvo fulloröna menn troða
sér að sama hljómborðinu sem
B einn maður ætti að ráða ágætlega
við. Olnbogaskot era óhjákvæmi-
leg og sumir eiga til að slást um
pedalana og hvor eigi að fletta
nótnabókinni.
En mörg tónskáld hafa komið
auga á möguleika píanódúetta og
samið píanóverk sérstaklega fyrir
fjórar hendur til þess að nýta tón-
svið hljóðfærisins til fullnustu.
Það var svo Schubert sem gaf
þessu tónlistarformi fulla reisn og
dýpt og fyrir fjórar hendur samdi
hann mörg af bestu og fegurstu
píanóverkum allra tíma.“
Tónleikamir eru í Kirkjuhvoli
við Vídalinskirkju í Garðabæ.
Doktorsvörn við
heimspekideild
Dagný Kristjánsdóttir, dósent
við Háskóla íslands, ver á laugar-
daginn doktorsritgerð sína, Kona
verður til. Um skáldsögur Ragn-
heiðar Jónsdóttur fyrir fullorðna.
Þetta er í fyrsta skipti sem varin
er doktorsritgerð um íslenskar
nútímabókmenntir við Háskóla
íslands og er skemmtilegt að hún
skuli einnig vera fyrsta doktors-
ritgerðin um íslenskar kvenna-
bókmenntir. Andmælendur verða
dr. Ástráður Eysteinsson prófess-
or og dr. Sigríöur Þorgeirsdóttir
lektor en auk þeirra sat í dóm-
nefndinni Erik Skyum- Nielsen,
bókmenntafræðingur í Kaup-
mannahöfn. Forseti heimspeki-
deildar, dr. Páll Skúlason prófess-
or, stýrir athöfninni.
Dagný Kristjánsdóttlr.
Kona verður til kom út síöast-
liðið haust og var tilnefnd til ís-
lensku bókmenntaverðlaunanna.
í ritdómi í DV 15. janúar sagði
Ármann Jakobsson meðal ann-
ars: „Þetta verk Dagnýjar er
rækilegasta athugun sem birst
hefur á íslensku um íslenskar
bókmenntir eftir stríð. Þó að í
forgrunni séu skáldsögur Ragn-
heiðar Jónsdóttur er hið stærra
viðfangsefhi bókmenntir kvenna
á áranum 1945-1965 og raunar ís-
lensk bókmenntasaga þessa
skeiðs í heild sinni.“
Athöfnin fer fram í hátíðasal
háskólans og hefst kl. 14. Öllum
, er heimill aðgangur.
Umsjón
Silja Aðalsteinsdóttir
IM—8