Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.1999, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 9. MARS 1999
Lesendur_____________
Norskar kýr með
nýjum vandræðum
Bréfritari segir fáránlegt til þess að vita að uppi séu hugmyndir um innflutn-
ing fósturvísa úr norskum kúm á meðan lífræn ræktun hins íslenska stofns
hefur ekki fengið notið sín sem skyldi. - Glaðbeittar kýr í Þykkvabænum.
Spurningin
Gefurðu smáfuglunum
eða hröfnunum?
(Spurt í Hveragerði)
Guðrún Guðmundsdóttir, starfs-
maður á dvalarheimilinu Ási: Ég
hef ekki gefið fuglum en frekar
myndi ég gefa smáfuglunum. Mér
frnnst hrafnamir einhvem veginn
ekki vera eins brjóstumkennanlegir.
Guðmundur Þór Hafliðason
nemi: Ég myndi vilja gefa krumma.
Ég myndi setja glerflösku á gang-
stéttina af því að þeir vilja helst eitt-
hvað svona skrautlegt.
Rósa Þorsteinsdóttir, starfsmað-
ur leikskólans „Óskalands": Það
er svo mikið af köttum í kringum
mig að ég gef fuglum lítið. Ég myndi
gefa hröfnum eins og hinum, aðal-
lega til þess að þeir láti smáfuglana
vera í friði.
Auður Sigbjarnardóttir fugla-
gjafi: Þeir sem koma í mat til mín
em aðallega starrar og þrestir. En
hrafnamir era velkomnir til mín
hvenær sem þeir vilja.
Sigurður Kristmxmdsson mat-
reiðslumaður: Ég gef fuglum lítið
sem ekkert þar sem ég á tvo ketti.
Annars hefur mér alltaf verið frem-
ur illa við hrafna.
Þórður Snæbjörnsson skrifstofu-
stjóri: Ég gef smáfuglunum því að
hrafnarnir bjarga sér sjálfir. Þetta
eru ránfuglar og drepa sér til ætis.
Guðrún María Óskarsd. skrifar:
Innflutningur erfðavísa úr norsk-
um kúm er nú aftur á dagskrá, illu
heilli. Svo virðist sem mat á ávinn-
ingi af slíkri ráðstöfun liggi síður
en svo fyrir. Hvað vakir fyrir for-
kólfum íslensks landbúnaðar? Og
hvenær á að hefja vakningu til
handa bændum um að snúa sér aö
lífrænni framleiðslu í stað verk-
smiðjubúskapar? Ef kýmar stækka
ekki (í orðsins fyllstu merkingu)
hvað kemur þá næst? Væntanlega
stækkun bása og heilu fjósanna fyr-
ir kýrnar og síðan ýmiss konar
styrkir út og suður þessu viökom-
andi.
Sjálfsagt yrðu einstök býli einnig
styrkt til þátttöku í tilraunaverk-
efni þessu og jafhvel gæti þurft að
veita sérstaká styrki til aukinna
uppkaupa á jörðum vegna þessa,
þvi þungar kýr ásamt hinum þungu
dráttarvélum bænda troða niður æ
meira land. Ef til vill þarf að senda
íslenska ráðunauta í sérmenntun i
Noregi til þess að læra að umgang-
ast gripina. Og svo mætti lengi telja.
Satt best að segja höfum við ís-
lendingar fengið nóg af tilrauna-
starfsemi af þessum toga sem og for-
ræðishyggju einstakra gapuxa inn-
an bændaforystunnar sem teymt
hafa stjómmálamenn fram og til
baka í kolröngum aðgerðum í gegn-
um tíðina. Má þar nefna laxeldi og
refarækt í stóram stíl. Kvótasetning
í mjólkurframleiðslu var líka stjórn-
valdsaðgerð líkt og kvótasetning í
sjávarútvegi þar sem aðgerðin bitn-
aði vægast sagt hörmulega á hluta
Sigurður Jónsson framkvæmda-
stj. skrifar:
Hellusteypa J.V.J. ehf. fagnar
framkvæði Eyþórs Arnalds borgar-
fulltrúa að umræðu um hellukaup
Reykjavíkurborgar af BM Vallá ehf.
án útboðs. Það er okkur mikið hags-
munamál sem og öðram framleið-
endum hellna að þessi mál séu í
eðlilegum farvegi og fari fram eins
og reglur Reykjavíkurborgar segja
til um.
Þótt staðan hafi verið sú að rétt-
lætanlegt hafi verið aö gera samn-
ing við BM Vallá árið 1991 um kaup
á hellum við endurgerð Kvosarinn-
Halldóra skrifar:
Ég feröast oft í strætisvögnum
þótt ég eigi bíl. Ég fer t.d. alltaf í
strætó þurfi ég niður á Laugaveg
eða í götur þar í kring. Strætóferðin
verður mér mun auðveldari og
áhyggjuminni en að leita að bíla-
stæði, greiða fyrir það og vera í
stressi yfir að tíminn á mælinum sé
útrunninn. Einn agnúi er þó á
strætóferð frá Hlemmi og vestur
Hverfisgötuna, taki ég vagninn á
Hlemmi, sem sé sá að Hverfisgatan
er ekki neinum bílum bjóðandi
vegna hindrana í formi öldugangs
víðs vegar á leiðinni.
Þessar öldur þjóna engum til-
bænda sem aldrei höfðu stundað of-
framleiðslu og mismunun sú er af
þessum aögerðum leiddi hefur
aldrei verið leiðrétt.
Það er allt að þvi fáránlegt til
þess að vita að hér skuli vera uppi
hugmyndir um innflutning fóstur-
vísa úr norskum kúm á meðan líf-
ræn ræktun hins íslenska stofns
hefur allsendis ekki fengið notið sín
ar þá hefur margt breyst á 8 árum.
Staðreynd er að enginn framleið-
andi er það góður að ekki sé hægt
að feta í hans fótspor. Ekki er vitað
um neina vöru sem BM Vallá fram-
leiðir sem er það sérstök að aðrir
aðilar geti ekki framleitt eða útveg-
að sambærilega vöru. Hönnun
gatna, hafnarsvæða og almennings-
svæða má ekki ráðast af framleiðslu
eins fyrirtækis eins og virðist vera.
Eftir stendur sú staðreynd að
kaup Reykjavíkurborgar á síðustu
áram á heúum og steinum, m.a. til
endumýjunar Laugavegar og Skóla-
vörðuholts, auk margra smærri og
gangi lengur á mörgum götum borg-
arinnar. Jú, í þéttbýlum ibúahverf-
um þar sem barnafólk er fjölmennt.
í flestum götum öðrum eins og á
Hverfisgötunni era öldurnar hreint
rugl. I strætó á Hverflsgötu og allt
frá Snorrabraut niður á torg er
hörmung aö þurfa að hossast
skyndilega upp og niður. Og þetta
er alltaf jafnóvænt því maður er
ekki með hugann við að þurfa að
sem skyldi. Ég hvet íslenska bænd-
ur til að mótmæla hugmyndum
þessum er bera vott um skammsýni
sem engu tali tekur. Öll rök era á
móti þeim, svo sem vegna sjúkdóma
í dýram og mönnum. Það þarf að
líta lengra en fjögur ár fram í tím-
ann og sagan mun verða skráð, saga
þeirra er geta litið lengra og hinna
sem geta það ekki.
stærri verka, voru ekki boðin út,
þótt reglur borgarinnar kveði á um
annað. Það er alls ekki bamalegt -
svo vísað sé í orð Víglundar - að út-
boð geti farið fram þar sem sú stað-
reynd er ljós að sambærilegar vörur
era til eða hægt að framleiða ef
kaupandi er fyrir hendi. Fullyrða
má að borgin njóti ekki bestu kjara
ef engin samkeppni er fyrir hendi.
Það er trú okkar að frumkvæði
Eyþórs Arnalds beri árangur og að
nú þegar verði blaðinu snúið við
svo að allir ffamleiðendur geti
keppt á jafnréttisgrandvelli, öllum
til hagsbóta.
halda sér fast allan tímann í strætó.
Ég tel að gatnamálastjóraembætt-
ið ætti að kanna gaumgæfilega upp
á nýtt, hvar þessar öldur þjóna hlut-
verki sínu og hvar ekki. Hraðatak-
markanir í tölum eiga ökumenn að
læra og virða. Brot á hraðakstri á
að dæma þungt. Hraðatakmarkanir
í öldum era ekki hættulausar og
alls staðar óþægilegar, þeim má
fækka verulega.
DV
íslenska kvóta-
kerfið í Suður-
Ameríku
Runólfur hringdi:
Mér þykja þeir alþýðubandalags-
menn, núverandi og fyrrverandi,
taka upp í sig varðandi kvótakerfið
sem hér gildir. Þeir eiga ekki orð til
að hrósa því hvar sem því verður við
komið. Þetta er eflaust rétt hjá þeim,
við höfum ekkert annað kerfi til að
styðjast við í sjávarútveginum. Svo
einfalt er það. Og nú hefur prófessor
einn við Háskólann tekið sér ferð á
hendur til Argentínu í S-Ameríku til
að kynna íslenska kvótakerfið. Hann
ætlar ekki að gera það endasleppt,
prófessorinn góði úr liði allaballanna
fyrrverandi. Gott hjá Ragnari pró-
fessor. Fleiri kynnisferðir með kvót-
ann, takk.
Gott samstarf
Jón Guðmundsson og Sveinn
Skúlason skrifa:
í tilefni umfjöllunar i Sandkorni í
DV mánud. 1. mars sl., þar sem að
því er látið liggja að Jón Guðmunds-
son hafi látið af formennsku í Félagi
fasteignasala vegna samstarfserfið-
leika við framkvæmdastjórn félags-
ins, tökum við fram að í 9 ára sam-
starfi okkar í þágu félagsins hefur
engan skugga borið á.
Hámark sýndar-
mennskunnar
Sigurður Guðmundsson skrifar:
Það var sérkennilegt að fylgjast
með fréttaflutningi þingfréttaritara
RÚV eitt kvöldið fyrir stuttu. í löngu
máli skýrði hann gagnrýnilaust frá
tillögu sem fjórir þingmenn Fram-
sóknarflokksins höfðu lagt ffarn á Al-
þingi. Tillagan felur í sér aö skipuð
verði nefnd sem á að rannsaka
hvemig unnt sé að jafna lífskjör og
aðstöðumun fólks eftir búsetu méð
aðgerðum í skattamálum. Hvar hafa
þessir þingmenn verið síðustu fjögur
ár? Hvers konar sýndarmennska er
þetta i störfum þessara þingmanna?
Það vita allir að tillögur sem eru
lagðar fram á síðustu dögum þings-
ins ná ekki fram að ganga. Þetta er
kosningabrella af verstu gerð. Frétta-
maðurinn hefði átt að geta þess að ef
lítið hefúr heyrst ffá þessum þing-
mönnum í fjögur á þá væri of seint
að fara að opna sig núna. En það
gera fréttamenn jú ekki hér. Það tek-
ur enginn mark á svona nokkru.
Hlutabréf í hámarki
fyrir aðalfundi
Ólafur Gunnarsson hringdi:
Mér finnst skondið hvemig hluta-
bréf í sumum fyrirtækjum hækka svo
sem tveimur til þremur mánuðum
fyrir aðalfundi fyrirtækjanna. Ég hef
fýlgst nokkuð með skráningu hluta-
bréfanna. Ég tek eftir því að hlutabréf
Flugleiða hf. hafa hækkað óvenjuvel
upp á síðkastið og em nú risin úr
öskustónni í kringum 3.80 upp i þetta
4.25 nú síðast. Þetta kann að vera
staðreyndin. En ég minnist frétta frá
Verðbréfaþingi þar sem umræða
spannst um að forsvarsmenn ein-
stakra verðbréfasjóöa byðu hreinlega
upp á þá þjónustu, gegn þóknun, að
halda háu gengi á bréfúm vissra fyr-
irtækja. Gott fyrir aðalfundina að
vísu, en ekki beint traustvekjandi
þegar bréfin falla svo skyndilega.
Ofnotkun í orðum
Áslaug skrifar:
í plaggi sem sent var út frá að-
standendum fundar á Hótel Sögu um
auðlindir í almannaþágu var mikið
um upphrópanir og slagorð. Leiðin-
legt er að sjá ofnotkun orða sem eru
gengin sér til húðar gegnum tíðina
hjá þrýstihópum og kröfugerðarhóp-
um sem eru ýmist að krefja ríkið um
eitthvað eða hrósa sér fyrir vel unn-
in störf. Þarna mátti t.d. lesa þessa
setningu: Þetta er eitt veigamesta,
vandasamasta og afdrifaríkasta mál
sem þjóðin hefur tekist á við síðan ís-
land varð sjálfstætt ríki. - Það munar
ekki um það! Þetta sýnir i raun mál-
efnafátækt viðkomandi aðstandenda.
Málið er löngu útrætt að mínu mati
og óþarfi að teygja það og toga lengur
því allar íslenskar auðlindir eru í al-
mannaþágu nú þegar.
Hellukaup Reykjavíkur-
borgar án útboðs
I strætó á Hverfisgötu
„Hraðatakmarkanir í tölum eiga ökumenn að læra og virða. Brot á hraðakstri
á að dæma þungt. Hraðatakmarkanir í öldum eru ekki hættulausar og alls
staðar óþægilegar."