Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.1999, Blaðsíða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 9. MARS 1999
„Mér líður betur eftir þriðjudagskvöldin
þegar æfingar eru. Maður gleymir öllu
öðru á meðan.“
Tónlist
eftir fimm
Öll eru þau raungreinakennarar við Háskóla íslands. Þau eiga
það líka sameiginlegt að tónlistin er aðaláhugamál
þeirra. Tvö eru í kórum en einn er í hljómsveit. Þau
leggja á sig nær daglegar æfingar til heiðurs því list-
formi sem spilar á fínustu strengi tilfinninganna.
Vellíðan seint á
þriðjudagskvöldi
PPáll Einarsson jarðeðlisfræð-
ingur er einn af stofnendum
Sinfóníuhljómsveitar áhuga-
manna. Hljómsveitin er níu
ára og Páll spilar fyrsta selló. Áður
hafði hann verið í nokkrum hljóm-
sveitum en hann hætti tónlistar-
námi tvítugur þegar hann hélt út i
heim í háskólanám.
„Það er bara svo andskoti gaman
að þessu,“ segir hann þegar hann er
spurður hvað tónlistin gefl honum.
„Mér líður betur eftir þriðjudags-
kvöldin þegar æflngar eru. Maður
gleymir öllu öðru á meðan.“
Hann segir að spilamennskan
myndi eflaust detta upp fyrir ef hann
stundaði ekki reglulegar æflngcir
með hljómsveitinni. „Það er erfitt að
halda þessu gangandi öðruvísi."
Páll var átta ára þegar hann sett-
ist ásamt jafnöldrum sínum í einu
skólastofúna í Bamamúsíkskólan-
um. Þar tók hann upp blokkflaut-
una og tók fyrstu skrefin á tónlistar-
brautinni. Hann man ekki nákvæm-
lega hvers vegna hann valdi selló.
Hann hugsar sig um. „Mér þótti
þetta spennandi hljóðfæri, það var
stórt og hafði djúpa og fallega tóna,“
segir hann svo.
í dag hlustar hann mest á sígilda
tónlist og eru gömlu meistaramir,
eins og Bach, í uppáhaldi.
PáU segir raungreinai- og tónlist
eiga ýmislegt sameiginlegt. „Báðar
greinar skerpa einbeitinguna
þannig að maður einbeitir sér að
viðfangsefnunum. í báðum tilfellum
er verið að skapa eitthvað og hvort
tveggja krefst þess að maður hafl
áhuga á viðfangsefninu og ein-
hveija fijóa hugsun. Ég held það sé
engin tilviljun að margir raunvís-
indamenn em í tónlist." -SJ
í
„Segja má að þessi tilfinnlng sé einhvers konar upphafning en manni finnst
skynjunin komast á örlítið æðra plan.“ DV-mynd Teltur
r
A augnabliki
sannleikans
Maður finnur fyrir tilfinn-
ingu sem erfltt er að lýsa.
Þetta er einhver fullnæg-
ingartilfinning sem oft er
kölluð stemning sem getur myndast
undir vissum kringumstæðum á æf-
ingum en þó sérstaklega á augnabliki
sæinleikans á tónleikum. Þetta era
augnablik sem eru svo eftirsóknar-
verð að maður er tilbúinn að leggja á
sig þetta starf sem er vissulega tíma-
frekt. Segja má að þessi tilfinning sé
einhvers konar upphafiiing en manni
finnst skynjunin komast á örlítið
æðra plan.“
Sigurður Snorrason líffræðingur er
barítonsöngvari í Scola Cantorum.
Áður söng hann í Mótettukómum og
þar áður í Pólýfónkómum.
„Ég hef ekki lært að syngja og ég sé
eftir því. Ég finn stundum að ég get
bætt margt, sérstaklega hvað tæknina
varðar."
Tónlistarferill Sigurðar hófst þegar
hann gekk í lúðrasveit Miðbæjarskól-
ans. Þar lærði hann á barítonhom.
„Eftir það kunni ég að spila á ýmsa
lúðra.“
Áhugi hans á sígildri tónlist kvikn-
aði þegar hann var táningur og gekk
í Hagaskóla. „Faðir eins skólabróður
míns átti góðar hljómflutningsgræjur
á þess tíma mælikvarða og við félag-
amir fórum stundum heim til hans
eftir skóla og hlustuðum á sígilda tón-
hst.“ Hann gekk svo fljótlega í Pólý-
fónkórinn.
Sigurður er ekki í vafa um aö hon-
um fyndist eitthvað vanta ef hann
væri ekki í kór. „Ég álít tónlistina það
mikinn part af lífi minu. Hún er svo
gefandi að ég vil helst ekki hætta þótt
aldurinn sé farinn að segja að maður
ætti kannski að hægja á sér.“
Það er engin lognmolla í kringum
nýjasta áhugamáls Sigurðar. Hesta-
mennskan hefur heltekið hann og má
því sjá barítonsöngvarann þeysa á
fáki fráum raulandi fyrir munni sér.
-SJ
„Þegar stór verk fara að smella saman finnur maður sérstaka ánægju samfara því.“
DV-mynd Teitur
Er bara svo skemmtilegt
Svana Stefánsdóttir efiiafræðing-
ur og aðrir félagar í Söngsveit-
inni Filharmóníu munu á næst-
unni stíga upp á svið og syngja Sálu-
messu Mozarts á tónleikum í Lang-
holtskirkju. Söngsveitin, sem á 40 ára
starfsafinæh á þessu ári, hefúr í gegn-
um árin lagt áherslu á að flytja ein-
hver af kórverkum tónbókmenntanna.
Æfmgar eru haldnar tvisvar sinnum í
viku og oftar þegar tónleikar nálgast.
„Ég æfi mig ekki heima á hveijum
degi en ég reyni að gera það öðru
hveiju."
Svana hefur alltaf haft gaman af að
syngja og segir músíkalskt fólk i fjöl-
skyldunni. Sjálf er hún sópran. „Ég
lærði söng fýrir löngu í tvo vetur í
Söngskólanum í Reykjavík."
Hún segist vera í kómum fyrst og
fremst vegna þess að það er skemmti-
legt. „Ef ég væri ekki í kómum myndi
ég áreiðanlega finna mér eitthvert
annað áhugamál."
Tónlistin gefúr þó meira en mörg
önnur áhugamál. „Þegar stór verk fára
að smella saman finnur maður sér-
staka ánægju samfara því. Það er
krefjandi að vera í kómum og ég þarf
að leggja virkilega á mig til að læra
verkin. Það kitlar alltaf. Þetta má ekki
vera of létt.“
Svana hlustar ekki endilega á sí-
gilda tónlist þegar hún bregður diski
undir geislarm eða kveikir á útvarp-
inu. „Ég hlusta síst á djass.“
Árshátíð Söngsveitarinnar er fram
undan. Skemmtiatriðin em mikið til
söngur og eflaust munu félagamir og
makar þeirra taka lagið í fjöldasöng. -SJ