Dagblaðið Vísir - DV - 09.03.1999, Blaðsíða 17

17
ÞRIÐJUDAGUR 9. MARS 1999
Þau taka daginn snemma fyrir norðan:
Pottormar“
á Akureyri
Þann 15. mars árið 1990 var stofnað Sundfélagið Pottormar á Akureyri. Tilefnið var að
sundlaug var tekin í notkun í Glerárhverfi og þangað hóf hópur manna að leggja leið
sína fyrir allar aldir á morgnana. Á þeim 9 árum sem liðin eru hafa tveir úr hópnum
haldið út allan tímann, Ragnar Sverrisson og Kristján Kristjánsson. Tilveran hitti þá og
fleiri „Pottorma" fyrir allar aldir dag einn ísíðustu viku.-gk
Pottormarnir í heita pottinum og snjóskaflarnir í baksýn. F.v.: Þorgeir Arnórsson, Jón Ragnarsson, Rósa Pálsdóttir, ísleifur Ingi
marsson, Óðinn Svan Geirsson, Kristján Kristjánsson og Ragnar „höfuðpaur" Sverrisson. DV-mynd gk
Þetta er allra meina bót
Þeir synda á hverjum
einasta morgni alla
virka daga ársins.
Ragnar Sverrisson, t.v.,
og Kristján Kristjáns-
son.
DV-mynd gk
hefur frá ótrúlega mörgu að segja. Við
Ragnar leyfum honum yfileitt að
masa mestan hluta leiðarinnar en
skjótum inn orði og orði þegar Óðinn
Svan þarf að anda.
Þegar göngunni lýkur og sundið er
afstaðið tekur síðan við önnur lota í
heita pottinum og þá er þetta alit sam-
an heimilislegra, enda Óðinn Svan þá
orðinn þreyttur þannig að fleiri kom-
ast að til að ræða málin. Okkur er
ekkert óviðkomandi og þau eru ekki
mörg málin sem her á góma sem við
fmnum ekki lausnir á,“ segir Krist-
ján.
Ég er morgunhani sem er sprott-
inn upp úr bælinu klukkan
fimm á hverjum morgni. Það
var þvi eins og himnasending fyrir
mig þegar hægt var að fara að stunda
morgunsund hér í sundlauginni við
Glerárskóla fyrir allar aldir, og ekki
versnaði það þegar við fórum að taka
upp gönguferðir upp úr klukkan sex á
morgnana. Ég missi aldrei nokkum
tíma af þessari morgunhressingu ef
ég er í bænum því þetta er alira
meina bót,“ segir Ragnar Sverrisson
sem telja má forsprakka Sundfélags-
ins Pottorma ásamt Kristjáni Krist-
jánssyni.
„Við fórum í göngutúrinn um sex-
leytið, og göngum frá Glerárskóla,
svokallaðan Skarðshliðarhring sem
er um 2,5 km á lengd. Að því loknu
teygjum við vel og skellum okkur svo
í sundið. Það er synt af krafti í 10-15
mínútur og þá er ekkert eftir annað
en að skella sér út og í heita pottinn.
Þar tökum við svo upp léttara hjal.
Allt þetta er nokkurt puð fyrir mann
sem kominn er á sextugsaldurinn,
eins og ég, en maður hættir þessu
ekki á meðan maður getur hreyft sig
um.
Göngutúramir em t.d. alveg sér á
báti, en í þeim verða menn að leggja
sig aiia fram um að hafa allt á hom-
um sér og vera aldrei sammála sið-
asta ræðumanni. Svo rífumst við í
pottinum um allt milli himins og
jarðar, og með þessu tekst manni að
losna við alla neikvæðnina og getur
gengið á móti verkefnum dagsins
- segir forsprakkinn, Ragnar Sverrisson
með bros á vör,“ segir Ragnar.
Hann vildi koma því á framfæri að
Sundfélagið Pottormar væri 9 ára
gamalt félag. „Við erum að heyra af
einhverjum Steingrími Hermanns-
syni sem fer i laugamar i Laugardal
og kallar sig og félaga sína pottorma.
En hinir einu og sönnu pottormar eru
hér á Akureyri," bætti Ragnar við.
Strákamir yndislegir við mig
Eina konan í hópnum er Rósa Páls-
dóttir, en hún segist reyndar ekki líta
á sig sem pottorm. „Nei, ég er eigin-
lega ekki pottormur því að ég fer yflr-
leitt ekki í pottinn nema við sérstök
hátíðleg tækifæri. Égienti í veikind-
um sem leiddu til örorku og endur-
hæfingar óg einn liöurinn í endurhæf-
ingunni var að fara í sund. Ég fann
strax hvað sundið gerði mér gott og
hélt því áfram að synda þegar endur-
hæfingunni lauk.
Fyrst í stað mætti ég héma í Gler-
árlaugina klukkan 10 á morgnana en
flutti mig síðan og mæti nú klukkan
6.45 á morgnana og likar vel.
Mér líkar þetta reyndar svo vel að
það má segja að ég sé orðin háð þessu
morgunsundi. Ég læt klukkuna vekja
mig klukkan sex og ef það kemur fyr-
ir að ég þarf að sleppa úr degi þá líð-
ur mér eins og ég liafi verið að svikj-
ast um. Það eina sem mér finnst vera
að er að það vantar fleiri konur til að
mæta i morgunsundið, þær ættu bara
að drífa sig og finna hvað þetta gerir
manni gott,“ segir Rósa.
Við Ragnar hlustum mest
Kristján Kristjánsson er annar
tveggja frumkvöðlanna sem era eftir
og hafa mætt daglega i níu ár. Hann
fer ekkert í launkofa með að hann sé
orðinn háður þessari morgunhreyf-
ingu og segir sér líða svo vel eftir
gönguna, sundið og heita pottinn að
hann bókstaflega svífi í sæluvimu á
móti verkefnum daganna.
„Þetta er náttúrlega alveg frábært.
Við göngum af stað um sexleytið frá
Glerárskólanum, við Ragnar förum
alltaf og Óðinn Svan kemur alltaf
nema þegar hann þarf að vera utan-
bæjar. í upphafi var þetta nú þannig
að við hlupum þennan svokallaða
Skarðshlíðarhring, en þá kom upp
það vandamál að menn áttu erfitt með
að tala saman á hlaupunum og því
var hlaupinu breytt í göngu.
Við ræðum auðvitað öll helstu dæg-
ur- og þjóðmál sem eru í brennidepli
hverju sinni. Reyndar hafa málin þró-
ast þannig eftir að Óðinn Svan kom í
hópinn að það hefúr í sífellt auknum
mæli komið i hlut okkar Ragnars að
vera hlustendur, enda hefur Óðinn
Svan komið víða við á sínum ferli og