Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.2000, Blaðsíða 30

Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.2000, Blaðsíða 30
30 ___________________________________LAUGARDAGUR 18. NÓVEMBER 2000 Helgarblað____________________________________________ I>V Helvítið hófst þegar kærasti dótturinnar flutti inn: Horfðu á þegar móðir- in var myrt „Einn, tveir, þrír...“ Með sam- einuðum kröftum fleygðu ungu mennirnir tveir stóru ferðatösk- unni í ána. Unga konan á árbakk- anum sá töskuna hverfa hægt af vatnsyfirborðinu. Það var móðir hennar sem lá í töskunni. Hún hafði sjálf brotið handleggi henn- ar og fætur svo að hægt væri að koma henni fyrir í töskunni. Nicole Himstedt, sem var 23 ára, hristi höfuðið. Þetta hafði ekki verið skemmtilegt. Þegar vin- ur hennar, Marco Achenbach, sem var 5 árum eldri en hún, hafði sett stálvír um háls móður hennar og hert að hafði móðirin barist á móti af öllu afli. Af hverju Kærastinn Marco Achenbach var hrottafenginn morðingi. „Á meðan þau sátu á kránni rifjaði Nicole upp daginn þegar móðir hennar hafði sagt Marco að hún ætti enga peninga og að hún myndi heldur ekki gefa honum peninga þótt hún ætti þá. Þar með undirritaði hún sinn eigin dauðadóm." gefst hún ekki bara upp, hafði Nicole hugsað með sér. Henni hlýtur að vera ljóst að þessu er lokið núna. Llfi Adelheid Himstedt var vissulega lokið. Tilvera Adelheid breyttist í helvíti þegar kærasti Nicoline flutti inn í íbúð hennar á Astersweg 12 í Giessen fyrir norð- an Frankfurt þar sem hún bjó með dóttur sinni og syni, Heiko. Kærastinn var eins og ein- ræðisherra Marco hafði komið með lítinn farangur þegar hann flutti inn. Hann hafði samt tekið með sér stórt búr fyrir skröltormana sína tvo. Hann var ráðríkur og fór fljótt að skipa öllum fyrir í litlu íbúðinni. Hann varð eins og ein- ræðisherra yfir Adelheid. Fyrst heimtaði hann fé af hús- móðurinni. „Og komdu strax með það, rolan þín,“ hrópaði hann að skelfingu lostinni konunni. Hún rétti honum 10 marka seðil. Hann hrifsaði budduna úr hendi henn- ar og tók næstum allan ellilífeyr- inn sem hún var farin að fá fyrir- fram. Því næst sendi hann kærustuna sína, Nicole, og bróður hennar, Heiko, eftir bjór og brennivínsflösku. Horfðu aðgerðalaus á móðurina beitta ofbeldi Svona gekk það til vikum sam- an. Þegar Marco fékk ekki fé hjá tilvonandi tengdamóður sinni beitti hann hana ofbeldi. Hann sló hana svo fast með stórum hnefun- um að hún fékk mar um allan lík- Fórnarlambið Adelheid neitaði að gefa kærasta dóttur sinnar ellilífeyrinn sinn. amann. Þegar hún gaf honum fé sýndi hann þakklæti sitt með því að nauðga henni. í heimsku sinni hélt hann að hann gerði henni stóran greiða. Hún hefði ekki not- ið kynlifs síðan maðurinn hennar lést fyrir mörgum árum. Hann neyddi hana til munnmaka og bæði dóttir hennar og sonur horfðu á á meðan. Þau voru einnig viðstödd þegar hann barði móður þeirra eins og harðfisk. Þau gripu aldrei inn í. Þetta var svo grimmdarlegt og viðbjóðslegt að saksóknarinn kvaðst vera orð- laus. Meö líkiö í innkaupakerru gegnum allan bæinn „Andskotinn." Nicole hrökk við blótsyrði kærastans síns. „Nú vill kerlingin ekki einu sinni fara niö- ur.“ Marco benti út á ána. Ferða- taskan, með líki móðurinnar, hafði flotið upp. Þau litu ráðvillt hvert á annað. Þá sagði Heiko: „Hvað segið þið um kjötvinnsl- una?“ Þau stálu innkaupakerru frá stórmarkaði og óku líkinu í gegnum allan bæinn. í kjöt- vinnslu, sem hafði verið lögð nið- ur, fleygðu þau töskunni niður í I Giessen ibúð Adelheid var í bakhúsi við Astersweg 12. eitthvað sem líktist sorprennu. Amman Louise sakar barnabörnin sín um að hafa brugðist móður sinni. Dóttirin Nicole, til vinstri. Enginn skildi hvers vegna hún hafði ekki hjálpað móður sinni. Meira að segja verjandi hennar átti erfitt með að útskýra aðgerðaleysi hennar. Sonurinn Heiko, til hægri, sonur hinnar myrtu, stakk upp á því aö lík móður hans yrði falið í kjötvinnslu sem lögð hafði verið niður. Hann átti erfitt með aö útskýra hvers vegna hann hjálpaði ekki móöur sinni. Þau héldu að nú hefði þeim tekist að losna við Adelheid Himstedt fyrir fullt og allt. Þess vegna héldu þau á næstu krá og drukku fyrir afganginn af lífeyri móðurinnar. Það hafði gengið mikið á dag- ana áður en Adelheid dó. Marco hafði bannað þeim að gefa móður- inni mat. Hann sagði að hún gæti drukkið úr krananum væri hún þyrst. Það væri engin ástæða til að eyða peningum í mat handa henni. í lokin var konan, sem var 1,50 m að hæð, ekki nema 35 kíló. Undirritaði sinn eigin dauöadóm Á meðan þau sátu á kránni rifj- aði Nicole upp daginn þegar móð- ir hennar hafði sagt Marco að hún ætti enga peninga og að hún myndi heldur ekki gefa honum peninga þótt hún ætti þá. Þar með undirritaði hún sinn eigin dauða- dóm. Marco hafði i brjálæðiskasti tekið pott með sjóðandi olíu af eldavélinni og hellt úr honum nið- ur eftir baki móðurinnar. Adel- heid veinaöi af sársauka en Marco þaggaði niður í henni með þvi að bregða stálvír um háls hennar og herða að. Adelheid Himstedt barð- ist örvæntingarfull fyrir lífi sínu. En Marco var ekki að tvínóna við hlutina. Hann lagði stórar hendur sínar um háls hennar og þrýsti fast. Adelheid varð líflaus i hönd- um hans. Nicole og Heiko höfðu horft á þegar Marco myrti móður þeirra. Þau höfðu ekkert sagt. Þau höfðu ekki komið móður sinni til hjálp- ar. Líkið fannst þegar nýr eigandi sláturhússins hóf framkvæmdir. Það hafði þá legið svo lengi i sorp- rennunni að ekki var hægt að bera kennsl á það nema með að- stoð mynda af tönnum Adelheid. Marco var dæmdur í 10 ára fangelsi fyrir manndráp. Hjarta- lausu systkinin fengu bæði þriggja og hálfs árs fangelsisdóm fyrir að hafa ekki komið móður sinni til hjálpar. Þau hafa bæði verið látin laus. Nicole er búin að gifta sig og á von á bami. Vonandi eignast hún börn sem hegða sér betur gagnvart móður sinni en hún og bróðir hennar gerðu gagn- vart sinni móður. Morð vegna afbrýðisemi Jenny Cubit réði ekki við hatur sitt og afbrýðisemi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.