Dagblaðið Vísir - DV - 17.03.2001, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 17. MARS 2001
Helgarblað
Ótrúleg áhrif
Áhorfandi fór hamförum þegar
hann sá Hopkins á hvíta tjaldinu.
Enginn étinn
Myndin Hannibal fer sigurför
um heiminn þótt margir séu óá-
nægöir með myndina og það sem
hún boðar. Bandarískir fjölmiðl-
ar hafa verið fullir af fólki sem
ælir og líður út af við sýningu
myndarinnar. Nýjasta dæmið er
þó heldur verra. í bíósal í Conn-
ecticut var myndin nýbyrjuð
þegar 24 ára maður, Timothy
O’Neill, byrjaði með mikil læti
og bægslagang.
Að sögn vitna stóð Timothy
upp og byrjaði að öskra af öllum
kröftum, auk þess sem hann
réðst að nálægum áhorfendum
og veitti þeim högg. Skelfingu
lostnir áhorfendur hlupu til bfó-
stjórans sem kallaði til lögreglu-
lið sem yfirbugaði Timothy.
Hann var nokkuð erfiður viður-
eignar og þurfti að koma honum
í bönd til að hann slasaði lög-
regliunennina ekki alvarlega.
Nú er búið að kæra Timothy
fyrir árás og að sletta sér fram í
störf lögreglunnar. Samkvæmt
opinberum skýrslum slösuðust
tveir lítiUega en „enginn var bit-
inn“.
Kannski var það lán í óláni að
Timothy bijálaðist í byijun
myndarinnar því hver veit hvað
hefði gerst undir lokin þegar
Anthony gamU Hopkins gæðir
sér á heila Ray Liotta sem er í
hlutverki lifandi disks.
íslenskur sjúkraflutningamaður í Pittsburgh:
Aökoman eins og í sláturhúsi
- Ólafur Þór Ólafsson lærir í Ameríku
Þrír íslendingar eru nú í Pitts-
burgh þar sem þeir stunda nám í
bráðatækni. Einn þeirra, hinn 28
ára Ólafur Þór Ólafsson, segir hér
frá náminu og lífínu á sjúkrabílnum
þar ytra sem er heldur meiri hasar
en sjúkraflutningamenn hér heima
eiga að venjast.
„Bráðatækni er nám fyrir sjúkra-
flutningamenn sem veitir þeim m.a
réttindi til þess að gefa handvirkt
hjartarafstuð, setja í barkaslöngur,
nota utanáliggjandi hjartagangráð,
veita rafvendingu, taka 12 leiðslu
hjartalínurit og setja upp æðaleggi
en þessir hlutir eru yflrleitt á
könnu lækna,“ segir Ólafur Þór
Ólafsson sem búsettur er í Pitts-
burgh í Bandarikjunum þar sem
hann, ásamt tveimur öðrum íslend-
ingum, þeim Guðmundi Guðjóns-
syni og Sveinbirni Berentssyni,
leggur stund á þetta nám. Sjö aðrir
íslendingar hafa verið í þessum
sama skóla en námið er styrkt af
slökkviliðinu og Rauða krossinum.
Kennt er viö háskólann í Pitts-
burgh. Námið samanstendur af bók-
legum tímum í lyfjafræði og líffræði
sem og verklegum tímum á sjúkra-
húsum þar sem nemendur eru látn-
ir taka þátt í flestum þáttum í með-
ferð sjúklinga, svo sem uppskurðum
og krufningum. Mikil áhersla er
lögð á lestur og greiningu á hjarta-
línuritum og meðferð í framhaldi af
því.
Að auki taka nemendur vaktir á
sjúkrabílum og sjúkraþyrlum borg-
arinnar. Markmið námsins er að
gera sjúkraflutningamenn ennþá
færari til að sinna sjúklingum á
slysstaö enda geta þær mínútur sem
liða frá því að komið er að sjúklingi
og þar til hann kemst undir læknis-
hendur skipt sköpum.
Ólafur segir að nám þetta sé ágæt
viðbót viö þá góðu menntun sem
sjúkraflutningamenn á íslandi
hljóta.
DV MYND E.OL.
Olafur Þór Olafsson sjúkraflutningamaður. Er í námi og starfsþjálfun í Pittsburgh í Bandaríkjunum:
„Raunveruleikinn er allt annar þarna úti en hér heima. Þaó líöur vart sá dagur aö viö þurfum ekki aö eiga viö stungu-
eöa skotsár sem sjást sjaldan hér heima og þaö þrátt fyrir að Reykjavík sé vaxandi borg, “
Blóð úti um allt
Að starfa sem sjúkraflutninga-
maöur í Pittsburgh er að sögn Ólafs
nokkuð annað en í Reykjavík. íbúar
borgarinnar eru um ein milljón en
samtals búa þrjár milljónir á eftir-
litssvæði þyrluvaktarinnar og þar
er ofbeldi daglegt brauð.
„Raunveruleikinn er allt annar
þama úti en hér heima. Það líður
vart sá dagur að við þurfum ekki að
eiga við stungu- eða skotsár sem
sjást sjaldan hér heima og það þrátt
fyrir að Reykjavík sé vaxandi borg,“
segir Ólafur sem hefur svo sannar-
lega komist í hann krappan þessa
mánuði sem hann hefur verið úti.
Á einni af fyrstu vakt sinni lenti
Ólafur í því að þurfa að fara inn á
heimili þar sem fjölskyldufaðirinn
hafði stungið eiginkonu sína 40
sinnum og dóttur hennar 28 sinn-
um. Konunni hafði tekist að hringja
í Neyðarlínuna en var dáin þegar
sjúkrabillinn kom á staðinn. Dóttur-
inni tókst hins vegar að bjarga. „Að-
koman var eins og í sláturhúsi, það
var blóð uppi um alla veggi,“ segir
Ólafur sem virðist þó vera orðinn
flestu vanur enda búinn að vinna
sem sjúkraflutningamaður siðan
1994.
„Eiiiu sinni komum viö að konu
sem hafði ekið bíl sínum fram af
sjöundu hæð á bílastæðahúsi. Hún
ætlaði að stíga á bremsuna en steig
í staðinn á bensíngjöfina svo bíllinn
flaug fram af. Það ótrúlega við þetta
var að hún slasaðist varla neitt og
gekk sjálf inn í sjúkrabílinn,“ segir
Ólafur.
Hallgrímur Helgason
Flokkur útí mýri...
(Ég vil byrja á því að þakka alla
þá rafpósta sem mér hafa borist frá
U2-aðdáendum í vikunni sem leið.
Ég biðst afsökunar. Bono er örugg-
lega góður maður þó hljómsveitin sé
leiðinleg.)
Ókei. R-listinn áttaði sig of seint á
flugvallarmálinu. Ingibjörg Sólrún
skrifaöi undir milljarða-endurbætur
á Reykjavíkurflugvelli einmitt þeg-
ar tækifærið gcifst til að færa hann,
byggja nýjan völl eða gera járnbraut
til Keflavikur. Gott og vel. En Sjálf-
stæðisflokkurinn getur lítið sagt.
Hann svaf sjálfur í sama máli og átt-
aði sig ekki á sögulegu tækifæri og
hefur reyndar ekki áttað sig enn.
Nú situr hann útí homi eins og
gömul nöldurkerling og vill „ekkert
ræöa málið núna ... á ekkert að
kjósa um málið núna ... á ekkert að
vera að kjósa... svo langt þangað
tii...“ og bla bla bla...
Sjálfstæðisflokkurinn hefur sagt
sig úr leik í borgarmálunum. Hann
ætlar ekki að vera með í kosningun-
um í dag. Oddvitar hans ætla ekki
að kjósa. Þeir hafa ekki einu sinni
sagt okkur frá afstöðu sinni í flug-
vallarmálinu, málinu sem allir eru
að tala um og skrifa um og meira að
segja Mogginn (sem aldrei fyrr hef-
ur tekið opinbera afstöðu) er búinn
aö mynda sér skoðun á. Ingu Jónu
hefur með „lýðskrums“-nöldri sínu
og fortíðartuði tekist að afskrifa sig
sem hugsanlegan borgarstjóra. Og
Guðlaugur Þór hefur valdið okkur
öllum vonbrigðum, okkur sem héld-
um að hressandi væri fyrir Reykja-
vík að fá ötulan framkvæmdastrák
eftir átta ár af kvenlegri varkámi.
Hann hefur heldur enga skoðun á
flugvallarmálinu. Þeir sem ekki
hafa skoðun á örlögum Reykjavíkur
mega ekki verða borgarstjórar. Og
til að kóróna allt hefur Björn
Bjarnason heldur ekki (ég talaði við
hann nú síðast klukkan 8 í morgun)
ákveðið sig hvort hann ætlar að
kjósa í flugvallar-kosningunni. En
ef hann mun kjósa mun hann kjósa
völlinn áfram í Vatnsmýrinni. Guð
forði okkur frá slíkum baksýnisgler-
augum í Ráðhús Reykjavíkur.
Kæri Bjöm. Vertu bara áfram
heima á síðunni þinni. Þetta fólk
setur sína smáborgaralegu stundar-
skíts-pólitík ofar heildarhagsmun-
um borgarinnar. Það þolir ekki að
R-listanum sé að takast að fá alla
borgarbúa til að hafa skoðun á
skipulagsmálum. Það eyðir sínum
tíma í að saka einn R-listamann um
að hafa skipt um skoðun í flugvall-
armálinu en hefur enga sjálft.
Flokkur útí mýri, sett’uppá sér
stýri, úti varö ævintýri. Nei. Eyþór
Arnalds er eina von okkar um álit-
legan valkost á móti hinni ósigrandi
Ingibjörgu Sólrúnu. Annars eigum
við ekkert val. Annars er Sjálfstæð-
isflokkurinn endanlega úr leik í
borgarpólitíkinni.
í flugvallarmálinu hefur Sjálf-
stæðisflokkurinn hrapað aftur í þá
ímynd sína sem við ólumst upp við
fyrir daga Davíðs: Afturhaldssamur
flokkur gamalla feitra karla sem
þráðu óbreytt ástand. Reyndar er
ímynd hans nú öllu frekar gamlir
þreyttir fýlupokar sem sitja útí
homi með hendur fyrir eyru og
vilja ekki vera með. Því gömlu feitu
status-quo-karlarnir eru þó með í
leiknum. Þeir sitja nú sveittir við og
skrifa greinar i blöð og vappa reiðir
um flughlöð, skipuleggja vöm sína i
hersátinni um flugvöllinn, með flug-
málastjóra fyrir loftvömum og sam-
göngumálaráðherra fyrir fótgöngu-
liðinu.
Hollvinir Reykjavikurflugvallar
minna dálítið á heimilisfoður sem
kemur heim einn daginn og er bú-
inn að skipuleggja sumarfríið fyrir
alla fjölskylduna og verður stein-
hissa og voða sár þegar fjölskyldan
hafnar hugmyndum hans. Ung-
lingsdóttir segir að sig langi ekkert
í dorgveiði í Lapplandi. Og hann
sem var búinn að taka tillit til
allra fjölskyldumeðlima og hennar
lika: Hún átti að geta farið á tón-
leika með Tinu Tumer í Kaup-
mannahöfn á bakaleiðinni.
„Pabbi. Tinu Tumer?! Hallo-ó!“
Og pabbi stendur á miðju eldhús-
gólfi, á svipinn eins og svikinn
hundur sem er búinn að ná i spýt-
una en fær engan mola. Einhvern
veginn þannig eru þeir á svipinn,
Hollvinir Reykjavíkurflugvallar,
þegar þeir standa frammi fyrir
borgarbúum sem vilja ekki sjá
hugmyndir þeirra um framtíð
Reykjavikurflugvallar. Opin-
mynntir, með upprúllaðar tillög-
umar í kjaftinum, alveg bit.
„Og við sem vorum búnir að
hanna ný hverfi og allskonar..."
í allri þeirri greinahríö sem dun-
iö hefur á okkur undanfamar vik-
ur hef ég ekki rekist á einn stuðn-
ingsmann flugvallarins sem fædd-
ur er eftir 1945. Hollvinir Reykja-
víkurflugvallar eru fæddir fyrir
eða í striðinu. Og þeim er annt um
sinn stríðsvöll. Kannski eru þeir
fæddir á flugvellinum? Kannski
ólust þeir upp í braggahverfunum
kringum flugvöllinn? Kannski
komu þeir imdir í flugskýli 5, hver
veit? Við getum svosem skOið að
þeim þyki vænt um völlinn sinn.
Sjálfur grét ég þegar Framvöllur-
inn hvarf undir skrifstofuhúsnæði
og Gallerí List. Alveg eins og ein-
hverjir aðrir grétu þegEir MelavöU-
urinn var þurrkaður burt fyrir
Þjóðarbókhlöðu. En svona eftir á
að hyggja. Var nokkur eftirsjá að
þessum malarvöllum? Flugvöllur-
inn í Vatnsmýrinni er Melavöllur
dagsiris í dag.
Kæm Reykvíkingar. Skiljum nú
gamla fólkið eftir heima og ökum á
kjörstað til þess að kjósa, til þess
að gefa borginni okkar hverfið sem
ennþá er hemumiö af Bretum.
Kæru Sjálfstæöismenn. Skiljið
nú forystu hans eftir heima og
kjósið hvað sem þið viljið. Bara
kjósið!