Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2001, Blaðsíða 17

17
FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2001
I>V
Ljóðrænn frumleiki
íslenski dansflokkurinn sýnir á Nýja
sviöi Borgarteikhúss: 'Da" eftir Láru
Stefánsdóttur. Tónlist: Leifur Þórarins-
son. Semballeikari: Guðrún Óskarsdótt-
ir. Milli heima eftir Katrinu Hall. Tónlist:
Pan Sonic og Barry Adamson. Söngur:
Hljómeyki. Plan B eftir Ólöfu Ingólfsdótt-
ur. Tónlist: Hallur Ingólfsson. Búningar:
Stefanía Adólfsdóttir. Ljós: Elfar Bjarna-
son. Sviðsmynd: Stígur Steinþórsson.
Úr „Da“ eftir Láru Stefánsdóttur
Dansararnir voru líflegir, kraftmikiir og einbeittir
og hrifu áhorfendur meö sér.
DV-MYNDIR HARI
Milli heima eftir Katrínu Hall
Dans og tónlist komu saman í eina
kröftuga heild.
ekki síður þögnin og hrynjandi og hljóð sem dansar-
amir skapa sjálfir á sviðinu.
Dansarar íslenska dansílokksins stóðu sig allir
vel. Sérstaka athygli vakti þó dans Hlínar Diego, það
er auðséð að hún er í góðu formi þessa dagana. Guð-
mundur Elías Knudsen sýndi líka að hann er mjög
skemmtilegur dansari og ekki síður liðtækur þegar
kemur að leikrænni túlkun. Hildur Óttarsdóttir sem
dansaði svo eftirminnilega i verki Rui Horta síðast-
liðið vor er greinilega ennþá í góðri þjálfun. Katrin
Á. Johnson átti sína góðu spretti, sérstaklega í seinni
verkunum tveim.
Sýningin var í heild sinni góð skemmtun þar sem
hæfileikaríkir danshöfundar í
samvinnu við dansara og fjölhæfa
tónlistarmenn sýndu snilli sína.
Sesselja G. Magnúsdóttir
Verkin „Da“, Milli heima og Plan B eiga fátt eitt
sameiginlegt annað en vera hluti af nýjustu sýn-
ingu íslenska dansflokksins. „Da“ eftir Láru Stef-
ánsdóttur er ljóðrænt dansverk við sembaltónlist
eftir Leif Þórarinsson; Milli heima eftir Katrínu
Hall er nútímaverk í svörtu og hvítu við kröftuga
raftónlist í bland við hljómmikinn kórsöng og
Plan B eftir Ólöfu Ingólfsdóttur er kómísk út-
færsla á því hvað getur gerst þegar tæknin svíkur
og dansaramir standa á myrku sviðinu með fuil-
an sal af áhorfendum. En þó verkin séu ólík
standa þau ágætlega saman í sýningu. Það em
góðir hlutir að gerast í íslenskum dansheimi og já-
kvætt að íslenski dansflokkurinn skuli taka þátt í
að styrkja þann heim og bæta með því að gefa ís-
lenskum danshöfundum tækifæri til að setja upp
sýningar með flokknum.
Dans
Það er vandaverk að semja dansverk við semb-
altónverk Leifs Þórarinssonar, „Da“ Fantasía. Tón-
verkið er óskaplega fallegt og krefst virkrar hlust-
unar til þess að það njóti sín. Dans við verkið dreif-
ir athyglinni og getur því deyft tónlistina nema vel
takist til. Lára nær ekki að fullu að tengja þessa tvo
þætti, tónlist og dans, í eina heild. Skapast það með-
al annars af því að það er oft og tíðum svo mikið um
að vera á sviðinu að tónlistin tapast. Þessi ofgnótt
efnis - sem margt er mjög gott - er í raun veikleiki
verksins því það vantar fleiri yndisleg grípandi
augnablik eins og lokasenuna. Verkið kæmi þó að
öllum líkindum betur út á stærra sviði í meiri fjar-
lægð.
Lára teflir djarft í danssköpuninni bæði hvað tón-
listarval snertir og ekki síður í kröfum sinum til
dansaranna, en verkið byggir á tvídansi með erfið-
um lyftum. Hún teflir fulldjarft bæði fyrir sig og
dansarana því þó „Da“ sé fallegt verk með mörgum
góðum köflum þá vantar það fágun og festu.
Verk Katrinar Hall, Milli heima, var aftur á móti
markvisst og grípandi. Upphafs- og lokasenumar
eru einstaklega fallegar og skapa sterkan ramma
utan um vel unnið verk þar sem dans og tónlist
koma saman í eina kröftuga heild. Tónlist Pan Son-
ic og Barry Adamson er sérstaklega eftirtektarverð.
Plan B er frumlegt og fyndið verk sem á alla at-
hygli skilið. Hugmyndin að verkinu er brilljant og
útfærsla Ólafar Ingólfsdóttur í samvinnu við dans-
arana er frábær. Styrkur verksins liggur í frum-
leika efnisins og frumlegri útfærslu. Þar býr reynd-
ar einnig veikleikinn því verkið krefst mikiilar ná-
kvæmni og öryggis af dansaranna hálfu svo það
njóti sín. Tónlistin við verkið hæfir því vel og þá
Tónlist

Bræðingurinn tókst
B + Q + S tónleikarnir fóru fram í gærkvöldi.
Þetta var yfirskrift tónleikanna og stendur fyr-
ir þrjár hljómsveitir sem komu fram á vegum
Sinfóníuhljómsveitar íslands, þ.e. sú ágæta
hljómsveit og svo sveitirnar Botnleðja og
Quarashi.
Við sem fögnum fjölbreyttu menningarlifi
höfum lengi þakkað fyrir hversu fjölskrúðugur
tónlistargróður landsins hefur verið. Við sækj-
um mörg tónleika á klassíska sviðinu, spilum
léttar rásir í bílnum og fáum sæluhroll niður
bakið þegar bílskúrinn í næsta húsi ætlar að
rifna utan af trommutakti ungmennanna. Er þá
fátt eitt talið sem í boði er. Við trúum á gildi
þess að viöhalda og þekkja það besta úr fortíð
menningar okkar og treystum um leið á þá sem
á sig leggja, á öllum sviðum tónlistarlífsins, að
leita ferskleikans.
Hún er alveg sérstök ánægjan sem fylgir því
þegar fléttuð er saman upplifun úr svo ólíkum
þráðum tónlistarlífsins. Nýtt afl fer af stað. Það
að upplifa bræðinginn framkvæmdan á sviði,
að sjá ungu hljómsveitirnar leika og sinfóníu-
hljómsveitina hljóma í öllu sínu veldi, er eitt-
hvað sem við í salnum í gærkvöldi gleymum
ekki í bráð.
Salurinn var troðfullur. Einar Jónsson og
Þorvaldur Bjarni Þorvaldsson útsettu lögin
sem voru á efnisskránni. Ekki var annað að sjá
en að hljóðfæraleikararnir í B og Q væru á
heimavelli þrátt fyrir viðbætur og breytingar.
Allir stóðu þeir sig með afbrigðum vel því það
er ekki sjálfgert að spila jafnvel sitt eigið efni
snurðulaust við svo framandi aðstæður. Hljóm-
sveitarstjórinn leiðir og Hermann Báumer fór á
kostum. Túlkunarsviðið var auðvitað ekki
mjög vítt, en flest gekk upp glimrandi.
Rýmið til viðbóta í nokkuð mínimalískri tón-
list Botnleðju er töluvert. Þetta er ekki tekið
fram hér sem galli heldur einkenni. Einar fyllti
þetta rými á fjölbreyttan hátt án þess að
drekkja upprunaefninu. Málmblásturinn var
jassaður í laginu Hausverkur, nánast mors-
kenndur effect í flautum í laginu Tímasóun
góður og í því sama lagi möguleikar sinfóníu-
hljómsveitarinnar ágætlega nýttir. Vatnið er
mjög fallegt lag og textinn þar dæmigerður fyr-
ir einlægnina og nálægðina við áheyrandann.
Þar má kannski segja að íburður viðlagsins
hafi gengið of langt út úr stíl frá hendi útsetj-
ara, en um það má deila. Heiðar söng oft dálít-
ið „off“ í byrjun laga en það var eitthvað töfr-
andi og innhverft við það. í heildina kom tón-
list Botnleðju mjög sterkt út í þessum búningi,
oft falleg og alltaf einlæg.
Tónlist Quarashi er upprunalega fyliri en
tónlist Botnleðju. Hér skal ítrekað að þetta er
ekki tekið fram sem kostur heldur einkenni.
Þorvaldur Bjarni notaði kannski af þessari
ástæðu Sinfóníuhljómsveitina sparlega á köfl-
um. Það sem hann gerði hins vegar var gott og
þá ekki síst hans persónulegu kryddmolar í út-
setningunni. Dæmi um það er flauturödd i lag-
inu Transparent parent og nokkur augnablik í
laginu Mr. Jinx. Endurlífgun klisja á bannlista
í upphafi lagsins Dive in sýndu hvað bræðing-
urinn getur gert. Söngvarinn sannaði fjölhæfni
sína og samspil hans og bassaklarínettunnar
frábært. Þó að textarnir hafi því miður ekki
heyrst nógu skýrt til að gefa heildarmynd þá er
Ijóst tónlistarlega að þarna er á ferð öflug sveit.
Sinfóníuhljómsveit Islands lék einnig tvö
styttri verk. Stefið úr Mission Impossible eftir
Lalo Shifrin magnaði andrúmsloftið í upphafi
og New Era Dance eftir Aaron Jay Kernis var
góð byrjun eftir hlé þó það hefði getað setið bet-
ur í hryn i upphafi. Öllum sveitunum var fagn-
að ákaflega í lokin. Við vonandi gleymum ekki
að það að eiga sinfóníuhljómsveit sem fyrir
nokkrum dögum lék Mozart feikivel, leikur af
smitandi krafti með B og Q í gærkvöldi og flyt-
ur nýtt islenskt verk í næstu viku er ómetan-
legt. Sigfríður Björnsdóttir
Sinfóníuhljómsveit íslands, Botnleðja og Quarashi í
Háskólabíói 25.10. Stjórnandi: Hermann Báumer.
___________________Menning
Umsjón: Silja Aðalsteinsdóttir
Glæsileg gagnrýni
í nýju hefti af
High Fidelity
fær Nína Mar-
grét Grimsdótt-
ir píanóleikari
glæsilega um-
sögn fyrir túlk-
un sína á píanó-
verkum Páls ís-
ólfssonar á
diski sem BIS
gaf út í vor. Höf-
undur er Mog-
ens Wenzel
Andreasen sem við munum eftir úr hinum
vinsælu tónlistarspumingaþáttum Kontra-
punkti. Hann fjallar fyrst um tónsmíðar á
íslandi í sögulegu samhengi, svo um Pál ís-
ólfsson sérstaklega og flokkar hann meðal
hinna stóru þjóðernisrómantísku tón-
skálda. Síðan tekur hann hvert verk fyrir
sig, ber Pál bæði saman við Chopin og
Grieg og finnst tónlistin oft hrífandi, eink-
um Tilbrigðin við stef eftir ísólf Pálsson
sem hann segir afar grípandi og frábær-
lega vel samin.
Nína Margrét leikur verkin af með-
fæddri gáfu sem hæfir þeim vel, segir
Andreasen. „Hún hefur óvenjufagrari
áslátt, þroskaða tilfinningu fyrir tóni, lýtaj-
lausa tækni og næman skilning á sérkennj
um tónlistarinnar. Jafnvel minnstu smáaf-
riði gælir hún við - ég held að hún geri
verkin jafnvel ennþá betri en þau eru frá
tónskáldsins hendi.“ Og niðurstaðan er:
„Mælt með fyrir forvitna og þá sem unna
pianóleik."
Hér í DV sagði Jónas Sen um sama disk
í vor: „Túlkun Ninu Margrétar er litrik,
kraftmikil og einlæg og svo sannfærandi
að maður sér Pál í alveg nýju ljósi.... Þessi
geisladiskm- er þarft framtak og á vafa-
laust eftir að verða mikilvægur liður í að
heQa Pál sem tónskáld til þeirrar virðing-
ar sem á hann á skilið að njóta.“
Wenders í Bæjarbíói
Gleymið ekki Wim Wenders-hátíðinni i
Bæjarbíói í Hafnarfirði. I kvöld kl. 18 er
Lísa í borgunum, kl. 20 Angist markvarð-
ar í vítaspymu og Buena Vista Social Club
kl. 22.
Á morgun hefst hátíðin kl. 16 á I tímans
rás, kl. 19 er Alabama 2000 Light Years,
Ameríski vinurinn kl. 19.30 og Buena
Vista kl. 22.
Sunnudagur er lokadagur. Þá er París,
Texas sýnd kl. 14, Lísa kl. 16.30, Buena
Vista kl. 18.30 og loks hvelfist Himinn yfir
Berlín kl. 20.30.
Glóðarauga
á götuhomi
Á morgun
kl. 15 verður af-
hjúpað lista-
verkið „Glóðar-
auga“ eftir
Harald Jónsson
á homi Suður-
götu og Hring-
brautar. Verk-
ið er unnið í
nánu samstarfi
við vegfarend-
ur, gatnamála-
stjóra og lög-
regluna í
Reykjavík en
verður aðeins
sýnilegt tíma-
bundið á þessum stað. I framtíðinni á það
eftir að birtast í öðmm myndum víðs veg-
ar um höfuðborgina. Við afhjúpun verks-
ins verður boðið upp á léttar veitingar og
eru allir velkomnir.
„Glóðarauga" er hluti í sýningaröðinni
„Listamaðurinn á hominu" en aðstand-
endur hennar eru myndlistarmennirnir
Gabríela Friðriksdóttir og Ásmundur Ás-
mundsson. Hugmyndir um almennings-
verk hafa tekið miklum breytingum meðal
svokallaðra framsækinna listamanna en
hafa fengið lítinn hljómgrann eins og sjá
má á hinum upphöfnu minnisvörðum sem
em allsráðandi hér á landi. Listamaðurinn
á hominu á að koma hugmyndaþróuninni
áleiðis til fólksins.
Aldrei á sunnudögum
Eins og fram kom í blaðinu í gær er
Gerrit Schuil píanóleikari fingurbrotinn
og sunnudags-matinée Ýmis falla niður
fram að áramótum. En það verður kátt þar
i húsi annað kvöld því Laugardagskvöld á
Gili hefst þar kl. 22 með fjölda góðra gesta
undir stjórn Jóhönnu V. Þórhallsdóttur.