Dagblaðið Vísir - DV - 02.02.2002, Qupperneq 10

LAUGARDAGUR 2. FEBRÚAR 2002
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Framkvæmdastjórl: Hjalti Jónsson
Aðalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aóstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson
Fróttastjóri: Birgir Guðmundsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þvorholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangssræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
PlötugerO og Prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabónkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fýrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Landsbyggðarblöðin
Gleðifréttir bárust úr nýja norðausturkjördæminu í
þessari viku sem senn er á enda. Tvö landsbyggðarblöð
eru að hefja þar göngu sína, Austurglugginn og Skarpur.
Það fyrrnefnda er gefið út á Austurlandi, það síðarnefnda
í Þingeyjarsýslum. Útgáfa þessara blaða kemur á eftir lá-
deyðu í þessum geira fjölmiðlunar og er það sérstakt
gleðiefni, ekki aðeins fyrir fjölmiðlamenn heldur og alla
landsmenn að útgáfa af þessu tagi nái að blómstra í öll-
um byggðum og bæjum landsins.
Blaðaútgáfa á ríka hefð á íslandi. Tvær aldir og góðum
aldarfjórðungi betur eru frá því fyrsta eiginlega blaðaút-
gáfan hófst hér á landi þegar Magnús Ketilsson sýslumað-
ur hóf útgáfu íslenskra mánaðartíðinda árið 1773. Magn-
ús skrifaði tíðindi sín upp á dönsku sem þá var í móð,
enda taldi hann blað sitt vera fyrir „upplýst“ fólk og
„höfðingjalýð“. Það var svo enginn annar en Magnús
Stephensen sem tók við keflinu af nafna sínum og mark-
aði upphafsskref íslenskrar blaðaútgáfu.
Hvatinn að þessari fyrstu blaðaútgáfu var að upplýsa
og fræða, spegla samfélagið og líðandi stund og efla um-
ræðu og skoðanaskipti á milli landsmanna. Klausturpóst-
urinn var eitt merkasta blað Magnúsar Stephensens og er
óhætt að fullyrða að útgáfa þess blaðs hafi haft meiri
áhrif á sjálfsbjargarviðleitni og sjálfstæðisbaráttu þjóðar-
innar en nokkuð annað á sínum tíma eins og bent er á í
afmælisriti Blaðamannafélags íslands fyrir fimmtán
árum. Blað Magnúsar kveikti neistann.
Og þannig eru blöð. Þannig eru fjölmiðlar. Mikilvægi
þeirra felst í því að miðla sjálfsmynd þjóðar. Þeir efla
samskipti. Þeir verða til þess að fólk fylgist með. Á síð-
ustu árum hefur fjölmiðlun á landinu breyst að stórum
mun, ekki síst eftir að útvarp og sjónvarp og síðar Netið
varð að veruleika, en hvatinn að rekstri allra þessara
miðla er ennþá sá sami og áður. Hann er sá að upplýsa,
fara á milli fólks og segja frá eins og landpósturinn forð-
um sem fór á milli bæja með lúðurinn hvella.
Héraðsfréttablöð hafa verið snar þáttur í lífi lands-
manna í marga mannsaldra. Þau tóku við af fórumönnum
og söfnuðu saman á einn stað því helsta sem henti fólk og
skepnur, land og þjóð. Heimildagildi þeirra er enda ærið
og hlutverk þeirra svo mikilvægt að hvert samfélag sem
á ekki sinn miðil líður fyrir það. Þetta hefur enn sannast
í þessari viku. Útgáfa Víkurblaðsins í Þingeyjarsýslum og
Austra og Austurlands lá niðri um tima. En þörfin var
fyrir hendi. Og kveikti önnur blöð.
Hér verða útgefendum Austurgluggans og Skarps á
Húsavík færðar hamingjuóskir með blöð sín. Þeir hafa
stigið heillaskref fyrir heimabyggðir sínar. Þeir hafa sýnt
hugrekki og þor, en umfram allt að þeir hafa trú á sinni
heimabyggð. Óskandi er að þessi blöð nái fótfestu í byggð-
arlögum sínum. í því sambandi er vert að minna á mikil-
vægi þess að fyrirtæki og bæjarstjórnir á heimaslóðunum
styðji vel við bakið á útgefendunum, enda koma þessir
merkilegu miðlar báðum aðilum mjög til góða.
Landsmálablöðin DV og Morgunblaðið sinna héraðs-
fréttum ágætlega. Þau koma hins vegar ekki í staðinn fyr-
ir heimablöðin. Þeim síðarnefndu leyfist að einblína á eitt
svæði sem landsmálablöðunum væri ekki fyrirgefið.
Svæðisbundnu blöðin efla samfélagsvitund fólks, þjappa
því saman og gera lífið skemmtilegra. Sterk héraðsfrétta-
blöð á borð við Víkurfréttir, Sunnlenska, Bæjarins besta
og Skessuhorn sanna að fagmennska á þessu sviði færir
heimafólki þjónustu sem það kærir sig um.
Sigmundur Ernir
nv
Schwarzenegger, hvað!
JjiEJónas
Haraldsson .
Laugardagspistill
Fyrstu viku líkamsræktar minn-
ar er lokið og rétt rúmlega það.
Hún hófst þegar ég gekk frá kaup-
um á árskortinu. Konan í afgreiðsl-
unni lét mig fylla út blað í tví- eða
þríriti en spurði sem betur fer ekki
um forsögu mína í leikfími. Þeirri
sögu lauk nefnilega í landsprófi og
án þess að rétt sé að nefna sérstakt
ártal má geta þess að þá var við-
reisnarstjómin við völd, undir for-
ystu Bjama Benediktssonar. í
menntaskólanum sem við tók var
enginn leikfimisalur og þótti ekki
koma að sök. íþróttaiðkun og
heilsurækt var ekki tískugrein
eins og síðar varð. Antisportistar
töldust öðrum merkilegri.
Ég var þokkalegur í leikfimi en
enginn afburðamaður þó í viður-
eign við hestinn, sem svo var kall-
aður, eða í grindum og köðlum.
Áhuginn var meiri á handbolta
sem spilaður var í flestum leikfuni-
tímunum. Gömul knattspymu-
hetja, úr Val, kenndi okkur skóla-
bræðrum. Sá góði maður hafði
þann hátt á að skipta í tvö lið þeg-
ar aðeins var liðið á tímann. Með
því sló kennarinn tvær flugur í
einu höggi. Hann þurfti ekki að
reka skólapilta áfram í misleiöin-
legum skrokkæfingum og þeir
glöddust í hjarta sínu að fá að leika
sér.
Með klauf á skálmum
Mínum heimamönnum þótti
þetta leikfimihlé orðið fulllangt en
þrátt fyrir hvatningu hef ég þráast
við þar til ég lét undan í lok liðinn-
ar viku. Þegar konan í heilsurækt-
inni hafði útbúið árskortið spurði
hún í einlægni hvort ekki mætti
bjóða líkamsræktarmanninum
áhugasama að líta á herlegheitin,
láta leiða sig um salinn og kynnast
tækjunum. Ég afþakkaði og bar við
tímaskorti. „Hringdu bara þegar
þú vilt koma,“ sagði konan vin-
gjarnlega, „þá færðu nauðsynlega
leiðsögn." Ég þakkaði pent og
kvaddi.
Það sama kvöld tilkynnti ég
mínu fólki að ræktun líkamans
væri fram imdan. „Mamma,“ sagði
eldri stelpan áhyggjufull, „þú verð-
ur að kaupa eitthvað á hann. Hann
má ekki verða sér til skammar í
ræktinni." Mér skildist að stúlk-
an ætti við fóður sinn og ótt-
aðist sárlega að hann yrði
púkalegur innan um
stælta skrokkana og bún-
aður allur gamaldags.
„Ætli ég eigi ekki enn
gömlu leikfimibuxum-
ar mínar?“ sagði ég
við konuna, „þessar
hvítu, manstu með
bláu röndunum.
Gott ef það var ekki
smá klauf á skálmun-
um ..." Ég komst ekki
lengra með lýsing-
una fyrir dóttur
minni. „Pabbi,
hættu áður en ég
æli. Ef ég svo mikið
sem sé þessar bux-
ur, strekktar utan
um þig og upp í
nára, þá kveiki ég í
þeim. Mamma fer
með þig og kaupir á
þig almennilegan
galla.“
Með það sneri hún sér
að móður sinni og lagði
henni lífsreglumar. Leik-
fimimaðurinn var ekki
virtur viðlits. Ég heyrði
nefhd erlend vörumerki
sem gjaman sjást í auglýs-
ingum tengdum stór-
um iþróttaviðburð-
um. Sýnilegt var
að mæðgumar
komust að þeirri
niðurstöðu að
heimilisfaðirinn
ætti hvorki að
ganga í Iðunn-
arskóm né bol
úr kaupfélag-
inu. Stuttbux-
umar með bláu
röndunum
vom
Skýjaglópur á ráðherrastóli
Sturla Böðvarsson samgönguráð-
herra er að slá öll met í axarsköft-
um og afneitun. Vandséð er að
nokkur annar ráðherra í sögu ís-
lenska lýðveldisins eigi að baki
aðra eins röð af mgli og komist
upp með það.
Sturla fer með umboð islenskrar
þjóðar sem eigandi Landssímans og
sem slíkum hefur honum mistekist
herfilega; hvort sem litið er til
einkavæöingar Símans eða eftirlits
með rekstri.
Ráðherrann afneitar þeirri stað-
reynd að Landssíminn hefur verið í
slíku fjárfestingarklúðri að í flest-
um menningarríkjum flokkaöist
slíkt undir hrein afglöp.
DV greindi frá því á dögunum í
fréttaskýringunni „Sími i klóm
skýjaglópa" að stjómendur Símans,
sem sifja í skjóli Sturlu, hefðu tap-
að 500 milljónum króna á núvirði á
glataðri fjárfestingu í örfyrirtæk-
inu @IPbell.
í fyrstu lotu fuku hartnær 4
milljónir dollara sem var
upphafsframlag Landssimans. 4
milljónir dollara eru í dag að
verðmæti um 410 milljónir króna
þrátt fyrir að á umræddum tíma
hafi verðmæti dollaranna verið
tæplega 300 milljónir. Það þarf
engan sérfræðing til að sjá að með
réttri ávöxtun á gjaldeyris-
reikningi hefði Síminn átt fyrr-
nefndu upphæðina í dag. Þá lagöi
Landssíminn milljónatugi í rekstur
félagsins í gegnum eignarhalds-
félagið IP-f]arskipti. Framlag
Landssímans fólst í því að leggja
félaginu til aðstöðu og starfskrafta
sem lögðu á sig dýr ferðalög í því
skyni að halda utan um
fjárfestinguna sem tryggja átti
íslendingum aðild að heims-
byltingu í fjarskiptum. IP-fjarskipti
eru tæknilega séð gjaldþrota og
engin von til þess að Landssíminn
fái peningana til baka. Án þess að
nákvæmlega sé hægt að reikna út
tapið á ævintýrinu er ljóst að það
er ekki undir 500 milljónum króna.
Stvu-la Böðvarsson samgöngu-
ráðherra, sem á að bera hina
endanlegu ábyrgð, virðist kæra sig
kollóttan um málið og kýs að ljúga