Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.2002, Blaðsíða 19

FIMMTUDAGUR 28. MARS 2002
19
DV
Helgarblað
Þar vorum við þegar seinni
tuminn hrundi og gríðarlegt ský
af ryki lagðist aftur yfir. Við flúð-
um inn í yfirgefið hús þar sem við
biðum í nokkra klukkutíma og
vorum loksins ferjuð á bát með-
fram strönd Manhattan á ömggt
svæði.“
finnst að það hefði mátt segja okk-
ur þaö.“
Ólafur segir að borgarlífið í New
York sé að verða likt því sem það
var áður en auðvitað sé áberandi
minni umferð fólks í þvi hverfi
sem World Trade Center var hjart-
að í.
„Þama fóru mörg hundruð þús-
und manns um á hverjum degi.
Þarna voru stórar lestarstöðvar og
fólk flykktist inn í borgina á
ákveðnum tímum á morgnana, þá
gat ég litið út um gluggann minn
og það var eins og maurar flæddu
um göturnar þegar þúsundir
manna í dökkum jakkafotum með
skjalatöskur hröðuðu sér ýmist frá
eða til turnanna."
Að slá sig til riddara
Ólafur er ómyrkur í máli þegar
talið berst að eftirköstum hryðju-
verkanna en hann telur að Banda-
ríkjamenn og Bush forseti telji sig
vera í algerlega fullum rétti og
þoli engin mótmæli gegn þeim að-
gerðum sem gripið var til í kjölfar-
ið.
„Það er eins og það sé ekki hægt
að gera neitt rangt. Það er afskap-
lega erfitt og að mínu mati óger-
legt að ræða þetta við Bandaríkja-
menn þvi þeir eru fljótir að grípa
til þess að ef maður sé ekki ánægð-
ur þá geti maður bara farið aftur
heim til sín þar sem maður sé best
geymdur."
Hann segir enn fremur að þótt
Rudy Guiliani borgarstjóri hafl
verið sleginn til margvíslegra
riddarartigna fyrir framgöngu
sína þá hafi New York-borg aldrei
hjálpað þeim hjónum neitt þótt
þau væru í rauninni á vergangi
eftir hamfarirnar.
„Eina stofnunin sem rétti okkur
hjálparhönd af einhverju tagi var
Rauði krossinn. Stjómmálamenn
virtust hafa meiri áhuga á þeim
dánu en hinum lifandi og að vekja
persónulega á sér athygli vegna
þessa. Mér fannst ekkert sérstak-
lega gott skipulag á hlutunum
þama í kjölfar þessara aðgerða og
get ekki varist þeirri hugsun að ef
eitthvað þessu likt hefði gerst hér
heima þá hefði verið tekið öðru-
vísi á því enda íslendingar vanir
hamforum náttúrunnar."
Ólafur segir samt að það hafi
ekki hvarflað að þeim hjónum að
yfirgefa New York þrátt fyrir
þessa hrakninga og eftirköst
þeirra.
„Þetta er stórkostleg borg og það
er afskaplega gott að vera þarna og
engin ástæða til að breyta því.“
-PÁÁ
Hvað á að gera við Reykjavík?
„Viö sjáum hins vegar allt í kririgum okkur aö þaö sem gerir borg aö lifandi samfélagi er þétt byggö. ístórborg á maö-
ur ekki aö þurfa aö eiga bíl. Ég bý i New York og mér dettur ekki í hug aö eiga bíl en hér í Reykjavík er engin leiö aö
komast af án þess aö vera á bíl. “
Olafur var í New York 11. september
Hann bjó 300 metra frá World Trade Center og horföi út um stofuglugg-
ann á turnana hrynja. Hann segist ekki geta hugsaö sér að flytja frá New
York þrátt fyrir þessa voöaatburöi en segir aö enn dreymi sig 11. sept-
ember á hverri nóttu.
Ægileg reynsla
Ólafur segir að þetta hafi verið
ægiieg reynsla og hafi eiginlega
ekki líkst neinu nema því að heim-
urinn væri að farast. Hann segist
samt muna vel eftir því þegar bát-
urinn sigldi með hópinn meðfram
og menn störðu þöglir á rústir
turnanna, reykjarmökkinn og
eyðilegginguna að hann hafi verið
að hugsa um verkefni sín og
hvemig hann gæti sem fyrst kom-
ist aftur til þess að vinna þau.
„Við fengum ekki að fara heim
fyrr en nokkrum dögum seinna og
það var undarlegt að koma í húsið
rafmagnslaust og vatnslaust og
ganga upp á þrettándu hæð eftir
auðum göngunum með vasaljós og
leita að íbúðinni. Við fengum að-
eins að fara inn í 10 mínútur en ég
var samt viss um að húsið okkar
var i afbragðs lagi og engin ástæða
til að hafa áhyggjur af því en vatn-
ið og rafmagnið vantaði."
Þau hjónin leituðu á náðir ljós-
myndara, konu sem þau þekkja og
hún leyfði þeim að búa í gestaher-
berginu sínu í sex vikur.
Meiri áhríf en ég hélt
„Þetta hefur haft meiri áhrif á
mig en ég gat ímyndað mér.
Fyrstu viðbrögð eru auðvitað að
reyna að loka þetta úti og halda
áfram en ég verð að viöurkenna að
nú sex mánuðum seinna stend ég
sjálfan mig að því að hugsa mjög
mikið um þetta og mig dreymir
þetta á hverri nóttu.“
Ólafur segir að úr íbúð þeirra
hafi gígurinn sem var eftir turn-
ana tvo blasað við og þegar þeim
var loksins leyft að flytja heim aft-
ur gátu þau ekki hugsað sér að
búa þama áfram.
„Þetta var óhugnanlegt og
Donna leit stundum út um stofu-
gluggann og brast í grát af engu
tilefni."
Þau ákváðu að flytja en fóru
samt ekki langt því þau fluttu að-
eins yflr götuna þar sem skyndi-
lega losnaði mjög gott og hagstætt
pláss sem þau stóðust ekki freist-
inguna að taka.
„Það kom hins vegar illa við
okkur að komast að því eftir að
við höfðum undirritaö leigusamn-
inginn að næsti leigjandi á undan
hafði farist í turnunum tveim. Mér
^ * -
■V j

Láttu dekra við þig
OpiS alia daga
...og borðaðu
góban mat á eftir
í góóra vina hópi.
ICELAND