Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.2002, Page 22

22
FIMMTUDAGUR 28. MARS 2002
Helgarblað
DV
Myrti „Stórfótur“ átján
konur áður en hann náðist?
Á vetrarmánuðum árið 2000 voru
þrjú morð framin á fjórum dögum i
nágrenni Birmingham í Englandi
og var í öllum tilfellum um ungar
konur að ræða. Fyrsta morðið var
hræðilegt, annað var skelfilegt og
það þriðja grimmilegt. Strax eftir
annað morðið var lögreglan komin
á þá skoðun að um raðmorðinga
væri að ræða og það þriðja staðfesti
þann grun. Sama handbragðið ein-
kenndi þau öll þannig að sami
morðinginn - blóðþyrstur í meira
lagi - hlaut að eiga hlut að máli. Það
var augljóst að mati lögreglumann-
anna sem fóru með rannsókn
þeirra.
Fyrsta fórnarlambið
Fyrsta fómarlambið var falleg 21
árs stúlka, Jodie Hyde að nafni, og
fannst hún kyrkt og illa brennd á
snjólausu skíðasvæði í nágrenni
Birmingham fimmtudaginn 9. nóv-
ember, ekki langt frá heimili sínu í
Alum Rock. Hún hafði verið eitur-
lyfjaneytandi og hafði tekið þátt í
gerð sjónvarpsmyndar um eitur-
lyfjavanda ungs fólks þegar hún var
sautján ára árið 1996, en myndin
bar heitið The Trouble with Jodie.
Ekki var þó talið að morðið tengdist
gerð myndarinnar þar sem fáir
hefðu þekkt hana aftur eftir fjögur
ár frá sýningu myndarinnar, svo
breytt var Jodie og auðvitað til hins
betra.
Lík hennar var algjörlega óþekkj-
anlegt eftir meðferð morðingjans,
sem auðsjánlega hafði lagt eld að
því til að fela sönnunargögn og tók
það líkskoðara nokkra dag aö bera
kennsl á það.
Annað fórnarlambið
Þremur dögum eftir að lík Jody
fannst barst lögreglunni tilkynning
um annað lík, jafn illa útleikið, og
reyndist það vera af hinni 25 ára
gömlu Rosemary Corcoran sem var
einstæð eins barns móðir. Líkið var
allsnakið og fannst í um 30 kíló-
metra fjarlægð frá heimili konunn-
ar í Castel Vale-hverfinu í Birming-
ham. Því hafði auðsjáanlega verið
komið þar fyrir eftir að hafa verið
limlest á svipaðan hátt og í sama til-
gangi og i fyrra morðinu.
Daginn eftir fannst síðan þriðja
líkið og var þar um að ræða hina 39
ára gömlu Carol Jordan, sex barna
móður sem hafði að öllum líkindum
verið barin til dauða á hryllilegan
hátt. Carol haföi horfið á leið til
vinnu sinnar, en hún vann á elli-
heimili í Balsall Heath í Birming-
ham, rétt steinsnar frá heimili sinu.
Eins og í fyrri tilfellunum tveimur
hafði lík Carol einnig fengið hrotta-
lega meðferð til að fela sönnunar-
gögn.
Þúsund lögreglumenn
„Ég skil ekki hvemig nokkur
maður fær sig til að fremja slík
ódæði. Það hlýtur að þurfa brjálæði
til,“ sagði Mark Phillips, yfirmaður
rannsóknardeildar lögreglunnar í
Birmingham sem stjórnaði rann-
sókn málsins, en meira en þúsund
lögreglumenn á Birminghamsvæð-
inu tóku þátt í rannsókn þess sem
kostaði ríkið um 500 þúsund pund.
Málið virtist í upphafi erfitt viður-
eignar en eftir að ýmsar haldgóðar
vísbendingar haíði rekið á fjörur
lögreglunnar var málið komið á
fljúgandi ferð þegar morðinginn
sjálfur kom allt í einu til hjálpar.
Morðinginn, hinn 35 ára gamli
Philip Smith, kom við á lögreglu-
stöðinni eftir að vinur hans hafði
fengið hann til fara þangað til að til-
kynna að hann hefði séð Rosemary
Corcoran að kvöldi morðdagsins.
En lögreglan brást öðmvísi við en
hann átti von á og í kjölfarið rann-
sakaði hún íbúð hans í Sparbrook-
hverfi þar sem hann bjó einn. Þar
fundust blóðugar gallabuxur af hon-
um í baðkarinu og einnig fot af öll-
um fómarlömbunum. Smith, sem
starfaði sem leigubílstjóri án leyfis
og var rumur að vexti, var strax
handtekinn og ákærður fyrir morð-
in þrjú.
Neitaði sakargift
Við upphaf réttarhalda þann 3.
júli í fyrra neitaði Smith sakargift-
um. Saksóknarinn, Tim Raggatt,
lýsti morðum sem hryllilegum glæp
þar sem ásetningurinn var enginn
annar en morð frá upphafi og reynt
eftir fremsta megni að hylja slóðina.
Eðli morðanna - framganga morð-
ingjans, tímasetning og morðstaðir
- sannar að um ásetning var að
ræða og að morðinginn var einn að
verki.
Nánari lýsingar á morðunum
samkvæmt lögregluskýrslum voru
þær að Smith hafði kyrkt Jodie
Hyde, eftir að hafa hitt hana á Regn-
bogabarnum í nágrenni heimilis
hans þann 8. nóvember. Þau sáust
leiðast burt frá barnum og inn í bO-
inn hans og var það það síðasta sem
sást til hennar á lífi. Talið er aö
Smith hafa ekið henni heim til sín
og kyrkt hana þar með berum hönd-
unum áður en hann rúllaði henni
inn í gólfteppi. Síðan er hann grun-
aður mn að hafa komið líkinu fyrir
í skotti bíls sins og keyrt með það út
úr bænum þar sem hann hellti bens-
Regnbogabarinn
Smith kynntist tveimur fórnarlamba sinna á Regnbogabarnum þar
sem hann vann I hlutastarfi.
Stórfótur
Philip Smith, eöa „Stórfótur“ eins og hann var kallaöur
vegna skóstæröarinnar, virtist vingjarnlegur og blíöur
aö eölisfari en haföi að geyma annan mann þegar á
reyndi
myndbandinu sést
heljarmennið
Smith þar sem
hann dröslar Rose-
mary, sem var orð-
in ofurölvi, eftir
gangstéttinni utan
við næturklúbbinn,
þar sem þau hitta
fyrir tvo lögreglu-
menn sem taka þau
tali. Samkvæmt
framburði þeirra
sagðist Smith vera
að gæta hennar þar
sem hún væri of
drukkin til að kom-
ast óstudd heim til
sín. Stundu síðar
var hún látin, eftir
að Smith hafði bar-
ið hana til bana á
afviknum stað í ná-
grenninu. Eftir það
mun hann hafa af-
klætt hann og keyrt
nokkrum sinnum
yfir hana á bíl sín-
um áöur en hann
yfirgaf staðinn.
íni yfir líkið áður en hann brenndi
það. Um klukkan sex að morgni
næsta dag fundu tveir lögreglu-
menn á eftirlitsferð likið, skað-
brennt og óþekkjanlegt.
Myndbandið
Á leið sinni út úr bænum hafði
Smith ekki varað sig á því að lenda
í auga myndbandstökutækja við
innkeyrsluna á skíðasvæðið og þar
með var vonlaust fyrir hann að
þræta. Hann átti Volvo-bifreið sem
hann notaði til leiguakstursins og
ók þá gjarnan gestum Regnboga-
barsins heim að lokinni drykkju, en
þar starfaði hann einnig í hluta-
starfi. Það voru því hæg heimatök-
in þegar hann lagði snörur sínar
fyrir stúlkurnar og það var einmitt
á Regnbogabamum sem hann hitti
næsta fómarlamb, Rosemary Cor-
coran, þremur dögum seinna.
Eftir að hafa kynnst henni þar
bauð hann henni á næturklúbb, þar
sem þau skemmtu sér um nóttina.
Eins og í fyrsta morðinu gekk
Smith nú aftur i myndbandsgildr-
una þar sem þau sjást yfirgefa
klúbbinn saman um íjögimleytiö. Á
Morguninn eftir
fann maður nokk-
ur, sem var að viðra hundinn sinn,
líkið og var það hræðilega útleikið.
Andlitið var algjörlega óþekkjanlegt
eftir barsmíöarnar og aðeins var
Fyrsta fómariambló
Jody Hyde var fórnarlamb númer
eitt, en Smith kyrkti hana á heimili
sínu.
unnt að bera kennsl á líkið með
fingrafaraprófi og tannlækna-
skýrslu.
Keyrði fómarlambið niður
Eftir morðið hafi Smith ekið á
næstu bensínstöð og keypt bensín á
brúsa tíl að hella yfir likið en af ein-
hverjum ástæðum hætti hann við það
og ók beint til Birmingham þar sem
hann keyrði fram á Carol Jordan þar
sem hún var á leið til vinnu sinnar á
elliheimilinu árla morguns eins og
áður sagði. Hann lét sér ekki nægja
að reyna að tæla hana inn í bílinn
heldur greip hann til þess ráðs að
Þriöja fórnarlambiö
Carol Jordan var fórnarlamb númer
þrjú, keyrö niöur á leiö til vinnu.
keyra hana niður aftan frá og við það
mjaðmarbrotnaði hún illa. Því næst
dró hann hana fyrir næsta hom og
inn í runna þar sem lík hennar fannst
sama dag.
Hún hafði fengið villimannlega
útreið og liklega verið barin til bana
með lurk, auk þess sem andlit henn-
ar bar þesss merki að margsinnis
hafði verið sparkað í það, eða þar til
það varð óþekkjanlegt, en Smith
gekk venjulega í klossum með stáltá
og fundust blóðleifar úr Carol á
skónum.
Þar með voru komin óvefengjanleg
sönnunargögn fyrir öllum þremur
morðunum og því vonlaust fyrir
Smith að þræta fyrir þau. Blóðleifar
úr öllum fómarlömbunum fundust
einnig í bíl hans og á fótum og föt af
öllum fómarlömbunum í íbúð hans
eins og áður sagði. Þar að auki voru
bensínkaup hans sönnuð, auk þess
sem glerbrot úr framljósi bílsins
fundust þar sem hann haföi keyrt
Carol niður um morguninn.
Stórfótur
Smith, sem oft var kallaður „Big-
foot“ eða „Stórfótur" vegna skóstærð-
arinnar, bar það upp á lögregluna í
upphafi réttarhaldanna að hún hefði
leitt sig í gildru og neitaði því allri
aðild að moröunum. En þegar á leið
fór hann að sýna veikleikamerki sem
endaði með því að hann fékk tauga-
áfall og bað um að fá að tala við lög-
fræðing sinn eftir að hafa hlotið með-
ferð á sjúkrahúsi. Þegar réttarhöldun-
um var haldið áfram gafst hann upp
og játaði á sig öll morðin.
Hann hlaut síðan lífstíðardóm og
sagði í úrskurði dómarans að miðað
við mannvonsku og hrylling morð-
anna væri ekki hjá því komist að
dæma hann til þyngstu hugsanlegu
refsingar. „Þú bast enda á líf þriggja
saklausra kvenna með því að myrða
þær á hinn hrottlegasta hátt. Tilgang-
urinn var bara einn og hann var að
drepa á sem grimmilegastan hátt og
Annaö fómarlambiö
Rosemary Corcoran var fórnarlamb
númer tvö, barin til bana utan vegar.
ganga þannig frá líkunum að von-
laust væri að bera kennsl á þau. Þetta
ber vott um ótrúlegt brjálæði," sagði
dómarinn sem kvað upp dóminn.
Þrjátíu dómar
Þetta var alis ekki í íyrsta skipti
sem Smith var leiddur fyrir dómara
og var hann með yfir þrjátíu dóma á
bakinu, aðallega fyrir þjófnaði og inn-
brot, þegar lífstíðardómurinn var
kveðinn upp.
Ástæðan fýrir morðunum er enn
hulin ráðgáta en réttarsálfræðingar
telja að Smith hafa byggt upp óstjóm-
legt hatur innra með sér í garð
kvenna eftir mislukkað ástarævin-
týri einhvem tima á lífsleiðinni sem
hafi átt rætur að rekja til líkamsbygg-
ingar hans, ekki síst vegna mikillar
bjórvambar sem hann haföi safnað
framan á sig í gegnum árin. Önnur
kenning er líka til en hún er langsótt-
ari og ósennilegri og gengur út á það
að Smith hafi orðið fyrir áhrifum af
fjöldamorðingjanum Fred West sem
fyrr bjó í næsta nágrenni við hann.
Áður en upp komst um þrjú áður-
nefnd morðmál höföu um fjörutíu
óupplýst morðmál verið i rannsókn
lögreglunnar í Birmingham og næsta
nágrenni síðustu tuttugu árin og hafa
þau nú öll verið tekin aftur tii rann-
sóknar þar sem grunur leikur á að
Smith hafi þar eitthvað komið við
sögu. Aðferðimar við fimmtán morð-
anna þykja minna óhuggulega mikið
á verklag Smiths og er nú verið aö
rannsaka þau sérstaklega með þaö í
huga. Þar er um að ræða fómarlömb,
allt konur, á aldrinum fjórtán til sjö-
tíu ára og að sögn reyndustu lögreglu-
manna beinist grunurinn aö Smith og
engum öðrum.