Dagblaðið Vísir - DV - 22.03.2003, Blaðsíða 30

30
Helqarblað J3"V
LAUGARDAGUR 22. MARS 2003
Uppreisnarmaður
Þorlákur Kristinsson, eða Tolli, hefur alltaf verið íuppreisn. Hann hef-
ur málað íslenska náttúru íbráðum 20 ár en fijrir þremur árum stakk
hann penslinum í vasann og hélt úr landi. Hann hefur haldið sjö sýn-
inqar íEi/rópu á einu ári og undirbgr innrás íBretland.
í útrás
Þorlákur Kristinsson eöa Tolli, eins og hann hef-
ur lengi kallað sig, er uppreisnarmaður. Hann
hefur alltaf verið það. Samt býr hann í snotru
raðhúsi á Seltjarnarnesi sem er ekkert sérstak-
lega uppreisnarmannslegt. Það er bjamdýrsfeld-
ur á veggnum, hrosshúð á gömlum leðurstól og
brún ullarpeysa á öðrum. Píanóið er bilaö og það
er fullvaxinn scháfer-hundur í hlaðinu en barnið
er lasið svo listamaðurinn hittir blaðamenn
heima en ekki á vinnustofunni í gamla ísbirnin-
um eins og til stóð.
Þegar Tolli var að alast upp í Vogunum með af-
ganginum af þeirri kynslóð sem nú hefur tögl og
hagldir í listum og menningarlífi á íslandi
nennti hátm sjaldan að vera í fótbolta með strák-
unum hð^ur sat inni og teiknaði og málaði og
átti orðið vænan stafla af myndum. Þá kom upp-
reisnin og gelgjan og Tolli tók bunkann og bar í
ruslatunnuna. Hann ætlaöi ekki að verða lista-
maður heldur eitthvað allt annað.
Langaði í stofuhita
Tíu árum og mörgum vertíðum, verbúðum og
skiprúmum seinna spurði sjómaðurinn Þorlákur
sjálfan sig hvort þetta væri það sem hann vildi
gera við líf sitt. Sjarminn af verbúðaflakkinu og
farandlífinu var farinn að veðrast af og kuldinn
beit í fingurna í síblautum sjóvettlingum. Þá
mundi hann eftir teikningunni og ákvað að
sækja um skólavist í Myndlista- og handíðaskól-
anum.
„Ég hafði enga menntun og sá þetta sem tæki-
færi til að komast í land og fá námslán eða eitt-
hvað. Mig langaði bara í stofuhita,“ segir Tolli
nærri tuttugu árum og mörgum málverkum
seinna.
Það var uppreisnarmaðurinn Tolli sem tók
pokann sinn, fór í land og fékk inni í nýlista-
deild, gerði baráttu farandverkamanna að verk-
efni í listnámi sínu og gaf út hljómplötu sem
hluta af útskriftarverkefni. Hann fór aö mála um
leið og hann komst í olíu og liti og hefur ekki
sleppt þeim síðan.
„Á þessum tíma voru samt bara kellingar og
hommar sem máluðu. Það var enginn að mála
landslag þegar ég byrjaði á því en ætli við Georg
Guðni höfum ekki byrjað á svipuðum tíma að
fást við landslag og náttúru."
Tolli hefur á sínum ferli sem málari verið svo
afkastamikill að hann hefur auk góðrar sölu upp-
skorið öfund og baktal margra listamanna. Hann
segir að það sé óhjákvæmilegur fylgifiskur vel-
gengni.
„Ég hrökk svolítið við þegar ég heyrði þetta
fyrst en svo áttaði ég mig á því að þetta er bara
svona. Velgengni kallar fram hælbíta en þessi
blús og baktal kemur mér persónulega ekkert
við.“
Með pensilinn í vasanum
Tolli bjó lengi í Mosfellssveit þar sem halm var
einnig með vinnustofu og málaði í gríð og erg og
seldi myndirnar næstum blautar undan penslin-
um. En lífið stendur aldrei kyrrt og einn daginn
tók sig upp gömul uppreisn eða eitthvað í þá átt-
ina. Tolli seldi húsið í Mosfellssveitinni og hélt
úr landi með pensil í vasanum og bjartsýni í
hjartanu. Hann fór til Berlínar og leigði sér þar
vinnustofu og hófst handa við að mála íslenskt