Dagblaðið Vísir - DV - 14.06.2003, Side 53

LAUGARDAGUR 14.JÚNÍ2003 TILVERA 57
1

Höfuðstafir

Margrét Bóasdóttir
söngkona
Margrét Bóasdóttir söngkona er
einsöngvari með hátíðakór Kóra-
stefnunnar við Mývatn á morgun.
Starfsferill
Margrét fæddist á Húsavík 28.11.
1952 og ólst upp í Mývatnssveit.
Hún gekk í barnaskólann á Skútu-
stöðum og Héraðsskólann að Laug-
um í Reykjadal, lauk landsprófi
1968.
Næstu fjögur árin var Margrét við
nám í Kennaraskóla íslands og lauk
þaðan almennu kennaraprófi 1972.
Hún var í Tónlistarskólanum í
Kópavogi 1970-75, við nám í ein-
söng hjá Elísabetu Erlingsdóttur,
lokapróf 1975, Tónlistarskólanum í
Reykjavík 1972-75, tónmennta-
kennarapróf 1975, nám við Tónlist-
arháskólann í Heidelberg-Mann-
heim í Þýskalandi hjá prófessor
Heinz Hoppe og prófessor Edith Já-
ger-Piesch 1977-81 og tók það ár
lokapróf í einsöng, einsöngs-
kennslu og raddþjálfun kóra.
Margrét fór í framhaldsnám í
ljóðasöng við Tónlistarháskólann í
Stuttgart hjá prófessor Konrad-
Richter, lokapróf 1983, og hefur
verið í einkakennslu í söng hjá pró-
fessor Eriku Schmidt-Valentin síð-
an 1982.
Frá 1975-77 var Margrét kennari
við Grunnskólann á Raufarhöfn og
skólastjóri Tónlistarskólans þar frá
1976-77. Árið 1984-85 var hún
kennari við Berufsfachschule fúr
Musik í Krumbach í Bæjaralandi og
kennari við Tónlistarskólann á ísa-
firði 1985-86.
Margrét kenndi við Hafralækjar-
skóla í Aðaldal 1986-87, við Tón-
listarskólann á Akureyri 1986-92,
var yfirkennari 1990-91 og hefur
starfað hjá embætti söngmálastjóra
þjóðkirkjunnar við raddþjálfun
kirkjukóra frá árinu 1991. Margrét
stjórnaði Barnakór Raufarhafnar
og Kirkjukór Raufarhafnar 1975-77,
Sunnukórnum á fsafirði 1985-86,
Kirkjukór ísafjarðarkirkju 1985-86,
Barnakór Mývatnssveitar 1987-88
og Kvennakómum Lissý 1988-92.
Margrét kom á fót Sumartónleik-
um á Norðurlandi ásamt Birni
Steinari Sólbergssyni 1986. Enn
fremur hafði Margrét umsjón með
Byggðasafninu á Grenjaðarstað frá
1986 til 92.
Margrét hefur haldið einsöngs-
tónleika og sungið með kamm-
ermúsíkhópum, hljómsveitum og
kómm á Islandi, í Danmörku,
Þýskalandi, Austurríki, Sviss,
Frakklandi, Póllandi og á Ítalíu.
Fjölskylda
Margrét giftist 12.6. 1971 Krist-
jáni Val Ingólfssyni, f. 28.10. 1947,
presti og rektor Skálholtsskóla.
Hann er sonur Ingólfs Benedikts-
sonar, málarameistara á Grenivík,
og Hólmfríðar Björnsdóttur hús-
móður.
Synir Margrétar og Kristjáns em
Bóas, f. 16.2. 1982, og Benedikt, f.
23.9.1987.
Systkini Margrétar: HinrikÁrni, f.
23.6.1954; Gunnar, f. 8.2.1956; Sól-
veig Anna, f. 19.4. 1958; Ólöf Val-
gerður, f. 28.3. 1960; Sigfús Harald-
ur, f. 28.3. 1960; Bóas Börkur, f.
20.8. 1962; Ragnheiður, f. 30.12.
1964, og Birgitta, f. 3.3. 1973.
Foreldrar Margrétar: Bóas Gunn-
arsson, f. 15.12.1932 og Kristín Sig-
fúsdóttir, f. 6.12. 1933. Þau búa að
Stuðlum í Reykjahlíð, Mývatns-
sveit.
Umsjón: Ragnar Ingi Aðalsteinsson
Netfang: ria@ismennt.is
Þáttur
82
Guðmundur Illugason, íyrmm lögregluþjónn og hreppstjóri á Sel-
tjarnarnesi (f. 1899), var þekktur hagyrðingur. Meðal þess sem eftir
hann liggur em ljómandi skemmtilegar bændarímur. Venjan er í
bændarímum að ein vísa er ort um hvern bónda í sveitinni. Þar kem-
ur fram nafn hans, hvar hann býr og helst er minnst á eitthvað sem
einkennir hann eða bæinn sem hann býr á. Ríma Guðmundar er
gérð á hefðbundinn hátt:
Kaldárbakka er kóngur Jón
kaupskaps ýmsu vanursýsli,
hugsar vel um heimafrón,
hygginn eins og Saura-Gísli.
Á Brúarhrauni Hallbjörn er
hetja í mannlífs ölduróti;
aldrei hlífir sjálfum sér
svalt þó stundum blási móti.
Júlíus, sem burði ber
bú sittforðar öllu grandi.
í Hítarnesi hefir sér
höllu gjört á bjargi - úr sandi.
Stóra-Hrauni Árni er á
öldungur í prestavali
horuðum gemsum gefa má
guðspjöllin í dropatali.
Fram við heiðafjöllin blá
fellum með og hamrastöllum
Þorsteinn Krossi unir á
sem Eyvindur á Hveravöllum.
ÍSkjálg er Georg, skynsamur,
skemmtilegur, sinnisglaður.
Þykir bóndi þolgóður,
' þrifnaðar- og hirðumaður.
Vísur þessar em allar undir sama bragarhætti eins og venja var
innan hverrar rímu. Hátturinn heitir nýhenda og einkennist af því að
síðlínur em lengri en frumlínur, sem er óvenjulegt.
Og svo að öðm. Mér hafa borist upplýsingar um vísur sem ég birti
án höfunda í síðasta þætti. Vísan „Illt er að halla á ólánsmanrí1 er eft-
ir Gísla Jón Gíslason sem lengst af bjó í Hjaltastaðahvammi í Blöndu-
hlíð. Og vísan „Ráðskonan mín reis nú upp“ (sem reyndar á vfst að
vera „Ráðskonan þar rís nú upp“) er eftir séra Björn Halldórsson í
Laufási. Ég þakka kærlega skjót viðbrögð lesenda.
Enn hefur mér borist gömul lífsreynsluvísa sem heimildarmaður
vissi ekki höfund að:
Datt ég ofan í djúpa lind
dauðinn var þar sýndur mér.
Lét mig sú hin leiða kind
liggja á millum brjósta sér.
Við endum á snjallri hringhendu eftir Rósberg G. Snædal:
Seint ég greiði lán mér léð,
leik á breiðum tröðum.
Vel er leið mín vörðuð með
víxileyðublöðum.
*
r
v
dv.is
550 5000
Skaftahlíð 24