Dagblaðið Vísir - DV - 18.07.2003, Blaðsíða 26

t
26 SKOÐUN FÖSTUDAGUR 18.JÚLÍ2003
Lesendur
Innsendar greinar • Lesendabréf
Lesendur geta hringt allan sólarhringinn í sfma: 550 5035, sent
tölvupóst á netfangið: gra@dv.is eða sent bréf til: Lesendasfða DV,
Skaftahlfö 24,105 Reykjavfk. Lesendur eru hvattir til að senda mynd af
sér til birtingar.
Óstjórn f utanríkisráðuneyti
Asta R. og Aðalverktakar
Guðjón Guðmundsson skrifar:
Það er engan veginn boðlegt
af utanríkisráðuneytinu að slá
því fram, að það hafi ekki vitað
af „viðbótarskilyrðum ríkissak-
sóknara fyrir því að varnarliðs-
maðurinn var færður til varnar-
liðsins aðfaranótt sl. laugar-
dags. Utanríkisráðuneytið eða
æðsti maður þar á bæ (líklega
ráðuneytisstjórinn sjálfur) átti
að vita betur. Barnalegt er að
tengja málið túlkun á orðinu
„gæsluvarðhald" yfir á enska
tungu eða öðru óskyldu. Utan-
ríkisráðuneytið virðist vera van-
hæft að mörgu leyti undir nú-
verandi ráðuneytisstjóra - eða
ráðherra sjálfum. Ég hlakka
ekki til skiptanna í forsætisráð-
herrastólnum síðar meir.
Hólmar hringdi:
Það er aumkunarvert að heyra
þingmenn Samfylkingarinnar
notfæra sérágreining vegna
fyrirhugaðra Héðinsfjarðar-
ganga með því að þykjast
styðja Aðalverktaka í bótakröfu
þeirra vegna frestunar verksins.
Þannig endurtók Ásta Ragn-
heiður, alþm. Samfylkingarinn-
ar, hvað eftir annað í fréttavið-
tölum að hún byggist við að
Aðalverktakar færu fram á
skaðabætur og ekki annað að
heyra en að hún væri afskap-
lega hrygg fyrir hönd Aðalverk-
taka. Já, það leggst lítið fyrir
kappana á Alþingi þegar þeir
þurfa að ná sér í bein að naga.
En þarna var samfylkingarþing-
mönnum líka vel lýst. Slá í
gegn, slá í gegn, er mottóið!
Deilur stjórnvalda og afbrot
varnarliðsmanna nú og fyrr
HUÐ AÐ VARNARLIÐSSVÆÐINU: fslenska lögreglan flutti í nýtt húsnæði við Grænás.
Skarphéðinn Einarsson skrifar:
Meint tilraun til manndráps í
Hafnarstræti, þar sem varnar-
liðsmaður kom við sögu, hefur
valdið miklu umróti í íslenskri
stjórnsýslu.
Ríkissaksóknari synjaði varnar-
málaskrifstofu um að maðurinn
yrði framseldur til yfírmanna varn-
arliðsins, en varnarliðið óskaði eftir
því. Hinir varnarliðsmennirnir,
sem handteknir voru, eru lögreglu-
menn varnarliðsins (skilgreindir
MP). Það eru ekki góð meðmæli
fyrir öryggislögreglu varnarliðsins.
Laugardagskvöldið 12. þ.m. var svo
meintur hnífstungumaður afhent-
ur varnarliðinu á Keflavíkurflug-
velli þar sem hann starfaði einnig
sem lögreglumaður.
Þetta er ekki í fyrsta skipti sem al-
varlegur ágreiningur hefur komið
upp milli íslenskra yfirvalda og
varnarliðsins. Þessi er þó sýnu al-
varlegastur til þessa þar sem um til-
raun til manndráps er að ræða.
Hinn ógæfusami varnarliðsmaður,
sem er tvítugur, hefur trúlega verið
mjög ölvaður og allir þeir sem
komu að þessu máli. Fyrir rúmu ári
var á sama stað (í Hafnarstræti)
framið fóiskulegt morð þegar ung-
ur maður var barinn til óbóta að
ástæðulausu. - Trúlega hafa áfengi
og önnur fíkniefni ráðið ferðinni.
Forsætisráðherra, Davíð Oddsson,
juftir
RÍKISÚTVARPIÐ
RÍKlStfTVARPIÐ: Tvær aðskildar
stofnanir.
RÚV: hljóðvarp
- sjónvarp
Gyða Einarsdóttir hringdi;
Ég, eins og margir aðrir,
furða mig á því, að flestir sem
ræða vanda RÚV gera engan
greinarmun á RÚV, stofnun-
* inni sjálfri. Tala bar um RÚV
sem eina stofnun og vanda
hennar. Sannleikurinn er auð-
vitað sá að RÚV er í raun tvær
aðskildar stofnanir, hljóðvarp
og sjónvarp, rekiö með sitt
hvorum framkvæmdastjóran-
um, dagskrárstjóranum o.s.frv.
Eitt útvarpsráð skiptir engum
sköpum í þessu sambandi. All-
ir eru sammála um að það eigi
engan rétt á sér, enda tilurð
þess í mesta lagi til að hygla sér
og sínum, eins og dæmin
/ sanna. Það ætti t.d. ekki að
þekkjast að neinn því tengdur
ynni hjá RÚV. En hvað sem því
líður er langur vegur frá hljóð-
varpsrekstri RÚV og sjónvarps-
rekstri. Sjónvarpið er hítin sem
eyðir en hljóðvarpið eitt og sér
getur staðið undir sér og á ekki
að þurfa að skaða neina aðra
> fjölmiðla. Svona er málið ein-
falt.
hefur sýnt mikla festu og stillingu í
þessari deilu við varnarliðið
En lítum aðeins aftur í tímann. -
Árið 1959, í ágústmánuði það ár,
tóku íslenskir lögreglumenn f aðal-
hliði Keflavíkurflugvallar konu
vamarliðsmanns ölvaða á bíl, á leið
inn um hliðið. Þeir hugðust færa
konuna til héraðslæknisins í Kefla-
vík til blóðtöku en herlögreglu-
menn komu á staðinn og komu í
veg fyrir að svo yrði gert. Það mun
víst hafa verið í eina skiptið sem ís-
lenskir lögreglumenn á Vellinum
hafa þurft að þola þá niðuriægingu
Garðar H. Björgvinsson
.útgerðarmaðurogbátasmiður
í beinu framhaldi af ofan-
greindri fyrirsögn má segja að í
hnotskurn sé það sem nú er að
gerast eftirfarandi.
Fyrir tveimur ámm sagði Jóhann
Sigurjónsson, forstjóri Hafró, við
þann sem hér skrifar, að það væri á
tíu ára áætlun hjá Hafró að fram-
kvæma rannsóknir á lífríki land-
gmnnsins með tilliti til dreginna
veiðarfæra.
Við sjáum okkur ekki
fært lengur að sitja hjá
aðgerðalaus og horfa
upp á lífríkið innan
fiskveiðilögsögu ís-
lands lagt endanlega í
rúst vegna skamm-
sýnnar gróðahyggju fá-
einna útgerðarmanna.
Ég hef hingað til leyft vinum
mínum og samstarfsmönnum úti í
heimi að fylgjast með gangi mála f
sambandi við það hvernig íslend-
ingar haga veiðum sfnum. Þar sem
ekki bólar á því að standa eigi við
að horfa í byssukjafta við störf sín
og afhenda hernum vamarliðsfólk
sem þeir höfðu afskipti af. Það
sagði mér lögreglumaður, mikill
sómamaður, nú látinn en starfaði
við löggæslu á Vellinum áratugum
saman.
Bandarísk lög sögðu að sakborn-
ingar gætu neitað blóðtöku. Hið
sama höfðu íslensk lög einnig
kveðið á um en verið breytt árið
1958 þannig að sakborningur eða
sá gmnaði varð að sæta blóðtöku.
En varnarliðið fór með áðurnefnda
konu til sfns heima. Þetta mál hafði
loforð um rannsóknir á skaðsemi
dreginna veiðarfæra iæt ég til skar-
ar skríða, því fyrr verður ekkert að-
hafst.
Það sem verður því sent frá okk-
ur í Framtíð íslands eftir fáeina
slæm áhrif á samband íslenskra
stjórnvaida við varnarliðið. ÖUum
fundum sem fyrirhugaðir vom í ut-
anríkisráðuneytinu var aflýst og
Guðmundur í. Guðmundsson, sá
grandvari maður, þáv. ráðherra,
varð æfur af reiði.
Einnig hafa komið upp agabrot
varnarliðsmánna fyrir þennan at-
burð sem prýddu síður dagblað-
anna. Þar á meðal eitt innan vallar-
ins þar sem herlögreglan kom við
sögu og íslenskir og erlendir borg-
aralegir flugvirkjar. Það var kornið
sem fyllti mælinn. Guðmundur í
daga er þetta (hér er verið að tala til
22 náttúmverndarsamtaka vítt og
breitt um heiminn, m.a. Alþjóða-
hvalveiðiráðsins, Uni Lever og
fleiri):
Við sjáum okkur ekki fært lengur
gekk á fund sendiherra Bandaríkj-
anna á Islandi og krafðist þess að
yfirmaður vamarliðsins færi sam-
stundis úr landi. Og svo fór, að lok-
um, eftir þref og þras.
íslenska lögreglan á Vellinum
flutti líka 1959, nánar tiltekið á
gamalársdag það ár, úr bragga frá
sríðsámnum í nýtt húsnæði við
Grænás. Síðan hafa ekki komið upp
teljandi leiðindi af þessum toga,
fyrr en nú árið 2003, í margnefndu
hnífstungumáli.
„Þetta er ekki í fyrsta
skiptisem alvarlegur
ágreiningur hefur kom-
ið upp milli íslenskra yf-
irvalda og varnarliðsins.
Þessi erþó sýnu alvar-
legastur tilþessa þar
sem um tilraun tilmann-
dráps er að ræða."
Vonandi verða málalok þau er
báðir aðilar una, íslensk stjórnvöld
og vamarliðið. En lögum nr. 110 frá
1951þarf að breyta. Það er ljóst.
Ekki ber að túlka fyrrnefndar sögur
sem skoðun bréfritara. Aðeins hef-
ur verið stuðst við fréttir í blöðum
nú og gömul blöð frá 1959 og fyrr,
ásamt öðmm heimildum.
að sitja hjá aðgerðarlaus og horfa
upp á lífríkið innan fiskveiðilög-
sögu íslands lagt endanlega í rúst
vegna skammsýnnar gróðahyggju
fáeinna útgerðarmanna.
Reykjaneshryggurinn utan lög-
sögu íslands er einnig í hættu af
völdum rányrkju íslenskra og er-
lendra úthafsskipa sem í raun em
lítið annað en skip búin til „hryðju-
verka" gegn lífríkinu í hafinu. Mun-
ið, að allur fiskur í sjó er matar-
forðabúr þjóðanna og fslandsmið
em ein mildlvægustu fiskimið jarð-
arbúa sameiginlega. Það er því ekki
einkamál íslendinga hvort þau em
eyðilögð eða ekki.
Reykjaneshryggurinn er t.d. afar
mikilvæg undirstaða alls lífríkis í
Norður-Atlantshafi. Því ber öllu
náttúmverndarfólki að vakna nú til
meðvitundar við þetta ávarp frá
Framtíð fslands (kt. 481096 -3089).
- Lesendur góðir; þetta er aðeins
byrjunin á bréfi sem er í þann veg-
inn að fara í loftið til 22 náttúm-
vemdarsamtaka og annarra aðila.
Athuga ber að heiidarafli lands-
manna var á fiskveiðiárinu sem
telst frá 1. september 2001 til 1.
september 2002 alls 2.162.312
tonn, en aðeins 92.294 tonn vom
veidd á náttúmvænan hátt, þ.e. á
handfæri og línu. Allt hitt er tekið í
einhvers konar „skaföld", þ.e. með
dregnum veiðarfæmm og í flottroll.
Allt samkvæmt tölum beint frá
Fiskistofu. - Lítur þetta vel út í aug-
um náttúmvemdarsinna?
Lífríki landgrunnsins til framtíðar
HRYÐJUVERK: Aðeins 92.294 tonn voru veidd á náttúruvænan hátt. Allt hitt er tekið í ein-
hvers konar „skaföld", þ.e. með dregnum veiðarfærum og í flottroll.