Dagblaðið - 14.11.1977, Blaðsíða 10

10
DAGBIjAÐIÐ. MÁNUDAGUR 14. NÖVEMBER lf>77.
íijálst, áháð dagblað
Utgofandi Dagblaðið hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjolfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjánsson.
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson. Ritstjornarfulltrui: Haukur Helgason. Skrifstofustjóri ritstjórnar:
Jóhannes Reykdal. íþróttir: Hallur Símonarson. Aðstoöarfréttastjóri: Atli Steinarsson. Handrit:
Ásgrímur Pálsson.
Blaðamenn: Anna Bjamason, Ásgeir Tómasson, Bragi Sigurðsson, Dóra Stefánsdóttir, Gissur
Sigurðsson, Hallur Hallsson, Helgi Pétursson, Jónas Haraldsson, Katrín Pálsdóttir, Ólafur Geirsson,
Ólaf ur Jónsson, Ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Ljósmyndir: Bjarnleifur Bjarnleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Sveinn Þormóðsson.
Skrifstofustjóri: ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Már E. M.
Halldórsson.
Ritstjórn Síðumúla 12. Afgreiðsla Þverholti 2. * <r, auglysingar og skrifstofur Þverholti 1 1
Aðalsimi blaðsins 27022 (10 línur). Áskrifi 1500 kr. á mánuði innanlands. í lausasoli 80 '■
eintakiö.
Setning og umbrot: Dagblaðið og Steindórsprent hf., Armula b.
Myndaog plötugerð: Hilmir hf. Síðumúla 12. Prentun: Árvakur hf. Skeifunni 19.
Iðngarðar um land allt
í þessum dálkum hefur að
undanförnu verið bent á, að
þjóðin hefur ekki efni á aö láta
ríkið borga 11600 milljón krónur á
ári í niðurgreiðslur, útflutnings-
uppbætur og aðra styrki til
landbúnaðar. Einnig hefur verið
bent á, að þjóðin hefur ekki efni á að láta
neytendur borga þar ofan á rúmlega 3000
milljón krónum of mikið yfir búðarborðið fyrir
afurðir landbúnaðarins.
í þessum dálkum hefur verið bent á fánýti
þeirrar röksemdar, að landbúnaðurinn afli
gjaldeyris og spari gjaldeyri. Ennfremur hefur
verið bent á haldleysi annarra röksemda til
varnar landbúnaði, svo sem þeirrar, að styrkir
til landbúnaðar tíðkist í öðrum löndum og komi
í veg fyrir skort á landbúnaðarafurðum.
í þessum dálkum hefur verið lagt til, að
felldar verði niður útflutningsuppbætur og
aðrir beinir styrkir til landbúnaðar þegar í stað
og að niðúrgreiðslur verði afnumdar í áföngum
á fimm árum. í sömu áföngum verði inn-
flutningur landbúnaðarafurða gefinn frjáls.
í þessum dálkum hefur verið lagt til, að hluti
sparnaðar ríkisins af þessum ráðstöfunum
verði notaður til að greiða bændum skaðabætur
vegna verðhruns landbúnaðarafurða, sem
mundi leiða í kjölfar aðgerðanna.
í þessum dálkum hefur verið lagt til, að
annar hluti sparnaðar ríkisins af þessum ráð-
stöfunum verði notaður til að kaupa 400 jarðir
á ári og fella þær úr ábúð, þannig að setnum
jöröum fækkaði úr 4000 í 2000 á fimm árum og
þjóðin sem heild eignaðist smám saman landið
sitt.
Á þessufimm ára tímabili mundu samt verða
samtals 16936 milljónir króna afgangs af
styrkjasparnaðinum. Þennan sparnaó mætti
vissulega nota til að miskunna skattgreið-
endum. En skynsamlegt væri þó að nota
þennan sparnað fyrstu fimm árin til að skapa
atvinnutækifæri fyrir 200 bændur og 2000
starfsmenn vinnslustöðva landbúnaðar og
búvöruiðnaðar.
Til ráðstöfunar væru þá hvorki meira né
minna en tæpar sex milljónir á mann, án þess
að ein einasta króna sé notuð, sem ekki kemur
frá sparnaði af niðurfellingu styrkja til land-
búnaðarins.
Þetta fé má nota á ýmsa vegu. Til greina
kemur að nota það til að reisa iðngarða í
kauptúnum og kaupstöðum þeirra héraða, þar
sem jarðir fara úr ábúð. Með þeim hætti væri
stefnl að þvi ao skapa atvinnutækifæri innan-
héraðs, svo að búseturöskun í landinu yrði sem
minnst.
í iðngörðum þessum væri mönnum leyft að
setja upp smáiðnað í vægri eða engri leigu, að
minnsta kosti til að byrja með. Þetta mundi
mjög ýta undir framtak í iðnaði, því að
húsnæðisskortur og hár byggingakostnaður
draga annars mjög kjark úr mönnum.
Auðvitað verður að gera ráð fyrir, að þessum
iðnaði vegni misjafnlega vel. En iðngarðarnir
eru varanleg verðmæti, sem geta tekið við
nýjum fyrirtækjum í stað þeirra af hinum
eldri, sem ekki bera sig.
Eftir fimm ár má svo fara að nota sparnaðinn
af þessari stefnu til að'lækka skatta á þjóðinni.
r
MORÐIÐ A KENNEDY FORSETA:
V
r
Klúbbeigandinn
Jack Ruby skipu-
lagði morðið
tyrir Castro
Samkvæmt fregnum frá New
York heldur einn starfsmanna
þingnefndar í Washington því
fram að Jaek R iby, nætur-
klúbbseigándinn. sem á sínum
tima skaut Lee Harvey Oswald,
sem talinn er hafa drepið
Kennedy Bandaríkjaforseta í
Dallas árið 1963, hafi verið á
Kúbu aðeins tveimur mánuðum
fyrir morðið.
Vitað hefur verið um þessar
fullyrðingar frá þvi árið 1964
en þeim verið haldið leyndum
og var þetta til dæmis ekki i
hinni svonefndu Warren
skýrslu, sem fjallaði um morðið
á Kennedy forseta.
Jaek ’Ruby, sem seinna lézt af
völdum krabbameins i fangelsi,
er sagður hafa hitt sendimann
Castros þjóðarleiðtoga Kúbu en
sá er sagður hafa verið banda-
rískur og sá eini af því þjóð-
erni, sem á þeim tíma fékk að
stunda viðskipti á Kúbu óáreitt-
ur. Hafi hann rekið litla ferða-
mannaverzlun í höfuðborginni
Havana.
Það er Frank nokkur Sturgis
landflótta Kúbumaður, sem
sagður er hafa vakið athygli á
þessarri fullyrðingu um ferðir
Jack Ruby, á nýjan leik.
Frank Sturgis hefur áður
komið mikið við sögu. Hann tók
þátt í Watergate innbrotinu,
sem síðar átti eftir að hafa þær
afleiðingar, að Nixon varð að
segja af sér embætti forseta
Bandaríkjanna.
Mun hann hafa verið í hópi
kúbanskra útlaga, sem komu til
Dallasborgar í Texas þrem dög-
um áður en Kennedy forseti
var drepinn þar. Sagt er að Lee
Harvey Oswald hafi verið í
fylgd með Kúbönunum.
Sturgis situr nú í fangelsi
grunaður um að hafa beitt fyrr-
um samstarfskonu sína Maritu
Lorenz ofbeldi og hótunum.
Hún kom nýlega fyrir þing-
ÆVIKV0LD
Hvað er siðmenntað þjóð-
félag? Þessari spurningu
verður aldrei svarað rétt. Rétt
svar er ekki til vegna þess að
það er matsatriði hvað sið-
menning er. Einn telur sið-
menningu felast í fögrum borg-
um og vel hirtum götum. Annar
bendir á andlega menningu.
Svo eru þeir sem telja að sið-
menntað þjóðfélag sé það þjóð-
félag sem býr þegnum sínum
þau lífskjör og frelsi að þeir
geti notið líðandi stundar og
þess menningararfs sem gengn-
ar kynslóðir hafa skilað.
Þetta eru höfuðskilgrein-
ingar á siðmenntuðu þjóðfélagi.
Þær ráddir eru ekki háværar
sem telja að siðmenning mark-
ist af því hvernig þjóðfélagið
býr að þeim þegnum sem eiga
allt sitt undir skömmtun þeirra
sem stjórna. Er þá ekki ein-
göngu átt við ríkisstjórn og al-
þingi heldur ýmsa aðila aðra
sem þar koma við sögu. Eftir
þessari skilgreiningu á sið-
menningu er íslenska þjóð-
félagið siðlaust þjóðfélag.
Lítilmagninn
á gullöldinni
Stærstu hópar þeirra sem
háðir eru skömmtun eru ellilíf-
eyrisþegar og öryrkjar. Fleiri
koma þar við sögu en þessum
orðum verður beint að málefn-
um þessara þjóðfélagshópa.
Á þeim tíma þegar myrkur
og mannúðarleysi grúfði yfir
Evrópu hafa síðari rannsóknir
sannað að á íslandi var farið
mannúðlegar með lítilmagnann
en víða annars staðar. Ekki
þættu þær aðferðir og með-
höndlun þó merkileg í nútíman-
um. Þess ber þó að geta að hjá
meginþorra þjóðarinnar var þá.
aðeins um tvennt að velja — að
iifa eða deyja. Þá var ekki spurt
um annað en að hafa lágmarks
viðurværi og krókna ekki.
Aðrar voru kröfurnar ekki.
Þeir tímar eru liðnir að fólk
deyi úr hungri og kulda. Þær
breyttu aðstæður sem þessu
valda eru þó ekki eingöngu að
þakka dugnaði og hagsýni Is-
lendinga. Það voru hörmungar
mannkynsins sem urðu þess
valdandi að verktækni kom til
landsins og olli atvinnubylt-
ingu á Islandi. Og pólitísk gæfa
þeirra sem stóðu að nýsköpun-
arstjórninni að stríðsgróða var
veitt í jákvætt atvinnulíf.
Síðan hefur verið meiri og
minni • gullöld á tslandi með
ýmsum kuldaskeiðum þó.
Og hvernig hefur lítilmagn-
anum reitt af á þessu gullaldar-
tímabili?
Fyrst skal tekin sú hliðin sem
íslendingum er tamast að
dvelja við. Það er efnahagshlið-
in. Almannatryggingum var
komið á eftir mikla baráttu.
Lífeyrissjóðum var síðan komið
á með minni baráttu. Þessir
tveir þættir eru höfuðforsenda
þess að lífeyrisþegar fái notið
þeirra gæða að hafa oní sig.
Auðvitað voru þessir trygg-
ingarþættir bylting. Samt sem
áður hafa þau tímabil komið
hvað eftir annað á síðustu ára-
tugum að lífeyrisþegar hafa
komist niður á það stig að
standa við dyr næringarskorts.
Jafnvel þegar mikil velmegun
hefur verið í landinu hafa
þessir þjóðfélagshópar gleymst.
Þeir eru sjálfir ekki þrýsti-
hópar og þeir hafa átt ótrúle^a
fáa talsmenn. Flestir hafa verið
að gera það gott og ekki hugað
að sínum minnsta bróður.
Þegar þeir tímar hafa komið
að lífeyrir hefur farið niður
fyrir það lágmark að nægja
fyrir brýnustu lífsnauðsynjum
hafa vissir aðilar rumskað.
Jafnvel verkalýðshreyfingin
hefur látið frá sér heyra. Mest
hafa þetta þó verið innantóm
orð. Áðeins hefur verið bætt
við krónurnar til lífeyrisþega.
Síðan hefur sama sagan byrjað
aftur. Kaup þeirra hefur
lækkað og lækkað þar til komið
var aftur að hungurmörkunum.
I